Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος - Θέλω = και μπορώ μόνο εν Χριστώ Ιησού

Αρχ.  Ιωήλ  Κωνστάνταρος

ΘΕΛΩ = ΚΑΙ  ΜΠΟΡΩ  ΜΟΝΟ  ΕΝ  ΧΡΙΣΤΩ  ΙΗΣΟΥ 

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Κυριακής στ' Λουκά
(Γαλάτας β' 16-20) 

Πόσοι άραγε από τους ανθρώπους σκέπτονται σοβαρά τον λόγο της υπάρξεως και παρουσίας μας στην ζωή και πόσοι από όσους ισχυρίζονται ότι δέχονται την Χριστιανική Πίστη έχουν συνειδητοποιήσει ότι η καλλιέργεια της πνευματικής ζωής προϋποθέτει την νέκρωση κάθε μορφής κακού που φύεται μέσα στον ψυχικό μας κόσμο; Με άλλα λόγια έχουμε ενστερνιστεί ότι η μεταμόρφωσις της εσωτερικής ζωής του ανθρώπου,που εκδηλώνεται ως αγία συμπεριφορά, είναι ένας καθημερινός σταυρός που πρέπει να λιτανεύουμε από τα μικρότερα έως και τα μεγαλύτερα; Αυτό ακριβώς κηρύσσει ο Απ. Παύλος όταν γράφει“Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός”. Και ναι μεν η στάση αυτή ζωής, που βιώνεται με την ελεύθερη επιλογή και αποδοχή του ανθρώπου, δεν είναι εύκολη υπόθεση, είναι όμως δυνατή δια της Χάριτος, όπως βλέπουμε στο Αποστολικό κήρυγμα, αλλά και στη ζωή των Αγίων.

Αλλά, γιατί μας φαίνεται δύσκολη η ζωή του Χριστιανού;Μας φαίνεται δύσκολη, διότι ο κατώτερος εαυτός μας, δηλαδή τα πάθη μας και οι αδυναμίες μας, γίνονται ο κύριος και ο εξουσιαστής της θελήσεώς μας, με τη δική μας πάντοτε προαίρεση και επιλογή. Εσωτερικός λοιπόν και αδυσώπητος είναι ο πόλεμος που δεχόμεθα σε πολλές των περιπτώσεων και ως την τελευταία μας πνοή.

Αλλά, μήπως συμβαίνει ο πιστός να βρίσκει κάποια συνδρομή από το περιβάλλον του στον Ιερό του αγώνα; Μήπως ο κόσμος τείνει χείρα βοηθείας σε αυτόν που θηριομαχεί με τον ίδιο του τον εαυτό;

Μα ο κόσμος “κείται εν τω πονηρώ” και εις σύνολον, αντί να βοηθήσει, δημιουργεί πειρασμούς και καταβαραθρώνει την ψυχή, τόσο με τους προκλητικούς πειρασμούς, όσο και με τα ποικίλα σκάνδαλα που τροφοδοτούν το υπάρχον κακό της ψυχής.  Έτσι, ο πιστός που θέλει να εφαρμόσει το θέλημα του Θεού αισθάνεται συχνά περικυκλωμένος από τούς πειρασμούς του κόσμου και εγκλωβισμένος στην ίδια του την αδυναμία ώστε να επαναλαμβάνει το υπαρξιακό και δραματικό ερώτημα του Θείου Παύλου: “Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! Τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;”.

Αλλ΄ εάν σταματήσουμε εδώ, ήδη την νίκη την έκλεψε ο εχθρός, αφού θέλει να παρουσιάζει ότι τα πάντα δήθεν συμμαχούν και εργάζονται για το ζοφερόν βασίλειον του Άδου. Όχι, ευλογημένοι αδελφοί. Χίλιες και άπειρες φορές όχι. Και τούτο διότι υπάρχει μέσον παντοδύναμον, διά του οποίου το αδύνατον γίνεται δυνατόν και οι παγίδες θραύονται ως ο ιστός της αράχνης, αρκεί ο πιστός να το θελήσει  και με ζήλο  να αποδυθεί τον ιερό αγώνα της μετανοίας για να ενδυθεί την στολή της Χάριτος.

Ο ίδιος ο Απόστολος με την θυελλώδη και αυτεξούσια αγάπη του προς τον Ιησού, που έτρεφε σε όλη του τη ζωή, μας δείχνει τον ελπιδοφόρο και σωτήριο δρόμο:“Ευχαριστώ τω Θεώ δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών”.

Και μόνο η φράσις αυτή φώτισε τα σκότη και ευωδίασε την ατμόσφαιρα, αφού ο νικητής του Θανάτου, του διαβόλου και της αμαρτίας ευρίσκεται  περισσότερο απ' όσο μπορούμε να φανταστούμε κοντά μας, ώστε αφού Του πούμε το Ναι, να μας χαρίσει,μετά από τον δικό μας απαραίτητο αιματηρό αγώνα, τη νίκη. Διότι, επιτέλους, γιατί ήλθε ο Χριστός στον κόσμο; Γιατί έδωσε το Αίμα Του πάνω στον Σταυρό; Γιατί απέθανε ο Υιός του Θεού; Μα ακριβώς για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Να τον ελευθερώσει από τις παγίδες του εχθρού και να του χαρίσει την ζωήν την αθάνατον. Και επειδή ο διάβολος γνωρίζει την δυνατότητα αυτή του ανθρώπου, την οποία του δίδει ο Χριστός δια της πίστεως εις Αυτόν και δια της συμμετοχής του στη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προσπαθεί με παντοίους τρόπους να περάσει τον φόβο της δήθεν παντοδυναμίας του και μέσω του προπετάσματος του καπνού των ηδονών να καλύψει το θανάσιμο τραύμα που έλαβε δια του Τιμίου Σταυρού.

Ναι. Η δύναμις του Χριστού μας, του Κυρίου και Θεού μας, είναι ακατανίκητη. Ενώπιον της Θεϊκής αυτής δυνάμεως το σαρκικό φρόνημα νεκρώνεται και ο εκπεσών άγγελος εξαφανίζεται. Όσοι δε έζησαν την ζωή της Χάριτος και πολέμησαν σε όλες του τις εκφάνσεις το κακό σε σημείο απίστευτο, δηλαδή οι Άγιοι, μας διακηρύσσουν με τον αγιασμένο τους λόγο ότι όχι μόνο δεν είναι ακατόρθωτη η πνευματική ζωή, αλλά ότι, εάν θέλει το τέκνον της Εκκλησίας, δύναται να πορευθεί “εκ δυνάμεως εις δύναμιν” και να φθάσει σε αυτά τα δυσθεώρητα ύψη του αγιασμού, δηλ. του φωτισμού και της θεώσεως.

Και φυσικά δεν πρέπει να λησμονούμε και τα πλούσια πνευματικά μέσα με τα οποία τονώνεται πνευματικώς ο αγωνιζόμενος, ώστε πάντοτε να παρουσιάζεται με νέες δυνάμεις για τον αγώνα κατά των παθών του και του κακού. Τα άχραντα Μυστήρια δηλαδή, που τελούνται μόνο στον χώρο της Εκκλησίας μας, στις λατρευτικές γενικώτερα συνάξεις, και τον αυθεντικό Εκκλησιαστικό τρόπο ζωής, μακριά από τις αλλοιώσεις και τους νεοεποχήτικους νεωτερισμούς, που ως μανιτάρια του διαβόλου φυτρώνουν ακόμα και στα ενδότερα προσβάλλοντας και αυτές τις πλέον υψηλές κορυφές.

Είναι εκείνο που τονίζουν όλοι οι άγιοι, όταν αναφέρονται στην θέληση του Χριστιανού. Ότι “για τον πιστό δεν υπάρχει το δεν μπορώ, αλλά το δεν θέλω”. Θέλω = και μπορώ μόνο εν Χριστώ Ιησού και μόνο δια της Χάριτός Του.

Ας κλείσει όμως το θέμα περί της αγωνιστικής ζωής του πιστού ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, που έζησε και κατά μοναδικό τρόπο εκήρυξε τον αγώνα και την χαράν του Πνεύματος, την αγιαστική. 

“Η μεγαλυτέρα καθημερινή μου δυστυχία είναι οι αμαρτίες μου, οι οποίες πληγώνουν και κατατρώγουν την καρδίαν μου. Εναντίον όμως αυτής της δυστυχίας υπάρχει ο καθημερινός μέγιστος ελευθερωτής και Σωτήρ, ο Ιησούς Χριστός. Πτωχοί αμαρτωλοί! Μάθετε και γνωρίσετε τον Σωτήρα τούτον, καθώς και εγώ τον γνωρίζω, από την Χάριν και τα δωρήματά Του”! Και καταλήγει: “Η ψυχή μου είναι στον Θεό, όπως το ψάρι μέσα στο νερό ή το πουλάκι στον αέρα. Ο Θεός την περιβάλλει από παντού, διαρκώς. Ζη εν Αυτώ, κινείται εν Αυτώ, αναπαύεται εν Αυτώ, βρίσκει ελευθερία εν Αυτώ”!

Εμείς δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι άλλο, παρά την ολοκάρδια ευχή.: Καλόν αγώνα εν Χριστώ Ιησού, που προοιωνίζει την ευλογημένη νίκη.

Αμήν.

Αρχ.  Ιωήλ  Κωνστάνταρος

ΠΗΓΗ : " ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΗΣ

smountzouris@gmail.com   "