ΠΗΓΗ : " pentapostagma.gr "
Ένας αγιορείτης έγραφε: «Eίναι σκάνδαλο αυτό που έγινε και μου δόθηκε το προζύμι της Βασιλείας, ο πολύτιμος μαργαρίτης, το δυναμικό μυστικό της ζωής.
Μού δόθηκε το λίγο με τον πολύ δυναμισμό. Μού δόθηκε το ελάχιστο, που είναι μέγιστο.
Μού δόθηκε αυτό που δεν το αξίζω. Τώρα δεν μένει τίποτε άλλο, παρά να ευχαριστώ σ᾿ όλη μου τη ζωή.
Μπήκε μέσα στα σπλάχνα της υπάρξεώς μου το σπέρμα που αυτομάτως αυξάνει. Κάθομαι, δουλεύω, κουράζομαι, ξεκουράζομαι με ένα σκοπό: να δώσω τη δυνατότητα σ᾿ αυτό το σπέρμα να αυξηθή. Να απομυζήση κάθε ικμάδα από τη γη της υπάρξεώς μου, και να βλαστήση, να βγη από μέσα μου μια άλλη ζωή, πιο δυνατή, άγια, σε χώρο αφθαρσίας.
Ας με εγκαταλείψουν όλοι και όλα. Αυτό το ένα μου δόθηκε. Δεν φεύγει. Δεν χάνεται. Αυτό μου έμαθε να βλέπω καθαρά. Να αγαπώ ανυστερόβουλα. Να φεύγω και να έρχωμαι με την ίδια κίνησι. Να αφήνω τους άλλους ελεύθερους, και τότε ακριβώς να είναι που τους έχω δίπλα μου και μέσα μου.
Δεν απομένει, παρά μόνο ευχαριστία και δύσις. Να φεύγω πιά. Εφ᾿ όσον άρχισε να δουλεύη μέσα μου αυτό το μυστικό προζύμι που κάνει τη δύσι ανατολή, την απώλεια εύρεσι και το ύπαιθρο ζεστή φωλιά.
Έχω μια σιγουριά και ανάπαυσι για όλους τους αδελφούς μου. Αφού σ᾿ εμένα -τον πιο αφιλότιμο και σκληρό- φέρθηκε έτσι η απερινόητη αγάπη του Θεού, τι έχει να κάμη για όλα τα άλλα τόσο άγια παιδιά του, που δεν παρόργισαν ποτέ την αγάπη του όσον εγώ;»
Δι᾿ όλων αυτών τα οποία λέμε δεν θέλομε να δώσωμε την εντύπωσι ότι το Άγιον Όρος και οι αγιορειτες είναι κάτι το άψογο.
Αντίθετα, μπορούμε να πούμε το παρήγορο, ότι υπάρχουν πάρα πολλές αδυναμίες ανθρώπινες, και ακριβώς γι᾿ αυτό, και το Άγιον Όρος είναι ανθρώπινο. Αν ήταν άψογο και οι αγιορείτες αναμάρτητοι, τότε θα ήταν κάτι υπεράνθρωπο· και άρα, απάνθρωπο. Αλλά, παρ᾿ όλες τις αδυναμίες που έχομε, νοιώθομε ότι το Όρος είναι άγιο, επειδή η καρδιά του είναι η θεία Λειτουργία, η Μεγάλη Εβδομάδα, οι Άγιοι.
Αυτό το μοναδικό που υπάρχει στο Άγιον Όρος και το οποίο το κρατά στη ζωή πάνω από χίλια χρόνια, και κρατά στη ζωή και τους κεκοιμημένους, είναι όχι το ανθρώπινο, αλλά το θεανθρώπινο· είναι η ξένη ζύμη της Βασιλείας των Ουρανών, η οποία μεταμορφώνει όλο τον άνθρωπο και όλη τη ζωή του ανθρώπου.
Αναπαύεσαι στο Άγιον Όρος ως άνθρωπος, γιατί σώζεται ο άνθρωπος. Αναπαύεσαι, γιατί νοιώθεις τι αγαλλίασι μπορεί να προσφέρη το Άγιον Όρος σε κάθε άνθρωπο.
Καί όταν σας λέω έναν καλό λόγο για το Όρος, χαίρομαι, γιατί είναι καλός λόγος για τον καθένα άνθρωπο…
Γέροντας Βασίλειος Γοντικάκης
Μού δόθηκε το λίγο με τον πολύ δυναμισμό. Μού δόθηκε το ελάχιστο, που είναι μέγιστο.
Μού δόθηκε αυτό που δεν το αξίζω. Τώρα δεν μένει τίποτε άλλο, παρά να ευχαριστώ σ᾿ όλη μου τη ζωή.
Μπήκε μέσα στα σπλάχνα της υπάρξεώς μου το σπέρμα που αυτομάτως αυξάνει. Κάθομαι, δουλεύω, κουράζομαι, ξεκουράζομαι με ένα σκοπό: να δώσω τη δυνατότητα σ᾿ αυτό το σπέρμα να αυξηθή. Να απομυζήση κάθε ικμάδα από τη γη της υπάρξεώς μου, και να βλαστήση, να βγη από μέσα μου μια άλλη ζωή, πιο δυνατή, άγια, σε χώρο αφθαρσίας.
Ας με εγκαταλείψουν όλοι και όλα. Αυτό το ένα μου δόθηκε. Δεν φεύγει. Δεν χάνεται. Αυτό μου έμαθε να βλέπω καθαρά. Να αγαπώ ανυστερόβουλα. Να φεύγω και να έρχωμαι με την ίδια κίνησι. Να αφήνω τους άλλους ελεύθερους, και τότε ακριβώς να είναι που τους έχω δίπλα μου και μέσα μου.
Δεν απομένει, παρά μόνο ευχαριστία και δύσις. Να φεύγω πιά. Εφ᾿ όσον άρχισε να δουλεύη μέσα μου αυτό το μυστικό προζύμι που κάνει τη δύσι ανατολή, την απώλεια εύρεσι και το ύπαιθρο ζεστή φωλιά.
Έχω μια σιγουριά και ανάπαυσι για όλους τους αδελφούς μου. Αφού σ᾿ εμένα -τον πιο αφιλότιμο και σκληρό- φέρθηκε έτσι η απερινόητη αγάπη του Θεού, τι έχει να κάμη για όλα τα άλλα τόσο άγια παιδιά του, που δεν παρόργισαν ποτέ την αγάπη του όσον εγώ;»
Δι᾿ όλων αυτών τα οποία λέμε δεν θέλομε να δώσωμε την εντύπωσι ότι το Άγιον Όρος και οι αγιορειτες είναι κάτι το άψογο.
Αντίθετα, μπορούμε να πούμε το παρήγορο, ότι υπάρχουν πάρα πολλές αδυναμίες ανθρώπινες, και ακριβώς γι᾿ αυτό, και το Άγιον Όρος είναι ανθρώπινο. Αν ήταν άψογο και οι αγιορείτες αναμάρτητοι, τότε θα ήταν κάτι υπεράνθρωπο· και άρα, απάνθρωπο. Αλλά, παρ᾿ όλες τις αδυναμίες που έχομε, νοιώθομε ότι το Όρος είναι άγιο, επειδή η καρδιά του είναι η θεία Λειτουργία, η Μεγάλη Εβδομάδα, οι Άγιοι.
Αυτό το μοναδικό που υπάρχει στο Άγιον Όρος και το οποίο το κρατά στη ζωή πάνω από χίλια χρόνια, και κρατά στη ζωή και τους κεκοιμημένους, είναι όχι το ανθρώπινο, αλλά το θεανθρώπινο· είναι η ξένη ζύμη της Βασιλείας των Ουρανών, η οποία μεταμορφώνει όλο τον άνθρωπο και όλη τη ζωή του ανθρώπου.
Αναπαύεσαι στο Άγιον Όρος ως άνθρωπος, γιατί σώζεται ο άνθρωπος. Αναπαύεσαι, γιατί νοιώθεις τι αγαλλίασι μπορεί να προσφέρη το Άγιον Όρος σε κάθε άνθρωπο.
Καί όταν σας λέω έναν καλό λόγο για το Όρος, χαίρομαι, γιατί είναι καλός λόγος για τον καθένα άνθρωπο…
Γέροντας Βασίλειος Γοντικάκης
imverias.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου