Επιβίωση από τυφώνα… καταμεσής της θάλασσας

ΠΗΓΗ : "    pentapostagma     " 

Posted: August 2, 2014 at 7:43 pm, Last Updated: August 1, 2014 at 10:55 am

Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται!

Οι ναυτικοί το ξέρουν καλά. Άλλωστε δεν είναι λίγοι εκείνοι που το έχουν πληρώσει με τη ζωή τους. Οι ισχυρές καταιγίδες που ξεσπούν καταμεσής της θάλασσας μπορεί να αποδειχθούν πολύ τρομακτικές και οδυνηρές.

Κύματα νερού υψώνονται σαν τοίχος μπροστά στα πλοία, καθοδηγούμενα από ισχυρά ρεύματα αέρα τα οποία χτυπούν αλύπητα το σκαρί από κάθε πλευρά.

Μια δυνατή καταιγίδα μπορεί να κατατροπώσει ακόμη και τα μεγαλύτερα και πιο «ρωμαλέα» πλοία.
Και δυστυχώς… αποτελούν ένα αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής στη θάλασσα.

«Αν ένα πλοίο ταξιδεύει στον ωκεανό, είναι σίγουρο ότι θα αντιμετωπίσει δύσκολες καιρικές συνθήκες» είπε ο Fred Pickhardt, επικεφαλής μετεωρολόγος στο Ocean Weather Services, μιλώντας στο popularmechanics.com.

Οι καπετάνιοι δεν μπορούν να τις αποφύγουν, κι αυτό γιατί συνήθως τα πλοία ακολουθούν πολύ αυστηρά καθορισμένα χρονοδιαγράμματα. Μόνο τα καύσιμα που έχουν επάνω τους μπορεί να κοστίζουν πολλές χιλιάδες δολάρια την ημέρα. Ως εκ τούτου, μια καθυστέρηση ή παρέκκλιση μερικών ημερών μπορεί να αποβεί ασύμφορη οικονομικά, ειδικά καθώς όλοι προσπαθούν να μειώσουν τα κόστη.

Τα πιο σύγχρονα φορτηγά πλοία είναι σχεδιασμένα για να αντέχουν σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες και να παραμένουν εντός χρονοδιαγράμματος, ωστόσο οι τυφώνες είναι από τα πιο επικίνδυνα φαινόμενα που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας καπετάνιος και το πλήρωμά του στη μέση του ωκεανού.

Πρόγνωση του καιρού

Προκειμένου να καταφέρουν να μείνουν μακριά από τυφώνες, οι ναυτικοί χρειάζονται καλή ενημέρωση για την πρόγνωση του καιρού.

Πριν από έναν αιώνα οι ενημερώσεις για τις καιρικές συνθήκες περιορίζονταν στη λήψη μηνυμάτων μέσω σημάτων με τη βοήθεια του κώδικα Μορς. Από τη δεκαετία του 1980 και μετά, οι ενημερώσεις για τον καιρό φτάνουν στα πλοία μέσα από εκτυπωτές και μηχανήματα φαξ, που βρίσκονται στη γέφυρα.

Στις μέρες μας, οι καπετάνιοι λαμβάνουν ακόμη χάρτες καιρού, δορυφορικές εικόνες και άλλες πληροφορίες μέσω ηλεκτρονικού ταχυρδομείου.

Ορισμένα πλοία διαθέτουν πιο εξελιγμένα τεχνολογικά εργαλεία επάνω στο πλοίο, όπως συστήματα υπολογιστών που τους βοηθούν να χαράζουν πορείες βασιζόμενοι στις προγνώσεις του καιρού.

Έρμα

Με τον όρο έρμα, (ballast), κοινώς «σαβούρα», χαρακτηρίζεται το σύνολο των βαρών που τοποθετούνται στα πλοία προκειμένου ν’ αυξηθεί η ευστάθειά τους.

Στη ναυτιλία το έρμα αποτελεί το μέσον που μπορεί να εξασφαλίσει την ικανοποιητική ευστάθεια (striffening ballast) των πλοίων. Υπάρχουν δύο ειδών έρματα: το μόνιμο (permanent ballast) που συνήθως αποτελείται από μεταλλικά βάρη με τσιμέντο και που τοποθετούνται στον πυθμένα συνήθως μικρών σκαφών και το προσωρινό ή κινητό (mobile ballast), που συνήθως αποτελείται από θαλασσινό νερό (water ballast), με το οποίο γεμίζονται ειδικές προς αυτό δεξαμενές του πλοίου που βρίσκονται στα διπύθμενα (double bottoms) και στις λεγόμενες δεξαμενές ζυγοστάθμισης, καλούμενες και οι δύο με τον γενικό όρο δεξαμενές έρματος (ballast tanks).

Κανονικά το έρμα θα πρέπει να φθάνει σε βάρος περίπου μέχρι το 1/3 περίπου του βάρους της συνολικής μεταφορικής ικανότητας του πλοίου, ιδίως για τα δεξαμενόπλοια.

Όταν ένα πλοίο ταξιδεύει κενό φορτίου, άφορτο, τότε λέγεται ότι ταξιδεύει «υπό έρμα» («in ballast»), αναφέρει η Wikipedia.

«Αν δεν έχεις φορτίο, τα πράγματα πολύ να γίνουν πολύ επικίνδυνα. Μου έχει τύχει να είμαι σε πλοίο, όπου το σκαρί έγερνε 30 μοίρες στη μία πλευρά και μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα βρισκόταν σε 30 μοίρες κλίση από την άλλη πλευρά» είπε ο πρώην καπετάνιος Max Hardberger.

Κι ενώ το πέρα-δώθε είναι μια δύσκολη δοκιμασία για το πλήρωμα, το χειρότερο κομμάτι είναι τα επαναλαμβανόμενα χτυπήματα του σκάφους μέσα στα αυλάκια που δημιουργούνται μεταξύ των κυμάτων. Αν τα κύματα είναι πολύ μεγάλα, αυτά τα χτυπήματα μπορεί μέχρι και να σπάσουν ένα σκαρί στη μέση.

Πού να βρεις λιμάνι να χωθείς

Όταν πλησιάζει κάποιος τυφώνας, τα φορτηγά πλοία δεν κατευθύνονται προς το πλησιέστερο λιμάνι, κι αυτό γιατί πολύ απλά… όλα τα λιμάνια δεν είναι ίδια.

«Αν έχεις την επιλογή, προφανώς θα θέλεις να βρεις αυτό που είναι γνωστό ως “καταφύγιο για τυφώνες”: συνήθως λιμάνια με βουνά ή λόφους γύρω τους, που τα προστατεύουν από τους ανέμους» ανέφερε ο Hardberger.

Μόλις το πλοίο φτάσει στο λιμάνι, το πλήρωμα ρίχνει την άγκυρα αφήνοντάς τη πολύ χαλαρή, για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να σπάσει από την πίεση των κυμάτων.

Βέβαια, το καλύτερο σχέδιο –σύμφωνα με τον Hardberger- είναι να βγει κανείς από το δρόμο του τυφώνα.

Μη σου τύχει…

Αν όμως ένα πλοίο πέσει σε τυφώνα καταμεσής της θάλασσας, ο καπετάνιος θα πρέπει να προσπαθήσει να το κατευθύνει προς εκείνη τη θαλάσσια περιοχή που έχει τα χαμηλότερα κύματα και τους ασθενέστερους ανέμους (συνήθως προς τα αριστερά από την αιχμή του ανεμοστρόβιλου).

Η επιβίωση ενός πλοίου που έχει πέσει στα «δόντια του λύκου» εξαρτάται από δύο πράγματα: το θαλάσσιο χώρο, ότι δηλαδή βρίσκεται σε ασφαλή απόσταση από οτιδήποτε θα μπορούσε να συγκρουστεί, και την πηδαλιούχηση, που σημαίνει ότι μπορεί να κινείται προς τα μπροστά με αρκετή ισχύ, αντί να «παρασύρεται» από τα κύματα και τον άμενο.

Όπως και να ’χει, μια «μάχη» με αντίπαλο τη θάλασσα είναι πάντοτε σκληρή και η έκβασή της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο καλά διατηρημένο είναι το πλοίο, πόσο εκπαιδευμένο και έμπειρο είναι το πλήρωμα και φυσικά… ας μην ξεχνάμε και τον παράγοντα τύχη!

newsbeast.gr