Τελευταία Ενημέρωση: 29/09/2014 19:03
-
Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ ΚΑΙ Η WALL STREET JOURNAL
Μια μεσσηνιακή φωνή στην… καρδιά των ΗΠΑ
«Ο νομός μας θέλει έντονη προσπάθεια για να γίνει γνωστός στον κόσμο»
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Η εφημερίδα Wall Street Journal θεωρείται μία από τις πλέον έγκυρες φωνές. Υπάρχουν και ορισμένοι που τη θεωρούν... φωνή του αμερικάνικου καπιταλισμού και των συμφερόντων του.
Όπως και να έχει, όμως, όταν στο γραφείο της στην Αθήνα εργάζεται ένας δικός μας άνθρωπος από τα Αρφαρά, δεν είναι και λίγο.
Μπορεί η ζωή του δημοσιογράφου να είναι σε διαρκή αντιπαράθεση με το χρόνο και το ρολόι, όμως ο Στέλιος Μπούρας δε χάνει την ευκαιρία να βρεθεί στο γενέθλιο τόπο.
Πρόσφατα, μάλιστα, με την υπογραφή του, η εφημερίδα που εργάζεται παρουσίασε ένα άρθρο (σ.σ. σύντομα θα δει το φως της δημοσιότητας) για την κρίση στην Ελλάδα και το μέλλον των ελληνικών επιχειρήσεων, με ιδιαίτερη αναφορά στη Μεσσηνία.
Όπως μας έλεγε ο κ. Μπούρας στην τηλεφωνική συζήτηση που είχαμε, τα πράγματα αρχίζουν να βελτιώνονται, το οικονομικό κλίμα φαίνεται να αλλάζει, αλλά ακόμα η οικονομία δεν έχει αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που απαιτείται για να αντιστραφεί τελείως η... ρότα.
Μάλιστα, όπως θυμηθήκαμε, στο τέλος Ιουλίου είχε βρεθεί και πάλι στην Καλαμάτα, οπότε συναντήθηκε με το δήμαρχο Παν. Νίκα. Δοθείσης της ευκαιρίας η μεταξύ τους συζήτηση ήταν μακρά σε διάρκεια, και αφορούσε στην κατάσταση και τις προοπτικές της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας, από οικονομικής-αναπτυξιακής πλευράς κυρίως, αλλά και αναφορικά με άλλες παραμέτρους.
Με τον Στέλιο, όπως προαναφέραμε, είχαμε μια σύντομη κουβέντα προχθές:
Το Χρηματιστήριο και η δημοσιογραφία
Όπως μας επισήμανε, την ώρα που το Χρηματιστήριο Αθηνών κάλπαζε και το χρήμα έρρεε άφθονο στην ελληνική αγορά, ξεκίνησε η δημοσιογραφία για τον ίδιο. Πριν από δεκαπέντε χρόνια περίπου, ως ξένος ανταποκριτής στο πρακτορείο Reuters άρχιζε να καταγράφει την ελληνική πραγματικότητα, από τη μέθη της «φούσκας» ως την οδύνη της κατάρρευσης.
«Μια ομάδα 10 ανταποκριτών στο Reuters γράφαμε και αναλύαμε την επικαιρότητα, επιχειρώντας να την εξηγήσουμε στο μέσο ξένο αναγνώστη: Το 2001, χρονιά-σταθμός, η Ελλάδα μπαίνει στο ευρώ και στο ισχυρό κλαμπ της ευρωζώνης» σχολιάζει.
Την αμέσως επόμενη χρονιά, τα βλέμματα στρέφονται ξανά προς τη χώρα. Ένα κυριακάτικο απόγευμα του Ιουνίου, μια βόμβα σκάει στα χέρια του Σάββα Ξηρού. Όπως θυμάται, «μέχρι τα ξημερώματα της Δευτέρας, από το γραφείο στο πρακτορείο μεταδίδω τις πρώτες πληροφορίες και τις πρώτες εκτιμήσεις, που μιλούν για τρομοκρατική ενέργεια. Η πλήρης εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη έπεται τις επόμενες εβδομάδες.
Στο μεταξύ, κορυφώνονται οι προετοιμασίες για την Ολυμπιάδα. Τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων καταφέρνω να τη δω “από μέσα”, ως press manager στο “Αθήνα 2004”, ενώ η λήξη αυτής της θητείας με βρίσκει στην εφημερίδα “Η Καθημερινή”. Έξι χρόνια μετά, στα μέσα του 2011, ξεκινάω στην αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal και το πρακτορείο Dow Jones Newswires– πάνω στην τρέλα της κρίσης.
Η Ελλάδα μπαίνει στο επίκεντρο όσο και στο στόχαστρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, γίνεται πρώτη είδηση σε κάθε δελτίο των διεθνών δικτύων, πρωτοσέλιδο σε κάθε μεγάλη και μικρότερη εφημερίδα ανά τον κόσμο. Οι τρεις ανταποκριτές του γραφείου της Αθήνας ζούμε τα εξοντωτικά ωράρια που επιβάλλουν οι εξελίξεις για περισσότερους από 12 μήνες. Πλέον, ό,τι μεταδίδουμε αφορά ολόκληρη την υφήλιο.
Τα ξένα μέσα απαιτούν τη μέγιστη ταχύτητα στη μετάδοση των ειδήσεων, αλλά ταυτόχρονα οι ειδήσεις πρέπει να παρουσιάζονται όσο πιο απλά γίνεται. Το γεγονός ότι σε διαβάζει η νοικοκυρά στο Οχάιο και ο επιχειρηματίας στην Πεκίνο σε υποχρεώνει να εξηγείς τα πάντα. Τίποτα δε θεωρείται αυτονόητο στον ξένο Τύπο.
Στα 2014, οι ρυθμοί επιστρέφουν στο κανονικό και η θεματολογία ξεπερνά τα στενά όρια που είχαν επιβληθεί τα προηγούμενα χρόνια. Παρ’ όλο που πρόκειται για μια αμιγώς οικονομική εφημερίδα, μου προσφέρεται η ευκαιρία να καλύψω ευρεία γκάμα θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας».
Τα... σουβλάκια και ο Γιώργος Καραγκούνης
Η εφημερίδα δεν έχει μόνο ειδήσεις επικαιρότητας. Όπως μας λέει ο ίδιος, «παράλληλα με τις πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις, έχω τη δυνατότητα να ερευνώ και να παρουσιάζω ρεπορτάζ στα οποία “πρωταγωνιστούν” άλλοτε η Εκκλησία της Ελλάδος, άλλοτε... τα σουβλάκια ή ο Γιώργος Καραγκούνης. Αυτό που κάνει την Wall Street Journal να ξεχωρίζει, είναι, κατ’ εμέ, το βάθος που απαιτείται στο ρεπορτάζ. Χρειάζονται εβδομάδες, και πολλές φορές μήνες, ώστε να ολοκληρωθεί η έρευνα για ένα αναλυτικό κείμενο, πράγμα που δε βλέπεις σε πολλά ελληνικά και ξένα μέσα.
Αν και το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα έχει μειωθεί, όπως είναι αναμενόμενο, το ρεπορτάζ της ανάκαμψης από την κρίση όσο και το πώς βιώνει την κρίση ο μέσος Έλληνας αφορούν ιδιαίτερα τους ξένους. Η Αθήνα, όπως είναι επίσης αναμενόμενο, μονοπωλεί αυτό το ενδιαφέρον, αν και σημειώνονται προσπάθειες από την Wall Street Journal και άλλα ξένα Μέσα για να αλλάξει αυτό. Άλλωστε, δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο να μονοπωλεί την ειδησεογραφία η πρωτεύουσα της κάθε χώρας».
Η Μεσσηνία θέλει δουλειά για να γίνει γνωστή
Η συζήτηση στράφηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, και στα δικά μας θέματα. Το όνομα του νομού μας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι: «Παρά το ισχυρό τουριστικό ρεύμα που υπάρχει πλέον στην περιοχή, παραμένει εν πολλοίς ακόμα στην αφάνεια για τους ξένους, πράγμα που επιβεβαιώνουν οι επαφές μου στο εξωτερικό.
Φτάνοντας στην Ελλάδα πριν από 20 χρόνια από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, οι ελιές και το ελαιόλαδο της Καλαμάτας ήταν το “σήμα κατατεθέν” της περιοχής, αυτό που την έκανε γνωστή διεθνώς. Κι όμως, έχω την αίσθηση ότι δεν έχει υπάρξει ακόμα ως σήμερα η συνέχεια, αυτό που θα ανανεώσει το ενδιαφέρον του ξένου για τον τόπο.
Για να αναδειχθεί η περιοχή, θεωρώ πως χρειάζεται μεγαλύτερη, εντατική ίσως, προσπάθεια. Η διεθνής κινηματογραφική παραγωγή “Before midnight”, όπως και η καλή δουλειά που κάνει στον τομέα τις επικοινωνίας η Costa Navarino, βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Αρκεί να περπατήσει κανείς στους δρόμους της Καλαμάτας για να αισθανθεί την αλλαγή. Νέοι με φρέσκιες ιδέες και πείσμα, μοιράζονται με τους συντοπίτες τους πρωτοποριακές τεχνικές, καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες. Κάτι σημαντικό συμβαίνει στη Μεσσηνία. Το μόνο που απομένει είναι να το μάθει και ο υπόλοιπος κόσμος».
Μια μεσσηνιακή φωνή στην… καρδιά των ΗΠΑ
«Ο νομός μας θέλει έντονη προσπάθεια για να γίνει γνωστός στον κόσμο»
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Η εφημερίδα Wall Street Journal θεωρείται μία από τις πλέον έγκυρες φωνές. Υπάρχουν και ορισμένοι που τη θεωρούν... φωνή του αμερικάνικου καπιταλισμού και των συμφερόντων του.
Όπως και να έχει, όμως, όταν στο γραφείο της στην Αθήνα εργάζεται ένας δικός μας άνθρωπος από τα Αρφαρά, δεν είναι και λίγο.
Μπορεί η ζωή του δημοσιογράφου να είναι σε διαρκή αντιπαράθεση με το χρόνο και το ρολόι, όμως ο Στέλιος Μπούρας δε χάνει την ευκαιρία να βρεθεί στο γενέθλιο τόπο.
Πρόσφατα, μάλιστα, με την υπογραφή του, η εφημερίδα που εργάζεται παρουσίασε ένα άρθρο (σ.σ. σύντομα θα δει το φως της δημοσιότητας) για την κρίση στην Ελλάδα και το μέλλον των ελληνικών επιχειρήσεων, με ιδιαίτερη αναφορά στη Μεσσηνία.
Όπως μας έλεγε ο κ. Μπούρας στην τηλεφωνική συζήτηση που είχαμε, τα πράγματα αρχίζουν να βελτιώνονται, το οικονομικό κλίμα φαίνεται να αλλάζει, αλλά ακόμα η οικονομία δεν έχει αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που απαιτείται για να αντιστραφεί τελείως η... ρότα.
Μάλιστα, όπως θυμηθήκαμε, στο τέλος Ιουλίου είχε βρεθεί και πάλι στην Καλαμάτα, οπότε συναντήθηκε με το δήμαρχο Παν. Νίκα. Δοθείσης της ευκαιρίας η μεταξύ τους συζήτηση ήταν μακρά σε διάρκεια, και αφορούσε στην κατάσταση και τις προοπτικές της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας, από οικονομικής-αναπτυξιακής πλευράς κυρίως, αλλά και αναφορικά με άλλες παραμέτρους.
Με τον Στέλιο, όπως προαναφέραμε, είχαμε μια σύντομη κουβέντα προχθές:
Το Χρηματιστήριο και η δημοσιογραφία
Όπως μας επισήμανε, την ώρα που το Χρηματιστήριο Αθηνών κάλπαζε και το χρήμα έρρεε άφθονο στην ελληνική αγορά, ξεκίνησε η δημοσιογραφία για τον ίδιο. Πριν από δεκαπέντε χρόνια περίπου, ως ξένος ανταποκριτής στο πρακτορείο Reuters άρχιζε να καταγράφει την ελληνική πραγματικότητα, από τη μέθη της «φούσκας» ως την οδύνη της κατάρρευσης.
«Μια ομάδα 10 ανταποκριτών στο Reuters γράφαμε και αναλύαμε την επικαιρότητα, επιχειρώντας να την εξηγήσουμε στο μέσο ξένο αναγνώστη: Το 2001, χρονιά-σταθμός, η Ελλάδα μπαίνει στο ευρώ και στο ισχυρό κλαμπ της ευρωζώνης» σχολιάζει.
Την αμέσως επόμενη χρονιά, τα βλέμματα στρέφονται ξανά προς τη χώρα. Ένα κυριακάτικο απόγευμα του Ιουνίου, μια βόμβα σκάει στα χέρια του Σάββα Ξηρού. Όπως θυμάται, «μέχρι τα ξημερώματα της Δευτέρας, από το γραφείο στο πρακτορείο μεταδίδω τις πρώτες πληροφορίες και τις πρώτες εκτιμήσεις, που μιλούν για τρομοκρατική ενέργεια. Η πλήρης εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη έπεται τις επόμενες εβδομάδες.
Στο μεταξύ, κορυφώνονται οι προετοιμασίες για την Ολυμπιάδα. Τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων καταφέρνω να τη δω “από μέσα”, ως press manager στο “Αθήνα 2004”, ενώ η λήξη αυτής της θητείας με βρίσκει στην εφημερίδα “Η Καθημερινή”. Έξι χρόνια μετά, στα μέσα του 2011, ξεκινάω στην αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal και το πρακτορείο Dow Jones Newswires– πάνω στην τρέλα της κρίσης.
Η Ελλάδα μπαίνει στο επίκεντρο όσο και στο στόχαστρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, γίνεται πρώτη είδηση σε κάθε δελτίο των διεθνών δικτύων, πρωτοσέλιδο σε κάθε μεγάλη και μικρότερη εφημερίδα ανά τον κόσμο. Οι τρεις ανταποκριτές του γραφείου της Αθήνας ζούμε τα εξοντωτικά ωράρια που επιβάλλουν οι εξελίξεις για περισσότερους από 12 μήνες. Πλέον, ό,τι μεταδίδουμε αφορά ολόκληρη την υφήλιο.
Τα ξένα μέσα απαιτούν τη μέγιστη ταχύτητα στη μετάδοση των ειδήσεων, αλλά ταυτόχρονα οι ειδήσεις πρέπει να παρουσιάζονται όσο πιο απλά γίνεται. Το γεγονός ότι σε διαβάζει η νοικοκυρά στο Οχάιο και ο επιχειρηματίας στην Πεκίνο σε υποχρεώνει να εξηγείς τα πάντα. Τίποτα δε θεωρείται αυτονόητο στον ξένο Τύπο.
Στα 2014, οι ρυθμοί επιστρέφουν στο κανονικό και η θεματολογία ξεπερνά τα στενά όρια που είχαν επιβληθεί τα προηγούμενα χρόνια. Παρ’ όλο που πρόκειται για μια αμιγώς οικονομική εφημερίδα, μου προσφέρεται η ευκαιρία να καλύψω ευρεία γκάμα θεμάτων που άπτονται της επικαιρότητας».
Τα... σουβλάκια και ο Γιώργος Καραγκούνης
Η εφημερίδα δεν έχει μόνο ειδήσεις επικαιρότητας. Όπως μας λέει ο ίδιος, «παράλληλα με τις πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις, έχω τη δυνατότητα να ερευνώ και να παρουσιάζω ρεπορτάζ στα οποία “πρωταγωνιστούν” άλλοτε η Εκκλησία της Ελλάδος, άλλοτε... τα σουβλάκια ή ο Γιώργος Καραγκούνης. Αυτό που κάνει την Wall Street Journal να ξεχωρίζει, είναι, κατ’ εμέ, το βάθος που απαιτείται στο ρεπορτάζ. Χρειάζονται εβδομάδες, και πολλές φορές μήνες, ώστε να ολοκληρωθεί η έρευνα για ένα αναλυτικό κείμενο, πράγμα που δε βλέπεις σε πολλά ελληνικά και ξένα μέσα.
Αν και το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα έχει μειωθεί, όπως είναι αναμενόμενο, το ρεπορτάζ της ανάκαμψης από την κρίση όσο και το πώς βιώνει την κρίση ο μέσος Έλληνας αφορούν ιδιαίτερα τους ξένους. Η Αθήνα, όπως είναι επίσης αναμενόμενο, μονοπωλεί αυτό το ενδιαφέρον, αν και σημειώνονται προσπάθειες από την Wall Street Journal και άλλα ξένα Μέσα για να αλλάξει αυτό. Άλλωστε, δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο να μονοπωλεί την ειδησεογραφία η πρωτεύουσα της κάθε χώρας».
Η Μεσσηνία θέλει δουλειά για να γίνει γνωστή
Η συζήτηση στράφηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, και στα δικά μας θέματα. Το όνομα του νομού μας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι: «Παρά το ισχυρό τουριστικό ρεύμα που υπάρχει πλέον στην περιοχή, παραμένει εν πολλοίς ακόμα στην αφάνεια για τους ξένους, πράγμα που επιβεβαιώνουν οι επαφές μου στο εξωτερικό.
Φτάνοντας στην Ελλάδα πριν από 20 χρόνια από τη Μελβούρνη της Αυστραλίας, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, οι ελιές και το ελαιόλαδο της Καλαμάτας ήταν το “σήμα κατατεθέν” της περιοχής, αυτό που την έκανε γνωστή διεθνώς. Κι όμως, έχω την αίσθηση ότι δεν έχει υπάρξει ακόμα ως σήμερα η συνέχεια, αυτό που θα ανανεώσει το ενδιαφέρον του ξένου για τον τόπο.
Για να αναδειχθεί η περιοχή, θεωρώ πως χρειάζεται μεγαλύτερη, εντατική ίσως, προσπάθεια. Η διεθνής κινηματογραφική παραγωγή “Before midnight”, όπως και η καλή δουλειά που κάνει στον τομέα τις επικοινωνίας η Costa Navarino, βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Αρκεί να περπατήσει κανείς στους δρόμους της Καλαμάτας για να αισθανθεί την αλλαγή. Νέοι με φρέσκιες ιδέες και πείσμα, μοιράζονται με τους συντοπίτες τους πρωτοποριακές τεχνικές, καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες. Κάτι σημαντικό συμβαίνει στη Μεσσηνία. Το μόνο που απομένει είναι να το μάθει και ο υπόλοιπος κόσμος».
ΠΗΓΗ : " http://www.tharrosnews.gr "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου