Για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα

Γράφει ο
Ιωάννης Κουλούρης

Τελευταία προωθείται με αξιοσημείωτη σπουδή η πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.

Ο θεσμός  αυτός είναι  ένα κοινωνικό μέτρο, που εφαρμόζεται σε ορισμένες χώρες του εξωτερικού, και αποσκοπεί στην οικονομική χρηματική ενίσχυση  ανθρώπων που δεν έχουν κανέναν άλλο εισόδημα.

Είναι αυτονόητο ότι για να εφαρμοστεί αυτό το μέτρο σε ένα κράτος, πρέπει να συντρέχουν δύο βασικές προϋποθέσεις, ήτοι:

Πρώτον πρέπει να είναι δυνατόν να εντοπιστούν αντικειμενικά οι πολίτες εκείνοι που πράγματι δεν έχουν άλλο εισόδημα, γιατί διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να δοθούν χρηματικές ενισχύσεις σε ανθρώπους που δεν τις έχουν απόλυτη ανάγκη, αλλά εμφανίζονται ως πάμφτωχοι  επειδή απλά κάνουν ανειλικρινείς δηλώσεις και κρύβουν τα εισοδήματά τους. Δηλαδή αντί να τιμωρηθούν για την παράβαση αυτή επιβραβεύονται !!


Δεύτερον πρέπει τα οικονομικά του κράτους να είναι τέτοια, ώστε εκτός από τις κοινωνικές παροχές σε είδος να μπορεί να δίνει και κοινωνικές παροχές σε χρήμα.

Στη σημερινή Ελλάδα καμία από τις δύο αυτές βασικές προϋποθέσεις δεν ισχύει.

Σχετικά με το πρώτο, δεν υπάρχει σήμερα ούτε υπήρξε ποτέ αντικειμενικός και αξιόπιστος τρόπος για να διαπιστώνονται τα πραγματικά εισοδήματα ενός ατόμου. 

Εάν εξαιρέσει κανείς ορισμένες περιπτώσεις μισθωτών ή συνταξιούχων, δεν υπάρχει κανείς, πλούσιος ή φτωχός, που να μην κρύβει από το κράτος ορισμένα εισοδήματα. 

Τα εισοδήματα μάλιστα  που αποκρύβονται υπερβαίνουν σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις το ποσό που θεωρείται ως ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Ορισμένες δε κατηγορίες, όπως οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι αγρότες , οι πλανόδιοι πωλητές, οι μετανάστες και άλλοι παρόμοιοι, ακόμα και οι «κατ’ επάγγελμα» ζητιάνοι,  κρύβουν πολλαπλάσια εισοδήματα από αυτό. Δυστυχώς ο ελληνικός λαός χρειάζεται ακόμα πολλές δεκαετίες για να αποκτήσει φορολογική συνείδηση και μέχρι να γίνει αυτό δεν μπορούμε να εφαρμόζουμε πρότυπα και μεθόδους χωρών που την έχουν.

Η χορήγηση επομένως χρηματικού επιδόματος με μόνο κριτήριο τα δηλωμένα, ή έστω και τα τεκμαρτά, εισοδήματα ενός ατόμου θα αποτελέσει ένα ακόμα άστοχο μέτρο, μία ακόμα γκάφα ολκής, η οποία θα έχει πολλαπλές και δυσμενείς συνέπειες για τη χώρα. Θα έπρεπε ήδη να έχουμε διδαχτεί αρκετά από τις δύο παρόμοιες γκάφες που είχαν γίνει στο παρελθόν, μία από την Κυβέρνηση Παπανδρέου με το περίφημο κοινωνικό βοήθημα, που όλοι ξέρουμε που πήγε, και  μία πρόσφατα με το μέρισμα του πλεονάσματος που δόθηκε από τη σημερινή Κυβέρνηση που το πήραν κυρίως οι μετανάστες. Οι τελευταίοι όχι μόνο δεν δηλώνουν κανένα εισόδημα, παρότι όλοι σχεδόν απασχολούνται σε αδήλωτες εργασίες, μακροχρόνιες ή ευκαιριακές,  αλλά μεγάλο μέρος από αυτά που κερδίζουν, και είναι αρκετά,  το αποστέλλουν στις χώρες τους με καταστρεπτικές συνέπειες για την οικονομία μας. Επί πλέον, κατά κανόνα,  δεν διαθέτουν ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα για να τους υπολογιστεί κάποιο τεκμαρτό εισόδημα. Οποιαδήποτε χρηματική παροχή σε αυτούς, εκτός της αδικίας που θα επιφέρει στους γηγενείς,  αποτελεί και κίνητρο για αύξηση της λαθρομετανάστευσης, και πέραν τούτου θα σταλεί κατευθείαν στις χώρες τους αυξάνοντας την οικονομική αιμορραγία της χώρας μας . Αλλά και η χρηματική παροχή που θα δοθεί στους γηγενείς είναι αμφίβολο εάν θα εξυπηρετήσει βασικές ανάγκες τους και πολύ πιθανόν να χρησιμοποιηθεί για δαπάνες όπως τσιγάρα, ποτά κλπ.

Σχετικά με το δεύτερο, η Ελλάδα τη στιγμή αυτή δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές παροχές σε είδος προς αυτούς που τις έχουν ανάγκη, όπως π.χ. φάρμακα (που έχει αυξήσει τη συμμετοχή σχεδόν στο μισό της αξίας τους), τρόφιμα, στέγη,  μέριμνα νηπίων κλπ., και είναι αδιανόητο να δίνει απευθείας χρηματικές παροχές σε ανθρώπους που δεν έχουν συνεισφέρει γι’ αυτές. Εδώ έφτασε μέχρι του σημείου να διακόψει τη συμβολική σύνταξη των 100 € μηνιαίως που έδινε στις  πολύτεκνες μητέρες, και το επίδομα του τρίτου παιδιού, τις μόνες ελπίδες για την αντιμετώπιση του τραγικού προβλήματος της υπογεννητικότητας που τείνει να εξαφανίσει το έθνος μας.

Επομένως ο θεσμός του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εφαρμοστεί τώρα στη χώρα μας, και η οποιαδήποτε κοινωνική παροχή και μέριμνα πρέπει να δίνεται σε είδος, είτε απευθείας είτε μέσω ειδικών κουπονιών που θα ανταλλάσσονται με συγκεκριμένα μόνο αγαθά ή υπηρεσίες, και θα δίνονται με μέριμνα των τοπικών οργάνων (Δήμου ή Εκκλησίας) τα οποία γνωρίζουν καλύτερα ποιοι τα έχουν ανάγκη. Ο τρόπος μάλιστα που τον εφαρμόζουν, έστω και πιλοτικά, οι «εγκέφαλοι» του Υπουργείου Οικονομικών, δηλαδή μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος, και η βιαστική προέγκριση των αιτήσεων,  βασιζόμενη μόνο στα στοιχεία του taxis και τις δηλώσεις των ίδιων των φορολογουμένων, είναι βέβαιο ότι θα επιβραβεύσει για άλλη μία φορά τους ανειλικρινείς και τους φοροφυγάδες και θα διογκώσει το μέγεθος της γκάφας.

Με την ευκαιρία επιθυμώ να σημειώσω ότι η χορήγηση κοινωνικών παροχών σε ανθρώπους που δεν έχουν συνεισφέρει γι’ αυτές δημιουργεί τεράστιες αδικίες προς αυτούς που πληρώνουν για να τις έχουν. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το διαβόητο και ψηφοθηρικό  ΕΚΑΣ,  το οποίο οδηγεί στο αποτέλεσμα άνθρωποι με λιγότερα έτη υπηρεσίας και μικρότερες εισφορές να παίρνουν μεγαλύτερη σύνταξη από ανθρώπους με περισσότερα έτη υπηρεσίας και μεγαλύτερες εισφορές!! Έπρεπε  δηλαδή να έρθει η Τρόικα για να μας το επισημάνει αυτό;;

Τέλος θέλω να τονίσω  και μία μεγάλη ειρωνεία που αφορά την εφαρμογή του μέτρου αυτού από τη σημερινή Κυβέρνηση. Η ειρωνεία έγκειται στο γεγονός ότι αυτοί που θα ωφεληθούν από το αυτό, είναι εκείνοι που κατά κανόνα ψηφίζουν, και θα εξακολουθούν να ψηφίζουν,  τους πολιτικούς αντιπάλους της. Καθώς και το ότι θα δημιουργήσει πολλούς περισσότερο δυσαρεστημένους και αδικημένους από όσους θα ωφεληθούν.

Κατόπιν των ανωτέρω θεωρώ ότι πρέπει να διαγραφεί από τον προϋπολογισμό το σχετικό κονδύλιο και να χρησιμοποιηθεί για κάλυψη άλλων αναγκών, για τις οποίες η Τρόικα ζητεί τη λήψη νέων μέτρων

ΠΗΓΗ : " ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ,     "