> Υγεια
> :: Ο πνιγμός δε μοιάζει με πνιγμό:
> Ένα άρθρο που πρέπει να
> διαβάσετε
>
>
> Πολλά γράφονται αυτές τις
> μέρες γύρω από τον πνιγμό και
> δικαιολογημένα, αφού είναι η
> εποχή που ξεχυνόμαστε στις
> θάλασσες και πρέπει να
> είμαστε σε εγρήγορση. Καθώς
> περνάνε δεκάδες άρθρα από τα
> μάτια μου καθημερινά,
> νόμιζα ότι τα είχα διαβάσει όλα
> για το θέμα. Μέχρι που βρέθηκα
> στο site του Mario
> Vittone, που είναι
> κορυφή σε θέματα διάσωσης και
> διάβασα το post του με τίτλο Drowning
> Doesn’t Look
> Like Drowning.
>
> Είναι ένα post του ανατρέπει
> όσα ξέραμε ή όσα νομίζαμε ότι
> ξέραμε για
> τον πνιγμό. Στην ουσία εξηγεί πώς
> ένας άνθρωπος μπορεί να
> πνίγεται
> δίπλα σου και εσύ να μην παίρνεις
> είδηση. Μου έκανε τόσο εντύπωση
> το post που
> επικοινώνησα μαζί του και του
> ζήτησα την άδεια να το μεταφράσω
> και να το
> δημοσιεύσω στο blog μου.
> Προσφέρθηκα επίσης να του στείλω
> ένα αντίγραφο στα
> ελληνικά για να το συμπεριλάβει
> στις μεταφράσεις που δημοσιεύει
> μαζί με το
> πρωτότυπο. Μέσα σε λιγότερο από
> μία ώρα μου είχε απαντήσει «ναι»
> και στα δύο.
> Ακολουθεί λοιπόν το άρθρο, με την
> ελπίδα ότι ως αποτέλεσμα αυτής
> της δημοσίευσης
> μπορεί κάποτε να σωθεί μια
> ανθρώπινη ζωή.
>
> Ο καινούριος καπετάνιος
> πήδηξε από το κατάστρωμα με τα
> ρούχα και άρχισε να
> κολυμπάει με ταχύτητα. Πρώην
> ναυαγοσώστης, κρατούσε τα μάτια
> του πάνω στο θύμα
> καθώς κατευθυνόταν προς το
> ζευγάρι που κολυμπούσε μεταξύ
> του αγκυροβολημένου
> σκάφους και της παραλίας.
> «Νομίζω ότι νομίζει ότι
> πνίγεσαι»
> είπε ο άντρας στη σύζυγό του.
> Λίγο πριν κατάβρεχαν ο ένας τον
> άλλον και φώναζαν
> αλλά τώρα πια πάτωναν σε μία
> λωρίδα άμμου μέσα στη θάλασσα –
> το νερό τους έφτανε
> μέχρι το λαιμό. «Είμαστε εντάξει,
> τι στο καλό κάνει;» ρώτησε, λίγο
> ενοχλημένη.
> «Είμαστε εντάξει!»
> φώναξε ο σύζυγος, κάνοντάς του
> νόημα να
> φύγει αλλά ο καπετάνιος συνέχισε
> να κολυμπάει γρήγορα.
> «Κουνηθείτε!» φώναξε
> καθώς πέρασε μεταξύ των
> έκπληκτων ιδιοκτητών του
> σκάφους. Ακριβώς πίσω
> τους, ούτε καν στα τρία μέτρα, η
> εννιάχρονη κόρη τους
> πνιγόταν. Ασφαλής
> πάνω από την επιφάνεια του νερού,
> στα χέρια του καπετάνιου,
> ξέσπασε σε δάκρια.
> «Μπαμπά!»
>
> Πώς ο καπετάνιος ήξερε – από 15
> μέτρα απόσταση – αυτό που ο
> πατέρας δεν
> μπορούσε να αναγνωρίσει από τα 3
> μόνο; Ο πνιγμός δεν είναι η βίαιη
> κραυγή
> βοήθειας με το χτύπημα των
> χεριών στο νερό, όπως νομίζουν οι
> περισσότεροι
> άνθρωποι. Ο καπετάνιος ήταν
> εκπαιδευμένος από ειδικούς να
> αναγνωρίζει τον πνιγμό
> και είχε μακροχρόνια εμπειρία.
> Ο πατέρας από την άλλη, είχε
> μάθει πώς
> μοιάζει ο πνιγμός βλέποντας
> τηλεόραση. Αν περνάτε χρόνο
> στο νερό ή
> κοντά στο νερό (όπως όλοι μας)
> τότε θα πρέπει να βεβαιωθείτε
> ότι τόσο εσείς, όσο
> και το πλήρωμά σας, γνωρίζετε τι
> να προσέχετε όταν κάποιος
> μπαίνει στο νερό.
> Μέχρι τη στιγμή που είπε εκείνο
> το γεμάτο δάκρυα «μπαμπά», το
> κορίτσι δεν είχε
> κάνει κανέναν θόρυβο. Καθώς
> είμαι κι εγώ πρώην ναυαγοσώστης,
> η ιστορία αυτή δεν
> με εξέπληξε καθόλου. Ο
> πνιγμός είναι σχεδόν πάντα ένα
> απατηλά ήσυχο
> περιστατικό. Το κούνημα των
> χεριών, το χτύπημα του νερού, οι
> φωνές και
> οι «εντυπωσιακές» ενδείξεις που
> έχουμε εκπαιδευτεί μέσω
> τηλεόρασης να
> περιμένουμε, σπάνια συναντώνται
> στην πραγματική ζωή.
>
> Η Ενστικτώδης Αντίδραση
> Πνιγμού (Instinctive Drowning Response) – όπως
> ονομάστηκε από τον Francesco A. Pia, Ph.D.
> είναι αυτό που κάνουν οι
> άνθρωποι για
> να αποφύγουν πραγματική ή την
> εκλαμβανόμενη ως πραγματική
> ασφυξία μέσα στο νερό.
> Και δε μοιάζει με αυτή που
> περιμένουν οι περισσότεροι.
> Υπάρχει ελάχιστο
> πιτσίλισμα νερού, καθόλου
> κούνημα χεριών ή φωνές ή κάλεσμα
> για βοήθεια
> οποιουδήποτε είδους.
>
> Για να πάρετε μια ιδέα από το
> πόσο ήσυχος και ήρεμος μπορεί να
> φαίνεται απ’
> έξω ο πνιγμός, σκεφτείτε το εξής:
> Είναι η υπ’ αριθμόν δύο αιτία
> θανάτου από
> ατύχημα στα παιδιά 15 ετών και
> κάτω (αμέσως μετά από τα
> ατυχήματα με
> αυτοκίνητα). Από τα 750 παιδιά που
> θα πνιγούν μέσα στην επόμενη
> χρονιά, τα 375
> από αυτά θα βρίσκονται σε
> απόσταση 23 μέτρων από κάποιον
> γονέα ή άλλον ενήλικα.
> Στο 10% από αυτούς τους πνιγμούς, ο
> ενήλικας θα τους βλέπει χωρίς να
> έχει ιδέα
> τι συμβαίνει. Ο πνιγμός δε
> μοιάζει με πνιγμό.
> Ο Dr. Pia, σε ένα άρθρο του
> περιοδικού On Scene του
> Λιμενικού
> Σώματος, περιέγραψε την
> ενστικτώδη αντίδραση πνιγμού ως
> εξής:
> 1.Εκτός από σπάνιες
> περιπτώσεις, οι άνθρωποι που
> πνίγονται δεν είναι
> σε θέση σωματικά να φωνάξουν για
> βοήθεια. Το αναπνευστικό
> σύστημα έχει
> σχεδιαστεί για την αναπνοή. Η
> ομιλία είναι δευτερεύουσα
> λειτουργία. Η αναπνοή
> πρέπει να εκπληρωθεί, πριν να
> γίνει η ομιλία.
> 2.Το στόμα των ανθρώπων που
> πνίγονται βουλιάζει και βγαίνει
> πάνω από την
> επιφάνεια του νερού εναλλάξ. Το
> στόμα των ανθρώπων που πνίγονται
> δεν είναι
> αρκετή ώρα πάνω από το νερό ώστε
> να μπορέσουν να εκπνεύσουν, να
> εισπνεύσουν και
> να φωνάξουν για βοήθεια.
> 3.Οι άνθρωποι που πνίγονται
> δεν μπορούν να κουνήσουν τα
> χέρια για
> βοήθεια. Η φύση τους
> αναγκάζει ενστικτωδώς να
> εκτείνουν τα χέρια τους
> πλαγίως και να πιέσουν προς τα
> κάτω την επιφάνεια του νερού.
> Πιέζοντας προς τα
> κάτω την επιφάνεια του νερού
> χρησιμοποιούν το σώμα τους ως
> μοχλό ώστε να
> μπορέσουν να βγάλουν το στόμα
> τους έξω από το νερό για να
> αναπνεύσουν.
> 4.Κατά τη διάρκεια της
> Ενστικτώδους Αντίδρασης
> Πνιγμού, οι άνθρωποι που
> πνίγονται δεν μπορούν να
> ελέγξουν τις κινήσεις των χεριών
> τους. Από άποψη
> φυσιολογίας οι άνθρωποι που
> πνίγονται και αγωνίζονται στην
> επιφάνεια του
> νερούδεν μπορούν να
> σταματήσουν να πνίγονται και να
> εκτελέσουν τις
> κινήσεις που θα ήθελαν, όπως
> να κουνήσουν τα χέρια για
> βοήθεια, να
> κινηθούν προς έναν διασώστη ή να
> απλώσουν τα χέρια για να πιάσουν
> εξοπλισμό
> διάσωσης.
> 5.Από την αρχή ως το τέλος της
> Ενστικτώδους Αντίδρασης Πνιγμού
> τα σώματα των
> ανθρώπων παραμένουν σε όρθια
> θέση στο νερό, χωρίς κανένα ίχνος
>
> υποστηρικτικών λακτισμάτων με
> τα πόδια. Αν δεν διασωθούν από
> έναν εκπαιδευμένο
> ναυαγοσώστη, οι άνθρωποι που
> πνίγονται μπορούν να παλέψουν
> στην επιφάνεια του
> νερού μόνο από 20 ως 60
> δευτερόλεπτα πριν να
> βουλιάξουν.
> [Πηγή: On Scene Magazine: Fall 2006 (page 14)]
>
> Αυτό δε σημαίνει ότι ένας
> άνθρωπος που φωνάζει για βοήθεια
> και μάχεται δεν
> αντιμετωπίζει σοβαρό θέμα –
> βρίσκεται σε αγχώδη κατάσταση
> στο νερό.
> Όχι πάντα παρούσα πριν την
> ενστικτώδη αντίδραση πνιγμού η
> αγχώδης κατάσταση στο
> νερό δεν διαρκεί πολύ – αλλά
> αντίθετα από ό,τι συμβαίνει στον
> πραγματικό πνιγμό,
> τα θύματα αυτά είναι ακόμα σε
> θέση να βοηθήσουν στη διάσωσή
> τους. Μπορούν να
> πιάσουν σκοινιά διάσωσης,
> σωσίβια, κ.λ.π.
>
> Δώστε επίσης προσοχή τα εξής
> σημάδια πνιγμού:
>
> Κεφάλι χαμηλά στο νερό, στόμα
> στο επίπεδο της επιφάνειας του
> νερού
> Κεφάλι που γέρνει προς τα
> πίσω, στόμα ανοιχτό
> Μάτια παγωμένα και άδεια, που
> δεν μπορούν να εστιάσουν
> Μάτια κλειστά
> Μαλλιά πάνω στο μέτωπο ή στα
> μάτια
> Δε χρησιμοποιούν πόδια – σε
> κάθετη θέση
> Λαχανιάζουν ή ασθμαίνουν
> Προσπαθούν να κολυμπήσουν
> προς μία συγκεκριμένη
> κατεύθυνση αλλά δεν τα
> καταφέρνουν
> Προσπαθούν να γυρίσουν
> ανάσκελα
> Φαίνεται σαν να προσπαθούν να
> σκαρφαλώσουν σε μία αόρατη
> σκάλα
> Έτσι αν κάποιος από το πλήρωμα
> πέσει στη θάλασσα και όλα
> φαίνονται ΟΚ – μην
> είστε τόσο σίγουροι. Καμιά
> φορά η πιο συνηθισμένη ένδειξη
> ότι κάποιος
> πνίγεται είναι ότι δεν μοιάζει
> να πνίγεται. Μπορεί να
> φαίνεται σαν να
> τσαλαβουτά στο νερό κοιτάζοντας
> στο κατάστρωμα. Ένας καλός
> τρόπος για να
> σιγουρευτείτε; Ρωτήστε τον
> «Είσαι εντάξει;» Αν είναι σε θέση
> να απαντήσει,
> προφανώς είναι. Αν σας κοιτάξει
> με ένα άδειο βλέμμα, μπορεί να
> έχετε λιγότερο
> από 30 δευτερόλεπτα να τον
> φτάσετε. Και γονείς – τα
> παιδιά που παίζουν
> στο νερό κάνουν φασαρία.
> Αν τυχόν ησυχάσουν, τα
> πλησιάζετε για να
> μάθετε γιατί.
>
>
> Πηγή: aspaonline.gr
ΠΗΓΗ : " ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΗΣ
smountzouris
> :: Ο πνιγμός δε μοιάζει με πνιγμό:
> Ένα άρθρο που πρέπει να
> διαβάσετε
>
>
> Πολλά γράφονται αυτές τις
> μέρες γύρω από τον πνιγμό και
> δικαιολογημένα, αφού είναι η
> εποχή που ξεχυνόμαστε στις
> θάλασσες και πρέπει να
> είμαστε σε εγρήγορση. Καθώς
> περνάνε δεκάδες άρθρα από τα
> μάτια μου καθημερινά,
> νόμιζα ότι τα είχα διαβάσει όλα
> για το θέμα. Μέχρι που βρέθηκα
> στο site του Mario
> Vittone, που είναι
> κορυφή σε θέματα διάσωσης και
> διάβασα το post του με τίτλο Drowning
> Doesn’t Look
> Like Drowning.
>
> Είναι ένα post του ανατρέπει
> όσα ξέραμε ή όσα νομίζαμε ότι
> ξέραμε για
> τον πνιγμό. Στην ουσία εξηγεί πώς
> ένας άνθρωπος μπορεί να
> πνίγεται
> δίπλα σου και εσύ να μην παίρνεις
> είδηση. Μου έκανε τόσο εντύπωση
> το post που
> επικοινώνησα μαζί του και του
> ζήτησα την άδεια να το μεταφράσω
> και να το
> δημοσιεύσω στο blog μου.
> Προσφέρθηκα επίσης να του στείλω
> ένα αντίγραφο στα
> ελληνικά για να το συμπεριλάβει
> στις μεταφράσεις που δημοσιεύει
> μαζί με το
> πρωτότυπο. Μέσα σε λιγότερο από
> μία ώρα μου είχε απαντήσει «ναι»
> και στα δύο.
> Ακολουθεί λοιπόν το άρθρο, με την
> ελπίδα ότι ως αποτέλεσμα αυτής
> της δημοσίευσης
> μπορεί κάποτε να σωθεί μια
> ανθρώπινη ζωή.
>
> Ο καινούριος καπετάνιος
> πήδηξε από το κατάστρωμα με τα
> ρούχα και άρχισε να
> κολυμπάει με ταχύτητα. Πρώην
> ναυαγοσώστης, κρατούσε τα μάτια
> του πάνω στο θύμα
> καθώς κατευθυνόταν προς το
> ζευγάρι που κολυμπούσε μεταξύ
> του αγκυροβολημένου
> σκάφους και της παραλίας.
> «Νομίζω ότι νομίζει ότι
> πνίγεσαι»
> είπε ο άντρας στη σύζυγό του.
> Λίγο πριν κατάβρεχαν ο ένας τον
> άλλον και φώναζαν
> αλλά τώρα πια πάτωναν σε μία
> λωρίδα άμμου μέσα στη θάλασσα –
> το νερό τους έφτανε
> μέχρι το λαιμό. «Είμαστε εντάξει,
> τι στο καλό κάνει;» ρώτησε, λίγο
> ενοχλημένη.
> «Είμαστε εντάξει!»
> φώναξε ο σύζυγος, κάνοντάς του
> νόημα να
> φύγει αλλά ο καπετάνιος συνέχισε
> να κολυμπάει γρήγορα.
> «Κουνηθείτε!» φώναξε
> καθώς πέρασε μεταξύ των
> έκπληκτων ιδιοκτητών του
> σκάφους. Ακριβώς πίσω
> τους, ούτε καν στα τρία μέτρα, η
> εννιάχρονη κόρη τους
> πνιγόταν. Ασφαλής
> πάνω από την επιφάνεια του νερού,
> στα χέρια του καπετάνιου,
> ξέσπασε σε δάκρια.
> «Μπαμπά!»
>
> Πώς ο καπετάνιος ήξερε – από 15
> μέτρα απόσταση – αυτό που ο
> πατέρας δεν
> μπορούσε να αναγνωρίσει από τα 3
> μόνο; Ο πνιγμός δεν είναι η βίαιη
> κραυγή
> βοήθειας με το χτύπημα των
> χεριών στο νερό, όπως νομίζουν οι
> περισσότεροι
> άνθρωποι. Ο καπετάνιος ήταν
> εκπαιδευμένος από ειδικούς να
> αναγνωρίζει τον πνιγμό
> και είχε μακροχρόνια εμπειρία.
> Ο πατέρας από την άλλη, είχε
> μάθει πώς
> μοιάζει ο πνιγμός βλέποντας
> τηλεόραση. Αν περνάτε χρόνο
> στο νερό ή
> κοντά στο νερό (όπως όλοι μας)
> τότε θα πρέπει να βεβαιωθείτε
> ότι τόσο εσείς, όσο
> και το πλήρωμά σας, γνωρίζετε τι
> να προσέχετε όταν κάποιος
> μπαίνει στο νερό.
> Μέχρι τη στιγμή που είπε εκείνο
> το γεμάτο δάκρυα «μπαμπά», το
> κορίτσι δεν είχε
> κάνει κανέναν θόρυβο. Καθώς
> είμαι κι εγώ πρώην ναυαγοσώστης,
> η ιστορία αυτή δεν
> με εξέπληξε καθόλου. Ο
> πνιγμός είναι σχεδόν πάντα ένα
> απατηλά ήσυχο
> περιστατικό. Το κούνημα των
> χεριών, το χτύπημα του νερού, οι
> φωνές και
> οι «εντυπωσιακές» ενδείξεις που
> έχουμε εκπαιδευτεί μέσω
> τηλεόρασης να
> περιμένουμε, σπάνια συναντώνται
> στην πραγματική ζωή.
>
> Η Ενστικτώδης Αντίδραση
> Πνιγμού (Instinctive Drowning Response) – όπως
> ονομάστηκε από τον Francesco A. Pia, Ph.D.
> είναι αυτό που κάνουν οι
> άνθρωποι για
> να αποφύγουν πραγματική ή την
> εκλαμβανόμενη ως πραγματική
> ασφυξία μέσα στο νερό.
> Και δε μοιάζει με αυτή που
> περιμένουν οι περισσότεροι.
> Υπάρχει ελάχιστο
> πιτσίλισμα νερού, καθόλου
> κούνημα χεριών ή φωνές ή κάλεσμα
> για βοήθεια
> οποιουδήποτε είδους.
>
> Για να πάρετε μια ιδέα από το
> πόσο ήσυχος και ήρεμος μπορεί να
> φαίνεται απ’
> έξω ο πνιγμός, σκεφτείτε το εξής:
> Είναι η υπ’ αριθμόν δύο αιτία
> θανάτου από
> ατύχημα στα παιδιά 15 ετών και
> κάτω (αμέσως μετά από τα
> ατυχήματα με
> αυτοκίνητα). Από τα 750 παιδιά που
> θα πνιγούν μέσα στην επόμενη
> χρονιά, τα 375
> από αυτά θα βρίσκονται σε
> απόσταση 23 μέτρων από κάποιον
> γονέα ή άλλον ενήλικα.
> Στο 10% από αυτούς τους πνιγμούς, ο
> ενήλικας θα τους βλέπει χωρίς να
> έχει ιδέα
> τι συμβαίνει. Ο πνιγμός δε
> μοιάζει με πνιγμό.
> Ο Dr. Pia, σε ένα άρθρο του
> περιοδικού On Scene του
> Λιμενικού
> Σώματος, περιέγραψε την
> ενστικτώδη αντίδραση πνιγμού ως
> εξής:
> 1.Εκτός από σπάνιες
> περιπτώσεις, οι άνθρωποι που
> πνίγονται δεν είναι
> σε θέση σωματικά να φωνάξουν για
> βοήθεια. Το αναπνευστικό
> σύστημα έχει
> σχεδιαστεί για την αναπνοή. Η
> ομιλία είναι δευτερεύουσα
> λειτουργία. Η αναπνοή
> πρέπει να εκπληρωθεί, πριν να
> γίνει η ομιλία.
> 2.Το στόμα των ανθρώπων που
> πνίγονται βουλιάζει και βγαίνει
> πάνω από την
> επιφάνεια του νερού εναλλάξ. Το
> στόμα των ανθρώπων που πνίγονται
> δεν είναι
> αρκετή ώρα πάνω από το νερό ώστε
> να μπορέσουν να εκπνεύσουν, να
> εισπνεύσουν και
> να φωνάξουν για βοήθεια.
> 3.Οι άνθρωποι που πνίγονται
> δεν μπορούν να κουνήσουν τα
> χέρια για
> βοήθεια. Η φύση τους
> αναγκάζει ενστικτωδώς να
> εκτείνουν τα χέρια τους
> πλαγίως και να πιέσουν προς τα
> κάτω την επιφάνεια του νερού.
> Πιέζοντας προς τα
> κάτω την επιφάνεια του νερού
> χρησιμοποιούν το σώμα τους ως
> μοχλό ώστε να
> μπορέσουν να βγάλουν το στόμα
> τους έξω από το νερό για να
> αναπνεύσουν.
> 4.Κατά τη διάρκεια της
> Ενστικτώδους Αντίδρασης
> Πνιγμού, οι άνθρωποι που
> πνίγονται δεν μπορούν να
> ελέγξουν τις κινήσεις των χεριών
> τους. Από άποψη
> φυσιολογίας οι άνθρωποι που
> πνίγονται και αγωνίζονται στην
> επιφάνεια του
> νερούδεν μπορούν να
> σταματήσουν να πνίγονται και να
> εκτελέσουν τις
> κινήσεις που θα ήθελαν, όπως
> να κουνήσουν τα χέρια για
> βοήθεια, να
> κινηθούν προς έναν διασώστη ή να
> απλώσουν τα χέρια για να πιάσουν
> εξοπλισμό
> διάσωσης.
> 5.Από την αρχή ως το τέλος της
> Ενστικτώδους Αντίδρασης Πνιγμού
> τα σώματα των
> ανθρώπων παραμένουν σε όρθια
> θέση στο νερό, χωρίς κανένα ίχνος
>
> υποστηρικτικών λακτισμάτων με
> τα πόδια. Αν δεν διασωθούν από
> έναν εκπαιδευμένο
> ναυαγοσώστη, οι άνθρωποι που
> πνίγονται μπορούν να παλέψουν
> στην επιφάνεια του
> νερού μόνο από 20 ως 60
> δευτερόλεπτα πριν να
> βουλιάξουν.
> [Πηγή: On Scene Magazine: Fall 2006 (page 14)]
>
> Αυτό δε σημαίνει ότι ένας
> άνθρωπος που φωνάζει για βοήθεια
> και μάχεται δεν
> αντιμετωπίζει σοβαρό θέμα –
> βρίσκεται σε αγχώδη κατάσταση
> στο νερό.
> Όχι πάντα παρούσα πριν την
> ενστικτώδη αντίδραση πνιγμού η
> αγχώδης κατάσταση στο
> νερό δεν διαρκεί πολύ – αλλά
> αντίθετα από ό,τι συμβαίνει στον
> πραγματικό πνιγμό,
> τα θύματα αυτά είναι ακόμα σε
> θέση να βοηθήσουν στη διάσωσή
> τους. Μπορούν να
> πιάσουν σκοινιά διάσωσης,
> σωσίβια, κ.λ.π.
>
> Δώστε επίσης προσοχή τα εξής
> σημάδια πνιγμού:
>
> Κεφάλι χαμηλά στο νερό, στόμα
> στο επίπεδο της επιφάνειας του
> νερού
> Κεφάλι που γέρνει προς τα
> πίσω, στόμα ανοιχτό
> Μάτια παγωμένα και άδεια, που
> δεν μπορούν να εστιάσουν
> Μάτια κλειστά
> Μαλλιά πάνω στο μέτωπο ή στα
> μάτια
> Δε χρησιμοποιούν πόδια – σε
> κάθετη θέση
> Λαχανιάζουν ή ασθμαίνουν
> Προσπαθούν να κολυμπήσουν
> προς μία συγκεκριμένη
> κατεύθυνση αλλά δεν τα
> καταφέρνουν
> Προσπαθούν να γυρίσουν
> ανάσκελα
> Φαίνεται σαν να προσπαθούν να
> σκαρφαλώσουν σε μία αόρατη
> σκάλα
> Έτσι αν κάποιος από το πλήρωμα
> πέσει στη θάλασσα και όλα
> φαίνονται ΟΚ – μην
> είστε τόσο σίγουροι. Καμιά
> φορά η πιο συνηθισμένη ένδειξη
> ότι κάποιος
> πνίγεται είναι ότι δεν μοιάζει
> να πνίγεται. Μπορεί να
> φαίνεται σαν να
> τσαλαβουτά στο νερό κοιτάζοντας
> στο κατάστρωμα. Ένας καλός
> τρόπος για να
> σιγουρευτείτε; Ρωτήστε τον
> «Είσαι εντάξει;» Αν είναι σε θέση
> να απαντήσει,
> προφανώς είναι. Αν σας κοιτάξει
> με ένα άδειο βλέμμα, μπορεί να
> έχετε λιγότερο
> από 30 δευτερόλεπτα να τον
> φτάσετε. Και γονείς – τα
> παιδιά που παίζουν
> στο νερό κάνουν φασαρία.
> Αν τυχόν ησυχάσουν, τα
> πλησιάζετε για να
> μάθετε γιατί.
>
>
> Πηγή: aspaonline.gr
ΠΗΓΗ : " ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΗΣ
smountzouris
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου