Mια γυναίκα πάει στον πλαστικό χειρουργό.
- Θέλω να μεγαλώσουμε το στήθος μου, αλλά δεν έχω λεφτά για εγχείρηση, του λέει.
- Εντάξει, λέει ο γιατρός, θα σας δώσω μια αλοιφή που είναι πολύ πιο οικονομική και θα την βάζετε κάθε μέρα στο στήθος σας, ακριβώς στις 12 το μεσημέρι. Παράλληλα όμως, θα πρέπει να λέτε: "Αχ κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας" και θα κάνετε πάνω-κάτω τα χέρια...
- Θέλω να μεγαλώσουμε το στήθος μου, αλλά δεν έχω λεφτά για εγχείρηση, του λέει.
- Εντάξει, λέει ο γιατρός, θα σας δώσω μια αλοιφή που είναι πολύ πιο οικονομική και θα την βάζετε κάθε μέρα στο στήθος σας, ακριβώς στις 12 το μεσημέρι. Παράλληλα όμως, θα πρέπει να λέτε: "Αχ κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας" και θα κάνετε πάνω-κάτω τα χέρια...
Παίρνει η γυναίκα την αλοιφή και φεύγει.
Μια μέρα, μέσα στο λεωφορείο, κι ενώ είναι μπλοκαρισμένο από την κίνηση, έχει φτάσει η ώρα για την κούρα της... Τι να κάνει, πάει μπροστά κι όσο διακριτικά μπορεί, ανοίγει την μπλούζα της, βάζει την αλοιφή κι αρχίζει ανεβοκατεβάζοντας τα χέρια της: "Αχ κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας"...
Οπότε εκείνη τη στιγμή, το βλέμμα της πέφτει στον οδηγό, ο οποίος τραγουδά ανοιγοκλείνοντας τα πόδια:
- Λύκε, λύκε, είσαι 'δω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου