ΟΙ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΛΑΜΠΡΕΤΣΑ
Γλυπτά από άμμο, εφήμερα γλυπτά, αντιστάθμισμα στην εγκαθίδρυση βασιλείας της ύλης, που στο βωμό της χιλιάδες ψυχές ξέχασαν τα αληθινά συναισθήματα, που σε κάνουν πραγματικό άνθρωπο.
Το εφήμερο, η ελευθερία της στιγμής μέσα από ένα δημιούργημα από άμμο, και η σκέψη είναι: «για όσο θα υπάρχει θα το ζω και όταν θα φύγει θα κρατήσω βαθιά μέσα μου την ανάμνηση».
Μια ανάμνηση που σου αφήνει τη γλυκιά γεύση από εκείνα τα δώρα, που η φύση σου τα δίνει απλόχερα όταν αποφασίσεις έστω και για λίγο, να μπεις στον κόσμο της ανιδιοτέλειας.
Ένα γλυπτό από άμμο που μορφοποιείται τόσο εντυπωσιακά γρήγορα με λίγο νερό για συνδετικό υλικό αλλά όμως, με αρκετό σεβασμό για να βρει κανείς την ισορροπία.
Τίτλος έργου: Συζήτηση με τη γη
Το γλυπτό θα υπάρχει τόσο, όσο εμείς και η φύση το φροντίζει. Όταν θα τελειώσει ο ρόλος του θα χαθεί κάθε μορφή- που εμείς οι κοινοί θνητοί προσπαθήσαμε να δώσουμε- και θα ξαναγίνει ένα με το περιβάλλον. Θα ταξιδέψει με τον άνεμο και το νερό της θάλασσας.
Έτσι απλά, χωρίς να κατακτήσει το εγώ μας ούτε ένα εκατοστό του χώρου, δημιουργούνται συγκινήσεις αφυπνίζοντας ,ίσως, πανάρχαια συναισθήματα σεβασμού και αξιών. Αφυπνίζοντας μια πανάρχαια γνώση τότε που ο άνθρωπος είχε την ίδια συχνότητα με την γη και κυριαρχούσε με γνώμονα την δικαιοσύνη.
Έτσι απλά, χωρίς να κατακτήσει το εγώ μας ούτε ένα εκατοστό του χώρου, δημιουργούνται συγκινήσεις αφυπνίζοντας ,ίσως, πανάρχαια συναισθήματα σεβασμού και αξιών. Αφυπνίζοντας μια πανάρχαια γνώση τότε που ο άνθρωπος είχε την ίδια συχνότητα με την γη και κυριαρχούσε με γνώμονα την δικαιοσύνη.
Δύο θεότητες ήταν το πρώτο μου γλυπτό, στην αμμουδιά της Ολυμπιάδας. Ξεκίνησα τα γλυπτά στην άμμο ,σαν ένα παιχνίδι μαζί με την ανιψιά μου.
Ήξερα ότι όλοι φτιάχνουν κάστρα στην άμμο, ότι γίνονται διαγωνισμοί στο εξωτερικό με γλυπτά από άμμο, αλλά αυτό που ένοιωσα όταν άγγιξα τους κόκκους της άμμου…ήταν κάτι άλλο. Ένα πρωτόγονο συναίσθημα που υπάρχει σα γνώση μέσα στα κύτταρα μας. Η γνώση του πώς να επικοινωνείς με την φύση.
Αφουγκράσου
Αφουγκράσου
Όταν κάνεις ένα δώρο στη φύση, η φύση σου ανταποδίδει τα μέγιστα.
Αν σκεφτείς να στερεώσεις αυτό το γλυπτό από άμμο, να υπάρχει για πάντα, ίσως να τα καταφέρεις. Όμως…δεν θα αναπνέει πια..
Ότι έχει ζωή αναπνέει…και ό,τι αναπνέει…κάποια στιγμή μορφοποιείται σε κάτι άλλο..
Η άυλη- ύλη που σου μαθαίνει τι σημαίνει ισορροπία...που σου μαθαίνει πώς να είσαι Άνθρωπος.
Από την εικαστικό Δήμητρα Λαμπρέτσα
Πηγή: http://peoplenews.gr/index.php
Πηγή: http://peoplenews.gr/index.php
ΠΗΓΗ : " ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου