Σύνδεσμος Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν. Αργολίδας. Δραστηριότητες 2015-2018. « Τιμητικές Διακρίσεις ».

Ο Σύνδεσμος Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν. Αργολίδας  κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα

πραγματοποίησε ένα " πολυδιάστατο και δημιουργικό έργο " και πέραν της ψυχαγωγικής πλευράς και των διαφόρων οικονομικών διεκδικήσεων σε ειδική τελετή  αναγνώρισε  την προσφορά  προς τον Σύνδεσμο, όλων των Προέδρων των προηγουμένων Διοικήσεων από την λειτουργία του Συνδέσμου και τους τίμησε με  Έπαινο    :

Ακόμη αναγνώρισε εκείνα τα μέλη τα οποία προσέφεραν τις υπηρεσίες  στο Σώμα της Πρώην Ελληνικής Χωροφυλακής και συμμετείχαν στην εμπόλεμη περίοδο της χώρας και του τίμησε με Έπαινο.

Επιπλέον με πρόταση του Συνδέσμου για  την πολυετή προσφορά μελών του  στο Σύνδεσμο, τιμήθηκαν από μέλη του Δ.Σ. της  Π.Ο.Α.Σ.Α. στην 1^η Περιφερειακή  Συνδιάσκεψη των Συνδέσμων – Ενώσεων Νοτίου Ελλάδος της Π.Ο.Α.Σ.Α.

 « ως υπέργηρα μέλη ».

Επίσης ανέδειξε την « κοινωνική προσφορά » της γυναίκας και σε ξεχωριστή τελετή τίμησε μέλος μας ως υπέρ πολύτεκνη μητέρα αναδεικνύοντας τον κοινωνικό ρόλο του Συνδέσμου.

Τέλος για την προσφορά  Στολής  της πρώην Ελληνικής Χωροφυλακής προς τον Σύνδεσμο τίμησε με ειδική πλακέτα την σύζυγο αποβιώσαντος συναδέλφου.

1.- Στην εκδήλωση αυτή τιμήθηκαν οι 

συμμετέχοντες σε 

εμπόλεμη κατάσταση και οι διατελέσαντες 

Πρόεδροι του Συνδέσμου.





Την 7-11-2015 και ώρα 20.30 πραγματοποιήθηκε στην 

Στρατιωτική Λέσχη Ναυπλίου η εκδήλωση του Συνδέσμου 

Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Νομού Αργολίδας « Ο  

΄Αγιος Νικόλαος » για την λειτουργία του Συνδέσμου από το 

1959 μέχρι σήμερα.

 Στην εκδήλωση αυτή τιμήθηκαν οι συνάδελφοι που διετέλεσαν σε εμπόλεμη κατάσταση εν υπηρεσία και οι διατελέσαντες Πρόεδροι από την λειτουργία του Συνδέσμου μέχρι σήμερα.

Για τους μεν που έχουν αποβιώσει τηρήθηκε ενός (1 ) λεπτού σιγή.

ΠΑΦΥΛΙΑΣ Κων/νος ( Πρώτος ΠΡΟΕΔΡΟΣ Συνδέσμου το 1959 )

ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ Ιωάννης

 ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Ιωάννης

 ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ Παναγιώτης

ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ Ιωάννης ( Δεν ανεβρέθηκε φωτογραφία )

Για τους μεν εν ζωή εδόθησαν Τιμητικά Διπλώματα.

ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ Ευστάθιος 

Για την προσφορά του στον Σύνδεσμό ως ΠΡΟΕΔΡΟΣ τα χρόνια (  2000 - 2009 ). 

Το τιμητικό εδόθη από τον κ. ΚΟΚΚΟΡΟ Ηλία  

ΓΚΟΥΒΑΣ Νικόλαος 

Για την προσφορά του στον Σύνδεσμο ως ΠΡΟΕΔΡΟΣ τα χρόνια (1993-1996, 1998-2000, 2009-2012 ).

Το τιμητικό εδόθη από την κ. ΚΑΡΑΛΗ Θεώνη

ΠΡΑΣΣΑΣ Γεώργιος 

Για την προσφορά του στον Σύνδεσμο ως ΠΡΟΕΔΡΟΣ  ( 2012 – 2015 ).

Το τιμητικό εδόθη από την κ. ΖΟΥΓΡΗ Μαρία. 

ΠΑΤΣΑΤΖΗΣ Κων/νος

Για την προσφορά του στον Σύνδεσμο ως  ΠΡΟΕΔΡΟΣ του Συνδέσμου για τρία (3) χρόνια ( 1983 – 1986 ).

Το τιμητικό εδόθη από τον κ. ΣΙΑΧΑΜΗ Ιωάννη. 

Οι παρακάτω  συνάδελφοι  τιμήθηκαν διότι είχαν συμμετάσχει  σε εμπόλεμη περίοδο 

Εδώ τα Βιογραφικά είναι όπως μας τα γνωστοποίησαν οι ίδιοι και με όλο το περιεχόμενο από ότι αυτό  που περιλιπτικά  ακούγεται από την τελετάρχη κ. ΛΙΤΣΑ - ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ Παναγούλα  

1.      Ο ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος που συμμετείχε το 1941 στον πόλεμο στην ΚΡΗΤΗ όταν εισέβαλαν οι  ΓΕΡΜΑΝΟΙ και στην Μάχη στο Σύνταγμα Χωρ/κής Μακρυγιάννη ως υπενωμοτάρχης. 

ο   Το τιμητικό εδόθη από τον κ. ΜΑΝΤΑ Μιχαήλ.

      ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Από τον ίδιο

      

ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ  Γεώργιος του Παναγιώτου

Επιζών μαχητής της Μάχης της ΚΡΗΤΗΣ το έτος 1941 και μαχητής του Ηρωϊκού ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΧΩΡ-ΚΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ το έτος 1944.

Εγεννήθην εις το χωρίον ΠΕΡΙΘΩΡΙ της Επαρχίας Καλαβρύτων, ήδη από ετών Επαρχίας Αιγιαλείας του Νομού Αχαϊας την 9^ην Μαϊου 1920.

Μετά το Δημοτικόν Σχολείον εφοίτησα εις το Γυμνάσιον Αιγίου, αλλά δυστυχώς δια λόγους ασχέτους της θελήσεώς μου δεν ηδυνήθην να το τελειώσω και έτσι έμεινα Δόξα τω θεώ χαμηλόβαθμος εις την Χωροφυλακήν.

Την 13^ην ΜΑΡΤΙΟΥ του έτους 1941, κατετάγην εις την ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΝ εις την Σχολήν  Χωρ/κής ΑΘΗΝΩΝ ως Δόκιμος Χωρ/λας ακολουθών την κλάσιν 1941.

Τας βραδυνάς ώρας της 6^ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941, λόγω της κηρύξεως του Πολέμου εναντίον της Πατρίδας μας υπό της Γερμανίας και κατόπιν αποφάσεως της τότε Κυβερνήσεώς μας, ατμοπλοϊκώς μέσω Λαυρίου ή Σχολή ανεχώρησεν δια Κρήτην προς συνέχεισιν της εκπαιδεύσεως εις ΡΕΘΥΜΝΟΝ.

Τας πρωϊνάς ώρας της 20^ης Μαϊου 1941 Γερμανικαί  Ενοπλοι΄δυνάμεις επετέθησαν κατά της Κρήτης με το γνωστόν αποτέλεσμα μετ΄ ολίγας ημέρας την κατάληψιν της Κρήτης. Αποτέλεσμα της καταλήψεως της Κρήτης ήτο η παράδοσις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και των ανδρών της Σχολής Χωροφυλακής. Τελικόν αποτέλεσμα ο εγκλεισμός εις Στρατόπεδον Αιχμαλώτων εις θέσιν « ΓΑΛΑΤΑ « Χανίων μετά από διήμερον πεζή πορείαν των ανδρών της Σχολής ΧΩΡ/ΚΗΣ υπό τις γνωστάς συνθήκας παραμονής εις Στρατόπεδο Αιχμαλώτων Πολέμου εκείθεν μετά παρέλευσιν 6 μηνών αιχμαλωσίας την 23-12-1941, περίπου 40-50 άνδρας της Χωροφυλακής μεταξύ αυτών και ο υποφαινόμενος μας μετέφεραν εις Λιμένα ΣΟΥΔΑΣ, μας επιβίβασαν εις ένα Γερμανικόν Εμπορικόν πλοτόν, χωρίς να γνωρίζομεν τον προορισμόν του Σκάφους. Και όλως παραδόξως τας απογευματινάς ώρας της 24-12-1941 αφίχθημεν εις ΠΕΙΡΑΙΑ μη γνωρίζοντες τον τελικόν προορισμόν μας.

Μας οδήγησαν εις την έξοδο του πλοίου και με ονομαστικήν κατάστασιν μας παρέδωσαν Απολυτήριον εις την Ελληνικήν και Γερμανικήν γλώσσαν, όπερ κατέχω εις ανάμνησιν της αιχμαλωσίας μου, και μας διέταξαν να εγκαταλήψωμεν το πλοτόν ελεύθεροι πλέον.

Η υποδοχή και η προσφορά αγαθών και αντικειμένων υπό των κατοίκων του Πειραιώς θα μου μείνη Αξέχαστη.

Την 13^ην ώρα της 25-12-1941 ημέραν των Χριστουγέννων έφθασα σιδηροδρομικώς εις το χωρίον ΣΕΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΑΙΓΙΟΥ ένθα ευρίσκοντο οι γονείς μου από πολλών ετών. Εις το σημείο αυτό  επιθυμώ να σας γνωρίσω ότι οι γονείς μου και λοιποί συγγενείς δεν εγνώριζαν εάν ζώ διότι δεν υπήρχε ουδεμία επαφή.

΄Εμεινα εις το χωρίον μου ένα μήνα περίπου και ανεχώρησα δι Αθήνας παρουσιασθείς εις το Αρχηγείο Χωροφυλακής. Το Αρχηγείο με τοποθέτησε εις το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ( Τότε ελέγετο Ανεξάρτητο Τάγμα Χωρ/κής ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ) και έτσι εκεί έλαβα μέρος εις την μάχην ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ με το βαθμό του Υπεν/ρχου.

Κατά το τέλος του έτους 1942 επροτήθην ίνα φοιτήσω εις το Β΄Τμήμα Σχολής Χωρ/κής αλλά λόγω αρνήσεως των αρχών κατοχής έκλεισε η Σχολή και η Υπηρεσία μας έδωσε τον βαθμό του Υπεν/ρχου.

Το έτος 1946 μετετέθην εις το Αρχηγείον Χωρ/κής ως γραφιάς εις το Τμήμα Κινήσεως Οχημάτων.

Το έτος 1948 προήχθην εις τον βαθμόν του Ενωμοτάρχου κατόπιν εξετάσεων.

Τον Μάϊον 1954 προήχθην εις τον βαθμόν του Ανθυπασπιστού χωρ/κής κατόπιν εξετάσεων.

Την 28-10-1954 μετετέθην εις το Α.Τ. Κατερίνης.

Την 20-6-1964 μετετέθην εις τον Αστυνομικόν Σταθμόν ΔΕΣΚΑΤΗΣ Α΄Κατηγορίας με έδραν Υποδ/σεως Χωρ/κής.

Την 20-4-1967 μετετέθην εις το Αστυνομικό Τμήμα ΒΕΡΟΙΑΣ.

Εν συνεχεία μετά μικρόν χρονικόν διάστημα εδημιουργήθη Σταθμός Τροχαίας Κινήσεως Βεροίας, ως Διοικητής του Σταθμού, ετοποθετήθη ο υποφαινόμενος μέχρι το τέλος περίπου του ΄Ετους 1971 οπότε και αποστρατεύθην με τον βαθμόν του Ανθυπομοιράρχου ε.α. και με σύνταξη μεθεπομένου βαθμού ήτοι Μοιράρχου.

΄Ηδη κατόπιν των τελευταίων αποφάσεων του Ελληνικού Δημοσίου λαμβάνω σύνταξιν Αστυνομικού Διευθυντού.

Περί το τέλος του ΄Ετους 1977 εγκατεστάθην εις ΄Αργος. 

Τέλος αναφέρω ότι την εποχή εκείνην ο Ανθ/στής Χωροφυλακής εθεωρείτο ως ικανόν χαμηλόβαθμον στέλεχος της Χωροφυλακής.

Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω και κατόπιν πολλών μετεκπαιδεύσεων εις θέματα Εθνικής Ασφάλειας, Τροχαίας, Αγορανομίας – Τουρισμού κ.λ.π. διετέλεσα επι σειράν ετών Δημόσιος Κατήγορος ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ,αναπληρωτής και προσωρινός Διοικητής Αστυνομικού Τμήματος και Υποδ/σεως Χωρ/κής.-  

                                                                                   ΄Αργος 18 Σεπτεμβρίου  2015    

                                                                                    ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος

ΚΑΛΤΣΩΝΗΣ Βασίλειος όπου έλαβε μέρος στις Πολεμικές Επιχειρήσεις κατά τα έτη 1947-1948 στον ΠΑΡΝΩΝΑ.

 Το τιμητικό εδόθη από τον κ. ΜΟΥΣΧΟΥΡΑ Δημήτριο.

   

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Αφήγηση από το  παιδί του. 

Γεννήθηκε το 1924 στη Ανεμοράχη ΄Αρτας.

Κατετάγη το Φεβρουάριο του 1945 στην Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή και μέχρι το 1947 υπηρέτησε σε υπηρεσίες της Διοικήσεως Χωροφυλακής Αργολίδας. 

Τα έτη 1947 - 1948 στις Πολεμικές Επιχειρήσεις στον ΠΑΡΝΩΝΑ. 

Μέχρι το 1949 Υπηρέτησε στην Ανωτέρα Πελ/σου Τρίπολης και στην συνέχεια στη Λέρο.

Το 1950 υπηρέτησε και πάλι στην Δ/νση Χωροφυλακής Αργολίδας και ειδικότερα στις Υπηρεσίες Α.Σ. Τολού - Α.Τ. Ναυπλίου.

Μετετέθη στην Διοίκηση Χωροφυλακής Αρκαδίας με αντικείμενο την Πολιτική ΄Αμυνα. Επανήλθε στην Διοίκηση Χωροφυλακής Αργολίδας με το ίδιο αντικείμενο από όπου και αποστρατεύτηκε στις 31-12-1975.

Σήμερα ζεί με την οικογένειά του στο ΄Αργος.

ΜΟΥΓΙΑΚΑΚΟΣ Πέτρος όπου συμμετείχε σε μάχες και γεγονότα στα χωριά Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδος και Πελ/σου κατά τα έτη 1945 – 1947. 

Το τιμητικό εδόθη από τον κ. ΠΑΠΠΑ Γρηγόριο.

   ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ  Από τον ίδιο.   

 Η σελίδα μιας άλλης εποχής….

Αυτοβιογραφία, είναι η εξιστόρηση μέρος της ζωής ενός ανθρώπου, γραμμένη  από τον ίδιο και με τον γραφικό του χαρακτήρα. Όμως το προχωρημένο στάδιο της ηλικίας  και η ασθενής όρασή μου, δεν μου το επιτρέπουν. Ας με συγχωρήσετε λοιπόν,  που  θα χρησιμοποιήσω την σύγχρονη τεχνολογία, αλλά θα προσπαθήσω έστω και με αυτό τον τρόπο να σας εξιστορήσω, ένα μέρος της ζωής μου, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς την πίεση του χρόνου.

 Γεννήθηκα σε κάποιο χωριό της Μάνης, στο Σκουτάρι, στις 23/06/1923 από αγρότες γονείς. Η παιδική μου ηλικία δύσκολη, γιατί τίποτα στην Μάνη δεν είναι εύκολο. ΟΙ παλαιοί έλεγαν, στην Θεσσαλία το χώμα και ότι… έμεινε δηλ. οι πέτρες στην Μάνη. Το Δημοτικό τελείωσα μόνο και τις ελεύθερες ώρες μου, τις ΄΄αφιέρωνα΄΄ στην αγροτική καλλιέργεια .  Έτσι αποφάσισα σε ηλικία 22 ετών, να ακολουθήσω τα δύο (2) μεγαλύτερα αδέλφια μου, Αντώνιο και Αλέξανδρο (παρά τις.. έντονες αντιρρήσεις του πατέρα μου) και να καταταγώ και εγώ στο Σώμα της Ελλην. Βασ. Χωροφυλακής, αφήνοντας πίσω τις δύο (2) ανήλικες αδελφές μου. Στις 11/02/1946 παρουσιάστηκα στο Γουδί και μετά από μια (1) εβδομάδα βρέθηκα στις Ρουσιές Ηρακλείου, για  σύντομη στρ. εκπαίδευση. Τέλος Μαρτίου ανοίγει  η Σχολή Χωροφυλακής στο Λαύριο και η εκπαίδευση συνεχίζεται εκεί. Στις 27 Μαίου ιδρύεται το Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Χωροφυλακής και μαζί με εξακόσιους (600) Χωροφύλακες, συνεχίζουμε την εκπαίδευση μας στο Δαφνί. Σκοπός της ιδρύσεως του ήταν ή γρήγορη μετάβαση των δυνάμεων από τόπο σε τόπο. Τα γεγονότα στην χώρα είναι δραματικά, παντού ερείπια, πόνος,  δυστυχία. Στις 17/07/1946 με το Μηχανοκίνητο Σύνταγμα,  βρέθηκα στην Θεσσαλία. Η πρώτη επιχείρηση εναντίον των Ελασιτών, ήταν στη Σπηλιά Κισσάβου Λαρίσσης και  χωρίς απώλειες. Οι πολεμικές επιχειρήσεις συνεχίστηκαν για ένα (1) χρόνο στην Θεσσαλία και στην Στερεά Ελλάδα. Εκκαθαρίσεις Αγράφων, Πηλίου, Δομοκού. Στις 01/06/1947,  η δύναμη του Συντάγματος διασπάστηκε και αποβιβάστηκα στο Ναύπλιο. Εκεί χωρίστηκαν σε Τάγματα  και συμμετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις σε διάφορα  σημεία της Πελοποννήσου. Τι να πρωτοθυμηθώ ???? Ανδρίτσαινα ?  Μονοδένδρι ? Δημητσάνα ? Δίπλα σου  έβλεπες ποτάμι από αίμα, άκουγες κραυγές πόνου και βοήθειας. Πολλές φορές ήλθα ‘’πρόσωπο με πρόσωπο’’ με τον θάνατο, αλλά πάντα κάποιος ‘’άγγελος’’  ήταν με το μέρος μου. Λεπτομέρειες όμως δεν θα σας πω, ίσως τις ξέρετε,  ίσως τις έχετε διαβάσει, ίσως να σας τις έχει διηγηθεί κάποιος άλλος συνάδελφος. Η αλήθεια είναι ότι κάθε μέρα από τα προσκλητήρια απουσίαζαν κάποιοι. Το Τάγματα  όμως διαλύθηκαν  και έγιναν αποσπάσματα, ίσως για καλύτερη ευέλικτη λειτουργία των. Τα αποσπάσματα συμμετείχαν στις τελικές εκκαθαρίσεις από την Πελοπόννησο μέχρι τον Γράμμο και το Βίτσι. Έχουν περάσει τόσα χρόνια, παρ όλα αυτά θυμάμαι, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Έχασα πολλούς και καλούς φίλους. Ο ένας μου αδελφός, τραυματίστηκε στα Δεκεμβριανά στου Μακρυγιάννη και έμεινε ανάπηρος, με πρόβλημα στην αναπνευστική  οδό.  Θαύμα ήταν που σώθηκε. Τώρα θα με ρωτήσετε, γιατί φθάσαμε ως εδώ με αποτέλεσμα, αδελφός να σκοτώνει αδελφό ?  Προφανώς κάποιοι δεν ήθελαν να καταλάβουν ότι ο πόλεμος τελείωσε και ότι πρέπει η  χώρα να ξαναχτιστεί. Εκμεταλλευόμενοι κάποια πολιτική συγκυρία, πήραν τα όπλα τα οποία κατείχαν παράνομα  ενώ ο πόλεμος είχε τελειώσει και προσπάθησαν να καταλάβουν την Αθήνα. Στο Σύνταγμα Μακρυγιάννη, Δεκέμβριος 1944, παίχτηκε το τελευταίο σκηνικό. Εάν δεν υπήρχαν οι δυνάμεις της Χωροφυλακής, του Στρατού και λίγοι Αστυφύλακες, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Η συνθήκη της Βάρκιζας έδινε τέλος, με την συνθηκολόγηση και την παράδοση των όπλων. Το τελευταίο όμως δεν έγινε ποτέ !!!! Τα ‘’κράτησαν’’ για τον 2^ο και αργότερα το 3^ο γύρο. Λιτόχωρο, Φενεός, Μελιγαλάς, δεν ξεχνώ, αυτή όμως είναι η ιστορία μας, αλλά πρέπει σαν χώρα να κοιτάξουμε μπροστά και να ‘’μάθουμε’’ από τα λάθη του παρελθόντος.

Η αυγή του Φθινοπώρου,  συγκεκριμένα 10 Οκτωβρίου 1949, με βρίσκει στον Αστυν.Στ.Χωρ)κής Δυρού Λακωνίας και μετά από ένα σύντομο πέρασμά μου από εκεί, στις 17 Ιανουαρίου 1950 στην Υποδ.Χωρ)κής Άργους. Εκεί για πρώτη φορά, αποχωρίζομαι την στολή εκστρατείας και Ο Αστυν.Στ. Χωρ)κής Λυρκείας και οι Φυλακές Ναυπλίου (ακροναυπλία) με ‘’φιλοξένησαν’’, για δύο (2) χρόνια αντιστοίχως. Όπως και τώρα, έτσι και τότε οι αποσπάσεις του προσωπικού και ιδιαιτέρως όσοι είχαν και έχουν λιγότερες ‘’υποχρεώσεις’’ ήταν σε ημερήσια διάταξη. Μετά τις περιπλανήσεις μου, μάλλον … σταθεροποιήθηκα στο  Τμ.Ασφ.’Αργους. Αμ δε !!!!  Έτσι νόμιζα και εγώ !!!!! Όπως κάθε νέος έτσι και εγώ… αγάπησα. Και το καλοκαίρι του 1958, ντύθηκα γαμπρός, στη εκκλησία του Αγ.Ιωάννου του Προδρόμου στο Άργος. Η Υπηρεσία τότε κατάλαβε… το σοβαρό μου … λάθος και πριν προλάβω να βγάλω το…….. γαμπριάτικο κοστούμι, βρέθηκα στο Τμ. Ασφ. Κορίνθου, λόγω…… εντοπιότητος και μάλιστα εκτός νομού. Οι περισσότεροι τα ξέρετε αυτά, λίγο πολύ τα έχετε ζήσει. Μετακόμιση, νέο σπίτι, άντε πάλι από την αρχή. Με την σύζυγό μου Αικατερίνη, απέκτησα δυο (2) παιδιά, τον Παναγιώτη και τον Γιάννη. Ο Παναγιώτης, ακολούθησε τα… χνάρια μου και κατετάγη στην Χωροφυλακή το 1977, απ όπου και αποστρατεύτηκε τον Μάιο του 2008.  Ο Γιάννης, δεν ήθελε να .. ακούσει για.. καπέλο  γενικής φύσεως  και ακολούθησε άλλο δρόμο. Στο Τμ. Ασφ. Κορίνθου, έμεινα για τρία (3) χρόνια. Τα υπηρεσιακά μέσα, ελάχιστα. Το ποδήλατο ήταν το μόνο εποχούμενο μέσο της εποχής. Αφού έμαθα όλα τα στενά.. δρομάκια της Κορίνθου η υπηρεσία ως είθισται  για λόγους υπηρεσιακούς, με έστειλε (με γυναίκα και μωρό παιδί) στον Αστ.Στ.Αγ.Βασιλείου, μετακόμιση, νέο σπίτι, αντε πάλι από την αρχή, όπου έμεινα για τρία (3) χρόνια, τα οποία πέρασαν γρήγορα. Επειδή όμως με την σύζυγό μου απέκτησα και άλλο παιδί, η υπηρεσία με επιβράβευσε,  για αυτό με έστειλε όχι μακριά αλλά δίπλα στην Νεμέα, νέα μετακόμιση,  νέο σπίτι, αντε πάλι από την αρχή, όπου και  έμεινα για τρία (3) χρόνια. Δεν ξέρω μάλλον το είχε ‘’μελετήσει’’ καλά το θέμα η υπηρεσία και κάθε τρία χρόνια, μετάθεση. Όμως και εδώ τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως και τις προηγούμενες φορές. Εν μέσω της σχολικής περιόδου, μετάθεση για Αστυν.Στ. Αθικίων, όπου και έμεινα για… δέκα (10) χρόνια. Περίεργο έτσι ??? Μάλλον θα με… ξέχασαν !!! Από εκεί στις 31/12/1974, αποστρατεύτηκα, λόγω ορίου.. ηλικίας.

Από την ημέρα εκείνη και μέχρι σήμερα ζω στο Άργος. Την καταγωγή μου δεν την ξέχασα. Επισκεπτόμουν το χωριό μου και πολλές φορές με τους συγχωριανούς μου  καθόμασταν στο καφενείο και να θυμόμασταν  τα παλιά. Τώρα όμως λόγω και της ηλικίας μου, ένα τέτοιο ταξίδι είναι κουραστικό, παρ όλα αυτά  όταν δύνεται η ευκαιρία, θα επισκεφτώ το χωριό μου. Καθημερινώς σχεδόν βρίσκομαι στον ημιώροφο του ξενοδοχείου Μορφέα και μαζί με κάποιους από εσάς, αναπολούμε τις στιγμές που ζήσαμε όταν είχαμε καταταγεί στην Χωροφυλακή. Μάλιστα στην παρέα μας έχουν εισέλθει και άλλοι  συνταξιούχοι άλλων κλάδων και η συζήτηση  για τα δρώμενα πολλές φορές…… ξεφεύγει. Εμείς.. ανεβάζουμε και κατεβάζουμε.. κυβερνήσεις και χωρίς να το καταλάβουμε, έρχεται το μεσημέρι και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, με την… υπόσχεση ότι η συζήτηση θα συνεχιστεί την επομένη.

   ΠΑΤΣΑΤΖΗΣ Κων/νος όπου υπηρέτησε και συμμετείχε στις 

μάχες – γεγονότα των Πολεμικών Επιχειρήσεων κατά τα  έτη 

1945-1947 στα χωριά της Στερεάς Ελλάδος και Καρδίτσας. 

     Το τιμητικό εδόθη  από τον κ. ΣΙΑΧΑΜΗ Ιωάννη. 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Από τον ίδιο.

    Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1924 στο Καμάρι Μεσσηνίας.

Μέχρι που έβγαλε το Γυμνάσιο διέμενε εκεί. Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο πήγε στην Αθήνα. ΄Εδωσε στην Νομική Σχολή όπου ήταν επιτυχών αλλά για λόγους οικονομικούς δεν συνέχισε την Σχολή.

Κατετάγη  στην Χωροφυλακή ως Χωροφύλαξ το 1945 στο 3^ο  Τάγμα.

Κατά την διάρκεια του εμφυλίου υπηρέτησε στην ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ και μετά στην Βαμβακού στον ΠΑΡΝΩΝΑ για 3 χρόνια. 

Μετά τον ΠΑΡΝΩΝΑ πήγε στην Σχολή Υπενωμοταρχών και έμεινε στο βαθμό για 3 χρόνια.

Στην συνέχεια πήρε τον βαθμό του Ενωμοτάρχου και τοποθετήθηκε στο Παλαιόκαστρο ή Μητρόπολη ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ως Ενωμοτάρχης επικεφαλής 25 ανδρών.

Εκεί σε ένα συμβάν της εποχής εκείνης είχε και μία Διμοιρία του Στρατού όπου δεχτήκανε επίθεση από Τμήμα του ΕΛΑΣ. Τους αποκρούσανε και την επομένη μετέβην με τον Ανθ/στη του Στρατού στο χωριό, καθ΄ οδόν  διαπίστωσε ότι μία ομάδα του ΕΛΑΣ πήγαινε στο χωριό αμέσως ενημέρωσα τον Ανθ/στη και του είπα να τρέξουμε για να πιάσουμε την κορυφή και με απόσταση ο ένας από τον άλλον τουλάχιστον 20 μέτρα, την στιγμή εκείνη ανέβηκε ένας του ΕΛΑΣ όπου ήταν έτοιμος να ρίξει κατά του Ανθ/στού. Πρόλαβα όμως και του έριξα εγώ με αποτέλεσμα να του πέσει κάτω το όπλο και  αυτός να κατρακυλήσει στο χωριό όπου φάνηκε ότι έμπαινε στο πρώτο σπίτι πλην όμως δεν είχε μπει μέσα  και την επομένη επιστρέψαμε στη βάση μας. Με ειδοποίησαν να κατέβω στην πόλη διότι ήρθε ένας του ΕΛΑΣ τραυματισμένος στην αριστερή πλάτη με απώτερο σκοπό να τον ρωτήσω να μου πει περισσότερες πληροφορίες. Πράγματι αυτός μου είπε ότι διαλύθηκαν και ανά δύο  επιστρέφουν στα σπίτια τους. Εγώ κάθε βράδυ έβγαζα περιπόλους και συνέλαβαν έξι του ΕΛΑΣ τους οποίους παραδώσαμε στην πόλη.

Μετά έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην Σχολή Αξιωματικών όπου βγήκα Ανθυπομοίραρχος και τοποθετήθηκα στο Αρχηγείο της Χωροφυλακής Προϊστάμενος Γραφείου.

Τριάντα Αξιωματικοί μεταβήκαμε στην Θες/νίκη για προσωρινή εκπαίδευση πλην όμως έγινε ο σεισμός στην ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ και ΖΑΚΥΝΘΟ και απεστάλησαν εκεί αντίστοιχα από 15 άτομα. Εγώ πήγα στην ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ για δύο (2) χρόνια. Στην συνέχεια μετετέθην στην ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ λόγω εργασιών του Αεροδρομίου μετά παρέλευση 6 μηνών τοποθετήθην ως Υπομοίραρχος στο Αρχηγείο. Μετά με τον βαθμό του Μοιράρχου Διοικητής της Τουριστικής Αστυνομίας ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ για ένα (1) χρόνο και επέστρεψε και πάλι στο Αρχηγείο για έντεκα (11) χρόνια στην Δ/νση Οργανώσεως.

Λόγω του ότι έπρεπε να κάνω χρόνο Διοικήσεως στο βαθμό του Μοιράρχου προκειμένου προαχθώ στο βαθμό του Ταγματάρχου τοποθετήθηκα στην Θες/νίκη στο Τμήμα Τουριστικής Αστυνομίας για δύο (2) χρόνια και μετά Διοικητής στο 3^ο Αστυνομικό Τμήμα Θες/νίκης.

Κατόπιν προήχθην στο βαθμό του Ταγματάρχη και μετετέθην στην ΚΑΒΑΛΑ ως Υποδ/της της Διοικήσεως Χωροφυλακής κάνοντας εκεί ένα (1) χρόνο όπου στην συνέχεια πήρα τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχου και μετετέθην στην ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ. Μετά από ένα χρόνο μετέβην στην ΑΘΗΝΑ και δημιούργησα τα ΜΑΤ της Χωροφυλακής. Προαγόμενος στο βαθμό του Συνταγματάρχη μετετέθην στα ΙΩΑΝΝΙΝΑ ως Διοικητής ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ. Από τα ΙΩΑΝΝΙΝΑ ζήτησα την αποστρατεία μου και αποστρατεύθηκα με τον Βαθμό του ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ το 1979. Και από τότε πολίτης διαμένω με την οικογενειά μου στο Ναύπλιο είμαι μέλος του Συνδέσμου και από 1983 έως 1986 διετέλεσα Πρόεδρος του Συνδέσμου.-

                                                                                                   Ναύπλιο  22-10-2015

Από αριστερά προς τα δεξιά : ΚΑΛΤΣΩΝΗΣ Βασίλειος - ΠΑΤΣΑΤΖΗΣ Κων/νος - ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος - ΜΟΥΓΙΑΚΑΚΟΣ Πέτρος.

   Ο κ. ΠΑΠΠΑΣ Γρηγόριος μέλος της Π.Ο.Α.Σ.Α. μίλησε για τα Οικονομικά προβλήματα που μας απασχολούν σήμερα και για τις προγραμματισμένες  κινητοποιήσεις που πρόκειται να γίνουν ώστε να υπάρχει η ανάλογη συμμετοχή από τα μέλη. 

  Στην συνέχεια ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ του Συνδέσμου  κ. ΜΑΝΤΑΣ Μιχαήλ πήρε τον λόγο.

  ( η ομιλία του στην επόμενη ανάρτηση ). Συνολικά θα υπάρξουν 4 αναρτήσεις και θα είναι όλες στις ίδιες ετικέτες.-

   2.- Οι υπέργηροι  ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος και ΜΟΥΓΙΑΚΑΚΟΣ Πέτρος  που τιμήθηκαν στην  1η Περιφερειακή Συνδιάσκεψη των Συνδέσμων - Ενώσεων Νοτίου Ελλάδος της Π.Ο.Α.Σ.Α. 

VII.    Στον Ανθυπομοίραρχο ε.α. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟ Γεώργιο  ο Α΄ Αντιπρόεδρος της Π.Ο.Α.Σ.Α. Υποστράτηγος ε.α. ΜΠΕΤΤΑΣ Δημήτριος .Το αναμνηστικό παρέλαβε η κόρη του .

VIII.    Στον Ανθυπασπιστή Χωροφυλακής ε.α. ΜΟΥΓΙΑΚΑΚΟ Πέτρο η Ειδική Γραμματέας Γ του Συνδέσμου Αποστράτων Σ.Α. Ν. Αργολίδας  Ανθυπαστυνόμος ε.α. ΚΑΡΑΛΗ Θεώνη    . Το αναμνηστικό παρέλαβε ο υιός του.

   3.- Για την Υπερ πολύτεκνη  μητέρα που είναι συνάδελφος.

Επίσης τιμήθηκε από κοινού το μέλος του Συνδέσμου κ. ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ Αργυρούλα ως Υπερ πολύτεκνη μητέρα. 

Την πλακέτα παρέλαβε ο σύζυγός της κ. ΧΑΡΑΛΑΜΟΠΟΥΛΟΣ Κων/νος Απόστρατος Αστυνομικός.

4.- ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΛΗΣ

Η εκδήλωση έκλεισε με μία συγκινητική προσφορά της κυρίας Ελένης Μπέλλου, η οποία δώρισε την στολή της Πρώην Ελληνικής Χωροφυλακής του αποθανόντος συζύγου της η οποία αποτελεί μουσειακό έκθεμα και θα κοσμεί το γραφείο του Συνδέσμου.

Η κόρη κ. Μαρία ΜΠΕΛΛΟΥ είπε λίγα λόγια για τον πατέρα της.  

 ΜΠΕΛΛΟΣ Βασίλειος του Αποστόλου και της Μαρίας  γεν. 1934 Αθήνα. Βαπτίστηκε στο Ναύπλιο. 

Κατατάχθηκε ως Χωροφύλακας 10η Φεβρουαρίου 1955.

Ανακατατάχθηκε για ένα έτος την 10η Φεβρουαρίου 1960.

Ονομάσθηκε Χωροφύλακας την 11η Αυγούστου 1955.

Υπενωμοτάρχης την 20η Φεβρουαρίου 1977

Ενωμοτάρχης 1η Οκτωβρίου 1978.

Απολύθηκε από το Σώμα της Ελληνικής Χωροφυλακής την 11η Μαρτίου το 1982 με τον Βαθμό του Ανθ/στου. 

Φωτογραφία του 1964 

Φωτογραφία από 25η Μαρτίου 1972

Παρέλαση Αθηνών

Πρώτος εκ Δεξιών