ΥΠΟΜΝΗΜΑ
1. Μιχαήλ Σαμαρτζή του Αντωνίου, υπαλλήλου ΟΤΕ, κατοίκου Καλλιθέας Αττικής, οδός Ηρακλέους αρ. 122
2. Μιχαήλ Πολυχρονάκη του Δημητρίου, αγρότη, κατοίκου Αθηνών, οδός Μοσχονησίων αρ. 38
3. Ευγενίας Σταματοπούλου του Μιχαήλ, ιδιωτικής υπαλλήλου, κατοίκου Αθηνών, οδός Κράτητος αρ. 59
4. Ελένης Δασκαλάκη του Αντωνίου, γραφίστριας, κατοίκου Κυψέλης Αττικής, οδός Αμαλθείας αρ. 2
5. Μαρίας Ξενάκη του Ελευθερίου, συνταξιούχου, κατοίκου Κυψέλης Αττικής, οδός Αμαλθείας αρ. 2
6. Ιωάννη Σχίζα του Δημητρίου , κατοίκου Ν. Κόσμου Αττικής, οδός Θεοφιλοπούλου αρ. 1
7. Ρέας Καραγιάννη του Αθανασίου, κατοίκου Ν. Κόσμου Αττικής, οδός Θεοφιλοπούλου αρ. 1
8. Θεοδοσίου Χιντζόγλου του Γεωργίου κοινωνικού ψυχολόγου, κατοίκου Χολαργού Αττικής, οδός Παν. Τσαλδάρη αρ. 18
9. Γιώργου Κόκκα του Λεάνδρου, δικηγόρου, κατοίκου Αθηνών, οδός Ιπποκράτους αρ. 42
10. Κοντογιαννόπουλου Βασίλειου του Γεωργίου, αγροτή, κατοίκου Αγ. Δημητρίου στο Κοκκώνι Κορινθίας
11. Δημητρίου Γεωργίας του Ιωάννη, ψυχολόγου, κατοίκου Κυψέλης Αττικής, οδός Αμαλθείας αρ. 2
12. Ηλιάνας Μερκούρη του Ευσταθίου, φοιτήτριας οινολογίας, κατοίκου Αθηνών οδός Εθνικής Αντιστάσεως αρ. 125Δ
13. Παναγιώτη Στάμου του Χρήστου, αγρότη, και Δήμητρας Αντωνίου του Αθανάσιου, αισθητικού, κατοίκων Π.Ε.Ο. Κορίνθου-Πατρών αρ. 237
14. Χάχαλη Αλέξανδρου του Παναγιώτη, μουσικοσυνθέτη, κατοίκου Καπανδριτίου Αττικής 2 2
15. Του Ελληνικού Κινήματος Άμεσης Δημοκρατίας που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Ιπποκράτους αρ. 42, νόμιμα εκπροσωπούμενου
16. Του θρησκευτικού σωματείου με την επωνυμία «ΕΛΛΗΝ.Α.Ι.Σ.» (ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΘΡΗΣΚΩΝ ΙΕΡΟΝ ΣΩΜΑΤΕΙΟΝ), που εδρεύει στην Αθήνα, νόμιμα εκπροσωπούμενου
ΚΑΤΑ
1. Του Ελληνικού Δημοσίου, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών
2. Του Υπουργού Πολιτισμού, κατοικοεδρεύοντα στο Υπουργείο Πολιτισμού, οδός Μπουμπουλίνας, αριθ. 20, στην Αθήνα
ως και ΚΑΤΑ
1. Της υπ’ αριθμ. ΥΠΠΟΤ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ-40/33748/ 1504/5- 4-2011 Πράξης του Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού περί έγκρισης προσθήκης όρου στην υπ’ αριθ. πρωτ. 19528/17-01- 2011 Πράξη Τροποποίησης της ΚΥΑ 141416/25-10-2005, με την οποία εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντολογικοί όροι για την λειτουργία της ΗΣΑΠ Α.Ε., της από Νοέμβριο 2004 Μελέτης Περιβαλλοντολογικών Επιπτώσεων, η οποία αποτελεί νόμιμη βάση της ως άνω προσβαλλομένης Πράξης, ως και κάθε άλλης συναφούς πράξης της Διοίκησης που στηρίζεται σε αυτήν
2. Της άρνησης της Διοίκησης (Ελληνικού Δημοσίου, όπως εκπροσωπείται εκ του κ. Υπουργού Πολιτισμού) να αναγνωρίσει την αυτοδίκαια αυτόματη άρση της έγκρισης της προσθήκης βάση της ανωτέρω Υπουργικής Απόφασης
*************
Α) ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ
Συζητήθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου Σας την 22α Απριλίου 2015 η από 3- 6-2011 Αίτηση Ακύρωσης που καταθέσαμε κατά των ως άνω πράξεων, η οποία παραδεκτώς εισάγεται προς συζήτηση, είναι νόμιμη, βάσιμη και αληθινή και πρέπει να γίνει καθ’ ολοκληρία δεκτή για τους ακόλουθους λόγους:
Οι αιτούντες, που υπερασπιζόμαστε τούτες τις δύσκολες για όλους ημέρες, την ανάδειξη του μνημείου του Βωμού των 12 Θεών και του Ελέους, είμαστε αποφασισμένοι απλοί πολίτες, που την αηδία και την αγανάκτηση μας, την κάναμε αυθόρμητα κινητοποιήσεις και δικαστικό αγώνα, για να υπερασπιστούμε το Ιερό αυτό Σύμβολο.
Δεν προερχόμαστε από κάποια ευνοημένη οικονομικά μερίδα του τόπου μας, ούτε είμαστε οργανωμένοι σε κόμματα ή άλλου είδους οργανώσεις, ιδεολογικές, θρησκευτικές ή πολιτικές.
Ξεκινήσαμε ένα μακρύ, δύσκολο και οικονομικά εξοντωτικό δικαστικό αγώνα εναντίον του ίδιου του Υπουργού Πολιτισμού, του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών και της κοινοπραξίας των εταιριών που έχουν αναλάβει το έργο.
Επειδή, ως Συνειδητοί Ενεργοί Πολίτες θεωρούμε ότι η ανάδειξη ενός τόσο σημαντικού μνημείου θα λειτουργήσει πολύ θετικά για την περιοχή και την χώρα μας, ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΚΑΙ σώζοντας το σπουδαιότατο αυτό μνημείο, αποδεικνύουμε πως είμαστε ικανοί να αντισταθούμε και να προασπίσουμε τον τόπο και την κληρονομιά μας από τους κάθε λογής επιβουλευτές.
Το μνημείο «Βωμός των 12 Θεών και του Ελέους», ήλθε για άλλη μια φορά στο φως, μετά από επανειλημμένες επιχωματώσεις στο παρελθόν και κατά την 4 4 επιχειρούμενη διεξαγωγή των έργων εκσυγχρονισμού του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου, στην περιοχή της εισόδου στην Αρχαία Αγορά των Αθηνών.
Ο Βωμός αποτελεί εύρημα υψίστης πολιτισμικής, πολιτιστικής, ιστορικής, αρχαιολογικής, ηθικής και πολιτικής σημασίας, όπως επισημαίνουν και οι αρχαιολόγοι.
Ο Βωμός, σύμφωνα με τον Θησέα, είναι ο τόπος «όπου το Δίκαιο ισχύει εξ ίσου και για τον ταπεινό και για τον πλούσιο». Η ανάδειξή του ξαναφέρνει στο φως το πρώτο θεσμοθετημένο άσυλο στον κόσμο, το σημείο Άλφα της πόλης των Αθηνών, τον ομφαλό της Αρχαίας Αθήνας, το πρώτο σημείο της Ιερής Γεωμετρίας των αρχαίων Αθηναίων.
Εκθειάζει τον Αρχαίο μας Πολιτισμό, κάνοντας γνωστό ότι το «Έλεος» υπήρξε μια γνωστή και σεβαστή έννοια για τον αρχαίο Αθηναίο και τον Έλληνα Πολίτη. Εντάσσεται δε στην ευρύτερη περιοχή του Ιερού Βράχου της Ακροπόλεως, η οποία προστατεύεται από Διεθνείς συνθήκες, στις οποίες η Ελλάδα ως χώρα έχει συνυπογράψει, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει σταθεί στο ύψος της και μας έχει δικαιώσει σε τέσσερεις δικαστικές διαμάχες μέχρι τώρα, ΜΕ Αίτηση Ασφαλιστικών Μέτρων που είχαμε ασκήσει και επί της οποίας είχε εκδοθεί προσωρινή διαταγή με την εντολή της επανεμφάνισης του μνημείου.
Β) ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Πριν μερικά χρόνια κατά τη διάρκεια των έργων στη γραμμή των ΗΣΑΠ στο Θησείο και στο σημείο που οι γραμμές διασχίζουν την Αρχαία Αγορά παράλληλα με την οδό Αδριανού, εντοπίστηκε και αποκαλύφτηκε από τους αρχαιολόγους, αρχαιολογικό εύρημα υψίστης ιστορικής, πολιτισμικής, πολιτιστικής, αρχαιολογικής και θρησκευτικής σημασίας, ο Βωμός των 12 Θεών και του Ελέους.
Παρά τις επισημάνσεις πολλών αρμόδιων συλλογικών φορέων και χιλιάδων πολιτών μεταξύ των οποίων και αρχαιολόγων για την ανεκτίμητη αρχαιολογική αξία του ευρήματος επελέγη με την υπ` αριθ. πρωτ. ΥΠΠΟΤ/ΓΔΑΠΚ/Α1/Φ40/33748/1504/
Ο επίδικος Βωμός των 12 Θεών, που κατασκευάστηκε από τον εγγονό του Πεισίστρατου, Πεισίστρατο τον νεότερο (επώνυμος άρχοντας των Αθηνών 522/1 π.Χ.), καθιερώθηκε ως ο ομφαλός της πόλης των Αθηνών, ως το ιερό κέντρο της και έκτοτε απετέλεσε όχι μόνο το θρησκευτικό, αλλά και το ηθικό και πολιτικό κέντρο της πόλης.
Ευρισκόμενο στη συμβολή των κεντρικών οδών της αρχαίας Αθήνας, λειτούργησε ως το κεντρικότατο σημείο της πόλης (κάτι ανάλογο με την σημερινή «Πλατεία Συντάγματος», όπως αναφέρουν σήμερα οι αρχαιολόγοι) από το οποίο μετρούνταν οι αποστάσεις εντός της Αττικής. Παράλληλα έχοντας μεγάλη θρησκευτική σημασία αποτέλεσε ουσιαστικά ίσως το πρώτο θεσμοθετημένο άσυλο, στο οποίο κατέφευγαν οι ικέτες, του οποίου η ιερότητα ήταν, κατά τους αρχαίους αιώνες, αδιαμφισβήτητη. Τέλος, δύναται να θεωρηθεί και ως ένα σύμβολο των πολιτικών διαδικασιών που οδήγησαν στην αυτοθέσμιση των Αθηναίων πολιτών, στην άμεση δημοκρατία και στο ιστορικό φαινόμενο του Χρυσού Αιώνα, μη υπολειπόμενο ως τέτοιο από τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως (βλ. προσκομιζόμενα άρθρα και καλλιτεχνική απεικόνιση του Βωμού των 12 και του Ελέους).
Λεπτομερέστερες πληροφορίες παραθέτουμε στην Αίτηση Ακυρώσεώς μας.
Γ. ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ & ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ
Παραθέτουμε κατωτέρω σωρεία εναλλακτικών λύσεων που δεν ελήφθησαν υπόψη, ώστε να είναι δυνατή η στάθμιση του κόστους- ωφέλειας και εν τέλει αυτό που συνιστά το πραγματικό Δημόσιο συμφέρον.
α) Λειτουργία κυλιόμενου δαπέδου (σύμφωνα με τα πρότυπα των ευρωπαϊκών αεροδρομίων) που θα καλύπτει την απόσταση των 452 μέτρων μεταξύ των δύο σταθμών των ΗΣΑΠ (τεχνική αξιολόγηση του πολιτικού μηχανικού Γεωργίου Ταρναρά).
β) Μετατόπιση σιδηροδρομικού άξονα (τεχνική αξιολόγηση του πολιτικού μηχανικού Κωνσταντίνου Σκουτέρη).
γ) Υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής (με κατάλληλη αξιοποίηση της τεχνογνωσίας και του εξοπλισμού της «ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε.»).
δ) Υπερύψωση της σιδηροδρομικής γραμμής (κατ’ αντιστοιχία με την από 29/01/91 απόφαση ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/5485/83 Υπουργείου Πολιτισμού για την έγκριση της κατασκευής του αυτοκινητόδρομου Αθηνών – Κορίνθου με γεφύρωση και όχι με επιχωμάτωση στην θέση «Γαλότα» και αξιοποίηση της γνωστής σχετικής μελέτης ΚΟΡΡΕ).
ε) Χρήση λεωφορείου για την μετακίνηση του επιβατικού κοινού μεταξύ των σταθμών Θησείο-Μοναστηράκι.
στ) Εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού με μία σιδηροδρομική γραμμή της ΗΣΑΠ ΑΕ.
ζ) Αξιοποίηση της μελέτης Miller, η οποία διενεργήθηκε το 1971 και προέβλεπε την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων των περιοχών γύρω από την Ακρόπολη (με επισυναπτόμενη τη σχετική επιστολή του καθηγητή κλασικής αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Βerkley και τότε διευθυντή ανασκαφών της Αρχαίας Αγοράς κ. Stephen Μiller).
Δ. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟ
Η Αντισυνταγματικότητα της Υπουργικής Απόφασης που επέτρεψε την επανακατάχωση ενός σημαντικότατου αρχαιολογικού Μνημείου είναι δεδομένη και πασιφανής για το Δικαστήριο σας.
Συνεπώς το σημείο που θα εξετάσει το Δικαστήριο Σας είναι το Δημόσιο Συμφέρον και με ποια κριτήρια, εν τέλει θα το σταθμίσει.
1) Από την μία πλευρά του Ζυγού της Δικαιοσύνης, μετρήσιμα θα τοποθετηθούν, μόλις 452 μέτρα πεζοδιαδρόμου και 2 μετεπιβιβάσεις και από την άλλη πλευρά του Ζυγού το βαρύ πολιτικό και ηθικοπλαστικό κόστος της (όποιας) επικύρωσης τηςΑντισυνταγματικότητας.
2) Από την μία πλευρά του Ζυγού της Δικαιοσύνης θα τοποθετηθεί η Πίστη στο Λόγo του Ιησού Χριστού όταν συνάντησε τους Έλληνες της εποχής του: «…ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου…» και από την άλλη πλευρά η έμπρακτη απαξίωση της αξίας που απέδωσε ο ίδιος ο Υιός του Θεού στον πολιτισμό που πρέσβευαν οι Έλληνες που συνάντησε. (Τονίζουμε στο σημείο αυτό, ότι η πλειοψηφία των αιτούντων πολιτών είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι).
3) Από την μία πλευρά του Ζυγού της Δικαιοσύνης θα τοποθετηθεί ο Ευρωπαϊκός Προσανατολισμός της Χώρας και η έμπρακτη συμμόρφωση στις Ευρωπαϊκές & Διεθνείς Συνθήκες και ιδεώδη και από την άλλη πλευρά η κατάχωσή τους.
4) Από την μία πλευρά του Ζυγού της Δικαιοσύνης θα τοποθετηθεί η απώλεια Σημαντικών Πρόσθετων Εσόδων για την Χώρα από την Αξιοποίηση και ενοποίηση του Αρχαιολογικού Χώρου και μάλιστα με Ευρωπαϊκή Χρηματοδότηση και από την άλλη πλευρά η συνέχεια απώλειας τουριστικών εσόδων λόγω μη παρωχημένων πρακτικών….».
Είναι σημαντικότατο να τονισθεί η άμεση και επιτακτική σχέση ανάμεσα στην δράση του Ελληνικού Κράτους ως προς τον εν λόγω Βωμό και την μοίρα του τρέχοντος δικαστικού αγώνα υπέρ του επαναπατρισμού των μαρμάρων του Παρθενώνα.
Η σύνδεση είναι αμεσότατη και σχετικότατη, καθώς η επανακατάχωση του Βωμού συνεπάγεται την ενίσχυση των επιχειρημάτων της αντίθετης πλευράς: εάν οι Έλληνες συμπεριφέρονται με τέτοια απαξιωτική συμπεριφορά απέναντι στα υπάρχοντα πολιτιστικά τους μνημεία, και δη στον πρώτο τη τάξει Βωμό της Αρχαιότητας, προτάσσοντας το βραχυπρόθεσμο μικροσυμφέρον και την νοοτροπία της ευκαιριακότητας πάνω από τις πολιτιστικές και ηθικές τους αξίες, με ποιο δικαίωμα, ποια βάση και ποια θεμελίωση μπορούν να απαιτούν την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων, αλλά και όλων των υπόλοιπων κλεμμένων ελληνικών μνημείων που κοσμούν μουσεία ξένων χωρών ανά τη γη; Η απόφαση επανακατάχωσης του Βωμού, διαιωνίζει την πολιτιστικά και αξιακά χρεοκοπημένη νοοτροπία, καθ’ αυτόν τον τρόπο συνεργώντας στην συνέχιση της αρχαιοκαπηλίας και τον σφετερισμό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Η απόφαση σχετικά με την μοίρα αυτού του ύστατης σημασίας πολιτιστικού μας μνημείου, φέρει και μια σπουδαιότατη συμβολική διάσταση. Ο τρόπος με τον οποίο οι σύγχρονοι Έλληνες συμπεριφερόμαστε ως προς τα πολιτιστικά μας μνημεία, φανερώνει την σχέση που υιοθετούμε ως προς τους προγόνους μας και την σχέση μας με την ιστορία μας, τον πολιτισμό, τις αξίες και την εθνική μας κληρονομιά. Καταχώνοντας τον Βωμό είναι σαν να γυρίζουμε την πλάτη μας στην ιστορία, δείχνοντας ασέβεια προς τις ρίζες και τους προγόνους. Φυσικά, αυτή η συμπεριφορά δηλώνει παράλληλα ένα σημαντικότατο έλλειμμα παιδείας και πολιτισμού, ιδιαίτερα όταν την συγκρίνουμε με τον τρόπο που οι υπόλοιποι Ευρωπαϊκοί και εν γένει Δυτικοί λαοί συμπεριφέρονται 8 8 απέναντι στα – πολύ μικρότερης ιστορικής αξίας- μνημεία τους, τα οποία φυλάσσουν και αναδεικνύουν, κατανοώντας ότι το Δημόσιο συμφέρον είναι από την φύση του μακρόπνοο και δεν δύναται να υποτάσσεται σε ιδιωτικά συμφέροντα. Η στάση αυτή επιτρέπει την διοικητική συνέχεια και λειτουργική αποδοτικότητα της Διοίκησης προς όφελος των πολιτών και της κοινωνίας. Έτσι βρίσκονται ή αναπτύσσονται και υλοποιούνται εναλλακτικές λύσεις υποκατάστασης και αναπροσαρμογής των τεχνικών και οικονομικών ζητημάτων, ενόψει του πολύ σημαντικότερου σκοπού ανάδειξης των πρώτων, των αξιών, του πολιτισμού. Έτσι επιτυγχάνεται και η αειφορία, όταν η ιεράρχηση των ζητημάτων γίνεται ορθά, διαφυλλάσοντας αυτό που τροφοδοτεί την παραγωγή και όχι απλώς το παραγόμενο που είναι φθαρτό και πρόσκαιρο.
Αναδεικνύοντας τον Βωμό δημιουργούμε ένα σημείο μεταστροφής στην ιστορία, σε μια εποχή που η χώρα μας νοσεί από ηθική και αξιακή χρεοκοπία –η οποία και αποτελεί το ουσιαστικότερο αίτιο της οικονομικής κρίσης. Καθώς, σύμφωνα με την κλασσική θεωρία του Δικαίου, ο νομοθέτης είναι και ηθοπλάστης, η απόφαση σωτηρίας του Βωμού θα είναι, παράλληλα, μια εξαιρετική ευκαιρία διάσωσης των κοινωνικών μας αξιών. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι η κρίση που βιώνουμε κοινωνικά και οικονομικά έχει τις ρίζες της όχι σε οικονομικές επιλογές, αλλά στην διάβρωση της πολιτιστικής μας συνείδησης και των θεσμών. Είναι αδιαμφισβήτητης αξίας και αναγκαιότητας – ακριβώς λόγω των δεινών εμπειριών της τρέχουσας κρίσης- να κινηθεί η μεταστροφή προς μια νέα νοοτροπία που ανασταίνει τις αξίες και τα ιδανικά του πολιτισμού μας, που αποκαθιστά τον σεβασμό, την ευσέβεια, την αγάπη απέναντι στην χώρα μας, τον πολιτισμό, τον Νόμο, την κληρονομιά μας και το έργο των προηγούμενων γενεών, των οποίων, κατά τ’ άλλα, περήφανα δηλώνουμε πως είμαστε απόγονοι και κληρονόμοι. Τα οικονομικά αποτελέσματα επέρχονται, ούτως ή άλλως, μόνο ως παράγωγα και είναι ωφέλιμα ή κατασπαταλούνται αναλόγως του πολιτισμικού και θεσμικού επιπέδου μιας κοινωνίας.
Συνεπώς, το δίλημμα είναι ιστορικό. Η απόφαση αυτή θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τόσο την στρατηγική μας θέση και την δύναμη του δικανικού μας αγώνα υπέρ του επαναπατρισμού άλλων σημαντικών πολιτιστικών μας μνημείων, όπως τα μάρμαρα του Παρθενώνα, όσο και την πορεία της κοινωνίας μας προς μία νέα ηθική στάση που δεν 9 9 συντάσσεται πια με το πρόσκαιρο, το μεμονωμένο, το ευκαιριακό, το πρόχειρο αλλά με το διαχρονικό, το συλλογικό, το οικουμενικό, το άξιο, το πατροπαράδοτο, το καλαίσθητο. Θέση που σχετίζεται και δικαιώνεται τόσο στην εφαρμογή της Αρχής της Αναλογικότητας όσο και στο κατωχυρωμένο Δικαίωμα στη Χρηστή Διοίκηση.
Ας θυμούνται οι αξιότιμοι Δικαστές πως αυτό που μένει στην ιστορία δεν είναι η πρόσκαιρη λειτουργικότητα και εργαλιακότητα των απλών καθημερινών μηχανισμών - όπως οι μεταφορές- που θεωρητικά απλά υποβοηθούν το βαθύτερο κοινωνικό, πολιτιστικό και πνευματικό έργο μιας πολιτείας (και οι οποίοι, σε αυτή την περίπτωση μπορούν με τρόπο οικονομικό και εύκολα να υποκατασταθούν), αλλά τα μεγάλα και λαμπρά έργα και μνημεία, όπως ο Βωμός των Δώδεκα Θεών και του Ελέους, που σήμερα έχουμε την ευκαιρία να σώσουμε και να υπερασπίσουμε, υπερασπίζοντας μαζί με αυτόν τους νόμους μας, το Σύνταγμα όσο και τον ίδιο μας τον πολιτισμό.
Ε ) ΝΟΜΙΚΗ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ – ΕΠΙ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΑΚΥΡΩΣΗΣ
Επειδή, η Επιτροπή Αναστολών του Τμήματός σας, ήδη αναγνωρίζει την παραβίαση των δικαιωμάτων μας, με την η απόφαση της με αρ. 545/2011.
Στην εν λόγω απόφαση η Επιτροπή θεωρεί « ότι η βλάβη αυτή η οποία συνίσταται παρεμπόδιση της απόλαυσης εκ μέρους μας των σημαντικών πολιτιστικών αγαθών, που αποτελούν τα μνημεία,...... είναι ευχερώς επανορθώσιμη σε περίπτωση ευδοκιμήσεως της Αιτήσεως Ακυρώσεως ....»
Σε ότι δε αφορά την οργάνωση του αρχαιολογικού χώρου που είναι ευθύνη και χρέος της πολιτείας, το Δικαστήριό σας οφείλει να αναγνωρίσει ότι η παρεύλευση ήδη τετραετίας από την διαπίστωση της παραβίασης των δικαιωμάτων (και 120 ετών από την πρώτη κατάχωση) συνιστά αρκετό χρόνο για να εκπληρώσει η Διοίκηση υποχρεώσεις της έναντι των πολιτών και να ενεργήσει για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων μας, που απορρέουν από το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συνθήκες.
Δεν είναι λογικό άλλωστε η παρέλκυση της Διοίκησης να υλοποιήσει την άρτια οργάνωση του χώρου ανάδειξης του μνημείου (που άλλωστε βρίσκεται εντός οργανωμένου αρχαιολογικού χώρου), να συνιστά λόγο ικανό να αποδέχεστε την συνέχιση της παραβίασης των δικαιωμάτων μας. Η ευδοκίμηση λοιπόν, της Αιτήσεως Ακυρώσεώς μας αποτελεί και κινητήριο λόγο να παρακινηθεί η Διοίκηση προς συμμόρφωση με επιταγές αυτές και να σταματήσει να μεταθέτει το τις υποχρεώσεις της στις «ελληνικές καλένδες»
Άλλωστε, από την Μ.Π.Ε. του επίδικου έργου, προκύπτει με σαφήνεια η βλάβη την οποία υπέστη ο Βωμός των 12 Θεών και του Ελέους, τους χρόνους κατάχωσής του υπό το έδαφος και κυρίως, υπό τις σιδηροτροχιές και το υπερβολικό βάρος των εκατομμυρίων κινούμενων επιβατών των ηλεκτρικών σιδηροδρόμων και των βαγονιών που τους μεταφέρουν και συνεπώς, η επανακατάχωση του Βωμού δεν θα αποτρέψει επιπλέον μεγαλύτερες βλάβες και ζημιές ενόψει των πλημμελών μέτρων που λαμβάνονται ενάντια και στις προβλέψεις της ως άνω Μελέτης.
Επειδή, η παραβίαση του κατοχυρωμένου με το άρθρο 41 της ΕΣΔΑ, δικαιώματος της χρηστής διοίκησης, το οποίο παραβιάζεται κάθε φορά που η διοίκηση προσχηματικά επικαλείται λόγους δημοσίου συμφέροντος χωρίς να τους αποδεικνύει και ειδικότερα όταν περιορίζει την έννοια του δημοσίου συμφέροντος αποκλειστικά στο «ταμειακό» συμφέρον της διοίκησης.
Η τάση να κατανοείται και να προτάσσεται με τέτοιο τρόπο (αμιγώς ταμειακό) το δημόσιο συμφέρον, οδηγεί σε διαχειριστικές επιλογές πρόχειρες, κοντόφθαλμες και εν τέλει αντιοικονομικές.
Είναι επιτακτική προτεραιότητα, το δημόσιο συμφέρον να επανατοποθετηθεί στο βάθρο των αξιών της κοινωνίας μας και να μην αποτελεί απλώς την νομιμοποιητική επίφαση των επιλογών της διοίκησης όταν αυτές είτε είναι πρόχειρες και ελλιπείς στην μελέτη τους, είτε είναι προϊόν σκοπιμοτήτων ή/και διαφθοράς είτε είναι απλώς προϊόν ανικανότητας.
Το Δικαστήριό Σας οφείλει να αποκαταστήσει την έννοια του δημοσίου συμφέροντος με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελεί έννοια άξια σεβασμού, αποδοχής και υιοθέτησης από τον πολίτη. Η αποκατάσταση της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος είναι σε θέση να προάγει την ορθή και χρηστή διαχείριση τόσο σε επίπεδο διοίκησης και ως αποδεικνυόμενη ορθή πολιτισμική αξία να διασπαρθεί στο σύνολο του κοινωνικού συνόλου, τροφοδοτώντας έτσι και την παραγωγή των υλικών αγαθών με αγαθό και εν τέλει διαχρονικά αποδοτικό τρόπο.
ΕΠΕΙΔΗ, με την 196862/2.3.2011 Κ.Υ.Α. ορίσθηκε η εξαίρεση του τμήματος «Θησείο-Μοναστηράκι» από την τοποθέτηση σταθερής επιδομής πλάκας σκυροδέματος, για λόγους προστασίας των σημαντικών υποκείμενων αρχαιοτήτων καθώς δεν επέτρεπε η στάθμη εύρεσης τη χρήση της συγκεκριμένης προαναφερόμενης επιδομής. Ο τρόπος κάλυψης του σημείου και τα υλικά αυτής θα γινόταν κατόπιν συνεννόησης με την Α’ ΕΚΠΑ. Στην από 11.3.2011 τεχνική έκθεση της μηχανικού της Α’ ΕΚΠΑ, Ευρύκλειας Αλεξανδράκη, μεταξύ άλλων αναφέρεται η έκφραση «ευαίσθητα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα».
ΕΠΕΙΔΗ, η κατάχωση οδήγησε στην υποβάθμιση του μνημείου του Βωμού των 12 Θεών και του Ελέους, στοιχείο το οποίο είναι αντίθετο στις Συνταγματικές διατάξεις σχετικές με την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Συγκεκριμένα, υπάρχειπαραβίαση της παρ. 1 εδ. 1, του άρθρου 24 του Συντάγματος (προστασία φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος).
1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός.
2. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας.
Όπως επίσης υπάρχει και παραβίαση της αρχής της αειφορίας, ή της «βιώσιμης ανάπτυξης» - άρθρο 24 παρ. 1, εδ. 2 Συντάγματος.
«Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά µε την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων.»
Σε καμία περίπτωση με την κατάχωση δεν επιτυγχάνεται η ανάδειξη του Βωμού και καμία εξασφάλιση δεν παρέχεται για την ανάδειξη αυτού στο μέλλον.
ΕΠΕΙΔΗ, υπάρχει κατάχωση και επανακατάχωση διαρκείας που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Η ανάδειξη του Βωμού των 12 Θεών και του Ελέους θα έχει μεγάλο 12 12 αντίκτυπο και πολλά οικονομικά ωφελεί για την χώρα μας. Σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 1 του Σ. «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη».
ΕΠΕΙΔΗ, περαιτέρω σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 2 του Σ. «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο».
Κατά την διάρκεια της ιστορίας από αρχαιοτάτων χρόνων υπάρχουν διατυπώσεις από διηγήματα διάφορων φιλοσόφων και ιστορικών που αναφέρουν ότι αν δεν έγιναν κολοσσιαία στην Αρχαία Αθήνα είναι γιατί υπήρχε αυτό το μνημείο. Καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορία μας από αρχαιοτάτων χρόνων ο λαός μας έχει δείξει έναν αξιοζήλευτο πολιτισμό που δεν το δείχνει τώρα με την κατάχωση.
ΕΠΕΙΔΗ, ο Βωμός των 12 Θεών και του Ελέους είναι ένα πολιτιστικό μνημείο που καταστρέφεται και καταχώνεται. Υπάρχουν διάφορες απόψεις για το πως θα μπορούσε να αναδειχτεί αυτό το μνημείο χωρίς ταυτόχρονα να στοιχήσει πολλά λεφτά στο Ελληνικό Δημόσιο.
Κατά την άποψη μας η καλύτερη λύση είναι η λειτουργία ενός κυλιόμενου δαπέδου (σύμφωνα με τα πρότυπα των ευρωπαϊκών αεροδρομίων) που θα καλύπτει την απόσταση των 452 μέτρων μεταξύ των δύο σταθμών των ΗΣΑΠ (τεχνική αξιολόγηση του πολιτικού μηχανικού Γεωργίου Ταρναρά) ή/και να γίνεται χρήση λεωφορείου για την μετακίνηση του επιβατικού κοινού μεταξύ των σταθμών Θησείο-Μοναστηράκι.
Είναι γεγονός ότι σήμερα και με τα ως τώρα δεδομένα έχει αποκοπεί τελείως από την πρόσβαση των πολιτών μια ολόκληρη αρχαιολογική περιοχή ανεκτίμητης πολιτισμικής αξίας η οποία έτσι και αναδειχθεί θα μπορούσε να αποφέρει τεράστια οικονομικά και όχι μόνο ωφέλη στην χώρα μας.
ΕΠΕΙΔΗ, η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων είναι ελλιπής και ακατάλληλη, καθώς αγνοεί εντελώς και αποσιωπά απαράδεκτα την βλάβη του μνημείου από τους παραγόμενους κραδασμούς, από την λειτουργία του συρμού. Είναι απολύτως λογικό και αυτονόητα αντιληπτό ότι η φθορά που επιφέρει ένα κραδασμικό φορτίο δια του συντονισμού των υποκείμενων υλικών, είναι μη αντιμετωπίσιμη από μέτρα που λαμβάνονται για την διαφύλαξη του μνημείου μόνο από το βάρος.
ΕΠΕΙΔΗ,υπάρχει έλλειψη διαδικαστικής προϋπόθεσης νομιμότητας της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και Υπέρβαση των ορίων της νομιμότητας και σκοπιμότητας της προσβαλλόμενης υπουργικής απόφασης.
Συγκεκριμένα. η οδηγία 85/337/ΕΟΚ, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, εντάσσεται στο πλαίσιο των προγραμμάτων δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα του περιβάλλοντος, σύμφωνα με τα οποία σημασία έχει να αποφεύγεται εξ αρχής η δημιουργία ρυπάνσεων ή οχλήσεων και όχι η καταπολέμηση των επιδράσεών τους εκ των υστέρων. Η εν λόγω οδηγία ως σκοπό έχει να επιτευχθεί η χορήγηση άδειας για σχέδια δημοσίων ή ιδιωτικών έργων που μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον μόνο μετά από προηγούμενη εκτίμηση των σημαντικών επιπτώσεων που ενδέχεται να έχουν αυτά τα σχέδια στο περιβάλλον. Σκοπό έχει επίσης, η εκτίμηση αυτή να γίνεται με βάση τις κατάλληλες πληροφορίες που παρέχει ο κύριος του έργου και ενδεχομένως να συμπληρώνεται από τις αρχές και το κοινό που μπορεί να αφορά το σχέδιο. Κατά συνέπεια, εθνική διάταξη που προβλέπει τη δυνατότητα περιβαλλοντικής νομιμοποίησης σε χρόνο μεταγενέστερο της έκδοσης της άδειας και της εκτέλεσης, μερικής ή ολικής, ενός έργου, παραβιάζει τις διατάξεις της οδηγίας και ανατρέπει το σκοπό του νομοθέτη της Ένωσης.
ΕΠΕΙΔΗ, σύμφωνα με την Διεθνή Σύμβαση της Γρανάδας που κυρώθηκε με τον νόμο 2039/1992 πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σημαντικό μνημείο ιστορικού, αρχαιολογικού, κοινωνικού αλλά και θρησκευτικού ενδιαφέροντος και το κράτος μεταξύ άλλων υποχρεούται σε προστασία του.
ΕΠΕΙΔΗ, υπάρχει παραβίαση του άρθρου 10 του Ν. 3028/2002 «Για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς»:
« 1. Απαγορεύεται κάθε ενέργεια σε ακίνητο μνημείο, η οποία είναι δυνατόν να επιφέρει με άμεσο ή έμμεσο τρόπο καταστροφή, βλάβη, ρύπανση ή αλλοίωση της μορφής του.
2. Απαγορεύεται η εκμετάλλευση λατομείου,
3. Η εγκατάσταση ή η λειτουργία βιομηχανικής, βιοτεχνικής ή εμπορικής επιχείρησης, η τοποθέτηση τηλεπικοινωνιακών ή άλλων εγκαταστάσεων, η επιχείρηση οποιουδήποτε τεχνικού ή άλλου έργου ή εργασίας, καθώς και η οικοδομική δραστηριότητα πλησίον αρχαίου επιτρέπεται μόνο μετά από έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου. Η έγκριση χορηγείται εάν η απόσταση από ακίνητο μνημείο ή η σχέση με αυτό είναι τέτοια ώστε να μην κινδυνεύει να επέλθει άμεση ή έμμεση βλάβη αυτού λόγω του χαρακτήρα του έργου ή της επιχείρησης ή της εργασίας.»
4. Για κάθε εργασία, επέμβαση ή αλλαγή χρήσης σε ακίνητα μνημεία, ακόμη και αν δεν επέρχεται κάποια από τις συνέπειες της παραγράφου 1 σε αυτά, απαιτείται έγκριση που χορηγείται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου.
5. Σε περίπτωση επείγουσας ανάγκης.
6. Στις περιπτώσεις που απαιτείται έγκριση σύμφωνα με τις προηγούμενες παραγράφους, αυτή προηγείται από τις άδειες άλλων αρχών που αφορούν την επιχείρηση.
7. Για την προστασία των ακινήτων μνημείων είναι δυνατόν με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου να επιβάλλονται περιορισμοί στη χρήση και στον τρόπο λειτουργίας τους, καθώς και στους όρους δόμησής τους κατά παρέκκλιση από κάθε ισχύουσα διάταξη.
8. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται ύστερα από πρόταση των Υπουργών Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων και Πολιτισμού και γνώμη των οικείων γνωμοδοτικών οργάνων, είναι δυνατόν να επιβάλλονται ειδικοί όροι δόμησης και χρήσης με σκοπό την προστασία των μνημείων ».
ΕΠΕΙΔΗ, υπάρχει παραβίαση του άρθρου 11 παρ. 1 του Ν. 3028/2002 «Για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς»:
« 1. Ο κύριος, ο νομέας ή ο κάτοχος ακινήτου μνημείου ή ακινήτου μέσα στο οποίο διατηρείται ακίνητο αρχαίο, οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία και να ακολουθεί τις 15 15 υποδείξεις της για τη διατήρηση, την ανάδειξη και εν γένει την προστασία του μνημείου. Οφείλει επίσης να επιτρέπει την περιοδική ή έκτακτη επιθεώρηση του μνημείου από την Υπηρεσία μετά από έγγραφη ειδοποίηση και να ειδοποιεί χωρίς υπαίτια καθυστέρηση την Υπηρεσία για κάθε γεγονός που μπορεί να το θέσει σε κίνδυνο.»
ΕΠΕΙΔΗ, υπάρχει παραβίαση της Κείμενης Νομοθεσίας για την Προστασία του περιβάλλοντος (ν.1650/86):
« Άρθρο 1. Σκοπός 1.
Σκοπός του παρόντος νόμου είναι η θέσπιση θεμελιωδών κανόνων και η καθιέρωση κριτηρίων και µηχανισµών για την προστασία του περιβάλλοντος, έτσι ώστε ο άνθρωπος, ως άτομο και ως µέλος του κοινωνικού συνόλου, να ζει σε ένα υψηλής ποιότητας περιβάλλον, μέσα στο οποίο να προστατεύεται η υγεία του και να ευνοείται η ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Η προστασία του περιβάλλοντος, θεμελιώδες και αναπόσπαστο µέρος της πολιτιστικής και αναπτυξιακής διαδικασίας και πολιτικής, υλοποιείται κύρια μέσα από το δημοκρατικό προγραµµατισµό.
2. Ειδικότερα, βασικοί στόχοι του νόμου αυτού είναι οι ακόλουθοι:
α) Η αποτροπή.
β) Η ευαισθητοποίηση και ενεργοποίηση των πολιτών στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος μέσα από τη σωστή πληροφόρηση και εκπαίδευση.
Άρθρο 2. Ορισμοί.
Κατά την έννοια του νόμου αυτού νοούνται ως:
1. Περιβάλλον: το σύνολο των φυσικών και ανθρωπογενών παραγόντων και στοιχείων που βρίσκονται σε αλληλεπίδραση και επηρεάζουν την οικολογική ισορροπία, την ποιότητα της ζωής, την υγεία των κατοίκων, την ιστορική και πολιτιστική παράδοση και τις αισθητικές αξίες.
2. Ρύπανση: η παρουσία στο περιβάλλον ρύπων, ……
16. Τοπίο: κάθε δυναμικό σύνολο βιοτικών και µη βιοτικών παραγόντων και στοιχείων του περιβάλλοντος που µεµονωµένα ή αλληλοεπιδρώντας σε συγκεκριμένο χώρο συνθέτουν µία οπτική.»
ΕΠΕΙΔΗ, η αρχή της αναλογικότητας απορρέει από την αρχή του Κράτους Δικαίου, ανεξαρτήτως από την ρητή συμπερίληψή της στο Σύνταγμα. Σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ. 1 Σ. «Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα 16 16 κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας».
ΕΠΕΙΔΗ, σύμφωνα και με Νομολογία του Δικαστηρίου Σας (Απόφαση ΣτΕ 2112/1984 Δ’ Τμήμα) «οι εκ μέρους του νομοθέτη και της Διοίκησης επιβαλλόμενοι περιορισμοί εις την άσκηση των ατομικών δικαιωμάτων πρέπει να είναι μόνο οι αναγκαίοι και να συνάπτονται προς τον υπό του νόμου επιδιωκόμενο σκοπό». Ενόψει της συσχέτισης μέσου προς σκοπό ελέγχονται:
1) η προσφορότητα του μέσου, δηλαδή η καταλληλότητα του επιλεγέντος μέσου σε σχέση με τον εξυπηρετούμενο σκοπό δημοσίου συμφέροντος.
2) η αναγκαιότητα του μέσου, υπό την έννοια της επιλογής του λιγότερου επαχθούς μέσου (ως προς τη διάρκεια και την ένταση) μεταξύ περισσοτέρων εξίσου αποτελεσματικών.
3) Η stricto sensu αναλογικότητα στο πλαίσιο μιας στάθμισης κόστους και οφέλους.
ΣΤ) Η υιοθέτηση της αρχής της αναλογικότητας από τα δικαστήρια.
Σύμφωνα με την απόφαση ΑΠ. Ολ. 5/2013: «Σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ.1 του ισχύοντος Συντάγματος, μετά την αναθεώρηση αυτού με το από 6/17 Απριλίου 2001 ψήφισμα της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής, τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού Κράτους τελούν υπό την προστασία του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή της. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι αποδέκτης της επιταγής για σεβασμό της αρχής της αναλογικότητας είναι ο κοινός νομοθέτης που θεσπίζει περιορισμό ατομικών δικαιωμάτων με νόμο, σύμφωνα με την υπέρ αυτού συνταγματική επιφύλαξη, σε αντιδιαστολή με το δικαστή ο οποίος απλώς 17 17 οφείλει να ελέγχει αν η αρχή αυτή έχει τηρηθεί και σε αποφατική περίπτωση να αρνείται την εφαρμογή του νόμου ως αντισυνταγματικού. Η εν λόγω αρχή, η οποία κατατείνει στην εκλογίκευση των επαχθών παρεμβάσεων της κρατικής εξουσίας στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, παραβιάζεται όταν η συγκεκριμένη κρατική παρέμβαση δεν είναι: 1) πρόσφορη για την επίτευξη του σκοπού που επιδιώκεται με αυτήν, 2) αναγκαία για την επίτευξη του εν λόγω σκοπού, με την έννοια ότι αυτό το αποτέλεσμα δεν μπορεί να επιτευχθεί με έναν ανώδυνο ή ηπιότερο μέσο και 3) αναλογική εν στενή έννοια, δηλαδή να τελεί σε εσωτερική αλληλουχία προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, ώστε η αναμενόμενη ωφέλεια να μην είναι ποιοτικά και ποσοτικά κατώτερη από το βλάβη που προκαλείται. Με βάση τα εν λόγω κριτήρια της αρχής της αναλογικότητας αξιολογείται η παρεχόμενη από το άρθρο 26 παρ.1 του Σ. εξουσία του νομοθέτη να θέτει κατά τη ρύθμιση των βιοτικών σχέσεων και τον καθορισμό των κυρώσεων και υποχρεώσεων που απορρέουν από τη συμπεριφορά των πολιτών, ελάχιστα ή ανώτατα όρια, κατ’ αφηρημένη αξιολόγηση, εντός των οποίων ο δικαστής προβαίνει στην εξειδίκευση του κανόνα δικαίου, ενόψει της συγκεκριμένης περίπτωσης».
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
και με ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μας
ΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ
Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτηση μας. Να ακυρωθούν και να εξαφανιστούν για τους προαναφερόμενους αναλυτικά λόγους ως ανυπόστατες, άλλως ως άκυρες:
1) Η υπ’ αριθμ. ΥΠΠΟΤ/ΓΔΑΠΚ/ΑΡΧ/Α1/Φ-40/33748/
2) Η άρνηση της Διοίκησης (Ελληνικού Δημοσίου, όπως εκπροσωπείται εκ του κ. Υπουργού Πολιτισμού) να αναγνωρίσει την αυτοδίκαια αυτόματη άρση της έγκρισης της προσθήκης βάση της ανωτέρω Υπουργικής Απόφασης.
Να καταδικαστεί το Ελληνικό Δημόσιο στην δικαστική μας Δαπάνη.
Πληρεξούσιο και αντίκλητο διορίζουμε τον υπογράφοντα Δικηγόρο Αθηνών Γιώργο Λ. Κόκκα (ΑΜ ΔΣΑ 10288) οδός Ιπποκράτους 42 (4ος όροφος γραφείο 1) τηλ. 2103632000 fax 2103610288 κιν. 6944545888.
ΔΗΛΩΣΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ geoko@otenet.gr
Επισυνάπτονται οι τεχνικές εκθέσεις των μηχανικών Γ. Ταρναρά, Κ. Σκουτέρη
Αθήνα 30-4-2015
Ο πληρεξούσιος Δικηγόρος
ΠΗΓΗ : " Ενημερωτικό Πύλης Ιάσωνος
no-reply
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου