ΤΙΜΗ στους ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ μέλη του Συνδέσμου Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν. Αργολίδας.

ΤΙΜΗ στους ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ μέλη του Συνδέσμου Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν. Αργολίδας.

 

 Πρόεδρος του Συνδέσμου Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας Ν. Αργολίδας τον Ιούνιο του 2015 αναλαμβάνει  ο κ. ΜΑΝΤΑΣ Μιχαήλ και εξιστορεί μία σκέψη του που ήταν από τις πρώτες.

΄Ηταν η αναγνώριση των ανθρώπων που είχαν πολεμήσει για να είμαστε εμείς σήμερα « ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ».

Ως Πρόεδρος ασχολήθηκα προσωπικά με το θέμα αυτό.

Γνώρισα τους ανθρώπους αυτούς και συζήτησα μαζί τους όπου στους είπα να θυμηθούν και να καταγράψουμε το Βιογραφικό τους.

Κάποιοι μπορούσαν και μόνοι τους  να καταγράψουν το Βιογραφικό τους όπου και το έκαναν  και μου το έδωσαν, έγινε Ηλεκτρονική εγγραφή και το χειρόγραφο κρατήθηκε στο Αρχείο του Συνδέσμου που αποτελεί και αυτό ένα κειμήλιο.

Κάποιοι έβαλα τα παιδιά τους να καταγράφουν το Βιογραφικό τους.

Κάποιοι μου ζήτησαν προσωπικά να τους επισκεφθώ στις οικίες τους ώστε να μου εξιστορήσουν το Βιογραφικό τους και να το καταγράψω.

Πραγματικά στην αφήγησή τους ήταν συγκινημένοι καθότι τους ερχόντουσαν στην μνήμη τους οι δύσκολες ημέρες που πέρασαν με κίνδυνο της ζωής τους.

 ΄Ηταν πράγματι μία συναισθηματική κατάσταση για τον ίδιο αλλά και για μένα ακούγοντας την αφήγησή τους.

΄Ολοι  χάρηκαν για την κίνηση αυτή και ο καθένας με ευχαρίστησε με το δικό του τρόπο που πραγματικά δεν θα ξεχάσω.

Για τους λόγους αυτούς άφησα στο τέλος όλων των άλλων αναρτήσεων και να γίνει ξεχωριστή  ατομική προς τιμή τους.

Το ευχάριστο ήταν ότι τους περισσότερους τους γνώρισα εν ζωή σε μία πολύ καλή κατάσταση εκτός από τον Ιδρυτή ΠΑΦΥΛΑ Κων/νο ο οποίος είχε φύγει από κοντά μας το 2014 και θα είχε ένα πλούσιο Βιογραφικό λόγω των διάφορων συμμετοχών που είχε το οποίο θα διαβάσετε παρακάτω εν σε περίλήψη.

Ο Σύνδεσμός μας όλους τους έχει τιμήσει εν ζωή σε ανάλογες εκδηλώσεις όπως στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Πρώτη Βουλή των Ελλήνων στην 1^η Περιφερειακή Συνάντηση των Συνδέσμων – Ενώσεων Αποστράτων Αστυνομικών Ν. Ελλάδος εκτός του ιδρυτή όπου τιμήθηκε η οικογένειά του στην εκδήλωση των 60 χρόνων λειτουργίας του Συνδέσμου.

΄Ενας εκ των εικονιζόμενων ευρίσκεται εν ζωή. 

Σας αναρτούμε όλο το Βιογραφικό τους όπως μου το έδωσαν και με την φωτογραφία τους.

΄Ολοι έχουν τέκνα Αποστράτους και είναι μέλη του Συνδέσμου μας ή  σε άλλους Συνδέσμους  λόγω κατοικίας των, ενός μη Συνάδελφος δικαιούται βάσει του καταστατικού του Συνδέσμου μας.

Τιμής ΄Ενεκεν ο Ιδρυτής πρώτος και οι υπόλοιποι με αλφαβητική σειρά.

Πρέπει δε να επισημανθεί όλοι τους είχαν 

υπηρετήσει στο Σώμα της Ένδοξης Ελληνικής 

Χωροφυλακής.

ΠΑΦΥΛΙΑΣ Κων/νος Ιδρυτής

Από τα ιδρυτικά μέλη πρώτος Πρόεδρος  ήταν ο ΠΑΦΥΛΙΑΣ Κων/νος ο οποίος γεννήθηκε το έτος 1913 στο Περιθώρι Αρκαδίας και διέμενε στην ΄Αρεια Ναυπλίου μέχρι 27-4-2014 όπου και απεβίωσε σε ηλικία 101 ετών.

Ο κ. ΠΑΦΥΛΙΑΣ στην κατοχή διέφυγε στη Μ.Ασία και έλαβε μέρος στις μάχες του ΕΛΑ ΑΛΑ ΜΕΙΝ του ΡΙΜΙΝΙ και ΡΟΥΒΟΥΚΟΝΑ.

ΠΑΦΥΛΙΑΣ Κων/νος 

Ανθ/μος ε.α. 

ΚΑΛΤΣΩΝΗΣ Βασίλειος

 

Γεν. το 1924 στη Ανεμορράχη ΄Αρτας.

Κατετάγη το Φεβρουάριο του 1945 Στην Ελληνική Βασιλική   Χωροφυλακή  και μέχρι το  1947 υπηρέτησε σε υπηρεσίες της Διοικήσεως Χωροφυλακής Αργολίδας.

Τα έτη 1947- 48  ήταν στις Πολεμικές Επιχειρήσεις στον ΠΑΡΝΩΝΑ

Μέχρι το 1949 Υπηρέτησε στην Ανωτέρω Πελ/σου Τρίπολης.

Υπηρέτησε στη Λέρο.

Το 1950 Υπηρέτησε και πάλι  στην  Δ/νση Χωροφυλακής  Αργολίδας  και ειδικότερα στις Υπηρεσίες  Α.Σ. Τολού – Α.Τ. Ναυπλίου .

Μετατέθηκε στην Διοίκηση Χωροφυλακής Αρκαδίας με αντικείμενο την Πολιτική ΄Αμυνα. Επανήλθε στην  Διοίκηση Χωροφυλακής Αργολίδας με το ίδιο αντικείμενο  από όπου και αποστρατεύτηκε στις 31-12-1975.

ΚΑΛΤΣΩΝΗΣ Βασίλειος 

Ανθ/μος ε.α. 

 ΜΟΥΓΙΑΚΑΚΟΣ ΠΕΤΡΟΣ

 

 

Η σελίδα μιας άλλης εποχής….

 

Αυτοβιογραφία, είναι η εξιστόρηση μέρος της ζωής ενός ανθρώπου, γραμμένη  από τον ίδιο και με τον γραφικό του χαρακτήρα. Όμως το προχωρημένο στάδιο της ηλικίας  και η ασθενής όρασή μου, δεν μου το επιτρέπουν. Ας με συγχωρήσετε λοιπόν,  που  θα χρησιμοποιήσω την σύγχρονη τεχνολογία, αλλά θα προσπαθήσω έστω και με αυτό τον τρόπο να σας εξιστορήσω, ένα μέρος της ζωής μου, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς την πίεση του χρόνου.

 Γεννήθηκα σε κάποιο χωριό της Μάνης, στο Σκουτάρι, στις 23/06/1923 από αγρότες γονείς. Η παιδική μου ηλικία δύσκολη, γιατί τίποτα στην Μάνη δεν είναι εύκολο. ΟΙ παλαιοί έλεγαν, στην Θεσσαλία το χώμα και ότι… έμεινε δηλ. οι πέτρες στην Μάνη. Το Δημοτικό τελείωσα μόνο και τις ελεύθερες ώρες μου, τις ΄΄αφιέρωνα΄΄ στην αγροτική καλλιέργεια .  Έτσι αποφάσισα σε ηλικία 22 ετών, να ακολουθήσω τα δύο (2) μεγαλύτερα αδέλφια μου, Αντώνιο και Αλέξανδρο (παρά τις.. έντονες αντιρρήσεις του πατέρα μου) και να καταταγώ και εγώ στο Σώμα της Ελλην. Βασ. Χωροφυλακής, αφήνοντας πίσω τις δύο (2) ανήλικες αδελφές μου. Στις 11/02/1946 παρουσιάστηκα στο Γουδί και μετά από μια (1) εβδομάδα βρέθηκα στις Ρουσιές Ηρακλείου, για  σύντομη στρ. εκπαίδευση. Τέλος Μαρτίου ανοίγει  η Σχολή Χωροφυλακής στο Λαύριο και η εκπαίδευση συνεχίζεται εκεί. Στις 27 Μαίου ιδρύεται το Μηχανοκίνητο Σύνταγμα Χωροφυλακής και μαζί με εξακόσιους (600) Χωροφύλακες, συνεχίζουμε την εκπαίδευση μας στο Δαφνί. Σκοπός της ιδρύσεως του ήταν ή γρήγορη μετάβαση των δυνάμεων από τόπο σε τόπο. Τα γεγονότα στην χώρα είναι δραματικά, παντού ερείπια, πόνος,  δυστυχία. Στις 17/07/1946 με το Μηχανοκίνητο Σύνταγμα,  βρέθηκα στην Θεσσαλία. Η πρώτη επιχείρηση εναντίον των Ελασιτών, ήταν στη Σπηλιά Κισσάβου Λαρίσης και  χωρίς απώλειες. Οι πολεμικές επιχειρήσεις συνεχίστηκαν για ένα (1) χρόνο στην Θεσσαλία και στην Στερεά Ελλάδα. Εκκαθαρίσεις Αγράφων, Πηλίου, Δομοκού. Στις 01/06/1947,  η δύναμη του Συντάγματος διασπάστηκε και αποβιβάστηκα στο Ναύπλιο. Εκεί χωρίστηκαν σε Τάγματα  και συμμετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις σε διάφορα  σημεία της Πελοποννήσου. Τι να πρωτοθυμηθώ ???? Ανδρίτσαινα ?  Μονοδένδρι ? Δημητσάνα ? Δίπλα σου  έβλεπες ποτάμι από αίμα, άκουγες κραυγές πόνου και βοήθειας. Πολλές φορές ήλθα ‘’πρόσωπο με πρόσωπο’’ με τον θάνατο, αλλά πάντα κάποιος ‘’άγγελος’’  ήταν με το μέρος μου. Λεπτομέρειες όμως δεν θα σας πω, ίσως τις ξέρετε,  ίσως τις έχετε διαβάσει, ίσως να σας τις έχει διηγηθεί κάποιος άλλος συνάδελφος. Η αλήθεια είναι ότι κάθε μέρα από τα προσκλητήρια απουσίαζαν κάποιοι. Το Τάγματα  όμως διαλύθηκαν  και έγιναν αποσπάσματα, ίσως για καλύτερη ευέλικτη λειτουργία των. Τα αποσπάσματα συμμετείχαν στις τελικές εκκαθαρίσεις από την Πελοπόννησο μέχρι τον Γράμμο και το Βίτσι. Έχουν περάσει τόσα χρόνια, παρ όλα αυτά θυμάμαι, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Έχασα πολλούς και καλούς φίλους. Ο ένας μου αδελφός, τραυματίστηκε στα Δεκεμβριανά στου Μακρυγιάννη και έμεινε ανάπηρος, με πρόβλημα στην αναπνευστική  οδό.  Θαύμα ήταν που σώθηκε. Τώρα θα με ρωτήσετε, γιατί φθάσαμε ως εδώ με αποτέλεσμα, αδελφός να σκοτώνει αδελφό ?  Προφανώς κάποιοι δεν ήθελαν να καταλάβουν ότι ο πόλεμος τελείωσε και ότι πρέπει η  χώρα να ξαναχτιστεί. Εκμεταλλευόμενοι κάποια πολιτική συγκυρία, πήραν τα όπλα τα οποία κατείχαν παράνομα  ενώ ο πόλεμος είχε τελειώσει και προσπάθησαν να καταλάβουν την Αθήνα. Στο Σύνταγμα Μακρυγιάννη, Δεκέμβριος 1944, παίχτηκε το τελευταίο σκηνικό. Εάν δεν υπήρχαν οι δυνάμεις της Χωροφυλακής, του Στρατού και λίγοι Αστυφύλακες, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Η συνθήκη της Βάρκιζας έδινε τέλος, με την συνθηκολόγηση και την παράδοση των όπλων. Το τελευταίο όμως δεν έγινε ποτέ !!!! Τα ‘’κράτησαν’’ για τον 2^ο και αργότερα το 3^ο γύρο. Λιτόχωρο, Φενεός, Μελιγαλάς, δεν ξεχνώ, αυτή όμως είναι η ιστορία μας, αλλά πρέπει σαν χώρα να κοιτάξουμε μπροστά και να ‘’μάθουμε’’ από τα λάθη του παρελθόντος.

Η αυγή του Φθινοπώρου,  συγκεκριμένα 10 Οκτωβρίου 1949, με βρίσκει στον Αστυν.Στ.Χωρ)κής Δυρού Λακωνίας και μετά από ένα σύντομο πέρασμά μου από εκεί, στις 17 Ιανουαρίου 1950 στην Υποδ.Χωρ)κής Άργους. Εκεί για πρώτη φορά, αποχωρίζομαι την στολή εκστρατείας και Ο Αστυν.Στ. Χωρ)κής Λυρκείας και οι Φυλακές Ναυπλίου (ακροναυπλία) με ‘’φιλοξένησαν’’, για δύο (2) χρόνια αντιστοίχως. Όπως και τώρα, έτσι και τότε οι αποσπάσεις του προσωπικού και ιδιαιτέρως όσοι είχαν και έχουν λιγότερες ‘’υποχρεώσεις’’ ήταν σε ημερήσια διάταξη. Μετά τις περιπλανήσεις μου, μάλλον … σταθεροποιήθηκα στο  Τμ.Ασφ.’Αργους. Αμ δε !!!!  Έτσι νόμιζα και εγώ !!!!! Όπως κάθε νέος έτσι και εγώ… αγάπησα. Και το καλοκαίρι του 1958, ντύθηκα γαμπρός, στη εκκλησία του Αγ.Ιωάννου του Προδρόμου στο Άργος. Η Υπηρεσία τότε κατάλαβε… το σοβαρό μου … λάθος και πριν προλάβω να βγάλω το…….. γαμπριάτικο κοστούμι, βρέθηκα στο Τμ. Ασφ. Κορίνθου, λόγω…… εντοπιότητος και μάλιστα εκτός νομού. Οι περισσότεροι τα ξέρετε αυτά, λίγο πολύ τα έχετε ζήσει. Μετακόμιση, νέο σπίτι, άντε πάλι από την αρχή. Με την σύζυγό μου Αικατερίνη, απέκτησα δυο (2) παιδιά, τον Παναγιώτη και τον Γιάννη. Ο Παναγιώτης, ακολούθησε τα… χνάρια μου και κατετάγη στην Χωροφυλακή το 1977, απ όπου και αποστρατεύτηκε τον Μάιο του 2008.  Ο Γιάννης, δεν ήθελε να .. ακούσει για.. καπέλο  γενικής φύσεως  και ακολούθησε άλλο δρόμο. Στο Τμ. Ασφ. Κορίνθου, έμεινα για τρία (3) χρόνια. Τα υπηρεσιακά μέσα, ελάχιστα. Το ποδήλατο ήταν το μόνο εποχούμενο μέσο της εποχής. Αφού έμαθα όλα τα στενά.. δρομάκια της Κορίνθου η υπηρεσία ως είθισται  για λόγους υπηρεσιακούς, με έστειλε (με γυναίκα και μωρό παιδί) στον Αστ.Στ.Αγ.Βασιλείου, μετακόμιση, νέο σπίτι, αντε πάλι από την αρχή, όπου έμεινα για τρία (3) χρόνια, τα οποία πέρασαν γρήγορα. Επειδή όμως με την σύζυγό μου απέκτησα και άλλο παιδί, η υπηρεσία με επιβράβευσε,  για αυτό με έστειλε όχι μακριά αλλά δίπλα στην Νεμέα, νέα μετακόμιση,  νέο σπίτι, αντε πάλι από την αρχή, όπου και  έμεινα για τρία (3) χρόνια. Δεν ξέρω μάλλον το είχε ‘’μελετήσει’’ καλά το θέμα η υπηρεσία και κάθε τρία χρόνια, μετάθεση. Όμως και εδώ τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως και τις προηγούμενες φορές. Εν μέσω της σχολικής περιόδου, μετάθεση για Αστυν.Στ. Αθικίων, όπου και έμεινα για… δέκα (10) χρόνια. Περίεργο έτσι ??? Μάλλον θα με… ξέχασαν !!! Από εκεί στις 31/12/1974, αποστρατεύτηκα, λόγω ορίου.. ηλικίας.

Από την ημέρα εκείνη και μέχρι σήμερα ζω στο Άργος. Την καταγωγή μου δεν την ξέχασα. Επισκεπτόμουν το χωριό μου και πολλές φορές με τους συγχωριανούς μου  καθόμασταν στο καφενείο και να θυμόμασταν  τα παλιά. Τώρα όμως λόγω και της ηλικίας μου, ένα τέτοιο ταξίδι είναι κουραστικό, παρ όλα αυτά  όταν δύνεται η ευκαιρία, θα επισκεφτώ το χωριό μου. Καθημερινώς σχεδόν βρίσκομαι στον ημιώροφο του ξενοδοχείου Μορφέα και μαζί με κάποιους από εσάς, αναπολούμε τις στιγμές που ζήσαμε όταν είχαμε καταταγεί στην Χωροφυλακή. Μάλιστα στην παρέα μας έχουν εισέλθει και άλλοι  συνταξιούχοι άλλων κλάδων και η συζήτηση  για τα δρώμενα πολλές φορές…… ξεφεύγει. Εμείς.. ανεβάζουμε και κατεβάζουμε.. κυβερνήσεις και χωρίς να το καταλάβουμε, έρχεται το μεσημέρι και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής για το σπίτι, με την… υπόσχεση ότι η συζήτηση θα συνεχιστεί την επομένη .-

ΜΟΥΓΙΑΚΟΣ Πέτρος

Ανθ/μος ε.α. 

 

 

Π Α Τ Σ Α Τ Ζ Η Σ       ΚΩΝ-ΝΟΣ

ΕΝ    Ζ Ω Η   σήμερα σε ηλικία 98 χρονών

 

 

Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1924 στο Καμάρι Μεσσηνίας.

Μέχρι που έβγαλε το Γυμνάσιο διέμενε εκεί. Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο πήγε στην Αθήνα. ΄Εδωσε στην Νομική Σχολή όπου ήταν επιτυχών αλλά για λόγους οικονομικούς δεν συνέχισε την Σχολή.

Κατετάγη  στην Χωροφυλακή ως Χωροφύλαξ το 1945 στο 3^ο  Τάγμα.

Κατά την διάρκεια του εμφυλίου υπηρέτησε στην ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ και μετά στην Βαμβακού στον ΠΑΡΝΩΝΑ για 3 χρόνια.

Μετά τον ΠΑΡΝΩΝΑ πήγε στην Σχολή Υπενωμοταρχών και έμεινε στο βαθμό για 3 χρόνια.

Στην συνέχεια πήρε τον βαθμό του Ενωμοτάρχου και τοποθετήθηκε στο Παλαιόκαστρο ή Μητρόπολη ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ως Ενωμοτάρχης επικεφαλής 25 ανδρών.

Εκεί σε ένα συμβάν της εποχής εκείνης είχε και μία Διμοιρία του Στρατού όπου δεχτήκανε επίθεση από Τμήμα του ΕΛΑΣ. Τους αποκρούσανε και την επομένη μετέβην με τον Ανθ/στη του Στρατού στο χωριό, καθ΄ οδόν  διαπίστωσε ότι μία ομάδα του ΕΛΑΣ πήγαινε στο χωριό αμέσως ενημέρωσα τον Ανθ/στη και του είπα να τρέξουμε για να πιάσουμε την κορυφή και με απόσταση ο ένας από τον άλλον τουλάχιστον 20 μέτρα, την στιγμή εκείνη ανέβηκε ένας του ΕΛΑΣ όπου ήταν έτοιμος να ρίξει κατά του Ανθ/στού. Πρόλαβα όμως και του έριξα εγώ με αποτέλεσμα να του πέσει κάτω το όπλο και  αυτός να κατρακυλήσει στο χωριό όπου φάνηκε ότι έμπαινε στο πρώτο σπίτι πλην όμως δεν είχε μπει μέσα  και την επομένη επιστρέψαμε στη βάση μας. Με ειδοποίησαν να κατέβω στην πόλη διότι ήρθε ένας του ΕΛΑΣ τραυματισμένος στην αριστερή πλάτη με απώτερο σκοπό να τον ρωτήσω να μου πει περισσότερες πληροφορίες. Πράγματι αυτός μου είπε ότι διαλύθηκαν και ανά δύο  επιστρέφουν στα σπίτια τους. Εγώ κάθε βράδυ έβγαζα περιπόλους και συνέλαβαν έξι του ΕΛΑΣ τους οποίους παραδώσαμε στην πόλη.

Μετά έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην Σχολή Αξιωματικών όπου βγήκα Ανθυπομοίραρχος και τοποθετήθηκα στο Αρχηγείο της Χωροφυλακής Προϊστάμενος Γραφείου.

Τριάντα Αξιωματικοί μεταβήκαμε στην Θες/νίκη για προσωρινή εκπαίδευση πλην όμως έγινε ο σεισμός στην ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ και ΖΑΚΥΝΘΟ και απεστάλησαν εκεί αντίστοιχα από 15 άτομα. Εγώ πήγα στην ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ για δύο (2) χρόνια. Στην συνέχεια μετετέθην στην ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ λόγω εργασιών του Αεροδρομίου μετά παρέλευση 6 μηνών τοποθετήθην ως Υπομοίραρχος στο Αρχηγείο. Μετά με τον βαθμό του Μοιράρχου Διοικητής της Τουριστικής Αστυνομίας ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ για ένα (1) χρόνο και επέστρεψε και πάλι στο Αρχηγείο για έντεκα (11) χρόνια στην Δ/νση Οργανώσεως.

Λόγω του ότι έπρεπε να κάνω χρόνο Διοικήσεως στο βαθμό του Μοιράρχου προκειμένου προαχθώ στο βαθμό του Ταγματάρχου τοποθετήθηκα στην Θες/νίκη στο Τμήμα Τουριστικής Αστυνομίας για δύο (2) χρόνια και μετά Διοικητής στο 3^ο Αστυνομικό Τμήμα Θες/νίκης.

Κατόπιν προήχθην στο βαθμό του Ταγματάρχη και μετετέθην στην ΚΑΒΑΛΑ ως Υποδ/της της Διοικήσεως Χωροφυλακής κάνοντας εκεί ένα (1) χρόνο όπου στην συνέχεια πήρα τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχου και μετετέθην στην ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ. Μετά από ένα χρόνο μετέβην στην ΑΘΗΝΑ και δημιούργησα τα ΜΑΤ τηε Χωροφυλακής. Προαγόμενος στο βαθμό του Συνταγματάρχη μετετέθην στα ΙΩΑΝΝΙΝΑ ως Διοικητής ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ. Από τα ΙΩΑΝΝΙΝΑ ζήτησα την αποστρατεία μου και αποστρατεύθηκα με τον Βαθμό του ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ το 1979. Και από τότε πολίτης διαμένω με την οικογενειά μου στο Ναύπλιο είμαι μέλος του Συνδέσμου και από 6-3-1983 έως 3-2-1986 διετέλεσα Πρόεδρος του Συνδέσμου.-

                                                                                                  

 Ναύπλιο  22-10-2015

ΠΑΤΣΑΤΖΗΣ Κων/νος 

Ταξίαρχος ε.α. 

 

Σ   Η   Μ   Ε   Ι   Ω   Μ   Α

(Ιδιόχειρο – Χειρόγραφο Σημείωμα το οποίο και θα τοποθετηθεί στις προθήκες με τα Ιστορικά Κειμήλια )

ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ  Γεώργιος του Παναγιώτου

                                                                            

Επιζών μαχητής της Μάχης της ΚΡΗΤΗΣ το έτος 1941 και μαχητής του Ηρωϊκού ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΧΩΡ-ΚΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ το έτος 1944.

Εγεννήθην εις το χωρίον ΠΕΡΙΘΩΡΙ της Επαρχίας Καλαβρύτων, ήδη από ετών Επαρχίας Αιγιαλείας του Νομού Αχαϊας την 9^ην Μαϊου 1920.

Μετά το Δημοτικόν Σχολείον εφοίτησα εις το Γυμνάσιον Αιγίου, αλλά δυστυχώς δια λόγους ασχέτους της θελήσεώς μου δεν ηδυνήθην να το τελειώσω και έτσι έμεινα Δόξα τω θεώ χαμηλόβαθμος εις την Χωροφυλακήν.

Την 13^ην ΜΑΡΤΙΟΥ του έτους 1941, κατετάγην εις την ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΝ εις την Σχολήν  Χωρ/κής ΑΘΗΝΩΝ ως Δόκιμος Χωρ/λας ακολουθών την κλάσιν 1941.

Τας βραδυνάς ώρας της 6^ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941, λόγω της κηρύξεως του Πολέμου εναντίον της Πατρίδας μας υπό της Γερμανίας και κατόπιν αποφάσεως της τότε Κυβερνήσεώς μας, ατμοπλοϊκώς μέσω Λαυρίου ή Σχολή ανεχώρησεν δια Κρήτην προς συνέχεισιν της εκπαιδεύσεως εις ΡΕΘΥΜΝΟΝ.

Τας πρωϊνάς ώρας της 20^ης Μαϊου 1941 Γερμανικαί  Ενοπλοι΄δυνάμεις επετέθησαν κατά της Κρήτης με το γνωστόν αποτέλεσμα μετ΄ ολίγας ημέρας την κατάληψιν της Κρήτης. Αποτέλεσμα της καταλήψεως της Κρήτης ήτο η παράδοσις των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και των ανδρών της Σχολής Χωροφυλακής. Τελικόν αποτέλεσμα ο εγκλεισμός εις Στρατόπεδον Αιχμαλώτων εις θέσιν « ΓΑΛΑΤΑ « Χανίων μετά από διήμερον πεζή πορείαν των ανδρών της Σχολής ΧΩΡ/ΚΗΣ υπό τις γνωστάς συνθήκας παραμονής εις Στρατόπεδο Αιχμαλώτων Πολέμου εκείθεν μετά παρέλευσιν 6 μηνών αιχμαλωσίας την 23-12-1941, περίπου 40-50 άνδρας της Χωροφυλακής μεταξύ αυτών και ο υποφαινόμενος μας μετέφεραν εις Λιμένα ΣΟΥΔΑΣ, μας επιβίβασαν εις ένα Γερμανικόν Εμπορικόν πλοτόν, χωρίς να γνωρίζομεν τον προορισμόν του Σκάφους. Και όλως παραδόξως τας απογευματινάς ώρας της 24-12-1941 αφίχθημεν εις ΠΕΙΡΑΙΑ μη γνωρίζοντες τον τελικόν προορισμόν μας.

Μας οδήγησαν εις την έξοδο του πλοίου και με ονομαστικήν κατάστασιν μας παρέδωσαν Απολυτήριον εις την Ελληνικήν και Γερμανικήν γλώσσαν, όπερ κατέχω εις ανάμνησιν της αιχμαλωσίας μου, και μας διέταξαν να εγκαταλήψωμεν το πλοτόν ελεύθεροι πλέον.

Η υποδοχή και η προσφορά αγαθών και αντικειμένων υπό των κατοίκων του Πειραιώς θα μου μείνη Αξέχαστη.

Την 13^ην ώρα της 25-12-1941 ημέραν των Χριστουγέννων έφθασα σιδηροδρομικώς εις το χωρίον ΣΕΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΑΙΓΙΟΥ ένθα ευρίσκοντο οι γονείς μου από πολλών ετών. Εις το σημείο αυτό  επιθυμώ να σας γνωρίσω ότι οι γονείς μου και λοιποί συγγενείς δεν εγνώριζαν εάν ζώ διότι δεν υπήρχε ουδεμία επαφή.

΄Εμεινα εις το χωρίον μου ένα μήνα περίπου και ανεχώρησα δι Αθήνας παρουσιασθείς εις το Αρχηγείο Χωροφυλακής. Το Αρχηγείο με τοποθέτησε εις το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ( Τότε ελέγετο Ανεξάρτητο Τάγμα Χωρ/κής ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ) και έτσι εκεί έλαβα μέρος εις την μάχην ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ με το βαθμό του Υπεν/ρχου.

 Πλάκα που καταγράφονται τα ονοματεπώνυμα των συναδέλφων που έπεσαν στην Μάχη  ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ. ( Μπήκε η εν λόγω φωτογραφία λόγω του ότι ο ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος είχε λάβει μέρος )

Κατά το τέλος του έτους 1942 επροτήθην ίνα φοιτήσω εις το Β΄Τμήμα Σχολής Χωρ/κής αλλά λόγω αρνήσεως των αρχών κατοχής έκλεισε η Σχολή και η Υπηρεσία μας έδωσε τον βαθμό του Υπεν/ρχου.

Το έτος 1946 μετετέθην εις το Αρχηγείον Χωρ/κής ως γραφιάς εις το Τμήμα Κινήσεως Οχημάτων.

Το έτος 1948 προήχθην εις τον βαθμόν του Ενωμοτάρχου κατόπιν εξετάσεων.

Τον Μάϊον 1954 προήχθην εις τον βαθμόν του Ανθυπασπιστού χωρ/κής κατόπιν εξετάσεων.

Την 28-10-1954 μετετέθην εις το Α.Τ. Κατερίνης.

Την 20-6-1964 μετετέθην εις τον Αστυνομικόν Σταθμόν ΔΕΣΚΑΤΗΣ Α΄Κατηγορίας με έδραν Υποδ/σεως Χωρ/κής.

Την 20-4-1967 μετετέθην εις το Αστυνομικό Τμήμα ΒΕΡΟΙΑΣ.

Εν συνεχεία μετά μικρόν χρονικόν διάστημα εδημιουργήθη Σταθμός Τροχαίας Κινήσεως Βεροίας, ως Διοικητής του Σταθμού, ετοποθετήθη ο υποφαινόμενος μέχρι το τέλος περίπου του ΄Ετους 1971 οπότε και αποστρατεύθην με τον βαθμόν του Ανθυπομοιράρχου ε.α. και με σύνταξη μεθεπομένου βαθμού ήτοι Μοιράρχου.

΄Ηδη κατόπιν των τελευταίων αποφάσεων του Ελληνικού Δημοσίου λαμβάνω σύνταξιν Αστυνομικού Διευθυντού.

Περί το τέλος του ΄Ετους 1977 εγκατεστάθην εις ΄Αργος. 

Τέλος αναφέρω ότι την εποχή εκείνην ο Ανθ/στής Χωροφυλακής εθεωρείτο ως ικανόν χαμηλόβαθμον στέλεχος της Χωροφυλακής.

Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω και κατόπιν πολλών μετεκπαιδεύσεων εις θέματα Εθνικής Ασφάλειας, Τροχαίας, Αγορανομίας – Τουρισμού κ.λ.π. διετέλεσα επι σειράν ετών Δημόσιος Κατήγορος ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ,αναπληρωτής και προσωρινός Διοικητής Αστυνομικού Τμήματος και Υποδ/σεως Χωρ/κής.- 

                                                                                        ΄Αργος 18 Σεπτεμβρίου  2015    

                                                                                          ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Γεώργιος

                                                                                            Ανθυπομοίραρχος ε.α.