Να σου πω και τα νέα μου.
1) νέο πρώτο (ιστορική περιγραφή):
Έχω 6 μέρες που βγήκα απο ατό Ωνάσειο όπου κάθισα μέσα περίπου 12 μέρες συνολικά απο τις οποίες τις 4 στην εντατική.
Έκανα 3 bypass. Ευτυχώς η καρδιά μου με προειδοποίησε με πόνο και έτσι γλίτωσα το έμφραγμα.
2) νέο δεύτερο και πιο σημαντικό: (για τους πιστεύοντας και μη)
Την δεύτερη μέρα που είχα έρθει στο σπίτι, το πρωί κατά τις 5.30’ προσπάθησα να σηκωθώ για να πάω στην τουαλέτα. Ανακάθισα στο κρεβάτι ξύπνιος και έδωσα δύναμη στα πόδια για να σηκωθώ. Τίποτα. Ήμουν τόσο εξαντλημένος απο την εγχείρηση και το αίμα που είχα χάσει που δεν είχα δυνάμεις. Δίπλα μου η Κική κοιμόταν και δεν ήθελα να την ξυπνήσω. Ξαναδοκιμάζω δεύτερη φορά να σηκωθώ, πάλι τίποτα.
Λέω: “και τώρα Κύριε τι γίνεται;”
< Με κλειστά τα παράθυρα, μόλις ξημέρωνε, εμφανίζεται σε χρόνο (dt) απο το πουθενά στα αριστερά μου ένας καλόγερος ο οποίος ήταν περιβεβλημένος εξωτερικά το μαύρο ράσο των μοναχών, αλλά μπροστά, αυτό ήταν ανοιχτό και άφηνε να φανεί εσωτερικά ένας λευκός σαν το χιόνι χιτώνας που έλαμπε όλος φώς.
Φως δυνατότερο και απο τον ήλιο, που όμως δεν με τύφλωνε και με άφηνε να τον κοιτάξω. Στο κεφάλι του φορούσε επίσης ένα συνδυασμό λευκού και μαύρου καλογερικού σκούφου ο οποίος όμως ήταν κατά ένα περίεργο τρόπο πλεγμένος σαν φωτοστέφανο.
Μου χαμογέλασε.
Μου έκανε εντύπωση η υπερκόσμια ταχύτητα και βιασύνη με την οποία με προσέγγισε.
Σκέφτηκα κατά ένα ανεξήγητο τρόπο κάνοντας την σύγκριση οτι η ταχύτητα του φωτός όπως εμείς τουλάχιστον την γνωρίζουμε φαινόταν ένα τίποτα, ένα περπάτημα, μπροστά στην δική του ταχύτητα.
Ήρθε απο τα δεξιά μου και μου φόρεσε στο κεφάλι ένα καλογερικό σκούφο σαν αυτό που φορούν οι Ρώσοι μοναχοί στις στέπες όπου λόγο του κρύου καταλήγουν στις άκρες πιο μακρές ώστε να σκεπάζουν και τα αυτιά. Στις άκρες κρέμονταν δύο μακριά κορδόνια. Τα πήρε, τα πέρασε χιαστί μπροστά απο το πρόσωπό μου και τα έδεσε πίσω απο το κεφάλι μου.
Υστέρα με αγκάλιασε μαλακά με αγάπη και με έσπρωξε-ξάπλωσε στο κρεβάτι προς τα αριστερά, απο όπου δηλαδή είχα σηκωθεί , πάντα χαμογελώντας. Δεν ήταν ακριβώς ένα χαμόγελο, αλλά μια απροσδιόριστη γλυκιά παρουσία. Η μορφή του προσώπου του απροσδιόριστη. Παρ’ όλο οτι μου επέτρεψε να τον κοιτάξω κατάματα δεν αναγνώρισα κάποια συγκεκριμένη μορφή γνωστού Αγίου, ούτε ο λογισμός μου, μου υπέδειξε προς κάποια τέτοια κατεύθυνση Εκτός και εάν μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζω κάποιον απο τους εκατομμύρια Αγίους και Ομολογητές της Πίστεώς μας.
Σημαντικό: Όλη αυτή την διαδικασία την έβλεπα κοιτάζοντας προς τα αριστερά μου, απο το σημείο δηλαδή που είχα σηκωθεί, ενώ ήμουν ξύπνιος και καθιστός στο κρεβάτι.
Είδα δηλαδή το σώμα μου σε άυλη κατάσταση να διαχωρίζεται απο το πραγματικό σώμα μου και να ξαπλώνει στο κρεβάτι ενώ στην πραγματικότητα ήμουν ξύπνιος και καθιστός. Και σίγουρα δεν είχα παραισθήσεις γιατί όπως προείπα ήμουν ήδη ξύπνιος.
Αμέσως όλο το είναι μου διαπέρασε μια γλυκιά ζεστασιά. Ξεκίνησε προοδευτικά απο το κεφάλι προς τα πόδια μέχρι που γέμισε όλο μου το σώμα. Όπως όταν γεμίζεις μια άδεια κανάτα με νερό, αλλά απο την αντίστροφη φορά. Το νερό γεμίζει την κανάτα απο πάνω προς τα κάτω και διώχνει σιγά-σιγά τον αέρα μέχρι να φτάσει στον πάτο.
Αμέσως πήρα δύναμη και σηκώθηκα χωρίς καμία πλέον βοήθεια.
Ο Άγγελος του Κυρίου χωρίς να μιλήσει, έφυγε με την ίδια ταχύτητα με την οποία είχε έρθει.
Μου έδωσε δε να καταλάβω χωρίς να εκφραστεί-και ήταν εντονότατο αυτό το συναίσθημα- οτι βιαζόταν υπερβολικά.
Οτι δηλαδή έπρεπε να κάνει απέναντι μου αυτό για το οποίο είχα διαταχθεί, αλλά βιαζόταν πολύ γιατι έπρεπε να τρέξει και σε άλλους να βοηθήσει, που είχαν προφανώς περισσότερο ανάγκη απο εμένα>
3) Συνοπτικές εντυπώσεις και συμπεράσματα:
Εχουν γραφτεί και γραφτεί χιλιάδες σελίδες απο τους Αγίους Πατέρες και τους Θεολόγους σχετικά με τις Αγγελικές Δυνάμεις όμως και εγώ απο την προσωπική μου εμπειρία συνοπτικά θα πω τα εξής:
α) Έχοντας ασχοληθεί προσωπικά με την Αστροφυσική την οποία έχω σαν χόμπι νόμιζα οτι έχω κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό ορισμένες βασικές έννοιες γύρω απο το σύμπαν. Όπως την έννοια του χωροχρόνου, τις ταχύτητες του φωτός, τις αστρικές αποστάσεις κλπ.
Ε λοιπόν, δια μέσου αυτής της εμπειρίας ανακάλυψα, αισθησιακά πάντα και όχι επιστημονικώς !!!! αποδεικτικά οτι τα γήινα μεγέθη με τα οποία ασχολούμεθα είναι κόκκος συνάπεως μπροστά στην Δύναμη και στην Μεγαλοσύνη του Ιησού Χριστού.
Πραγματικά Άπειρη η εξουσία του και δύναμή του.
Νομίζουμε οτι γνωρίζουμε κάτι γύρω απο το σύμπαν και ανακαλύπτω οτι δεν ξέρουμε τι μας γίνεται.
β) Στο αφελές ή στο εμβόλιμο απο τον διάβολο ερωτηματικό προς τους ανθρώπους περί υπάρξεως των Αγγελικών Δυνάμεων και περί της εργασίας αυτών, η απάντηση είναι περισσότερο απο προφανής.
Μπορεί να ήταν ο προσωπικός μου Φύλακας Άγγελος, μπορεί και κάποια άλλη Θεόσταλτη εξουσία. Κύριος οίδε.
γ) < Και τι κάνουν όλοι αυτοί οι τεμπέληδες καλόγηροι και το παπαδαριό που κάθονται και δεν κάνουν τίποτα >; λένε μερικοί.
Είναι οι επίγειοι Άγγελοι που με τις προσευχές τους στηρίζουν όλο τον κόσμο και όταν πεθάνουν γίνονται οι Άγγελοι του Ουρανού που συνεχίζουν και τρέχουν και τρέχουν και τρέχουν –και όπως φαίνεται μετά βίας προλαβαίνουν- προς βοήθεια όλων ημών.
Αυτή είναι η μεγάλη και Ορθόδοξη Πίστη μας.
“...Οι Προφήται ώς είδον, οι Απόστολοι ώς εδίδαξαν, η Εκκλησία ώς παρέλαβε, οι Διδάσκαλοι ώς εδογμάτησαν, η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν, η Χάρις ώς έλαμψεν, η Αλήθεια ώς αποδέδεικται, το ψεύδος ώς απελήλαται, η σοφία ώς επαρουσιάσατο, ο Χριστός ώς εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν...Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αύτη η πίστις των Πατέρων, αύτη η πίστις των Ορθοδόξων, αύτη η πίστις την Οικουμένην εστήριξε>.
προς δόξαν Ιησού Χριστού
ντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου