Ιερώνυμος: Η πάλη μας είναι και πτώση και ανάσταση (φωτο)

ΠΗΓΗ : "  pentapostagma.gr     " 

Posted: March 23, 2014 at 10:00 am, Last Updated: March 23, 2014 at 12:34 am

inShare

Ρεπορτάζ για το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης Αδαμόπουλος

Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης

Την ακολουθία της Γ’ στάσης των χαιρετισμών τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στην πλατεία Μοναστηρακίου.

Ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στην ιστορική σημασία του ναού και επισήμανε πως “πρόκειται για μια μαρτυρία του Ελληνισμού μας”.

Μιλώντας για τη σημερινή ακολουθία, τόνισε πως “ακούσαμε σήμερα “χαίρε, δι’ ης ελύθη παράβασις” και “χαίρε δι’ ης ηνοίχθει Παράδεισος”. Δύο έννοιες που είναι αντίπαλες.

Από τη μια χαίρε Παναγία που λύνεις την παρανομία και από την άλλη που ανοίγεις το δρόμο να βρούμε το Παράδεισο. Για να κατανοήσουμε αυτές τις φράσεις πρέπει να φέρουμε στο μυαλό μας την Εύα και την Παναγία. Αυτές οι δύο γυναίκες όσο κι αν απέχουν χρονικά ή τοπικά μεταξύ τους, έχουν σχέση με τη ζωή μας. Συνδέονται με μας. Η παρακοή της Εύας ήταν να μην θέλει να έχει κοινωνία με τον θεό. Ήθελε να είναι ανεξάρτητη. Και σύμφωνα με τον ψαλμωδό έκατσε απέναντι και έκλαψε γιατί θυμήθηκε πως ήταν και πώς κατήντησε. Από την άλλη, έχουμε την επίσκεψη του αγγέλου στη Ναζαρέτ που δεν είπε εύκολα λόγια στην Παναγία και ενώ η Παναγία ταράχτηκε δεν αντέδρασε. Έχουμε, λοιπόν, τη σύγκριση των δύο μορφών. Η Παναγία θεραπεύει την παρανομία και ανοίγει το δρόμο για τον παράδεισο. Γι’ αυτό οι γενεές των ανθρώπων κάθε φορά που θα ακούν την ιστορία της Εύας θα λένε “ουαί τη αθλία”, ενώ κάθε φορά που ακούν την ιστορία της Παναγίας θα λένε “Μακαρία, Ευλογημένη”.

Ο καθένας από μας φέρει μέσα του δύο κόσμους, της Εύας και της Παναγίας. Κάθε φορά που θέλουμε να ξεκόψουμε και απομακρυνόμαστε από τον Θεό βρισκόμαστε στο δρόμο της Εύας και Τον θυμόμαστε μόνο όταν θέλουμε να κλάψουμε, ενώ όταν ακολουθούμε το δρόμο της Παναγίας είμαστε ευτυχισμένοι και νιώθουμε την ευλογία.

Ας χαραχτεί στο μυαλό μας ότι είμαστε άνθρωποι που αγωνιζόμαστε και παλεύουμε. Η πάλη μας, άλλωστε, είναι και πτώση και ανάσταση.

Στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε αν έρθει η πτώση μην απογοητευόμαστε, να θυμόμαστε ότι η Παναγία σφουγγίζει τα δάκρυά μας και μας ξεκουράζει. Έτσι να σκεφτόμαστε τη Μεγάλη Σαρακοστή και ακόμη κι αν δεν έχουμε πολλά υλικά αγαθά, όταν έχουμε αυτή τη ψυχική διάθεση, θα ζήσουμε ένα Πάσχα ουσιαστικό, ανάστασης που σημαίνει υψώνομαι, δεν πέφτω χαμηλά κι αν πέσω βρίσκω το κουράγιο και σηκώνομαι”.

Ο ιστορικός Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μοναστηρακίου, η Παναγία Παντάνασσα η Αθηνιώτισσα, το Μοναστηράκι όπως συνηθίζεται να ονομάζεται, είναι ένας από τους αρχαιότερους εν λειτουργία ναούς της Αθήνας. Χρονολογείται στον 10ο αιώνα, χρονολογία που έχει υποστηριχθεί από τον Ορλάνδο. Σημειώνεται ότι ο Σωτηρίου τον χρονολόγησε στον 7ο – 8ο αιώνα με βάση την τοιχοδομία του, ο Wulff στον 8ο-9ο αι., όπου και θεωρεί ότι ανάγονται όλες οι καμαροσκέπαστες βασιλικές της Αθήνας, ο Ξυγγόπουλος τον 10ο αιώνα, και τέλος ο Millet τον ανήγαγε στον 11ο-12ο αι. βάσει του τύπου των κιονοκράνων του.

Ο Ναός της Παντάνασσας ήταν καθολικό (κεντρικός ναός) Μονής του “Μεγάλου Μοναστηριού” όπως ονομαζόταν. Καταλάμβανε τη σημερινή πλατεία Μοναστηρακίου και ένα κομμάτι της οδού Αθηνάς, μέχρι την οδό Αγ. Ειρήνης. Σε αυτή τη μονή, όταν ήταν ανδρώα, τον 9ο αιώνα, εκάρη μοναχός ο Όσιος Λουκάς ο Στειριώτης. Επίσης, το 1551,εκάρη μοναχή από τον Μητροπολίτη Αθηνών Κάλλιστο η Οσιομάρτυς Φιλοθέη η Αθηναία. Από το 1881 έως το 1885 υπηρέτησε ως διάκονος ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ο οποίος κατά το ίδιο διάστημα διακονούσε και στην Αγία Ειρήνη Αιόλου. Σ’ αυτό το ναό λειτουργούσε τακτικά και ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς και έψαλλαν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης.

Υπήρξε μία από τις δέκα πρώτες ενορίες των Αθηνών, όταν ανακηρύχθηκε επί Όθωνος η πόλη, ως επίσημη πρωτεύουσα. Το 1870-80 κατεδαφίστηκαν όσα της κτίσματα της Μονής είχαν απομείνει. Η πλατεία διαμορφώθηκε και ο ναός ανακαινίστηκε και παραμορφώθηκε σύμφωνα με τα νεοκλασικά πρότυπα της εποχής. Ο σεισμός του 1999 και η διάνοιξη της σήραγγας του μετρό προξένησαν ζημιές στο Ναό και αποφασίσθηκε η αναστήλωση του. Ο Ναός έκλεισε για 12 χρόνια, συντηρήθηκε, στερεώθηκε, καθαρίστηκε η εξωτερική όψη του ναού και φάνηκε η τοιχοδομία του. Με εντολή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου από τον Σεπτέμβριο του 2011 ο Ναός λειτουργεί ως ενοριακός.