Την ίδια ώρα επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες κατανοούν με τον πιο οδυνηρό τρόπο ότι ο βασικός τους συνέταιρος είναι το… κράτος, είτε αυτά αφορούν φόρους που πρέπει να πληρωθούν, είτε τις αυξημένες εισφορές.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων είναι ότι ένας ελεύθερος επαγγελματίες με εισόδημα ύψους 10.000 ευρώ καλείται να καταβάλει σε συνολικές κρατήσεις από 60% έως 74% του παραπάνω ποσού.
Ακόμη και με εισόδημα 5.000 ευρώ ένας ελεύθερος επαγγελματίας ή κάτοχος ατομικής επιχείρισης καλείται να πληρώσει το ποσό των 1.750 ευρώ για εισφορές κύριας σύνταξης, 715 ευρώ φόρο εισοδήματος, ενώ σταθερό παραμένει και το τέλος επιτηδεύματος, αφήνοντάς τον με… 1884 ευρώ, προκειμένου να καλύψει τις υπόλοιπες ανάγκες διαβίωσής του.
Πιο δυσμενής η εικόνα για τις ομόρρυθμες και ετερόρρυθμες εταιρείες, οι οποίες εάν, επίσης, έχουν κέρδη 5.000 ευρώ θα κληθούν να καταβάλουν εξ αυτού το 73,8% σε φόρους και εισφορές. Σε περίπτωση, μάλιστα, που ληφθεί υπόψη και η προκαταβολή φόρου για το επόμενο έτος, τότε το ποσό των 5.000 ευρώ εξανεμίζεται πλήρως.
Ανάλογα απελπιστική η κατάσταση και για όσους έχουν έσοδα από ενοίκια, καθώς καλούνται να καταβάλουν από 18 έως και το 114% αυτών! Ένας φορολογούμενος που διαθέτει ακίνητα προς ενοικίαση καλείται να καταβάλει τέσσερις φόρους: ΕΝΦΙΑ, συμπληρωματικό φόρο ακινήτων, φόρο εισοδήματος από ενοίκια και εισφορά αλληλεγγύης.