ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

71 χρόνια από την μάχη του Συντάγματος Μακρυγιάννη

BLOGGER : Εδώ στην ανάρτηση αυτή θέλω να συμπληρώσω ότι στον Σύνδεσμο Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας ζεί ακόμα και είναι υγιέστατος ένα μέλος που είχε συμετάσχει στη μάχη αυτή.  Στο παρόν  Blogger " και ειδικώτερα στην ετικέτα ΣΥΝΔ. ΑΠΟΣΤ. Ν. ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ υπάρχουν αναρτήσεις με τίτλο ΕΚΔΗΛΩΣΗ για τα 56 χρόνια λειτουργίας του Συνδέσμου όπου έγινε ειδική εκδήλωση και τιμήθηκαν αυτοί που είχαν πολεμήσει κ.λ.π. " 




ΠΗΓΗ : "  http://roykoymoykoy.blogspot.gr   " 

ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ 
 
defencenet.gr
    Πέρασαν 70 χρόνια από την μάχη που έμελλε να κρατήσει την Ελλάδα στον ελεύθερο κόσμο, την μεγάλη Μάχη του Συντάγματος Μακρυγιάννη.
    Την ημέρα της 5ης Δεκεμβρίου 1944 οι άνδρες του Συντάγματος άκουγαν τους θορύβους των μαχών που είχαν ξεσπάσει στα διάφορα αστυνομικά τμήματα των Αθηνών. Στην περιοχή τους επικρατούσε ηρεμία αλλά μόλις σουρούπωσε εμφανίσθηκαν ύποπτοι τύποι οι οποίοι παρατηρούσαν τους στρατώνες.
    Επρόκειτο για τους ανιχνευτές μιας τεράστιας δύναμης ΕΛΑΣιτών η οποία αποτελείτο από δυο συντάγματα του ΕΛΑΣ με βαρύ οπλισμό καθώς και από εφεδρικά τμήματα που είχαν οργανωθεί στις συνοικίες Παγκρατίου, Βύρωνος, Καισαριανής, Γούβας, Καλλιθέας, Νέου Κόσμου, Πετραλώνων, Κατσιποδίου, Δουργουτίου κλπ.

    Την νύκτα οι δυνάμεις αυτές προωθήθηκαν σε θέσεις γύρω από το Σύνταγμα.
    Τα παρατηρητήρια της Χωροφυλακής άκουγαν όλο το βράδυ θορύβους από κινήσεις τροχοφόρων και βαδίσματος μεγάλων ομάδων πεζοπόρων τμημάτων.    
    Ήταν πια φανερό ότι πλησίαζε η ώρα της επίθεσης.
    Ο διοικητής του Συντάγματο συνταγματάρχης Σαμουήλ, κάλεσε τους αξιωματικούς και τους απηύθυνε, με φωνή που παλλόταν από συγκίνηση, τα πιο κάτω απλά, αλλά συγκλονιστικά για την απλότητα της έκφρασης τους λόγια:
    "Παιδιά μου, σήμερα ή αύριο θα αντιμετωπίσουμε πολυάριθμο, επικίνδυνο και καλά εξοπλισμένο εχθρό, φανατικό στην εγκληματική του ιδεολογία. Πρέπει να αγωνιστούμε όλοι μας με την ίδια αποφασιστικότητα και την ίδια πίστη που επέδειξε το σώμα της Χωροφυλακής από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα.
Πιθανόν να υποχρεωθούμε να αμυνθούμε μέχρις εσχάτων, και πιθανόν να χρησιμοποιήσωμεν και την λόγχη, ακόμα και να έλθωμεν σώμα με σώμα με τους κομμουνιστές.
    Η θυσία για την πατρίδα πρέπει να μας εμπνέει και το υπέρτατο χρέος προς την τιμή των όπλων μας, πρέπει να μας οιστρηλατεί.
    Καμιά ανθρώπινη δύναμη στον κόσμο δεν είναι δυνατόν να μας λυγίσει και να μας υποτάξει, όταν έχουμε μπροστά μας το παράδειγμα των Σουλιωτών και των πολιορκημένων του Μεσολογγίου, που αναγκάστηκαν να τρέφονται και με φύλλα δένδρων ακόμα για να μην παραδοθούν.
    Η Ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από δάκρυα και αίμα, ηρωισμούς και θυσίες. Γι’ αυτό συνεχίζει τον ένδοξο δρόμο της η αθάνατη αυτή φυλή που λάτρεψε την ανδρεία και θεοποίησε την παλικαριά. Δεν θα λογαριάσουμε τον αριθμό των αντιπάλων μας.
    Τον Οκτώβριο του 1940 το ίδιο πράξαμε.
    Η ανδρειωμένη ψυχή της φυλής μας δεν λογάριασε τα εκατομμύρια των λογχών του εχθρού, γιατί η παλικαριά δεν μετριέται με τον πήχη, ούτε ζυγίζεται. Δημιουργεί, εξυψώνει και επιτυγχάνει θαύματα.
    Ο εχθρός δεν πρέπει να καταλάβει το οχυρό μας.
«ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ»
    Αυτό είναι το σύνθημα μας, αυτές οι λέξεις πρέπει να σας εμπνέουν και να σας καθοδηγούν".
«ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ» φώναξαν οι ηρωικοί αξιωματικοί. 
    Λίγοι θα ζούσαν, αλλά εκείνη την στιγμή κανείς δεν σκεφτόταν παρά μόνο πώς θα σωθεί η χώρα. Στις 05.00 της 6ης Δεκεμβρίου, ο διοικητής εξωτερικής αμύνης, Ταγματάρχης Συμινελάκης επιθεώρησε όλα τα εξωτερικά φυλάκια. Λίγο αργότερα, στις 05.45, επιστρέφοντας, καθώς περνούσε την νότια πύλη ακούσθηκαν 6 πυροβολισμοί από περίστροφο από κάποιο σπίτι σε παρακείμενη οδό.
    Αμέσως αντήχησαν οι καμπάνες των εκκλησιών στις γύρω συνοικίες, σαλπίσματα και αλαλαγμοί καθώς οι πυροβολισμοί αυτοί ήταν το σύνθημα για την πρώτη γενική επίθεση των ΕΛΑΣιτών.
    Μετά την παρέλευση λίγων δευτερολέπτων ένας καταιγισμός από πυρά αυτόματων όπλων και τυφεκίων, εκρήξεων χειροβομβίδων, ομαδικών βολών όλμων και πυροβόλων κτύπησε τους στρατώνες της Χωροφυλακής.
    Η μεγάλη μάχη είχε ξεκινήσει. Θα στοίχιζε ποταμούς αίματος, θα κρατούσε δέκα ημέρες, με πολλές διακυμάνσεις, αλλά τελικά θα ήταν νικηφόρα...
    H θυσία τους ας μας καθοδηγεί και σήμερα που μαχόμαστε έναν άλλο εχθρό, απείρως ισχυρότερο, γιατί δεν κρατάει όπλα, ούτε έρχεται κατά μέτωπο. Έχει χρήμα και ΜΜΕ, έχει το σύστημα δικό του και ξέρει να αλλοτριώνει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου