ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Κάτι για την προσευχή,α​πό τον Γέροντα (Άγιο σήμερα της Εκκλησίας μας) Πορφύριο τον Καυσοκαλυβ​ίτη.

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ:

ταν Θεός δέν μς δίνει κάτι, πού πίμονα το ζητομε”

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
«ταν Θεός δέν μς δίνει κάτι, πού πίμονα το ζητομε, τότε δύο πράγματα μπορον νά συμβαίνουν: δέν μς τό δίνει γιά τό καλό μας, μες δέν ξέρουμε πς καί πότε νά το τό ζητήσουμε, χωρίς νά ποκλείεται νά συμβαίνουν καί τά δύο μαζί.σον φορ τήν πρώτη περίπτωση, κανείς δέν μπορε νά γνωρίζει τό γιατί. Καί τοτο, διότι εναι νεξερεύνητες ο βουλές το Κυρίου! Γι’ ατό σιωπ.
Γιά τήν δεύτερη,
μως, περίπτωση, θά μποροσα νά σο π πάρα πολλά.
Πρ
τα-πρτα, ταν ζητμε κάτι πό τόν Θεό δέν πρέπει νά στυλώνουμε τά πόδια μας καί νά το λέμε: Τώρα θέλω ατό. Διότι, κάτι τέτοιο, δέν εναι μόνον παράδεκτον, λλά ποτελε καί μεγάλη σέβεια πρός τόν Δημιουργό μας. Ποιός εσαι σύ, ν θέλεις, ποιός εμαι γώ, πού μπορ νά ζητήσω παιτητικά κάτι πό τόν Θεό μας καί μάλιστα νά το προσδιορίσω καί τόν χρόνο χορηγήσεώς του;
- Μά, Παππούλη μου, γώ οτε παιτητικά τό ζήτησα, οτε χρονικά ρια θεσα. Ατό τό γνωρίζετε πολύ καλά. Γιατί τό θέμα μου χρονίζει

- Άκριβς ατό σο ξηγ καί γώ. Τήν αίτία πού χρονίζει. ταν ζητμε κάτι πό τόν Θεό, τό ζητμε παρακλητικά καί εγενικά, γιά να ρισμένο χρονικό διάστημα. άν δομε, τι Θεός μς τό ρνεται τότε σταματομε και μες νά τόν νοχλομε. Διότι, σο πιζητομε κάτι, τόσο πομακρύνεται. Γι’ ατό παύουμε νά τό ζητμε. Καί ταν πλέον, μες θά τό χουμε ξεχάσει, ατό θά λθει, χωρίς νά τό καταλάβουμε. Γιατί Θεός δέν ξεχν. λαβε τό μήνυμά μας! Τό συγκρατε καί ταν Εκενος κρίνει, τι πέστη καιρός, μς τό χορηγε! Γι’ατό, δέν πρέπει νά πιμένουμε στόν Θεό, ντέ καί καλά, νά μς κάνει ατό πού θέλουμε μες καί μάλιστα, ποτε μες τό θέλουμε. πιμονή σέ ατές τίς περιπτώσεις ντενδείκνυται. Γιατί κάνει κακό, ντί γιά καλό. Καί ταν μάλιστα πιμονή εναι ντονη καί προέρχεται πό τομο νυποχώρητο, πως λ.χ. εσαι σύ, τότε, μόνο καλό δέν φέρνει. Γενικά, παιδί μου, θέλω νά καταλάβεις, τι δέν πρέπει νά πιμένουμε νά λλάξουμε τήν θέληση το Θεο, γιατί τσι μς ρέσει μς καί μάλιστα, ποτε θέλουμε μες φ’ νός, καί φ’ τέρου, ταν θέλουμε κάτι νά ποκτήσουμε, δέν πρέπει νά τό κυνηγμε, λλά νά τό φήνουμε στή θέληση το Θεο. Διαφορετικά, σο κυνηγμε κάτι, τόσο πομακρύνεται! Ατό τό κάτι, νά τό παρομοιάσεις μέ τήν σκιά σου. σο καί νά τρέξεις, δέν πρόκειται νά τήν πιάσεις ποτέ. Γιατί σο τρέχεις σύ, τρέχει καί ατή!
Τά κατάλαβες, παιδί μου, α
τά πού σο επα, γιά τήν πιμονή;
-Τά κατάλαβα, Παππούλη, λλά δέν μπορ νά συμφωνήσω
-, τότε θά σο π να πλό παράδειγμα καί θά δες πώς θά συμφωνήσεις μαζί μου.άν πάρουμε να μεγάλο μπουκάλι, το ποίου τό στόμιο νά χει τόσο νοιγμα, σο νά χωράει νά μπε μέσα τό χέρι σου καί πομένως καί νά βγε καί φο βάλεις μέσα στό μπουκάλι τό χέρι σου τό κλείσεις γροθιά καί προσπαθήσεις νά τά βγάλεις, θά διαπιστώσεις, τι κάτι τέτοιο εναι δύνατο, σο καί άν πιμένεις. Μπορες νά πιμένεις μέρες, μνες, χρόνια χωρίς κανένα πολύτως ποτέλεσμα. Μόλις, μως φήσεις τό χέρι σου λεύθερο, πάψεις, δηλαδή, νά τό σφίγγεις σέ πηγμή (μπουνιά), ατό θά βγε μέ τήν δια εκολία πού μπκε!
Τό
διο, κριβς συμβαίνει καί μέ τό πρόβλημά σου.
σο πιμένεις νά λθει λύση του, τόσο ατή πομακρύνεται. Καί νά μέ θυμσαι. άν θέλεις, νά πιτύχεις τήν πίλυση το προβλήματός σου, σταμάτα νά πιμένεις. Θεός γνωρίζει τό πρόβλημά σου. σύ κανες τήν ατησή σου. κενος θά ποφασίσει. Περίμενε τήν πάντησή του μέ ρεμία καί πίστη. άν νεργήσεις τσι, θά χεις θετικό ποτέλεσμα. άν ξακολουθες νά πιμένεις, μέ τόν τρόπο πού σύ πιμένεις, τότε θά χεις τό ντίθετο ποτέλεσμα. Σέ συμβουλεύω, νά πάψεις νά σχολεσαι μέ τό πρόβλημά σου, άν θέλεις νά σχοληθε μέ ατό Θεός!
-Καί τό «κρούετε καί νοιγήσεται καί αττε καί δοθσεται» τί γίνεται Παππούλη; Δέν σχύει γιά τήν περίπτωσή μου; άν πάψω νά χτυπ τήν πόρτα το Θεο, πς θά μο τήν νοίξει; Καί άν, πάλι, πάψω νά το τό ζητ, πς θά μο τό δώσει;
-ξαρτται πς θά χτυπήσεις μία πόρτα, γιά νά σο νοίξει καί ξαρτται, πάλι, πς θά ζητήσεις κάτι γιά νά σο δοθε.
άν π.χ. τολμήσεις νά χτυπήσεις μία πόρτα μέ τρόπο ναιδή καί πειλητικό, νά εσαι βέβαιος, πώς πόρτα ατή δέν θά σο νοίξει ποτέ! λλά καί άν σο νοίξει, νά μήν περιμένεις νά δεχθες τήν φιλοξενία το διοκτήτη, λλά τό ξυλοφόρτωμα! ντιθέτως, άν χτυπήσεις τήν πόρτα εγενικά καί παρακλητικά, ατή θά σο νοίξει διάπλατα καί οκοδεσπότης θά σο παράσχει κάθε εδους φιλοξενία!
Τό
διο, κριβς, θά συμβε καί στήν περίπτωση, πού θά ζητήσεις κάτι, πό κάποιον. άν τό ζητήσεις μέ ναίδεια καί πειλή, δέν θά τό λάβεις ποτέ! ν, άν τό ζητήσεις μέ εγένεια καί παρακλητικά, θά τό λάβεις μέσως.
Κατά μείζονα λόγο ατά σχύουν γιά τόν Θεό, ποος οτε πιέσεις, οτε ναίδειες καί πολύ περισσότερο, οτε πειλές δέχεται πό κανέναν. λοίμονον, άν συνέβαινε τό ντίθετο.
Βλέπεις, λοιπόν,
τι δέν φθάνει μόνο νά χτυπμε τήν πόρτα το Θεο, λλά νά ξέρουμε καί τόν τρόπο, πς νά τήν χτυπμε, άν θέλουμε κάποτε νά μς νοίξει.
Τό διο συμβαίνει και ταν ζητμε κάτι πό τόν Θεό. Καί σ’ ατή τήν περίπτωση, κενο πού μετράει δέν εναι ριθμός τν ατήσεων, λλά τρόπος ποβολς τους
ναργύρου Καλλιάτσου, πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄κδοσις, κδόσεις: ερο συχαστηρίου, Μεταμόρφωσις το Σωτρος, θναι 2005, σελ. 165-168


smountzouris@gmail.com      "

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου