Από την ζωοποίηση του ανθρπώπου από τον Δαρβινισμό και τον Μαρξισμό στην Θέωση του από τον Χριστιανισμό

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 9η  Μαρτίου 2015.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΡΒΙΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Δεν αποτελεί πλέον έκπληξη το γεγονός ότι οι σημερινοί άθεοι μαρξιστές δεν έχουν να παρουσιάσουν κάτι καινούριο στον τιτάνιο, αλλά και ατελέσφορο αγώνα τους κατά του Χριστιανισμού. Κατεχόμενοι από σοβαρή ένδεια νέων και πειστικών επιχειρημάτων, «αναμασούν» τις εδώ και αιώνες αναπόδεικτες θεωρίες τους, παρουσιάζοντάς τες ως δήθεν «επιστημονικές» και «διαχρονικές». Μια από τις προσφορότερες εξ’ αυτών είναι και «η θεωρία του Δαρβίνου», η οποία διατυπώθηκε εδώ και διακόσια χρόνια από ένα «θεολόγο», τον Άγγλο φυσιοδίφη Κάρολο Δαρβίνο και η οποία εξακολουθεί να παραμένει μέχρι σήμερα ως μια αναπόδεικτη θεωρία με βάση τα νεώτερα επιστημονικά δεδομένα.

  Αφορμή για την ανακοίνωσή μας αυτή πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», (φύλλο 12.2.2015), η οποία ως γνωστόν απηχεί τις πλέον «ορθόδοξες» μαρξιστικές θέσεις, αφού είναι το επίσημο όργανο του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Τίτλος του δημοσιεύματος: «ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ». Ο υπογράφων, με τη συντομογραφία «Δ», συντάκτης του, προσπαθεί να «δει» τη θεωρία του Δαρβίνου από τη σκοπιά της μαρξιστικής ιδεολογίας και πρακτικής. Σκοπός του να «αποδείξει» την ζωώδη προέλευση του ανθρώπου ότι δήθεν «ο άνθρωπος δε δημιουργήθηκε με κάποιο υπερφυσικό τρόπο, αλλά είναι το αποτέλεσμα της εξελικτικής διαδικασίας στο ζωικό βασίλειο». Να «καταρρίψει» τις δήθεν «αντιεπιστημονικές» θεωρίες των θεολόγων και των «σκοταδιστών», αφού κατ’ αυτόν «ο Δαρβίνος άθελά του - καθότι ο ίδιος ήταν βαθύτατα πιστός και θρησκευόμενος - κατέστησε “περιττό” το ρόλο του Θεού στη “δημιουργία” του ανθρώπου». Δεν παραλείπει βέβαια να επικαλεστεί την «αυθεντία» και του Λένιν, ο οποίος είχε λόγο περί παντός επιστητού και υπερφυσικού και του οποίου τα έργα είναι για τους παλαιολιθικούς μαρξιστές «θεόπνευστα» και «αλάθητα»: «“Ο Δαρβίνος έβαλε τέρμα στην άποψη που υποστήριζε πως τα είδη των ζώων και των ανθρώπων δε συνδέονται καθόλου μεταξύ τους και πως χρωστιούνται σε τυχαίες αιτίες, γιατί δημιουργήθηκαν από το θεό”. Ήταν ο πρώτος που έβαλε τη βιολογία πάνω σε βάσεις απόλυτα επιστημονικές και καθόρισε, πώς έγινε η εξέλιξη των ειδών και σε ποια σχέση διαδέχτηκαν το ένα το άλλο. Έτσι, ο άνθρωπος δε δημιουργήθηκε με κάποιο υπερφυσικό τρόπο, αλλά είναι το αποτέλεσμα της εξελικτικής διαδικασίας στο ζωικό βασίλειο».

Όπως έχουμε ήδη επισημάνει σε παλαιότερο δημοσίευμά μας, η «θεωρία της εξελίξεως», όπως αυτή διατυπώθηκε από τον Δαρβίνο και άλλους εξελικτικούς, δεν υπήρξε ποτέ ένα αναντίρρητο επιστημονικό πόρισμα, αλλά μια απλή θεωρία, η οποία σήμερα θεωρείται πλέον ξεπερασμένη. Και τούτο διότι δέχθηκε ισχυρότατα πλήγματα από μεγάλη ομάδα μεταγενεστέρων βιολόγων, ζωολόγων, βοτανολόγων, παλαιοντολόγων και άλλων επιστημόνων, οι οποίοι επί τη βάσει ιδικών τους νεωτέρων επιστημονικών παρατηρήσεων και ερευνών, απέδειξαν ομοφώνως το αβάσιμο της θεωρίας αυτής. Δεν είναι του παρόντος να αναπτύξουμε την ιστορική πορεία της θεωρίας αυτής, την οποία περιγράφει μ’ ένα θαυμάσιο τρόπο στο εξαίρετο σύγγραμμά του με τίτλο «Κόσμος. Εξέλιξις ή δημιουργία; Τυχαιότης, ή απερινόητος σκοπιμότης; Φυσική επιλογή, ή πάνσοφος Θεία Πρόνοια;», ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. κ. Σεραφείμ. Στην εν λόγω επιστημονική διατριβή του ο Σεβασμιώτατος περιγράφει, πως αναπτύχθηκε η ιδέα της εξελίξεως κατά την προχριστιανική περίοδο, στη συνέχεια από της διαδόσεως του Χριστιανισμού μέχρι της Μεσαιωνικής Περιόδου, και από το τέλος του Μεσαίωνος μέχρι των ημερών μας. Κατόπιν παραθέτει τους πολέμιους της «θεωρίας» αυτής, καθώς και τις προσπάθειες των συγχρόνων εξελικτικών για την αναβίωσή της. Εν τέλει δε στο τελευταίο 5ο κεφάλαιο παρουσιάζει κάποιες συμπληρωματικές επιστημονικές αποδείξεις περί του αβασίμου της «θεωρίας της εξελίξεως», της τυχαιότητος και της φυσικής επιλογής, με τις οποίες κυριολεκτικά κονιορτοποιεί την θεωρία αυτή και καταλήγει στο συμπέρασμα, μαζί με πλειάδα πολλών άλλων επιστημόνων, ότι «ο Δαρβινισμός  είναι προϊόν καθαράς φαντασίας και ανήκει εις την ιστορίαν, όπως και το έτερον περίεργον του παρελθόντος αιώνος, η Εγελιανή Φιλοσοφία. Ότι η υπόθεσις της εξελίξεως των όντων εν γένει και ιδιαιτέρως της καταγωγής του ανθρώπου από άλλου ζώου είναι χίμαιρα, υπόθεσις ψευδής και μωρά, μη έχουσα ουδεμίαν επιστημονικήν υπόστασιν».[1]

Παρά κάτω ο συντάκτης, προκειμένου να εξηγήσει πως «ανθρωποποιήθηκαν» οι πιθηκόμορφοι πρόγονοι του ανθρώπου καταφεύγει στους Μαρξ και Ένγκελς, οι οποίοι: «απέδειξαν… ότι η “ανθρωποποίηση” είναι αποτέλεσμα, από ένα σημείο και έπειτα, αλλαγών στον τρόπο ζωής των προγόνων μας, με καθοριστικό το ρόλο της εργασίας, της συνειδητής αλλαγής από τον κοινωνικό άνθρωπο του φυσικού του περιβάλλοντος και μαζί και της ανθρώπινης φύσης»!

Ωστόσο, όπως αποδεικνύουν πολυάριθμες έγκυρες επιστημονικές μελέτες διακεκριμένων επιστημόνων σε απολιθώματα: «βεβαιούται το αμετάβλητον των ειδών χερσαίων τε και εναλίων ή υδροβίων, απ’ αρχής της εμφανίσεώς των, όπως και το απότομον της εμφανίσεως των μεταγενεστέρων, άνευ σχέσεως προς τα προηγούμενα. Ότι ουδαμού υπάρχει και ένδειξις έστω μετασχηματισμού, ή μεταμορφώσεως οιουδήποτε είδους εις έτερον. Ότι η σύζευξις και η γονιμότης μεταξύ ζώων ανηκόντων εις διαφόρους τάξεις, ή οικογενείας είναι αδύνατος και ότι αι διαφοραί κλίματος, ή άλλαι μεταβολαί εις τους όρους της υπάρξεως των φυτών και των αρχαιοτέρων ζώων δεν θα ηδύναντο, να παράσχωσιν ευλογοφανή τινά εξήγησιν του μετασχηματισμού οιουδήποτε είδους, της μεν προσαρμοστικής ικανότητος των όντων ούσης άκρως περιωρισμένης και μη δυναμένης να μεταβάλη ούτε τους οργανισμούς των όντων, ούτε τα κατ’ ιδίαν όργανα αυτών, της δε μονιμότητος και του αμεταβλήτου αυτών όντων εκδήλων επίσης, απ’ αρχής της εμφανίσεώς των μέχρι σήμερον».[2] Επομένως οι ισχυρισμοί ότι οι αλλαγές «στον τρόπο ζωής των [πιθηκομόρφων] προγόνων μας, με καθοριστικό το ρόλο της εργασίας» είχαν σαν αποτέλεσμα την «ανθρωποποίηση», είναι παιδαριώδεις. Είναι απλές υποθέσεις, που δεν έχουν κανένα απολύτως επιστημονικό έρεισμα.

Περαίνοντας το μικρό αυτό σχόλιό μας και με βάση τα όσα παρά πάνω παραθέσαμε, καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι τόσον ο Μαρξισμός, όσο και ο Δαρβινισμός ανήκουν πλέον, ανεπιστρεπτί, στο παρελθόν. Και οι δύο θεωρίες έχουν κοινή προέλευση, τη δυτική σκέψη, τον ευρωπαϊκό «Διαφωτισμό» και τον άθεο Ουμανισμό. Ιδιαίτερα ο Μαρξισμός, αποτελεί πλέον, όχι απλά μια ξεπερασμένη κοσμοθεωρία, αλλά πραγματικό εφιαλτικό παρελθόν, διότι με την ζωοποίηση του ανθρωπίνου προσώπου και την μονοδιάστατη υλιστική θεώρηση των κοινωνικών σχέσεων, προσέφερε τις πλέον αρνητικές υπηρεσίες στην ανθρωπότητα, με εκατομμύρια αθώα θύματα, ασυγκρίτως δυσανάλογα από εκείνα που συμβαίνουν στο ζωικό βασίλειο!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών.

ΠΗΓΗ : " ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΗΣ

smountzouris@gmail.com   "