ΠΗΓΗ : ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΗΣ
smountzouris
Το Waw an Namus είναι ένα ανενεργό ηφαίστειο βαθιά στην έρημο Σαχάρα στη Νότια Λιβύη και είναι ένα από τα πιο μαγευτικά και απομονωμένα μέρη της γης.
Αυτό που κάνει το Waw an Namus τόσο ξεχωριστό είναι οι τρεις λίμνες με αλμυρό νερό που δημιουργούν μια όαση στον κρατήρα του, που έχει 4 χιλιόμετραδιάμετρο, καθώς και τα 20 χιλιόμετρα κατάμαυρης στάχτης γύρω από το ηφαίστειο και την όασή του, που κάνουν το τοπίο ένα από τα πιο όμορφα και γεμάτα αντιθέσεις μέρη του κόσμου.
Το όνομα Waw an Namus σημαίνει "Όαση των Κουνουπιών" και οφείλεται στο γεγονός ότι οι λίμνες είναι γεμάτες κουνούπια.
Το ηφαίστειο και η στάχτη του, όπως φαίνονται από το διάστημα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον αστροναύτη Αντρέ Κουίπερς από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Αυτή η "ουρά" στάχτης εκτείνεται για 320 χιλιόμετρα, δημιουργώντας μεγάλη αντίθεση σε σχέση με το κιτρινπωπό χρώμα της ερήμου Σαχάρα.
Ένα συχνό φαινόμενο στη Σαχάρα είναι η ύπαρξη πόσιμου νερού κοντά στις λίμνες με αλμυρό κι αυτή η πηγή νερού κάτω από τις "αλμυρές" λίμνες είναι που τις τροφοδοτεί.
Λόγω της υπαρξης πόσιμου νερού σε αυτό το απομονωμένο ηφαίστειο, σε όλη τη διάρκεια της μακράς ιστορίας των καραβανιών της ερήμου, το Waw an Namus ήταν πάντοτε σημαντικό σημείο της διαδρομής τους. Τα καραβάνια που ταξίδευαν μέσα από τη Νότια Λιβύη σταματούσαν εδώ για νερό.
Το ηφαίστειο παρέμεινε άγνωστο στον έξω κόσμο μέχρι που μίλησε για αυτό ο Καρλ Μόριτζ βον Μπέουρμαν το 1862 και αργότερα ο Ζεράρ Ρολφ το 1881, αν και κανείς από τους δυο τους δεν το επισκέφθηκε ποτέ.
Πιθανότατα ο πρώτος Ευρωπαίος που επισκέφθηκε το ηφαίστειο αυτό καταγεγραμμένα ήταν ο Γάλλος στρατιωτικός Λορέν Λαπιέρ το 1920. Ο Λαπιέρ πιάστημε αιχμάλωτος στη μάχη και κρατήθηκε σε ένα στρατόπεδο εκεί κοντά. Είχε την ευκαιρία να αναφερθεί στην περιπέτειά του όταν αφέθηκε ελεύθερος κάποια χρόνια αργότερα.
Περίπου 11 χρόνια μετά ένας Ιταλός γεωλόγος, ο Αρντίτο Ντέσιο, έφτασε στο Waw an Namus μετά από ένα ατελείωτο ταξίδι με τις καμήλες. Δημοσίευσε μια γεωλογική μελέτη του ηφαιστείου για πρώτη φορά το 1935.
Σήμερα η όαση είναι πολύ δημοφιλής στους τουρίστες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου