ΠΗΓΗ : " BLOKO.GR "
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(3 ψήφοι)
Η οικονομική κρίση ανέδειξε και την κρίση θεσμών και αξιών. Ανέδειξε και την κρίση στο «συνδικαλισμό» των αποστράτων, αλλά και την ανάγκη (πραγματικότητα πλέον) λειτουργίας του στρατιωτικού συνδικαλισμού.. Ως γνωστόν αποτελεί ενάσκηση συνταγματικού δικαιώματος, κατά το άρθρο 12 του Συντάγματος, τόσο η σύσταση ένωσης, όσο και η συμμετοχή σ΄αυτή; Επίσης το άρθρο 23 διασφαλίζει τη συνδικαλιστική ελευθερία.
Το δικαίωμα αυτό ερείδεται επίσης και σε διεθνείς κανόνες (με αυξημένη τυπική ισχύ κατά το άρθρο 28 παρ.2 του Συντάγματος), όπως είναι η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α. άρθρο 11 ν.δ. 53/1974). Η θέσπιση προϋποθέσεων για την άσκηση του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και τη συμμετοχή ή αποχώρηση των ενδιαφερομένων προσώπων από σωματείο, τόσο από το νόμο, όσο και από τα καταστατικά, δεν μπορεί να ανατρέπουν ή παρεμποδίζουν ουσιωδώς την άσκηση αυτού (Σ.τ.Ε. 1927/1978 και Α.Π. 66/1982).
Στο πλαίσιο αυτό και οι απόστρατοι στρατιωτικοί των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας έχουν συστήσει διάφορα σωματεία, με τους διακριτικούς τίτλους και τη μορφή ιδίως Συνδέσμων ή Ενώσεων Αποστράτων. Εξαίρεση αποτελούν οι Ενώσεις Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας (οι αποκαλούμενες «θεσμικές»), οι οποίες λειτουργούν σύμφωνα με τις διατάξεις του (χουντικού) Νομοθετικού Διατάγματος 1171/1972, ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.), εποπτεύονται (sic) από το Υπουργείο Εθνικής ΄Αμυνας μέσω των οικείων Γενικών Επιτελείων και έχουν ως κύριο έργο (αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα της Ε.Α.Α.Σ.): α) την οργάνωση εκδηλώσεων εθνικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος, β) την έκδοση δελτίων ταυτοτήτων αποστράτων και γ) τη διαδικασία επιλογής μελών της για τον παραθερισμό σε στρατιωτικά θέρετρα. Λειτουργούν δηλαδή οι εν λόγω Ενώσεις ως «δημόσιοι φορείς» (άρα προκαλούν και δημόσιες δαπάνες;) και, ουσιαστικά, ως γραφεία «δημοσίων σχέσεων» των οικείων Επιτελείων. Στην Ε.Α.Α.Σ. μέλη είναι υποχρεωτικά (από το βαθμό του Ανθυπασπιστή μέχρι του Στρατηγού) όλοι οι απόστρατοι του Στρατού Ξηράς και προαιρετικά (ορθώς έγινε πρόσφατα, αφού πριν ήτανε υποχρεωτικό και γι΄αυτούς) οι αντίστοιχοι προερχόμενοι από την Αστυνομία (Χωροφυλακή). Τα μέλη πληρώνουν υποχρεωτικές εισφορές που είναι το 1% του μερίσματος του Μ.Τ.Σ. Εδώ τίθενται κρίσιμης σημασίας ζητήματα:
α) Είναι δυνατόν να λειτουργούν οι Ενώσεις ως Ν.Π.Π.Δ.;
β) Είναι δυνατόν να τίθενται περιορισμοί (αποκλεισμοί) στην εκλογή των οργάνων (μόνο Αντιστράτηγοι-Υποστράτηγοι για τις θέσεις Προέδρου-Αντιπροέδρου);
γ) Είναι επιτρεπτή η υποχρεωτική και χωρίς τη συναίνεση-θέληση εγγραφή ως μελών των αποστράτων και συνακόλουθα η υποχρεωτική καταβολή εισφοράς;
Θεωρούμε ότι στα ζητήματα αυτά προσήκει αρνητική απάντηση, αφού θίγουν το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και την ελεύθερη συμμετοχή ή αποχώρηση των ενδιαφερομένων και δεν συνάδουν με τις θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος, όπως στην αρχή αναφέρθηκε. Πρόσφατα συζητήθηκε το ενδεχόμενο να καταργηθούν οι Ενώσεις ως Ν.Π.Δ.Δ. και να λειτουργούν ως κοινά σωματεία. ΄Όμως, για άγνωστους ( ή μάλλον ευνόητους) λόγους, αυτό (κακώς κατά την άποψή μας) δεν προχώρησε.
Πέραν αυτών έχουν συσταθεί και λειτουργούν, ως κοινά σωματεία, σωρεία άλλων Ενώσεων Αποστράτων των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες απολαμβάνουν την αυτοτέλεια και την ανεξαρτησία τους, όπως η Ανεξάρτητη ΄Ενωση Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων (AN.E.A.E.Δ.), η Πανελλήνια Ομοσπονδία Στρατιωτικών (Π.Ο.Σ.), η Ανεξάρτητη Κίνηση Στρατιωτικών (Α.Κί.Σ) και άλλες. Η ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ. είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Στρατιωτικών Οργανώσεων (European Organization of Military Associations -EYROMIL). Στον ίδιο Οργανισμό έκανε αίτηση να συμμετάσχει και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων (σ.σ. εν ενεργεία) Στρατιωτικών (Π.Ο.Ε.Σ.). Μήπως κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να λειτουργούν πλέον και οι «θεσμικές» Ενώσεις, ώστε ακηδεμόνευτες και «απεξαρτημένες» ( η στάση τους στο θέμα της «κακοδιαχείρισης» του Μ.Τ.Σ αποτελεί πλήρη απόδειξη εξάρτησης) από τη «Διοίκηση» να λειτουργούν ως «θεσμικά αντίβαρα» (και να μην ασχολούνται μόνο με την έκδοση των ταυτοτήτων των αποστράτων);
Οι Σύνδεσμοι ή Ενώσεις των Αποστράτων των Σωμάτων Ασφαλείας λειτουργούν όλες ως κοινά σωματεία. Η Πανελλήνια ΄Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Αστυνομίας Πόλεων (Π.Ε.Α.Α.Α.Π.) και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αποστράτων Αξιωματικών Σωμάτων Ασφαλείας (Π.Ο.Α.Α.Σ.Α.) είναι δύο από αυτές σε δευτεροβάθμιο επίπεδο. Σύμφωνα με τις διατάξεις του Καταστατικού της Π.Ο.Α.Α.Σ.Α. (άρθρα 6 και 10) ο Πρόεδρος εκλέγεται από το Πανελλήνιο Συνέδριο με σχετική πλειοψηφία των παρόντων μελών (άρθρο 10 παρ.2), στο οποίο οι Σύνδεσμοι και οι Ενώσεις εκπροσωπούνται δι΄ αντιπροσώπων, τους οποίους ορίζει το διοικητικό τους συμβούλιο με απόφασή του και εφοδιάζονται με σχετική εξουσιοδότηση υπογεγραμμένη από τον Πρόεδρο και τον Γενικό Γραμματέα (άρθρο 6 περ. α΄). Οι αντιπρόσωποι δηλαδή δεν εκλέγονται. Διορίζονται και έρχονται στο Συνέδριο να «αναδείξουν» τον Πρόεδρο. Ο υποψήφιος Πρόεδρος σε ποιόν απευθύνεται να εκθέσει τις θέσεις του και να ζητήσει την ψήφο του; Ποιό είναι το εκλογικό σώμα; Στην πράξη ο Πρόεδρος «διορίζεται» και είναι ήδη γνωστός πριν γίνουν οι εκλογές!!! Οι εν λόγω διατάξεις, πρέπει να τροποποιηθούν, ώστε να υπάρχει εκλογή (και όχι διορισμός) των αντιπροσώπων ή ακόμη και εκλογή του Προέδρου με άμεση ψηφοφορία. Ακόμη γιατί να έχουν δικαίωμα για το αξίωμα του Προέδρου μόνο ανώτατοι αξιωματικοί; Αυτό δεν συμβαίνει, ούτε στον συνδικαλισμό των εν ενεργεία αστυνομικών (νόμος 2265/1994), όπου υπάρχει η ιεραρχία των βαθμών και η ιεραρχία των καθηκόντων (άρθρο 3 παρ. 1 του π.δ.24/1997).
Εξάλλου οι διατάξεις του καταστατικού των Συνδέσμων (αλλά και της Ομοσπονδίας) προβλέπουν τη δυνατότητα προτίμησης 11 υποψηφίων (σταυρών) για την εκλογή του 11μελούς Δ.Σ., πράγμα το οποίο ευνοεί τους μηχανισμούς και δεν επιτρέπει την ύπαρξη μειοψηφίας και αντιπολίτευσης (ως θεσμικά αντίβαρα) και την είσοδο «νέου αίματος». Απαιτείται λοιπόν τροποποίηση, ώστε οι σταυροί προτίμησης να μην υπερβαίνουν το 1/3 των μελών του διοικητικού συμβουλίου (ή της ελεγκτικής επιτροπής ή των αντιπροσώπων, όπως ισχύει στο νόμο για τον αστυνομικό συνδικαλισμό παρ. 9 του άρθρου 30Α) και να ευνοούνται οι συνεργασίες και η « πολυσυλλεκτικότητα» απόψεων και θέσεων.
Επίσης απαιτείται να μπει όριο στη θητεία του Προέδρου και του Γενικού Γραμματέα (δύο θητείες είναι αρκετές) και ασυμβίβαστο στις θέσεις αυτές των Συνδέσμων-Ενώσεων και της Ομοσπονδίας (να μην μπορεί δηλαδή να συντρέχουν στο ίδιο πρόσωπο οι ιδιότητες αυτές).
Στο Πανελλήνιο Συνέδριο μετέχει εκτός των αντιπροσώπων και το διοικητικό συμβούλιο της Π.Ο.Α.Α.Σ.Α. Αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτικό και δεν συνάδει με την αρχή της ισότητας. Γιατί μόνο αυτό και όχι όλα τα Δ.Σ. των Πρωτοβαθμίων Ενώσεων-Συνδέσμων Μελών της Ομοσπονδίας;
Τέλος ο αριθμός των αντιπροσώπων που απαρτίζουν το Πανελλήνιο Συνέδριο προτείνεται να καθορίζεται με βάση των αριθμό αυτών που ψηφίζουν και όχι των εγγεγραμμένων μελών. Για παράδειγμα μπορεί να ορισθεί ότι για κάθε τριάντα (30) ή πενήντα (50) ψηφίσαντες εκλέγεται ένας (1) αντιπρόσωπος.
Αυτές, οι «σοβιετικού» τύπου διατάξεις των καταστατικών, δεν ευνοούν την αντιπροσωπευτικότητα, επιτρέπουν τη διαιώνιση της καθεστώσας κατάστασης και απαγορεύουν την ανανέωση και την είσοδο νέων μελών στις διοικήσεις των σωματείων.
Οι εν λόγω προβληματισμοί και προτάσεις, θεωρούμε ότι, μπορούν να δώσουν έναυσμα και ώθηση για τη βελτίωση, τον εκδημοκρατισμό και τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας τους.
α) Είναι δυνατόν να λειτουργούν οι Ενώσεις ως Ν.Π.Π.Δ.;
β) Είναι δυνατόν να τίθενται περιορισμοί (αποκλεισμοί) στην εκλογή των οργάνων (μόνο Αντιστράτηγοι-Υποστράτηγοι για τις θέσεις Προέδρου-Αντιπροέδρου);
γ) Είναι επιτρεπτή η υποχρεωτική και χωρίς τη συναίνεση-θέληση εγγραφή ως μελών των αποστράτων και συνακόλουθα η υποχρεωτική καταβολή εισφοράς;
Θεωρούμε ότι στα ζητήματα αυτά προσήκει αρνητική απάντηση, αφού θίγουν το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και την ελεύθερη συμμετοχή ή αποχώρηση των ενδιαφερομένων και δεν συνάδουν με τις θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος, όπως στην αρχή αναφέρθηκε. Πρόσφατα συζητήθηκε το ενδεχόμενο να καταργηθούν οι Ενώσεις ως Ν.Π.Δ.Δ. και να λειτουργούν ως κοινά σωματεία. ΄Όμως, για άγνωστους ( ή μάλλον ευνόητους) λόγους, αυτό (κακώς κατά την άποψή μας) δεν προχώρησε.
Πέραν αυτών έχουν συσταθεί και λειτουργούν, ως κοινά σωματεία, σωρεία άλλων Ενώσεων Αποστράτων των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες απολαμβάνουν την αυτοτέλεια και την ανεξαρτησία τους, όπως η Ανεξάρτητη ΄Ενωση Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων (AN.E.A.E.Δ.), η Πανελλήνια Ομοσπονδία Στρατιωτικών (Π.Ο.Σ.), η Ανεξάρτητη Κίνηση Στρατιωτικών (Α.Κί.Σ) και άλλες. Η ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ. είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Στρατιωτικών Οργανώσεων (European Organization of Military Associations -EYROMIL). Στον ίδιο Οργανισμό έκανε αίτηση να συμμετάσχει και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων (σ.σ. εν ενεργεία) Στρατιωτικών (Π.Ο.Ε.Σ.). Μήπως κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να λειτουργούν πλέον και οι «θεσμικές» Ενώσεις, ώστε ακηδεμόνευτες και «απεξαρτημένες» ( η στάση τους στο θέμα της «κακοδιαχείρισης» του Μ.Τ.Σ αποτελεί πλήρη απόδειξη εξάρτησης) από τη «Διοίκηση» να λειτουργούν ως «θεσμικά αντίβαρα» (και να μην ασχολούνται μόνο με την έκδοση των ταυτοτήτων των αποστράτων);
Οι Σύνδεσμοι ή Ενώσεις των Αποστράτων των Σωμάτων Ασφαλείας λειτουργούν όλες ως κοινά σωματεία. Η Πανελλήνια ΄Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Αστυνομίας Πόλεων (Π.Ε.Α.Α.Α.Π.) και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αποστράτων Αξιωματικών Σωμάτων Ασφαλείας (Π.Ο.Α.Α.Σ.Α.) είναι δύο από αυτές σε δευτεροβάθμιο επίπεδο. Σύμφωνα με τις διατάξεις του Καταστατικού της Π.Ο.Α.Α.Σ.Α. (άρθρα 6 και 10) ο Πρόεδρος εκλέγεται από το Πανελλήνιο Συνέδριο με σχετική πλειοψηφία των παρόντων μελών (άρθρο 10 παρ.2), στο οποίο οι Σύνδεσμοι και οι Ενώσεις εκπροσωπούνται δι΄ αντιπροσώπων, τους οποίους ορίζει το διοικητικό τους συμβούλιο με απόφασή του και εφοδιάζονται με σχετική εξουσιοδότηση υπογεγραμμένη από τον Πρόεδρο και τον Γενικό Γραμματέα (άρθρο 6 περ. α΄). Οι αντιπρόσωποι δηλαδή δεν εκλέγονται. Διορίζονται και έρχονται στο Συνέδριο να «αναδείξουν» τον Πρόεδρο. Ο υποψήφιος Πρόεδρος σε ποιόν απευθύνεται να εκθέσει τις θέσεις του και να ζητήσει την ψήφο του; Ποιό είναι το εκλογικό σώμα; Στην πράξη ο Πρόεδρος «διορίζεται» και είναι ήδη γνωστός πριν γίνουν οι εκλογές!!! Οι εν λόγω διατάξεις, πρέπει να τροποποιηθούν, ώστε να υπάρχει εκλογή (και όχι διορισμός) των αντιπροσώπων ή ακόμη και εκλογή του Προέδρου με άμεση ψηφοφορία. Ακόμη γιατί να έχουν δικαίωμα για το αξίωμα του Προέδρου μόνο ανώτατοι αξιωματικοί; Αυτό δεν συμβαίνει, ούτε στον συνδικαλισμό των εν ενεργεία αστυνομικών (νόμος 2265/1994), όπου υπάρχει η ιεραρχία των βαθμών και η ιεραρχία των καθηκόντων (άρθρο 3 παρ. 1 του π.δ.24/1997).
Εξάλλου οι διατάξεις του καταστατικού των Συνδέσμων (αλλά και της Ομοσπονδίας) προβλέπουν τη δυνατότητα προτίμησης 11 υποψηφίων (σταυρών) για την εκλογή του 11μελούς Δ.Σ., πράγμα το οποίο ευνοεί τους μηχανισμούς και δεν επιτρέπει την ύπαρξη μειοψηφίας και αντιπολίτευσης (ως θεσμικά αντίβαρα) και την είσοδο «νέου αίματος». Απαιτείται λοιπόν τροποποίηση, ώστε οι σταυροί προτίμησης να μην υπερβαίνουν το 1/3 των μελών του διοικητικού συμβουλίου (ή της ελεγκτικής επιτροπής ή των αντιπροσώπων, όπως ισχύει στο νόμο για τον αστυνομικό συνδικαλισμό παρ. 9 του άρθρου 30Α) και να ευνοούνται οι συνεργασίες και η « πολυσυλλεκτικότητα» απόψεων και θέσεων.
Επίσης απαιτείται να μπει όριο στη θητεία του Προέδρου και του Γενικού Γραμματέα (δύο θητείες είναι αρκετές) και ασυμβίβαστο στις θέσεις αυτές των Συνδέσμων-Ενώσεων και της Ομοσπονδίας (να μην μπορεί δηλαδή να συντρέχουν στο ίδιο πρόσωπο οι ιδιότητες αυτές).
Στο Πανελλήνιο Συνέδριο μετέχει εκτός των αντιπροσώπων και το διοικητικό συμβούλιο της Π.Ο.Α.Α.Σ.Α. Αυτό δεν είναι αντιπροσωπευτικό και δεν συνάδει με την αρχή της ισότητας. Γιατί μόνο αυτό και όχι όλα τα Δ.Σ. των Πρωτοβαθμίων Ενώσεων-Συνδέσμων Μελών της Ομοσπονδίας;
Τέλος ο αριθμός των αντιπροσώπων που απαρτίζουν το Πανελλήνιο Συνέδριο προτείνεται να καθορίζεται με βάση των αριθμό αυτών που ψηφίζουν και όχι των εγγεγραμμένων μελών. Για παράδειγμα μπορεί να ορισθεί ότι για κάθε τριάντα (30) ή πενήντα (50) ψηφίσαντες εκλέγεται ένας (1) αντιπρόσωπος.
Αυτές, οι «σοβιετικού» τύπου διατάξεις των καταστατικών, δεν ευνοούν την αντιπροσωπευτικότητα, επιτρέπουν τη διαιώνιση της καθεστώσας κατάστασης και απαγορεύουν την ανανέωση και την είσοδο νέων μελών στις διοικήσεις των σωματείων.
Οι εν λόγω προβληματισμοί και προτάσεις, θεωρούμε ότι, μπορούν να δώσουν έναυσμα και ώθηση για τη βελτίωση, τον εκδημοκρατισμό και τον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου