ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Ἡ οἰκογένεια εἰς καιροὺς Ἀποστασίας (Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος, Ἡγούμενος Ἱ. Μ. Σταυροβουνίου Κύπρου)

ΠΗΓΗ : "  pentapostagma   " 

Posted: April 15, 2014 at 4:00 pm, Last Updated: April 15, 2014 at 12:56 am
Ἡ οἰκογένεια εἰς καιροὺς ἈποστασίαςΤὸ Ἱερὸν «Μυστήριον τοῦ ΓΑΜΟΥ»
μέσα εἰς τὴν σήμερινὴν κατάστασιν
τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸν
ὑπὸ τοῦ Πατρὸς καὶ Καθηγουμένου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου
Ἀρχιμανδρίτου Ἀθανασίου
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
“χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε”!

Εἰς τὰς ἡμέρας μας ἤδη καλλιεργεῖται καὶ βιοῦται μέσα εἰς τὸν κόσμο ἡ κατ’ ἐξοχὴν Μεγάλη Ἀποστασία, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλοῦν καὶ προφητεύουν τόσον ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅσον καὶ οἱ θεῖοι Πατέρες.
Αὐτὴ ἡ παρουσιαζομένη σήμερα πρωτοφανὴς Ἀποστασία ἀπὸ ὅσα ὁρίζει ὁ Νόμος καὶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, προετοιμάζει τὸ σαθρό, διεφθαρμένο καὶ ἐξαθλιωμένο περιβάλλον, μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ δυνηθῆ νὰ ἀναδυθῆ καὶ νὰ ἀναφανῆ ὁ προφητευμένος Ἔσχατος Ἀντίχριστος!
Ἡ Ἀποστασία, εἰς τὰς ἡμέρας μας, συνίσταται τόσον στὴν θεωρητική, ὅσον καὶ στὴν πρακτικὴ ἄρνησι τῆς ὑπάρξεως τῆς ἀθανάτου ψυχῆς, τῆς μετὰ θάνατον ζωῆς, τοῦ πνευματικοῦ κόσμου, τῆς αἰωνιότητος, τοῦ Δημιουργοῦ καὶ κυρίως μάλιστα τοῦ Θεανθρωπίνου Προσώπου τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἦλθε στὴν γῆν καὶ ὡς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ σώση τὸν κόσμον ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν τὴν φθοράν, τὴν διαφθοράν, καὶ τὴν αἰώνιον ἀπώλειαν!

Αὐτὴ ἡ Ἀποστασία προχωρεῖ εἰς τὰς ἡμέρας μας μετὰ συνεχῶς ἐπαυξανομένης ταχύτητος καὶ ἐπιπόνου τραχύτητος πρὸς τὴν ἄνευ προηγουμένου αἰχμήν της, ἀναφορικῶς, ὄχι μόνο στὸ ”κοσμοθεωρητικό”, ἀλλά, καὶ κατὰ ἀναπόδραστον συνέπειαν, καὶ στὸ ”πρακτικὸ” καὶ τὸ ”ἡθικὸ” πεδίο!
Ὀφθαλμοφανής, ὅσο ποτὲ ἄλλοτε, παρουσιάζεται σήμερον ἡ πολλὴ ἀσέβεια πρὸς τὸν Δημιουργὸ καὶ ἡ πολλὴ ἠθικὴ διαφθορὰ μεταξὺ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων. Τὸ κακὸ ἐπληθύνθη ἐπὶ τῆς γῆς καὶ διαπράττεται τώρα εὐκολωτέρως, ἀνετωτέρως καὶ εὐρυτέρως καί, προπαντός, κατὰ τρόπον ἀναιδέστερον, ὑποβοηθούσης μάλιστα καὶ τῆς κακῆς χρήσεως τῆς ραγδαίως ἐξελισσομένης τεχνολογίας!
«Πάντες ἐξεκλίναμεν» κατὰ τὸν ψαλμῳδὸν Δαυίδ, καὶ οὐαὶ καὶ ἀλίμονον ὅταν θὰ ξεχειλίση κάποιαν στιγμὴν τὸ ποτήριον τὴς ὑπομονῆς τοῦ Θεοῦ!
Σήμερον προβάλλεται προκλητικῶς ἡ ἁμαρτία, καὶ προσβάλλεται πρωτογνώρως ἡ Ἀρετή!
Εἰς τὰς ἡμέρας μας κορυφοῦται τὸ κακὸ μέσα εἰς τὸν κόσμο, ὥστε νὰ προσβάλλεται ὁ πνευματικὸς καὶ σωτήριος τρόπος ζωῆς, ποὺ μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ νὰ προβάλλεται πλέον ἡ ἁμαρτία, πὼς εἶναι τάχα… «φυσιολογική»!
Ἡ Ἀρετὴ (πίστις, θεοσέβεια, τιμιότης, ἁγνότης, αὐταπάρνησις, ταπείνωσις, ἀφιλοχρηματία, σωφροσύνη, ἐλεημοσύνη, μετάνοια, λιτότης, ὀλιγάρκεια, ἁγιότης καὶ μάλιστα ἡ ἀληθινὴ Ἀγάπη, ὅπως τὴν ἐδίδαξε ὁ Χριστός), παρουσιάζωνται πλέον, ὡς… παρωχημένα, ἀχρείαστα ἢ καὶ ἄχρηστα!
Δυστυχῶς αὐτὴ ἡ ἐπικίνδυνος πορεία καὶ ἐφάμαρτος νοοτροπία ἐμφανίζεται ἐμφαντικῶς ἀκόμη καὶ μεταξὺ ἡμῶν τῶν θεωρουμένων ὀρθοδόξων Χριστιανῶν!
Ὅταν ὅμως ἡ ἁμαρτία ἀμνηστεύεται, σημαίνει ὅτι εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων ἀδύνατον νὰ ὁδηγήση πλέον εἰς τὴν σωτήριον μετάνοιαν! Ἀλλ’ ὅμως, ὅπου δὲν ὑπάρχει μετάνοια, ἐκεῖ ἀσφαλῶς δὲν ὑπάρχει οὔτε ἡ λυτρωτικὴ ἐξαγόρευσίς της, οὔτε ἡ ἐν τῷ Μυστηρίῳ ἐξομολόγησίς της. Ἤ, καὶ ἂν ὑπάρχη, αὐτὴ εἶναι μόνον τυπική, ”διὰ τῶν χειλέων” μόνον, ἐξωτερική. Δὲν εἶναι καθαρὰ καὶ εἰλικρινής. Δὲν ἐνεργεῖται μὲ τὴν δέουσαν συντριβὴν καρδίας καὶ μὲ πραγματικὴ διάθεσιν διορθώσεως καὶ ἀλλαγῆς τρόπου σκέψεως καὶ ζωῆς!
Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μετανοήση κάποιος δι’ ἁμαρτίας, τὰς ὁποίας, ἐνῶ μὲν τὰς διαπράττει, δὲν τὰς παραδέχεται ὅμως ὡς ἁμαρτίας, ἀλλὰ τὰς θεωρεῖ ἁπλῶς παρωνυχίδας;
Ὑπάρχει μήπως χειροτέρα ἁμαρτία ἀπὸ τὴν σκληροκαρδίαν καὶ ἄρα ἀπὸ τὴν ἀμετανοησίαν; Καὶ μάλιστα ὅταν αὐτὴ ἡ ἀμετανοησία προέρχεται ἀπὸ τὴν ”ἀμνήστευσιν” πολλῶν σοβαρῶν, ἀκόμη καὶ θανάσιμων ἁμαρτημάτων;
Ἡ τοιαύτη ἀμετανοησία ἀποτελεῖ ἀσφαλῶς την ἐσχάτην ἀνοησίαν!
Μήπως δὲν ἀποτελεῖ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ ἐμμονὴ εἰς τὴν ἀμετανοησία τὴν βλασφημίαν, κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, περὶ τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ ὁ Κύριος, καὶ ἡ ὁποία (βλασφημία) βεβαίως δὲν δύναται νὰ ὁδηγήση εἰς μετάνοιαν, ἄρα οὔτε εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ κατὰ συνέπειαν ὁδηγεῖ εἰς τὴν αἰώνιον καταδίκην (Μάρκ. γ´ 29);
Μοναδική μας Ἐλπίδα:
Ἐπιστροφή μας εἰς τὸν Σωτῆρα μας Χριστόν!
Μέσα ὅμως εἰς ὅλην αὐτὴν τὴν σύγχρονον παραζάλην, τὴν ζόφωσιν, τὴν σύγχυσιν καὶ τὰ φοβερὰ ἀδιέξοδα, ὑπάρχει σταθερῶς καὶ ἀναλλοιώτως μία καὶ μοναδικὴ ἀμετάθετος Ἐλπίδα Σωτηρίας:
Ἡ ἐπιστροφή μας εἰς τὸν Σωτῆρα μας καὶ Κύριόν μας, τὸν Ἰησοῦ Χριστόν!
«Κατάστασις Πολιορκίας»
Πολλὰ τὰ αἴτια καὶ πολύμορφοι αἱ ἐκδηλώσεις τῆς ἐκ τοῦ Θεοῦ Ἀποστασίας μας εἰς τὰς ἡμέρας μας!
”Κατάστασις Πολιορκίας” ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν!
Καὶ κατ’ ἀρχὰς μέν, ἡ μέχρι πρό τινος ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ εἰκονικὴ εὐμάρεια, καὶ ἡ νομιζομένη πολυτέλεια, μᾶς ἐνέπαιξαν τὸν νοῦν, μᾶς ἐνάρκωσαν τὰς καρδίας καὶ μᾶς ἐνέκρωσαν τὰ πνευματικὰ κριτήρια καὶ αἰσθητήρια. Ὅπως λέγει ἡ Γραφή: «Καὶ ἔφαγεν Ἰακὼβ καὶ ἐνεπλήσθη, καὶ ἀπέλακτισεν ὁ ἠγαπημένος· ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη, καὶ ἐγκατέλιπε Θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτόν, καὶ ἀπέστη ἀπὸ Θεοῦ, τοῦ Σωτῆρος αὐτοῦ» (Δευτ. 32, 15).
Διὰ τοῦτο συνεχίζομεν μέχρι καὶ σήμερον, νὰ ζῶμεν ἀμέριμνοι, ὡς ὑπνωτισμένοι, ὡσὰν ”νὰ μὴν συμβαίνη τίποτε”, ὡς ζῶντες μὲν βιολογικῶς, ἀλλά, δυστυχῶς, ὡς νεκροὶ πνευματικῶς, καλλιεργοῦντες τὴν προτέραν μας ἁμαρτωλὸν συνήθειαν, καὶ παραμένοντες προσκολλημένοι εἰς τὴν ἀγωνιώδη μέριμναν διὰ τὰ μάταια καὶ κίβδηλα πράγματα τοῦ νῦν αἰῶνος, τοῦ ἀπατεῶνος!
Καὶ δὲν εὑρίσκομεν, ἰσχυριζόμεθα, καιρὸν νὰ λογισθῶμεν περὶ τοῦ Θεοῦ, περὶ τοῦ ἐπερχομένου βεβαίου (συχνάκις καὶ βιαίου) βιολογικοῦ μας θανάτου, περὶ τῆς φοβερᾶς Ἡμέρας τῆς Κρίσεως, περὶ τῆς Μελλούσης Ζωῆς καὶ περὶ τῶν θεοδιδάκτων τρόπων τῆς Αἰωνίου Σωτηρίας μας.
Προσηλώσαμεν δυστυχῶς τὸ βλέμμα μας μὲ ἐμπάθειαν πρὸς τὴν παρερχομένην ὕλην καὶ τὴν παρεχομένην ἐξ αὐτῆς ὀδυνηρὰν ἡδονὴν πρὸς τὰ φθαρτὰ καὶ ἐφάμαρτα τοῦ παρόντος βίου. Ἀναζητοῦμεν ψευδῆ καὶ παροδικὴν παρηγορίαν εἰς ἀπατηλὰς συναναστροφὰς καὶ φυχοφθόρους ”ψυχαγωγίας”, διὰ μέσου ποικίλων δαιμονικῶν ἐκδηλώσεων, ὅπως π.χ. νυκτερινῶν καὶ σκοτεινῶν «εὐκαιριῶν», καὶ ἐν γένει διὰ τῆς διαπράξεως πράξεων πονηρῶν.
Ἡ πολύμορφος ἀκολασία πλεονάζει πλέον εἰς τὸν κόσμον, ἀδιακρίτως δόγματος καὶ φυλῆς. Τραγικώτερον ὅμως ὅτι πλεονάζει, δυστυχῶς, καὶ μεταξὺ ἡμῶν, τῶν θεωρουμένων ὀρθοδόξων χριστιανῶν!
Ἡ Ἁγία Γραφὴ περιγράφει προφητικῶς, τοὺς «Ἐσχάτους Καιρούς»
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει προφητικῶς, ἀλλὰ καὶ πολὺ εὐκρινῶς, τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ σημερινοῦ κόσμου τῶν “ἐσχάτων ἡμερῶν”, τῶν καιρῶν τῆς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ Ἐσχάτης Ἀποστασίας: «Ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β´ Τιμ. γ´, 1-5).
Αὐτὴ εἶναι δυστυχῶς σήμερον ἡ πραγματικὴ «εἰκόνα» τοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου: Ἡ Ἀποστασία δηλαδὴ ἡμῶν ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ ἡ περιφρόνησίς μας πρὸς ὅσα Αὐτός, ἀπὸ ἄπειρον ἀγάπη, μᾶς παραγγέλλει διὰ τὴν σωτηρίαν μας!
Τὸ ἀποκορύφωμα δὲ τῆς ἁμαρτίας μας εἶναι ὅτι δὲν ἀγαπῶμεν μὲ ὅλην μας τὴν ψυχή, τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν μας, τὸν Κύριόν μας καὶ Θεόν μας! Καὶ τοιουτοτρόπως, κατὰ ἀναπόφευκτον συνέπειαν, οὔτε καὶ τὸν πλησίον μας ἀγαπῶμεν, ὁ ὁποῖος (ὁ κάθε πλησίον μας) εἶναι κατ’ εἰκόνα Θεοῦ πλασμένος!
Πῶς ὅμως νὰ ἀγαπήσωμεν τὸν Θεόν μας, ὅταν ματαιοπονοῦντες προσπαθοῦμεν, “ψυχαναγκαστικῶς” καὶ “κομπλεξικῶς”, (ἴσως καὶ διὰ νὰ ἐφησυχάζωμεν τὰ ἐνοχικά μας σύνδρομα, πλὴν ὅμως ματαίως), νὰ ἀρνηθῶμεν καὶ αὐτὴν ἀκόμα τὴν Ὕπαρξίν Του;
Ἀπὸ δὲ τὴν τοιαύτην ἀπιστίαν μας καὶ τὴν τοσαύτην ἔλλειψιν τῆς πρὸς τὸν Χριστὸν Ἀγάπης μας, προέρχονται ἀναμφιβόλως καὶ ἀναδύονται ἀναποφεύκτως τὰ μεγάλα δεινά, ποὺ ἐφορμοῦν ἐφιαλτικὰ καὶ καταδιώκουν καταδυναστικὰ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας.
Ἐσκοτίσθη ἡ διάνοια ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας: Τῆς ἐμπαθείας, τῆς φιλαργυρίας, τῆς κενοδοξίας, τοῦ τζόγου (=ἐπιδιώξεως μετὰ μανίας εὐκόλου καὶ παρανόμου ”κέρδους”), τῶν ναρκωτικῶν (=ἀναζητήσεως ψεύτικης εὐτυχίας, διότι δὲν πιστεύομεν εἰς τὸν Θεόν), τῆς ἀσωτίας (=ἐκζητήσεως ἀχαρίτου χαρᾶς μακρυὰ ἀπὸ τὸν Σωτῆρα), καὶ μάλιστα τῆς ὑπούλου καὶ ἀπατηλοῦς θεοποιημένης φιληδονίας, ποὺ ἀποτελεῖ καὶ αὐτὴ μίαν ἄλλην παρδαλὴν παραλλαγὴν τοῦ πολυμόρφου τέρατος, τοῦ ἀκράτου ἐγωϊσμοῦ μας!
Ἡ σημερινὴ μεγιστοποιημένη Ἀποστασία μας ἀπὸ τὸν Θεὸν ἐπηρεάζει ἐπικινδύνως καὶ τὴν εὐλογημένην πραγμάτωσιν καὶ σωτήριον βίωσιν τοῦ «Μυστηρίου τοῦ Γάμου»
Αὐτὴ ἡ γενικωτέρα Κατάστασις Ἀποστασίας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας δὲν ἄφησε ἀσφαλῶς ἀπείρακτον οὔτε καὶ τὴν ἐν Θεῷ πραγμάτωσιν καὶ σωτήριον βίωσιν τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τοῦ Γάμου!
Ὡς συνέπεια αὐτοῦ τοῦ γεγονότος παρατηρεῖται εἰς τὰς σχέσεις τῶν φύλων διαφθορά, ψεῦδος, μεγάλη ὑποκρισία, ξεγύμνωμα, ἀνήθικος πρόκλησις ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, πορνεῖαι, μοιχεῖαι καὶ φόνοι (π.χ. ἐκτρώσεις)!
Μεγάλη εἶναι ἡ αὔξησις τῶν ποικίλων συνεπαγομένων καὶ συμπεπλεγμένων ἐγκλημάτων, λόγῳ τῆς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅπως ἤδη προαναφέραμεν, τὸ ἔγκλημα τῶν βδελυρῶν ἐκτρώσεων, ὅπου ὁ ἴδιος ὁ γονεὺς καταντᾶ εἰς τό σημεῖον νὰ φονεύση ὁ ἴδιος, μὲ τὴν ἰδικήν του ἀπόφασιν, ἔγκρισιν, συνενοχήν κ.ἄ., τὸ ἰδικόν του σπλάγχνο, τὸ ἐντελῶς ἀθῶον καὶ ἀνυπεράσπιστον κυοφορούμενον παιδί του!!!
Εἶναι ὁλοφάνερον πλέον ὅτι ὁ θεσμὸς τῆς θεοσδότου χριστιανικῆς οἰκογενείας ὑφίσταται ἐκ βάθρων σοβαροτάτην σεισμικὴν δόνησιν!
Ἔπαυσε κατ’ ἀρχὰς νὰ ὑπάρχη ὁ πρέπων σεβασμὸς καὶ ἡ εὐλογημένη ὑπακοὴ τῶν τέκνων πρὸς τοὺς γονεῖς τους.
Τὰ διαζύγια συνεχῶς καὶ πληθύνονται. Παντοῦ μοιχεῖαι, πορνεῖαι, ποικίλαι ἀπερίγραπτοι ἀσωτεῖαι, μέχρι καὶ βδελυρόταται διαστροφαί, ὅπως π.χ. αἱ ἐπαίσχυνται ὁμοφυλοφιλίαι. Μεγάλη ἀδιαφορία ἀπὸ πολλοὺς πρὸς τὴν συζυγικὴν πίστιν καὶ πρὸς τὸν ἱερὸν θεσμὸν τῆς οἰκογενείας, ὅπως τὰ ὥρισεν ὁ Θεός. Ἐχάθη ἡ σωφροσύνη, ἐφυγαδεύθη ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ! Καὶ ὅλαι αὐταὶ αἱ ἁμαρτίαι μᾶς φέρουν ἀντιμετώπους πρὸς τὸν ἴδιον τὸν Θεόν! Καί, ὡς τὰ πράγματα δεικνύουν, δημιουργοῦμεν “ἐξ ἰδίων μας”, ἀπὸ μόνοι μας, ἐκείνας τὰς ἁμαρτωλὰς προϋποθέσεις, ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν ἀναποφεύκτως πρὸς τὴν αὐτοτιμωρίαν μας καὶ τοιουτοτρόπως κατρακυλοῦμεν πρὸς τὴν αὐτοκαταστροφήν μας!

Διαφθορὰ καὶ Διαζύγια

Μὲ τὸ γενικότερον κατάντημα τῆς ἰδιαζούσης ποιοτικῶς καὶ ἀκραίας ποσοτικῶς Καταστάσεως Ἀποστασίας εἰς τὰ ἡμέρας μας, ἐπῆλθαν ἀναποφεύκτως καὶ αἱ σήμερον ἀναφανεῖσαι μεγάλαι συμφοραὶ εἰς τὸ Γένος μας.

Μεταξὺ τῶν ἄλλων αὐξάνονται συνεχῶς οἱ χωρισμοὶ καὶ τὰ διαζύγια, κατὰ δραματικὸν καὶ ραγδαῖον μάλιστα ρυθμόν.

Ὁ χωρισμός μας καὶ τὸ ἐθελούσιο “διαζύγιόν” μας ἀπὸ τὸν Δημιουργόν μας καὶ Θεόν μας, ἐπέφερεν, ὡς ἀναπόφευκτον συνέπειαν, καὶ τὰ διαζύγια μεταξὺ τῶν ἐγγάμων ἀνθρώπων!

Γνωρίζομεν, ἐκ τῆς πολυχρονίου ἐμπειρίας μας, πολὺ καλά, ὅτι ὅσοι Χριστιανοὶ εἶναι πραγματικῶς συνδεδεμένοι μὲ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰ ἱερὰ Μυστήριά Της δὲν ἔχουν τὰ ἰδιάζοντα ἀσήκωτα οἰκογενειακὰ προβλήματα, ποὺ συνεπάγεται καὶ ἐπιφέρει ἡ Ἀποστασία ἀπὸ τὸν Χριστόν, καὶ τὰ ὁποῖα ὁδηγοῦν καὶ καταλήγουν πλειστάκις εἰς τὸν χωρισμὸν μεταξὺ τῶν ἐγγάμων.

Ἀλλὰ καὶ εἰς περιπτώσεις, ποὺ ἐμφανισθοῦν σοβαρὰ προβλήματα μέσα εἰς ὄντως χριστιανικὰς οἰκογενείας, αὐτὰ δύνανται εὐκολώτερον νὰ ξεπεραστοῦν, μὲ τὴν πίστιν, τὴν ταπείνωσιν, τὴν ἀγάπην καὶ τὴν ὑπομονήν, θεμελιώδεις ἀρετὰς τὰς ὁποίας ἐδίδαξεν ὁ Χριστός. Καὶ τὰ ἀναφυόμενα προβλήματα ἀντιμετωπίζονται ἐπιτυχῶς καὶ ἐπωφελῶς, μὲ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ αὐτοὺς βεβαίως, ποὺ πιστεύουν Αὐτὸν καὶ τηροῦν τὰς ἐντολάς Του.
Ἀντιθέτως, ἐὰν εἴμεθα ἀποξενωμένοι καὶ ἀποκομμένοι ἀπὸ τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρὶς πραγματικὴν μετάνοιαν, αὐτομεμψίαν καὶ εἰλικρινῆ ἐξομολόγησιν, χωρὶς προσευχήν, χωρὶς νηστείαν, χωρὶς ταπείνωσιν, χωρὶς τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπην, τότε ἀπὸ μόνοι μας ἐκδιώκομεν ἀπὸ τὴν ζωήν μας τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναποφεύκτως θὰ ὑποπέσωμεν καἰ εἰς ποικίλα σαρκικὰ πάθη, τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν λαγνείαν. Αὐτὰ τὰ πάθη μᾶς σκοτίζουν τὸν νοῦν καὶ τὴν διάνοιαν, μᾶς παραπλανοῦν καὶ μᾶς ὁδηγοῦν εἰς ἀποπροσανατολισμόν, τὴν σύγχυσιν καὶ τὴν αὐτοκαταστροφήν. Καὶ τοιουτοτρόπως δημιουργοῦνται ὅλα ἐκεῖνα τὰ οἰκογενειακὰ δράματα, τὰ ὁποῖα βλέπομεν καὶ ἀκούομεν δυστυχῶς καθημερινῶς. Γονεῖς π.χ. μὲ δύο καὶ τρία παιδιὰ καταντοῦν εἰς τὸ νὰ δημιουργοῦν παρανόμους “σχέσεις” καὶ “δεσμούς” νὰ ὑποδουλώνονται εἰς τὰ πάθη καὶ τὰς ἁμαρτίας, καὶ λόγῳ αὐτῶν τῶν παρανομιῶν νὰ διαλύουν τὰς ἐννόμους οἰκογενείας των, προφασιζόμενοι πλῆθος ἀδικαιολογήτων “δικαιολογιῶν” καὶ σοφιστικῶν προφάσεων ἐν ἁμαρτίαις!
Δυστυχῶς αἱ ἐξωγαμαιαῖαι “σχέσεις” ἐπιφέρουν ”σχάσεις” (=σχίσιμο) τῶν ἱερῶν καὶ εὐλογημένων σχέσεων ἐν τῷ Γάμῳ, καὶ οἱ λεγόμενοι “δεσμοὶ” καθιστοῦν “δεσμίους” (=ὑποδούλους) εἰς τοὺς δαίμονας, ὅσους ὑποκύπτουν εἰς αὐτά.

Ἀλλά, καὶ ἄλλο ὀδυνηρὸ ἀποτέλεσμα ἐπέρχεται ἀπὸ τὴν διάλυσιν τῶν οἰκογενειῶν, διότι πλειστάκις καὶ τὰ παιδιὰ ἀπὸ διαλυμένας οἰκγογενείας, οὔτε προκόπτουν, οὔτε εὐδοκιμοῦν. Καταντοῦν οὐχὶ σπανίως προβληματικά, ἀφοῦ, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, δὲν βλέπουν τὸ καλὸν καὶ ἅγιον παράδειγμα εἰς τὴν ζωὴν τῶν γονέων των! Ἐκ τῆς προσωπικῆς μας πείρας, δυνάμεθα νὰ εἴπωμε ὅτι καὶ τὰ τέκνα ἐκ τῶν διαλυομένων οἰκογενειῶν, τείνουν μελλοντικῶς συχνάκις καὶ αὐτὰ νὰ δημιουργήσουν, μὲ τὴν σειράν τους, προβληματικὰς οἰκογενείας! Βεβαίως, ὅπου ὑπάρχει γνησία Μετάνοια εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποτραπῆ μιὰ τέτοια ὀδυνηρὰ ἐξέλιξις.

Ἡ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας ἐπικρατήσασα ἁμαρτωλὴ “μόδα” τῶν προγαμιαίων ὀνομαζομένων “δεσμῶν”, “σχέσεων” καὶ τῶν ἄνευ τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου “συμβιώσεων”

Ἄμεσα συνδεδεμένο πρὸς τὸ ἀκραῖον κατὰ τὰς ἡμέρας μας, κατρακύλισμα εἰς τὴν ἀπιστίαν, τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν σαρκολατρείαν εἶναι καὶ αἱ λεγόμεναι “προγαμιαῖαι σχέσεις”. Δὲν φθάνουν δηλαδὴ οἱ νέοι μας ἁγνοὶ καὶ παρθένοι εἰς τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου, ὅπως δηλαδὴ τὰ καθορίζει ὁ Θεὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία, ἀλλὰ δυστυχῶς ἔχουν πλειστάκις σχέσεις σαρκικὰς πρὸ τοῦ Γάμου των.

Παραγνωρίζουν οἱ νέοι μας ὅτι ἡ διάρκεια καὶ ἡ ὑγιεία τῆς σχέσεως τοῦ ἀνδρογύνου ἐξασφαλίζεται, διὰ τοὺς πιστούς, ἐντὸς τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου. Μέσα εἰς τὸ Μυστήριον, ἡ σχέσις ἐξαγιάζεται, ἐξυψώνεται, ἀποκαθαίρεται, ὡριμάζει κατὰ τρόπον ὑγιῆ καὶ ἀναδεικνύεται βαθμηδὸν εἰς βαθεῖαν, ἀληθινὴν καὶ ἁγίαν Ἀγάπην!

Πῶς λοιπὸν θὰ θεμελιωθῆ θεαρέστως ὁ μελλοντικός των Γάμος χωρὶς πνευματικά, εὐλογημένα καὶ θεῖα θεμέλια;

Εἰς τὰς ἡμέρας μας, μάλιστα, ἡ παρεκτροπὴ αὐτὴ ἀπὸ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ κατήντησεν ὕπουλος ξεπεσμός. Διότι, καὶ ἀπὸ τὴν ἐκκίνησιν ἀκόμη τῶν μὴ εὐλογημένων αὐτῶν συμβιώσεων, ἐνυπάρχουν ἐπιμελῶς κεκρυμμένα μέσα εἰς αὐτάς, τὰ σπέρματα τῶν μετέπειτα ἐπερχομένων συνήθως ὀδυνηρῶν, ἕως καὶ ἐκρηκτικῶν συνεπειῶν, ὅπως π.χ. θλίψεων, καταθλίψεων, θρήνων, ὀδυρμῶν, ψυχικῶν ἀνασταστώσεων, τραυμάτων, ἔχθρας, μίσους, φθόνων, ἀκόμη καὶ φόνων (π.χ. ἐκτρώσεων)!

Κατήντησε δυστυχῶς “ναρκοθετημένο πεδίον” ἡ ἁμαρτωλοτάτη αὐτὴ συνήθεια, δηλαδὴ τὸ νὰ συζοῦν οἱ ἀρραβωνιασμένοι πρὸ τοῦ Γάμου των, ὡσὰν νὰ ἦσαν νυμφευμένοι. Καὶ τοῦτο μάλιστα συμβαίνει, οὐχὶ σπανίως, καὶ μὲ τὴν προτροπήν, ἢ ἔστω μὲ τὴν ἀνοχὴν (καὶ ἑπομένως συνενοχὴν) τῶν γονέων των!

Δὲν ἀντιλαμβάνονται, δυστυχῶς, ὅτι δι’ αὐτοῦ τοῦ ἐντελῶς λανθασμένου καὶ ἀνευλογήτου τρόπου συμβιώσεως ὑποσκάπτονται τὰ πνευματικὰ θεμέλια τοῦ μελλοντικοῦ των Γάμου, μὲ πολλὰς καὶ θλιβερὰς συνεπείας διὰ τὴν μετέπειτα ζωήν των, ὄχι μόνον ἐν τῷ παρόντι, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ ἐν τῷ μέλλοντι…
Τί δὲ νὰ εἴπωμεν καὶ διὰ τοὺς λεγομένους “πολιτικοὺς γάμους”, ὅπου ὑποτιμᾶται βαναύσως τὸ Ἱερὸν Μυστήριον, στερεῖται οὕτω τὸ ζεῦγος τῆς ἁγιαστικῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ εἶναι ἀναπόφευκτοι αἱ μετέπειτα ὀδυνηραὶ ἐξελίξεις καὶ καταλήξεις!
Φθάσαμεν δυστυχῶς, κατὰ τὸν παρόντα καιρὸν τῆς Ἀκραίας Ἀποστασίας, καὶ εἰς τὸ πρωτοφανὲς φαινόμενον, πρῶτα νὰ γεννῶνται τὰ τέκνα (ὅσα βεβαίως δὲν ἐφονεύθησαν μὲ τὴν ἐπάρατον ἔκτρωσιν) καὶ ἔπειτα νὰ τελεῖται τὸ Ἱερὸν Μυστήριον τοῦ Γάμου! Ἐὰν, βεβαίως, δὲν καταλήξωμεν, ἀντὶ τοῦ Μυστηρίου, εἰς τὴν συνέχισιν τῆς παρανόμου συμβιώσεως, ἢ τὴν σύναψιν τοῦ λεγομένου “πολιτικοῦ γάμου”, ὅπερ ἰσοδυναμεῖ οὐσιαστικῶς μὲ ἄρνησιν τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα ἄρνησις καὶ αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Μυστικοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ!
Αἱ σαρκικαὶ σχέσεις προτοῦ τελεσθῆ τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου συνιστοῦν ἀμετακλήτως «Κώλυμα Ἱερωσύνης»
(Ἀνεξίτηλον ἐμπόδιον διὰ νὰ δύναται γίνη κάποιος ἱερεὺς)

Τὴν πολυτίμητον διάστασιν καὶ κορυφαίαν ἀξίαν τῆς ἁγνότητος καὶ παρθενίας, τόσον διὰ τὸν ἄνδρα, ὅσον καὶ διὰ τὴν γυναίκα, μέχρι τὴν ὥραν τῆς τελέσεως τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου των, ἐκφράζουν ἐμφανέστατα καὶ ἀδιαμφισβήτητα οἱ θεόπνευστοι ἁγιοπνευματικοὶ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας!

Συμφώνως μὲ τοὺς ἐντεταγμένους ἀμετακλήτως εἰς τὰς θεοπνεύστους ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων Ἱεροὺς Κανόνας, ἡ προγαμιαία σαρκικὴ σχέσις, ἀκόμη καὶ μεταξὺ μεμνηστευμένων (αὐτῶν, ποὺ δὲν ἐτέλεσαν μὲν ἀκόμη τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, ἀλλ’ ὅμως προγραμματίζουν μελλοντικῶς νὰ πραγματοποιήσουν τὸν Γάμον των), ἀποτελοῦν ἀνεξίτηλον (δηλαδὴ μὴ ἀνατρέψιμο καὶ μὴ ἐπιδεχόμενον, καθ’ οἱονδήποτε τρόπον, ἀναίρεσιν) ἐμπόδιον διὰ νὰ χειροτονηθῆ κάποιος εἰς βαθμὸν ἱερωσύνης.

Ἀνέφερε περὶ τούτου τοῦ ζητήματος καὶ ὁ μακαριστὸς ἅγιος Γέροντάς μας Γερμανός: «Εἶναι τελείως ἀνεπίδεκτα “οἰκονομίας” τὰ καθοριζόμενα ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες κωλύματα Ἱερωσύνης. Δὲν ἐπιτρέπεται δηλαδὴ σὲ καμμιὰ περίπτωσι νὰ δοθῆ “συμμαρτυρία”, γιὰ νὰ προσέλθη στὶς τάξεις τῆς Ἱερωσύνης κάποιος, ποὺ ἔπεσε σὲ βαριὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, ὅπως εἶναι οἱ πρὶν ἀπὸ τὸ γάμο του σεξουαλικὲς σχέσεις, ἔστω καὶ μὲ αὐτὴν ἀκόμη τὴν ἀρραβωνιαστικιά του, ἀλλὰ καὶ κάθε ἄλλη ἔξω ἀπὸ τὸν γάμο του, σεξουαλικὴ σχέσι, ὅπως εἶναι ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ ἀρσενοκοιτία.

Οἱ Πνευματικοί, ποὺ συγκαταβαίνουν σὲ τέτοιες περιπτώσεις καὶ δίνουν “συμμαρτυρία”, φἐρουν τεράστια εὐθύνη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ (σ.σ. ὅπως ἀσφαλέστατα καὶ οἱ ἐμπλεκόμενοι, ἐν ἐπιγνώσει, εἰς τοιαύτας χειροτονίας, εἴτε λαϊκοί, εἴτε ἱερωμένοι)! Ἀλλοίμονο καὶ σ’ ἐκείνους ποὺ κρύβουν τέτοια ἁμαρτήματα ἀπὸ τὸν Πνευματικό, γιὰ νὰ ὑποκλέψουν στὴ συμμαρτυρία του, καὶ νὰ γίνουν ἀναξίως ἱερεῖς!» (Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης, Φῶς ἱλαρὸν καὶ μυστικὸν στὴν σκοτοδίνη τῶν σύγχρονων καιρῶν», Ἔκδοσις Ἱ.Μ. Σταυροβουνίου 2000, σ.σ. 245-246).
Ἂς μὴ μᾶς διαφεύγη ἐπίσης καὶ ὁ λίαν ἐπικίνδυνος ἀλυσιδωτὸς κατήφορος τῆς ἁμαρτίας, ποὺ εὐκόλως θὰ ἐπακολουθήση. Ἐὰν δηλαδὴ κάποιος ἔλαβε “συμμαρτυρίαν” διὰ χειροτονίαν του, ἐνῷ δὲν θὰ ἔπρεπε, ὁ τοιοῦτος, εὐκόλως ἀργότερον θὰ δίδη καὶ αὐτὸς “συμμαρτυρίας” εἰς ἔχοντας “κωλύματα ἱερωσύνης”. Ἔτσι, αὐτὴ ἡ ἁμαρτία εὐκόλως θὰ διαιωνίζεται. Καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸ κακό, εἰς τὸ χειρότερον…
Λησμονοῦμεν δυστυχῶς τὴν λειτουργίαν καὶ ἐδῶ τῶν ἀλαθήτων πνευματικῶν νόμων: Προβαίνοντες εἰς χειροτονίας πρὸς “ἐπίλυσιν” τάχα προσκαίρων ἀναγκῶν, ἀνοίγονται οἱ “ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου” διὰ πολλὰ ἐπερχόμενα ἀργότερον ἀναπόφευκτα δεινά, εἴτε ἐμμέσως, εἴτε ἀμέσως, εἴτε ἐμφανῶς, εἴτε ἀφανῶς!
Ἡ ἐσχάτη αἰσχρότης τῶν “ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων”
Δὲν ὑπάρχουν δυστυχῶς ἱκανὰ λόγια διὰ νὰ ὁμιλήσωμεν διὰ τὴν βδελυράν, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ πιστῶν ἀνθρώπων, εἰσβαλοῦσαν καὶ ἐπεκτεινομένην ἐπαίσχυντον παρεκτροπὴν καὶ διαστροφήν, τῶν λεγομένων “ὁμοφυλοφιλικῶν σχέσεων”. Καὶ μάλιστα εἰς θεωρούμενα “χριστιανικὰ” ἔθνη καὶ λαούς. Αὐταὶ θὰ ὁδηγήσουν βαθμηδὸν καὶ ἀναποφεύκτως τὴν κοινωνίαν εἰς ἀπερίγραπτον καταστροφήν, ὅπως συνέβη ἀκριβῶς εἰς τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, τῶν ὁποίων οἱ κάτοικοι ἐζοῦσαν ὑπὸ τὸ καθεστὼς τῆς τοιαύτης βδελυγμίας! Ὁ διαστροφικὸς τρόπος ζωῆς, θὰ ἐπιφέρη ἀναποφεύκτως καὶ διαστροφικὸν τρόπον καταστροφῆς!
Λειτουργοῦν καὶ ἐδῶ, ὅπως πάντοτε, οἱ πνευματικοὶ νόμοι, ποὺ ἔθεσεν ὁ Ὕψιστος. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ μέγας Πατὴρ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἱερώνυμος, προεφήτευσε λέγων ὅτι: “ὅταν ἔλθη ὁ καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖον θὰ ἀμνηστευθῆ, θεσπισθῆ νομικῶς καὶ γίνη ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς θεωρουμένους “χριστιανικοὺς λαοὺς” τὸ βδέλυγμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τότε ἀναποφεύκτως θὰ ἐπακολουθήση ταχέως καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἐσχάτου Ἀντιχρίστου! Διότι ὁ Τελικὸς Ἀντίχριστος, τοιαῦτα ζοφερὰ καὶ βρωμερὰ ὑπόβαθρα “ἀναμένει” νὰ ἀναφανοῦν, ὥστε νὰ διευκολυνθῆ καὶ νὰ γίνη ἀποδεκτὴ ἡ ἐμφάνισίς του μέσα εἰς τὸν κόσμον”!
Τὰ πάθη μας, ὠφείλομεν μετ’ ἀγωνιστικότητος, αὐταπαρνήσεως καὶ Πίστεως εἰς τὸν Σωτῆρα μας Χριστόν, νὰ τὰ καθιστῶμεν ἀντικείμενα μετανοίας, ἐξομολογήσεως, πνευματικῆς ἀντιμετωπίσεως, ὥστε νὰ εὕρωμεν Ἔλεος ἀπὸ τὸν Κύριον! Ἀλλ’ οὐδέποτε νὰ τὰ ἀμνηστεύωμεν, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ τὰ δικαιολογοῦμε καὶ νὰ τὰ … “νομιμοποιοῦμεν”.
Ἀποφυγὴ τεκνογονίας καὶ Ἐκτρώσεις
Ἀλληλένδετο ΤΟΣΟΝ μὲ τὰς προγαμιαίας καὶ ἐξωγαμιαίας σχέσεις, ΟΣΟΝ καὶ μὲ τὸ θανάσιμον ἁμαρτημα τῆς, ἐντὸς τοῦ γάμου, διὰ τεχνητῶν μεθόδων ἢ παραφύσιν παρεκτροπῶν, ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας (ἐκτὸς καὶ ἐὰν ὑπάρχη “ἐκ συμφώνου” ἐγκράτεια μεταξὺ τῶν συζύγων, καθὼς καθορίζει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος), εἶναι καὶ τὸ φοβερὸν καὶ ἀπάνθρωπον ἔγκλημα τῶν ἀμβλώσεων ἢ ἐκτρώσεων.
Ἡ ἔκτρωσις, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, εἶναι φόνος, φόνος φρικτός, ἁμαρτία μεγάλη! «Ὁ Ἀδὰμ πλάστηκε ἀπὸ τὸν Δημιουργὸ πρῶτος καὶ ὕστερα ἡ Εὔα. Κι αὐτός, ποὺ ἀπατήθηκε πρῶτος δὲν ἦταν ὁ Ἀδάμ, ἀλλὰ ἡ γυναίκα καὶ ἔπεσεν πρώτη στὴν παράβασι. Θὰ σωθῆ ὅμως (ἡ γυνὴ) μὲ τὴν τεκνογονίαν. Ἀρκεῖ αἱ γυναῖκες νὰ μείνουν στὴν Πίστιν καὶ στὴν Ἀγάπην καὶ στὴν Ἁγίαν ζωήν, καὶ ἐὰν διατηροῦν τὴν συζυγικὴν σωφροσύνην» (Α´ Τιμ. β´, 13-15), ὅπως διακηρύττει ὁ κήρυκας τῶν ἐθνῶν, ὁ θεῖος Παῦλος.
Ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ λέγει: «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν» (Γεν. Α´, 28). Ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, ἡ ὁποία ἔχει, ὡς εἴπομεν, συνήθην κατάληξιν δυστυχῶς καὶ τὰς ἐκτρώσεις, εἶναι μέγα ἁμάρτημα, εἶναι παράβασις τὴς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτὴ ἡ παράβασις δείχνει ὀλιγοπιστίαν εἰς τὴν πρόνοιαν καὶ τὴν κηδεμονίαν Του.
Ὅσοι ἐμποδίζουν τὴν τεκνογονίαν μὲ τὰ διάφορα πονηρὰ ἐφευρήματα ἐκδιώκουν δυστυχῶς ἀπὸ μόνοι τους, ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς τους, τὰ ἀνεκτίμητα δῶρα τοῦ Θεοῦ. Ἀποφεύγοντες τὴν εὐλογημένην τεκνογονίαν ἀπομακρύνουν τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὴν ζωήν τους! Ἂς μὴν ψάχνωμεν μετὰ νὰ βροῦμεν “ἀλλοῦ” τὸ λάθος διὰ τὰ ἐπώδυνα συνεπακόλουθα ποὺ ἐνδεχομένως θὰ συμβοῦν, εἴτε κατ’ ἄμεσον, εἴτε κατ’ ἔμμεσον τρόπον.
Δὲν λέγει ὁ Θεός, νὰ κάνης μόνον ἕνα-δύο παιδιά, καὶ τὰ ἄλλα νὰ τἀ ἐμποδίζης συνειδητὰ καὶ δι’ ἀθεμίτων μέσων νὰ ἔλθουν εἰς τὴν ζωήν, ἤ, ἐὰν ἔλθουν, ἐσὺ νὰ τὰ φονεύης μὲ τὰς ἐκτρώσεις!
Χριστιανοί μου, μὲ τὰς ἐκτρώσεις γινόμεθα ὄχι γονεῖς ἀλλὰ φονεῖς!
Καταντοῦμεν φονεῖς τῶν ἰδίων μας τέκνων, τῶν ἰδίων μας τῶν σπλάγχνων! Διότι, καὶ ἂν ἀκόμη δὲν ἐπρόλαβαν αὐτὰ τὰ ἀγγελάκια νὰ ἰδοῦν τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου, ὅμως, τὰ φονευθέντα ἔμβρυα, ἔχουν καὶ αὐτὰ (ἀπὸ τὴν πρώτην μάλιστα στιγμὴν τῆς «σύλλήψεώς» των) ψυχὴν ἀθάνατον! Εἶναι καὶ αὐτὰ τὰ μικρὰ ἔμβρυα, ἀνθρώπινοι ὑπάρξεις! Διὰ τοῦτο, κατὰ τὴν φοβερὰν ὥραν τῆς Κρίσεως θὰ κραυγάζουν διαμαρτυρομένα ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ μᾶς λέγουν: «Ἀγαπητοί μας γονεῖς, ἐσεῖς μᾶς ἐκλείσατε ἔτσι τὴν λαμπροφόρον θέσιν εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν!». Ἀλίμονον εἰς τοὺς ἀμετανοήτους αὐτοὺς γονεῖς, κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην!

Ἀλλὰ διατί, ἀγαπητοὶ γονεῖς, εἴτε διὰ μίαν δοκιμασίαν κατὰ τὸν καιρὸ τῆς ἐγκυμοσύνης, εἴτε διὰ κάποιον πρόβλημα, ποὺ συναντᾶτε, εἴτε δι’ ἕναν ἀνεύθυνον λόγον κάποιου ἰατροῦ, εἴτε διὰ μίαν ἐφάμαρτον ἄποψιν “φίλων” ἢ συγγενῶν σας, νὰ φονεύετε τὰ παιδιά σας; Οὔτε Θεὸν φοβούμεθα, οὔτε ἀγγέλους καὶ ἁγίους ἐντρεπόμεθα;

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, τὶ ἀναφέρει σχετικῶς ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ: Ὅταν οἱ Ἰσραηλῖται ἦσαν ἀκόμη ἐξόριστοι καὶ ὑπόδουλοι εἰς τὴν Αἴγυπτον, ὁ βασιλεὺς Φαραώ ἐκάλεσε τὰς μαίας τὼν Ἑβραίων Σεπφώραν καὶ Φουά, καὶ τὰς προσέταξε, ὅταν θὰ ἐξεγεννοῦσαν τὰς γυναίκας τῶν Ἑβραίων, νὰ φονεύωσι μὲν τὰ ἀρσενικὰ βρέφη, νὰ διατηρῶσι δὲ εἰς τὴν ζωὴν τὰ θηλυκά, διὰ νὰ μὴ πληθυνθῆ τὸ γένος τῶν Ἑβραίων. Ὅμως «ἐφοβήθησαν αἱ μαῖαι τὸν Θεὸν» (Ἐξ. Α’, 17), λέγει ἡ Γραφή. Καὶ δι’ αὐτὸ παρήκουσαν εἰς τὸν Φαραώ, καὶ ἄφηναν ζωντανὰ καὶ τὰ ἀρσενικά. Ὅταν δὲ ὁ Φαραὼ τὸ ἔμαθε, ἐκάλεσεν τὰς μαίας καὶ τὰς ἠρώτησεν ἀπειλητικῶς, διατὶ ἐζωογονοῦσαν τὰ ἀρσενικά. Καὶ τοῦ ἀπήντησαν αἱ μαῖαι: «Δὲν ὁμοιάζουν αἱ Ἑβραῖαι, μὲ τὰς ἄλλας γυναίκας τῆς Αἰγύπτου, ἀλλὰ προλαμβάνουν καὶ γεννοῦν τὰ τέκνα των, προτοῦ ἀκόμη προσέλθουσι πρὸς αὐτὰς αἱ μαῖαι»! Τοιουτοτρόπως ὁ Θεὸς ἐπροστάτευεν καὶ ἐπευλογοῦσεν τὰς μαίας, ποὺ δὲν ἐφόνευαν τὰ νεογέννητα!

Ὅλη ἡ ὑπόθεσις αὐτή, ποὺ ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή, εἶναι μιὰ ἀκόμη ἀποστομωτικὴ ἀπάντησις πρὸς τοὺς ὑπερμάχους τῶν ἐκτρώσεων καὶ τῆς λεγόμενης «εὐθανασίας»! Εἰς τὴν χώραν τῆς ἁμαρτίας (“τύπος” καὶ “εἰκόνα” τῆς ὁποίας εἶναι ἡ Αἴγυπτος, συμφώνως πρὸς τὰς ἑρμηνείας τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας), βασιλεύει ὁ Σατανᾶς (τοῦ ὁποίου πάλιν “τύπον” καὶ εἰκόνα” ἀποτελεῖ ὁ Φαραώ). Ὁ Διάβολος λοιπὸν παρακινεῖ εἰς τὸν φόνον τῶν παιδιῶν. Ἀλλ’ αἱ γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι φοβούμεναι τὸν Θεὸν δὲν ὑπακούουν εἰς τὰ προστάγματα τοῦ «Φαραώ-Σατανᾶ», ἐπευλογοῦνται καὶ προστατεύονται ἀπὸ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ, ὡς φυλάσσουσαι τὸν Νόμον Του καὶ τὰς Ἐντολάς Του!

Προτιμοῦν νὰ ὑπακούσουν εἰς τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, παρὰ εἰς τὰς προσταγὰς τῶν ἀνθρώπων, ἔναντι οἰωνδήποτε συνεπειῶν, ἀκόμη καὶ μὲ κίνδυνον νὰ τὰς φονεύση ὁ Φαραώ!


Αἱ εὐρύτεραι προ-ἐκτάσεις τῆς Ἐκτροπῆς τῶν Ἐκτρώσεων

Ἐπειδὴ ἀπὸ τὴν πρώτην στιγμὴν τῆς “συλλήψεως” ἑνὸς ἐμβρύου, ἔχομεν ἀμέσως μίαν καινούργιαν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν, διὰ τοῦτον τὸν λόγον, λίαν ἐπικίνδυνος καὶ φοβερὰ εἶναι ἀπὸ πνευματικῆς σκοπιᾶς (καὶ ὄχι μόνον) καὶ ἡ λεγομένη “ἐξωσωματικὴ γονιμοποίησις”, ὅταν αὐτὴ συνεπάγεται ἀπόρριψιν (=φόνον ἀνθρωπίνων ζωῶν) γονιμοποιηθέντων ὠαρίων! Καθ’ ὅσον καὶ αὐτὰ τὰ γονιμοποιούμενα ὠάρια ἀπαρτίζουν ἀνθρωπίνους ὑπάρξεις εἴτε ἀφήνομεν γονιμοποιημένα ὠάρια ἔγκλειστα εἰς τὰ “ψυγεῖα”, μὲ ἀκαθορίστους, ὑπόπτους καὶ συγκεχυμένους προορισμούς, ἕως καὶ θανατικὰς καταλήξεις.

Τί δὲ νὰ εἴπωμεν διὰ τὰ λεγόμενα “χάπια τῆς ἑπόμενης ἡμέρας”, καθὼς καὶ δι’ ἄλλα, παρομοίας παρεκτροπῆς σατανικὰ ἐφευρήματα; Διότι, ὅλα αὐτὰ ἀποσκοποῦν σαφῶς καὶ ἀναμφιβόλως ὄχι εἰς τὴν διάσωσιν ἀλλὰ εἰς τὴν δολοφονίαν τοῦ ἐμβρύου, ποὺ ἐνδεχομένως «συνελήφθη»!

Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ εὐρύτατος κύκλος τῆς Ἐκτροπῆς τῶν Ἐκτρώσεων δὲν ἐξαντλεῖται μόνον εἰς αὐτά:

Προκειμένου νὰ ἀποφευχθῆ ἡ τεκνογονία χρησιμοποιοῦνται ἐνίοτε, ἕως καὶ μηχανουργήματα πονηρά, ποὺ αὐτὰ ἐμπεριέχουν τὴν ἱκανότητα νὰ φονεύσουν τὸ ἐνδεχομένως συλληφθὲν “ἀνεπιθύμητο παιδί”.

Ἀλλά, ὤ! τοῦ παραλόγου τῆς ἀνθρωπίνης “λογικῆς”! Προκειμένου νὰ ἐπιτευχθῆ «τεκνογονία», ἐπενοήθησαν καὶ χρησιμοποιοῦνται εἰς τὰς σημερινὰς ἡμέρας τῆς Ἀποστασίας, ἀκόμη καὶ ἐπικίνδυνοι μέθοδοι διὰ τὴν ἀνθρώπινην ζωήν, ἀποσκοποῦσαι εἰς τὸ νὰ προκύψη νέα ἀνθρωπίνη ζωή. Καλύπτονται ὅμως αἱ μέθοδοι αὐταὶ κάτω ἀπὸ τὸν μανδύαν τῶν ὀνομαζομένων «ἐξωσωματικῶν μεθόδων». Καὶ λέγομεν “ἐπικίνδυνοι μέθοδοι διὰ τὴν ἀνθρωπίνην ζωήν”, διότι κατὰ τὴν ἐνεργοποίησιν καὶ πραγματοποίησιν αὐτῶν τῶν μεθόδων, οὐχὶ σπανίως, πραγματοποιοῦνται ἐκούσιοι ἀπορίψεις ἤδη γονιμοποημένων ὠαρίων, ἄρα, οὐσιαστικῶς, ἐκτελοῦνται φόνοι ἀνθρωπίνων ζωῶν.

Καὶ ὁ ἐξώφθαλμος παραλογισμὸς ἔγκειται εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι κατὰ τὴν ἐπίμονον προσπάθειαν δημιουργίας “πάσῃ θυσίᾳ” μιᾶς νέας ζωῆς, χρησιμοποιοῦνται συχνάκις τοιαῦται μέθοδοι, κατὰ τὰς ὁποίας ἐνυπάρχει ἰσχυρὰ ἡ πιθανότης νὰ φονεύονται πολλαὶ ἄλλαι ἀνθρώπιναι ζωαί.

Προκειμένου νὰ φέρωμεν ζωήν, φονεύομεν, κατὰ κανόνα ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, ἄλλας ζωάς!!! Ἐν προκειμένῳ ὑπογραμμίζομεν καὶ πάλιν ὅτι ἑκάστη ἰδιαιτέρα καὶ διακεκριμένη ἀνθρωπίνη ὕπαρξις “ἐμψυχοῦται”, καὶ ἑπομένως ὑπάρχει ἐν ζωῇ, ἀπὸ τὴν πρώτην κιόλας στιγμὴν τῆς συλλήψεώς της!

Ὁ παρα-λογισμὸς” εἰς τὰς “ἀ-λόγους” ἡμέρας μας ἐμφανίζεται καὶ μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι: Ἐνῷ μετὰ πάσης εὐκολίας φονεύομεν τὰ συλλαμβανόμενα “ἀνεπιθύμητα παιδιά”, ταυτοχρόνως ὅμως, μετὰ πάσης δυσκολίας τὰ ἄτεκνα ζευγάρια προσπαθοῦν νὰ ἀποκτήσουν ἔστω καὶ ἕνα παιδάκι!

Τὸ πρὸς ἔκτρωσιν “ἀνεπιθύμητο παιδί”, ἀντὶ νὰ δολοφονεῖται, διατὶ δὲν προσφέρεται πρὸς υἱοθεσίαν εἰς ἕνα ἄτεκνον ἀνδρόγυνον; Εἶναι προτιμότερον τὸ ἔγκλημα τοῦ φόνου παρὰ ἡ φιλανθρωπία τῆς υἱοθεσίας;

Καὶ ὅμως! Ὑφίσταται συχνάκις ἡ ἑξῆς ἐξωφρενικὴ συμπεριφορά: Νὰ προτιμᾶ ἡ κυοφοροῦσα νὰ γίνη φόνισσα τοῦ κυοφορουμένου παιδιοῦ της, παρὰ νὰ τὸ παραχωρήση διὰ υἱοθεσίαν εἰς ἕνα ἄτεκνον ζευγάρι, τὸ ὁποῖον ἐπιθυμεῖ μὲν νὰ ἀποκτήση ἕνα παιδάκι, ἀλλὰ ἀδυνατεῖ νὰ τεκνογονήση, λόγῳ π.χ. ἰατρικῆς φύσεως δυσκολιῶν!

*

Τί δὲ νὰ ἀναφέρωμεν συναφῶς, διὰ τὴν “ὑπόγειον” (ἄλλοτε μὲν ἐν ἐπιγνώσει, ἄλλοτε δε ἐν ἀποκρύψει, πρὸς τὸ ζευγάρι ποὺ ἐπιθυμεῖ τὴν ἀπόκτησιν τέκνου) χρησιμοποίησιν ὑπὸ τῶν ἐμπλεκομένων «εἰδικῶν», εἴτε ξένου σπέρματος, εἴτε ξένου ὠαρίου, εἴτε ξένων ἀμφοτέρων πρὸς τὰ γενετικὰ δεδομένα τοῦ ζεύγους! Λίαν εὐλαβεῖς ἐπιστήμονες, ἔχοντες γνήσιον φόβον Θεοῦ, δὲν διστάζουν νὰ τοποθετοῦνται ἐν προκειμένῳ ἐκφράζοντας τὴν ἄποψιν ὅτι ἡ πρᾶξις αὐτὴ συνιστᾶ κατ’ οὐσίαν πρᾶξιν μοιχείας!

Καὶ ὑποβάλλομεν τὰ ἐρωτήματα:

Διὰ τῆς χρησιμοποιήσεως ἀλλοτρίων γενετικῶν ὑλικῶν, δὲν θὰ ἐπέλθη ἀναμφιβόλως καὶ σύγχυσις γενεῶν;

Δὲν ἐνυπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ παρουσιαθοῦν μελλοντικῶς, ἔστω ἐν ἀγνοίᾳ, πράξεις αἱμομειξίας;
Μήπως ὁ ἄνθρωπος κατὰ τοὺς σημερινοὺς καιροὺς τῆς Ἀποστασίας, προσπαθῆ νὰ γίνη ὁ ἴδιος Θεός, ἐρήμην τοῦ Θεοῦ;
Μήπως ἐπαναλαμβάνεται καὶ πάλιν ἡ Ὕβρις τῶν ἀνθρώπων, ποὺ προσεπάθησαν ἄλλοτε νὰ κατασκευάσουν τὸν «Πύργον τῆς Βαβέλ»; Θέλησαν καὶ τότε οἱ ἄνθρωποι νὰ φθάσουν τὸν Θεόν, νὰ γίνουν οἱ ἴδιοι “Θεοί”, ἐρήμην τοῦ ἁγίου Του θελήματος.
Μήπως ὁ ἄνθρωπος τῆς Ἀποστασίας τῶν ἡμερῶν μας προσπαθῆ νὰ ὑποκαταστήση ὁ ἴδιος τὸν ρόλο τοῦ Δημιουργοῦ, ἐρήμην τοῦ ὄντως Δημιουργοῦ;
Ἐὰν ἡ Ὕβρις τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς ἐπέφερε σύγχυσιν γλωσσῶν, μήπως ἡ ἀνάλογος Ὕβρις τὴς σημερινῆς Ἀποστασίας, ἐπιφέρει σύγχυσιν φυλῶν, σύγχυσιν γενῶν καὶ σύγχυσιν οἰκογενειῶν;
Μήπως αἱ ἐν πολλοῖς ἀνεξέλεγκτοι ἐπεμβάσεις εἰς τὸ βαθύτατο μυστήριο τῆς ἐκκινήσεως μίας ἑκάστης ξεχωριστῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, θὰ ἐπιφέρη, ὡς ἀναπόφευκτον ἀποτέλεσμα, ἀλλοτρίωσιν βιολογικὴ καὶ ἄρα καταστροφικὴν διὰ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων;
Εὐλογημένη ἀσφαλῶς ἡ ἐπιθυμία τοῦ καάθε ζεύγους, εὑρισκομένου ἐν τῇ τοῦ “Γάμου Κοινωνίᾳ”, διὰ ἀπόκτησιν τέκνων. Ἀλλ’ ὅμως αὐτὴ ἡ κατ’ ἀρχὴν εὔλογος ἐπιθυμία δὲν εἶναι ἀσφαλῶς πρέπον, οὔτε νὰ ἀπολυτοποιῆται, οὔτε νὰ “θεοποιεῖται”, οὔτε νὰ αὐτονομῆται ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν θείων ἐντολῶν. Καὶ δὲν εἶναι πρέπον ἡ ἐπιθυμία πρὸς τεκνογονίαν νὰ καθίσταται βασανιστικὴ καὶ ἔμμονος ἰδέα, ἡ ὁποία, κατὰ τὴν ἄποψιν τοῦ ζεύγους, δέον ὅπως ἱκανοποιηθῆ “πάσῃ θυσίᾳ”, ἐρήμην τῶν πνευματικῶν προϋποθέσεων καὶ ἐρήμην τῆς ἐκζητήσεως ἐν προκειμένῳ τοῦ ἁγίου θελήματος τοῦ Θεοῦ.

Μήπως ἐκζητεῖται ἐπιμόνως καὶ ἀλαζονικῶς ἡ πραγματοποίησις τοῦ ἰδικοῦ μας θελήματος, ἔξω ἀπὸ τὰ εὐλογημένα ὅρια τὰ ὁποῖα ἔθεσεν εἰς τὸν ἄνθρωπον ὁ Δημιουργός; Ἔξω ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ;

Πῶς ἐκφωνοῦμεν, οἱ πιστοὶ, καθημερινῶς τὸ θεοδίδακτο: «Γενηθήτω τὸ θέλημά ΣΟΥ, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς», ἐνῶ ἐπιζητοῦμεν “ἐτσιθελικῶς” καὶ πεισματικῶς τὸ ἰδικόν μας, καὶ μόνον τὸ ἰδικόν μας, θέλημα;


Προκλητικαὶ ἐνδυμασίαι – ξεγύμνωμα τῶν γυναικῶν

Ἄλλον ἐπίμαχον σημεῖον τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν ἀποτελεῖ καὶ ἡ ἄσεμνος περιβολή, ἡ προκλητικὴ ἐμφάνισις καὶ ἡ ἀνάρμοστος συχνάκις συμπεριφορὰ τῶν γυναικῶν. Αὐταί, καταπατοῦσαι τὸν θεῖον Νόμον καὶ τὴν παραδοσιακὴν ἀνθρώπινην τάξιν, κουρεύονται συχνάκις ὡσὰν νὰ εἶναι ἄνδρες, βάφονται καὶ ἐνδύονται μὲ ἄσεμνον και προκλητικὴν ἐνδυμασίαν! Εἶναι ὡσὰν νὰ λέγωσιν ἀναισχύντως πρὸς τὸν Θεόν: «Ἐσὺ δὲν μᾶς ἔπλασες ἐν τάξει, ὅπως θὰ ἔπρεπε, ἐμεῖς ὅμως θὰ διορθώσωμεν τὸ ἰδικό Σου λάθος “μεταμορφώνοντας” τὴν ἐμφάνισίν μας, ὥστε νὰ ἑλκύωμεν περισσότερον τὸ ἄλλο φῦλον!», πρὸς ἱκανοποίησιν ἐγωϊστικῶν κινήτρων, οὐχὶ ὅμως ἀρεστῶν εἰς τὸν Θεόν!

Ἀλλὰ καὶ πολλαὶ γυναῖκες, μὲ τὸ ἄσεμνον καὶ προκλητικὸν παρουσιαστικόν των, πολλὰς δὲ φορὰς ἐνδεδυμέναι ἀκόμη καὶ μὲ ἀνδρικὴν περιβολήν, τολμῶσι νὰ εἰσέρχωνται καὶ εἰς τὸν Οἶκον τοῦ Θεοῦ, τοὺς Ἱεροὺς Ναούς! Πόσον φοβερὰ ἡ ἀσέβεια αὕτη! Πῶς τολμῶμεν καὶ εἰσερχόμεθα ἀπρεπῶς καὶ προκλητικῶς εἰς τὸν Οἶκον τοῦ Κυρίου;

Ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἐν προκειμένῳ, εἶναι σαφεστάτη καὶ αὐστηροτάτη: «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου ἐστιν πᾶς ὁ ποιῶν ταῦτα» (Δευτ. ΚΒ´, 5), δηλαδή, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ φορῆ ἡ γυναίκα ἀνδρικὰ ἐνδύματα, οὔτε ὁ ἄνδρας νὰ φορῆ γυναικεῖα ἐνδύματα, διότι εἶναι βδελυκτὸς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅποιος πράττει αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.

Μεγάλος λοιπὸν ὁ κρυπτὸς καὶ φανερὸς ἐγωισμὸς πολλῶν λεγομένων “μοντέρνων” γυναικῶν! Ὅταν ἀπουσιάζει δυστυχῶς ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, ἀναζητοῦνται ψεύτικα ὑποκατάστατα, δηλαδὴ “ψεύτικη ζωή”.

Αὐτὸς ὁ ἐγωισμὸς ὑποθάλπεται καὶ ἀπὸ τάς, περὶ τῆς κατὰ πάντα δῆθεν ἰσοτιμίας καὶ ἰσότητος ἀνδρὸς καὶ γυναικός, θεωρίας τοῦ ἀθέου φεμινισμοῦ, τοῦ παραβλέποντος τελείως τὴν ἰδιαιτερότητα καὶ ἰδιάζουσαν ἀξίαν ἑνὸς ἑκάστου τῶν δύο φύλων, ξεχωριστά, ὅπως τὰ ἔπλασεν ὁ Δημιουργός!


Ὁ ἄθεος φεμινισμὸς ὡς αἰτία διαζυγίων

Καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ ἕνα ἐκ τῶν σοβαροτάτων αἰτίων, ἐκ τῶν ὁποίων προκύπτουν πολλὰ ἀπὸ τὰ συμβαίνοντα εἰς τὰς ἡμέρας μας διαζύγια.

Ἀλλά, τί λέγει ἐν προκειμένῳ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ; Δὲν θὰ αὐθεντῆ καὶ δὲν θὰ ἐξουσιάζη ἡ γυνὴ τὸν ἄνδρα, διότι «ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστὸς ἐστι, κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ» (Α’ Κορ. ια’, 3). Καί· «οὐ γὰρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός· καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνἠρ διὰ τὴν γυναῖκα, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός· καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν γυναῖκα, ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν ἄνδρα» (Α’ Κορ. ια’, 8-9).

Πλειστάκις, θεωρούμεναι “μοντέρναι” γυναῖκες θέλουν νὰ ἄρχωσιν τῶν ἀνδρῶν! Διὰ τοῦ τρόπου ὅμως τούτου ἀνατρέψαμεν καὶ ἀναστρέψαμεν τὴν φυσικὴν τάξιν τῶν πραγμάτων! Καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἐξεκλίναμεν τελείως ἀπὸ τὸ ἐξ ὑπαρχῆς, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ “κατ’ εὐδοκίαν” θέλημα τοῦ Θεοῦ!
Ἄλλαι πάλιν γυναῖκες (μερικαὶ μάλιστα προχωρημένης ἡλικίας, ἔχουσαι συχνάκις καὶ ἐγγόνια) καπνίζουν, βάφονται προκλητικῶς, σπαταλοῦν πολλὰς καὶ πολυτίμους ὥρας διὰ τὸν τεχνητὸν καὶ ψεύτικον “καλλωπισμὸν” των, χαρτοπαίζουν, μεταβαίνουν εἰς λάγνους χοροῦς καὶ πονηρὰς δισκεδάσεις καὶ προβαίνουν εἰς ἀνοικείους πράξεις καὶ συναναστροφάς! Καὶ ἄλλαι, ὄχι μόνον δὲν παροτρύνουν τοὺς υἱοὺς καὶ θυγατέρας των νὰ σωφρονῶσι, νὰ διατηρήσωσιν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τὸ πολυτιμότατον δῶρον τῆς ἁγνότητός των, ποὺ τοὺς τὸ ἐδώρησεν οὐχὶ ἀσκόπως, ἀλλὰ χρησίμως, σκοπίμως καὶ διὰ τὸ βαθύτατο συμφέρον των ὁ Θεός, μέχρι τῆς ἡμέρας τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου των, ὄχι μόνον δὲν τοὺς συμβουλεύουν [καὶ μάλιστα μετὰ δακρύων, νύκτα καὶ ἡμέραν, ὡς συμβουλεύει ὁ Ἀπ. Παῦλος (Πράξ. κ´ 31)] αὐτὰς τὰς εὐλογημένας, θεοσδότους καὶ σωτηρίους ἐντολάς, ἀλλά, ἀντιθέτως, τοὺς ἐξωθοῦν οἱ ἴδιοί των οἱ γονεῖς εἰς τὸ νὰ πηγαίνουν εἰς τὰ νυκτερινὰ κέντρα, διὰ νὰ γνωρισθοῦν τάχα μὲ νεάνιδας καὶ νεαροὺς καὶ νὰ δημιουργήσουν, κατὰ συνέπειαν, παρανόμους «δεσμούς»! Ἀλλὰ φεῦ! Εἰς τὸ ὕστερον, ὡς εἶναι ἑπόμενον, ὅλον προβλήματα παρουσιάζονται, καὶ ὑποφέρουν τόσον τὰ παιδιὰ ὅσον καὶ οἱ γονεῖς, καὶ δρέπουν τοὺς πικροὺς καρποὺς τῶν ἐπιπολαίων «σχέσεων»  καὶ ὑποδούλων «δεσμῶν», καὶ τὰς συνεπείας τῆς ἀκαταστασίας καὶ ἐν τέλει τῆς Ἀποστασίας ἀπὸ τὸ Ἅγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ!
Πολλὰ καὶ ἄλλα αἴτια διαζυγίων
Βεβαίως δὲν εἶναι μόνον ὀ ἄθεος φεμινισμός, μία ἀπὸ τὰς πλέον σοβαρὰς αἰτίας, αἱ ὁποῖαι ὁδηγοῦν εἰς τὸν κλονισμὸν τοῦ συζυγικοῦ βίου καὶ καταλήγουν τελικῶς εἰς τὴν διάλυσιν του συζυγικοῦ εὐλογημένου δεσμοῦ.
Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς καὶ ἄλλα πολλὰ πάθη, ἕως καὶ διαστροφικὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα πάσχουν ὄχι μόνον οἱ λεγόμενοι “κοσμικοὶ” ἄνθρωποι, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ οἱ θεωρούμενοι ὡς εὐσεβεῖς καὶ συνειδητοὶ χριστιανοὶ (ἄνδρες καὶ γυναῖκες) καὶ τὰ ὁποῖα πάθη, εἴτε ψυχικὰ εἴτε σωματικά, σταδιακῶς διαβιβρώσκουν τὰ θεμέλια τοῦ Γάμου καὶ ὁδηγοῦν εἰς, τρόπον τινά, “νεκροὺς γάμους” καὶ τελικῶς εἰς ἐπωδύνους χωρισμοὺς καὶ διαζύγια.

Αἱ ἀνωτέρω ὑποσκάπτουσαι τὸν Ἱερὸν δεσμὸν τοῦ Γάμου καὶ τῆς Οἰκογενείας πνευματικαὶ ἀσθένειαι καὶ διαστροφαὶ τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς πηγάζουν -ὡς ἔγραψαν καὶ περιέγραψαν ἅγιοι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ- ἀπὸ τὰ τρία μεγάλα πάθη, ποὺ μαστίζουν τὸν μεταπτωτικὸν ἄνθρωπον: Τὴν φιλαυτίαν, τὴν φιληδονίαν καὶ τὴν φιλαργυρίαν.
Ὑπερήφανοι καὶ αὐταρχικοὶ ἄνδρες (οὐχὶ σπανίως, μάλιστα, ἐκ τῶν τακτικῶς ἐκκλησιαζομένων καὶ ἐξομολογουμένων) γίνονται συχνάκις αἰτία, ἡ μὲν σύζυγός των νὰ καταντήση ἀγχῶδες καὶ ἄβουλον ὄν, τὰ δὲ τέκνα των φοβισμέναι καὶ ἀνασφαλεῖς ὑπάρξεις.
Παθολογικῶς ζηλότυποι γυναῖκες προκαλοῦν ἀχρειάστους καὶ ψυχοφθόρους συγκρούσεις καὶ διαπληκτισμοὺς ἐντὸς τῆς οἰκογενείας, αἱ ὁποῖαι (συγκρούσεις) πλήττουν πλειστάκις ἀνεπανορθώτως τὴν οἰκογενειακὴν εἰρήνην καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τὴν ψυχικὴν ὑγίειαν ὅλων τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας, ἰδιαιτέρως μάλιστα τῶν τέκνων.
Φιλήδονοι καὶ ἀκρατεῖς ἄνδρες ὁδηγοῦνται εἰς καταχρήσεις καὶ ἐξαρτήσεις (ἀλκοολοῦχα ποτά, κάπνισμα, ναρκωτικαὶ οὐσίαι, ἄσεμνα θεάματα, τζόγος κ.ἄ.) ἀπὸ τὰς ὁποίας μύρια ἄλλα δεινὰ ἕπονται, ὡς π.χ. σωματικαὶ κακοποιήσεις, ψυχολογικαὶ ταλαιπωρίαι, ἀπώλεια περιουσιῶν καὶ εἰσοδημάτων, ἠθικὴ διαφθορά, ψυχικαὶ ὀδύναι, πνευματικὸς θάνατος.
Φιλάρεσκοι καί ψυχολογικῶς ἀνασφαλεῖς γυναῖκες γίνονται εὐκόλως εὔκολος «λεία» εἰς τὰ δίκτυα ἐπιτηδείων καὶ ὑπούλων ἀνθρώπων καὶ σταδιακῶς καταλήγουν δέσμιοι παρανόμων ἐρωτικῶν σχέσεων, ἐκ τῶν ὁποίων μία σωτήριος ἔξοδος εἶναι συνήθως λίαν δυσχερὴς καὶ ἀβεβαία.
Πάσχουσαι ὑπὸ πλεονεξίας καὶ μεγαλομανίας γυναῖκες, προβαίνουσιν εἰς ἀσκόπους καὶ ὑπερόγκους δαπάνας καὶ ἐξαναγκάζουν τοὺς συζύγους των νὰ προβαίνουν εἰς ἄκρως ἐπισφαλεῖς ἢ καὶ ἀθεμίτους ἐπενδύσεις ἢ εἰς ὑπερωριακὰς ἐξουθενωτικὰς ἀπασχολήσεις, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀπώλειαν τῆς οἰκογενειακῆς συνοχῆς καὶ τῆς ἐν Χριστῷ εἰρήνης.
Ἐρωτομανεῖς καὶ πάσχοντες ἀπὸ μεγαλοϊδεατικὰς ἐμμονὰς ἄνδρες, ζοῦν “διπλῆν” ἢ “τριπλῆν” ζωήν, δημιουργοῦντες διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ πολλαπλὰς ἐξωσυζυγικὰς σχέσεις, μὲ θανασίμους συνεπείας καὶ ἐν τῷ νῦν, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι, μετατρέποντες τὸν οἰκογενειακόν των βίον εἰς “θέατρον παραλόγου”.
«Ἀπὸ διαδίκτυο σὲ δια -βόλου- δίκτυο».
Ἀθέμιτα θεάματα
Τέλος, [ἂν ὑπάρχη τέλος εἰς τὴν ὀδυνηρὰν ταύτην ἐνδεικτικὴν ἀπαρίθμησιν τῶν ἁμαρτωλῶν συμπεριφορῶν τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἐπιλέγοντας ὄχι τὴν κατὰ Χριστὸν ζωήν, ἀλλ’ ἀντιθέτως, τὴν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ Ἀποστασίαν, (δημιουργώντας συχνάκις καὶ “ἰδικά του ἐγωκεντρικὰ καὶ φιλήδονα μέτρα, τὸ ὁποῖον “εὐαγγέλιον” τάχα πιστεύει καὶ ἀκολουθεῖ)], εἶναι ἀναγκαῖον νὰ ἀναφερθῶμεν καὶ εἰς τὴν ψυχοκτόνον καὶ λίαν ψυχοβλαβῆ ἐπίδρασιν, ἀφ’ ἑνὸς μὲν τῶν συγχρόνων (σατανικῶς ἐμπνεομένων) ἀκουσμάτων, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τῆς ἀνεξελέγκτου θεάσεως τῆς τηλεοράσεως, ἀλλὰ καὶ ἑτέρων ἁμαρτωλῶν, ἕως καὶ τῶν αἰσχροτάτων θεαμάτων, ποὺ παρέχει ἀφειδῶς (ἀκόμη καὶ πρὸς μικρὰ ἀθῶα ἀγγελάκια -παιδάκια), ἡ σύγχρονος (καὶ συνεχῶς ἀναβαθμιζομένη) ἡλεκτρονικὴ τεχνολογία, καὶ μάλιστα, τοῦ ἐν πολλοῖς καὶ συνηθέστατα ἐν καταχρήσει καὶ ἐν ἁμαρτωλῇ χρήσει χρησιμοποιουμένου “δια-δικτύου”. Αὐτὸ τὸ “δίκτυον” οὐχὶ σπανίως, ἐκπίπτει καὶ καταπίπτει καὶ καταλήγει εἰς τὸ νὰ καταστῆ ἀπὸ “διαδίκτυον” εἰς… “δια-(βόλου) -δίκτυον”!
Καὶ αὐτὸ τὸ κατάντημα συμβαίνει λόγῳ τῶν ἰδικῶν μας ἐφαμάρτων ἑκουσίων ἐπιλογῶν! Δὲν πταίει ἡ τεχνολογία αὐτὴ καθ’ ἑαυτή, ἀλλὰ λόγῳ τῆς ἁμαρτωλῆς ἐκ μέρους μας χρήσεως καὶ ἐν τέλει καταχρήσεως αὐτῆς, καθίσταται αὕτη, εὐκόλως, φορέας τῆς ἀνθηθικότητος, ποὺ δυνατὸν νὰ καταλήξη τελικῶς καὶ εἰς τὴν “ἀθεΐαν”! Πόσοι αἰσχροὶ λογισμοὶ καὶ φαντασιώσεις, πόσαι ἀναίσχυντοι πράξεις, πόσαι ἐπικίνδυνοι “γνωριμίαι”, πόσαι διολισθήσεις, πόσαι πορνεῖαι καὶ μοιχεῖαι, συμβαίνουν κατὰ νοῦν, κατὰ διάνοιαν καὶ τελικῶς καὶ εἰς τὴν πρᾶξιν, ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τῶν ὡς ἄνω θεαμάτων καὶ ἀκουσμάτων.
Ἀκούονται δυστυχῶς πολλὰ κακὰ διαπραττόμενα διὰ τοῦ διαδικτύου, τὸ ὁποῖον λόγῳ τῶν ἰδικῶν μας ἐφαμάρτων ἐπιλογῶν, ἀπὸ χρήσιμον ὄργανον καταντᾶ “δια (βόλου) δίκτυον”! Πάντοτε δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι διαπράτττομεν τὰς ἁμαρτίας. Ἀλλ’ ὅμως διὰ τοῦ “διαδικτύου” αὐταὶ καθίστανται, τόσον ποσοτικῶς ὑπέρτεραι, ὅσον καὶ ποιοτικῶς ἀναισχυντότεραι.
Ἀλλὰ καὶ ἡ ἔξαλλος μουσική, ὅπως ἀποδεικνύεται εἰς τὴν πρᾶξιν καὶ τεκμηριώνεται εἰς εἰδικὰς μελέτας, δαιμονοποιεῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀποχαυνώνει καὶ διαφθείρει τὰς ψυχάς, ἰδιαιτέρως μάλιστα τὸν νοῦν, τὴν διάνοιαν καὶ τὴν καρδίαν τῆς ἀγαπητῆς νεολαίας μας, ἡ ὁποία θὰ ὤφειλεν νὰ ἀγωνίζεται, ὥστε νὰ καθίσταται ἡ ἁγία προσδοκία τοῦ ὀρθοδόξου γένους μας!
Τὰ ἄσεμνα θεάματα ἔχουν καταστῆ σήμερον μεγάλη πληγὴ εἰς τοὺς χριστιανούς. Ὅπως ἡ πικρὰ πεῖρα ἀπέδειξε, ἀλλὰ καὶ διαρκῶς ἀποδεικνύει, εἶναι πράγματι μεγάλος πειρασμός! Μέσῳ αὐτῶν τῶν θεαμάτων διαφημίζεται ἡ ἁμαρτία. Προπαγανδίζεται μία ψευδὴς πραγματικότης, ποὺ παραπλανᾶ τὸν κόσμο καὶ ὁδηγεῖ εἰς ἀπώλειαν!
Ὅλοι τὸ ὁμολογοῦν τόσον οἱ μικροὶ ὅσον καὶ οἱ μεγάλοι! Ἐν τούτοις ὅμως, ὡσὰν ἀπὸ μαγνήτην, ὅλοι σχεδὸν ἕλκονται ἀπὸ τὰ ψυχοφθόρα προϊόντα τῆς συγχρόνου ἀνεξελέγκτως ἐξελισσομένης τεχνολογίας. Καὶ δυστυχῶς, πλειστάκις, χρησιμοποιοῦνται ὄχι πρὸς ὠφέλεια, ὡς θὰ ὄφειλαν ἀλλὰ δυστυχῶς πρὸς ψυχικὴν διαφθορὰν καὶ παραζάλην. Σήμερον, κατὰ τοὺς ἐσχάτους τούτους καιρούς, καταντήσαμεν νὰ δημιουργοῦμεν καινοφανεῖς ὅρους καὶ ἐννοίας, ὅπως π.χ. τὴν “ἠλεκτρονικὴν πορνείαν”!

Ἂς μὴ λησμονοῦμεν ὅτι, μετὰ ἀπὸ τὴν πτῶσιν καὶ τὴν ἔξοδον τῶν Πρωτοπλάστων ἐκ τοῦ Παραδείσου, ὅλοι μας ρέπομεν εὐκολώτατα προς τὸν “εὐχάριστον” κατήφορον, παρὰ πρὸς τὸν κουραστικὸν μέν, ἀλλὰ σωτήριον, ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ, πνευματικὸν καὶ ἔνδοξον ἀνήφορον! Τὴν Ὁδὸν τῶν Ἁγίων!
Ἔτσι, ἐὰν ὑποθετικῶς ὁμιλοῦντες, δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν ὡς παράδειγμα, ὅτι ἡ σύγχρονος τεχνολογία ἐμπεριέχει π.χ. ἐνενήκοντα ἐννέα (99) χρήσιμα πράγματα καὶ ἔστω ἕνα (1) καὶ μοναδικὸν ἐπικίνδυνον, (δηλαδὴ παραπλανητικόν, φιλήδονον καὶ καταστροφικόν), δυστυχῶς ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν “χρηστῶν” δυσκόλως ἔχει τὸ ἠθικὸ σθένος, τὴν πνευματικὴν σοφίαν καὶ τὴν προσήκουσαν ὡριμότητα, ὥστε νὰ προστρέξη εἰς τὸ χρήσιμο καὶ τὸ ὠφέλιμο. Ἀλλὰ τοὐναντίον θὰ ἀνατρέξη ταχέως εἰς τὸ “εὔκολον” καὶ ἐφάμαρτον, ἔστω καὶ ἐὰν εἶναι τοῦτο τόσον ἀηδιαστικὸν καὶ τόσον καταστροφικόν!
Καί, ἀκολούθως, κατρακυλιόμεθα κλιμακωτῶς ἀπὸ τὸ ἕνα κακὸν εἰς τὸ χειρότερόν του! Ὥρας ὁλοκλήρους δὲν βαρύνεται ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νὰ κατασπαταλᾶ τὸν πολύτιμον χρόνον τῆς ζωῆς του βλέποντας καθηλωμένος ἐκεῖνα τὰ ψυχοφθόρα ἔργα τοῦ διαβόλου, ὅπου ἡ διαφθορά, ἀκόμα καὶ ἡ διαστροφή, εἰς κάθε της μορφήν, προβάλλεται, ὑποβάλλεται καὶ ὑπερβάλλεται ὡς ὁ τάχα νέος καὶ ὁ τάχα ἀκίνδυνος “μοντέρνος τρόπος” ζωῆς! Ἀπορροφῶνται πολλοὶ ἀδελφοί μας, σπαταλῶντες ψυχοσωματικάς των δυνάμεις, ὑποβάλλόμενοι πλειστάκις εἰς ἐθελούσιον “πλύσιν ἐγκεφάλου”, βλέποντες ἄχρηστα καὶ ἀχρείαστα ἀλλὰ και πολλάκις ἀχρεῖα θεάματα, ποὺ δηλητηριάζουν θανασίμως τὰς ψυχάς! Εἰς τὴν πραγματικότητα ἀποτελοῦν, ὅλα αὐτά, τὸν ὕπουλον καὶ σίγουρον δρόμον ἀδιαμφισβητήτου ψυχοσωματικοῦ θανάτου!
Λέγει ὁ σοφὸς Ἐκκλησιαστής: «Οὐκ ἐμπλησθήσεται ὀφθαλμὸς τοῦ ὁρᾶν, καὶ οὐ πληρωθήσεται οὖς ἀπὸ ἀκροάσεως» (Ἐκκλ. Α´ 8), δηλαδή, δὲν θὰ χορτάση τὸ μάτι νὰ βλέπη, οὔτε τὸ αὐτὶ νὰ ἀκούη. Ὅταν ὅμως πρόκειται νὰ μελετήσωμεν ἕνα πνευματικὸν βιβλίον ἢ νὰ ἀσχοληθῶμεν μὲ τὴν Προσευχὴν ἢ νὰ συμμετάσχωμεν εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν, βαρυνόμεθα, τότε, καὶ ἀγωνιοῦμεν “πότε νὰ τελειώση”, περιμένοντες νὰ ἀκούσωμεν τὸ τελικὸν “Ἀμήν”!
Αὐτὰ εἶναι ἐλάχιστα μόνον ἐνδεικτικὰ σημεῖα τῶν σημερινῶν χρόνων τῆς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ Ἀποστασίας μας. Μᾶς ἀποκαλύπτουν ὅμως ἐμφανῶς, ὅτι δὲν ἀγαπήσαμεν τὸν Θεὸν ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μας καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας μας καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος μας καὶ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας μας, ὅπως μᾶς παραγγέλη ὁ Δημιουργός μας!
Ὅλη αὐτὴ ἡ προσήλωσίς μας εἰς τὰ ἀπρεπῆ θεάματα, ὄχι μόνον τῆς τηλεοράσεως ἀλλὰ καὶ τῆς εὐρυτέρας συγχρόνου τεχνολογίας, δὲν ἀφήνει εἰς τὸν ἄνθρωπον οὔτε διάθεσιν, οὔτε δύναμιν, οὔτε πόθον διὰ πνευματικὸν ἀγῶνα, οὔτε καὶ ἐπιτρέπει τὴν συγκέντρωσιν τοῦ νοῦ διὰ ἁγίαν ἐνασχόλησιν καὶ μάλιστα διὰ τὴν ὑψίστην τοιαύτην, ἡ ὁποία εἶναι ἀναμφίβολως ἡ ἁγία Προσευχή. Τὸ ὅλως ἀντίθετον μάλιστα συμβαίνει!
Χριστιανοί μου, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι μας ἂς προσέξωμεν!
Μὴ παρακολουθοῦμεν τὰ ψυχοφθόρα ἔργα τῆς τηλεοράσεως, τὰ ἐπικίνδυνα “δίκτυα” τοῦ “δια-δικτύου” (τοῦ συχνάκις καταντῶντος, ὅπως καὶ προείπαμεν, “δια(βολο) δικτύου”), καὶ τῶν πολλῶν παρομοίων τῆς συγχρόνου, ἐξ ἀνεξελέγκτῳ ἐξελίξει καὶ ἀκατασχέτῳ καταχρήσει, χρησιμοποιουμένης τεχνολογίας!
Ἂς ἀγωνισθῶμεν διὰ νὰ πλησιάσωμεν, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, τὴν Ἐκκλησίαν, τὸν Χριστόν, διὰ νὰ εὕρωμεν τὴν ἀληθινὴν Σωτηρίαν.   Διότι: «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ Αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ´ 8).
(περιοδ. «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ», περιοδικὴ ἔκδοσις Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου, ἀρ. τ. 112-121, Δεκ. 2013)
(Πηγή Ἠλ. κειμένου και Ἠλ. στοιχειοθεσία: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου