"Μόλις είδα στις φωτογραφίες τον Νέμο να είναι ξαπλωμένος στο κλουβί του Δημοτικού Κυνοκομείου Ηρακλείου έχοντας τόση θλίψη στα μάτια του, σκίρτησε η καρδιά μου."
Ο ενεργός φιλόζωος γνωρίζει πολύ καλά ότι οι αξίες της φιλοζωίας δεν στηρίζονται στον οίκτο και στη λύπηση αλλά στο σεβασμό του δικαιώματος στη ζωή όλων των πλασμάτων. Ενεργεί αθόρυβα, αλλά αποτελεσματικά. Με περίσσευμα ψυχής αφοσιώνεται σ' ένα ζώο που για πολλούς αποτελεί χαμένη υπόθεση, υπερασπίζοντας το δικαίωμα του να μην πονάει.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ζώων οι “Ιστορίες Αδέσποτων” σας παρουσιάζουν δέκα ιστορίες αδέσποτων ζώων που έφθασαν ένα βήμα πριν το τέλος, αλλά χάρη στην ανθρωπιά ορισμένων συνανθρώπων μας κατάφεραν να ξεγελάσουν το θάνατο και να μεταμορφωθούν σε υπέροχα πλάσματα. Τα μάζεψαν, τα φρόντισαν, τα τάισαν, τ’ αγάπησαν, τους έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Μετά το ρήμα «αγαπώ», το «βοηθώ» είναι το πιο όμορφο ρήμα στον κόσμο.
1. Ο Φαντομάς
Η ιστορία του Φαντομά αποτελεί άλλη μια περίπτωση το πώς καταντούν τ’ αδέσποτα ζώα όταν αδιαφορούν οι άνθρωποι για την τύχη τους. Περιφερόταν σκελετωμένος και βαριά άρρωστος για καιρό στο Στρατώνι Χαλκιδικής. Για καλή του τύχη βρέθηκε στο δρόμο της Αλίκης, η οποία κατάφερε να τον εντοπίσει και να τον πιάσει στις 24 Σεπτεμβρίου του 2014.
Την επόμενη ημέρα η Αφροδίτη Ζαφειριάδου και η Βιβή Ντούμα, τον μετέφεραν στην Κτηνιατρική Κλινική του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Η κλινική κατάσταση του Φαντομά σόκαρε ακόμη και τους ίδιους τους κτηνιάτρους. Έπασχε από ασιτία και λεισμανίωση, είχε υποθερμία, το κορμί του ήταν γεμάτο από πληγές που είχαν μολυνθεί, ο αιματοκρίτης του είχε πέσει στο 20 ενώ τα λευκά αιμοσφαίρια έφτασαν τις 80.000 χιλιάδες.
Η Βάσω Χατζημανώλη, γνωστή για το τεράστιο φιλοζωικό έργο που προσφέρει στα αδέσποτα της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας, ανέλαβε τον Φαντομά, ο οποίος έχει μεταμορφωθεί σ΄ένα υπέροχο πλάσμα και σήμερα δυνατός όσο ποτέ ζει στο «Καταφύγιο Ζώων Θεσσαλονίκης». Ο Φαντομάς, με τα πανέμορφα γαλάζια μάτια, δεν βρίσκεται πια μεταξύ ζωής και θανάτου.
2. Ο Φοίνικας
Ο Φοίνικας έπεσε θύμα παιδιών που του έριξαν βενζίνη και τον έκαψαν ζωντανό στην Άρτα στις 26 Σεπτεμβρίου του 2014. Χάρη στην αγάπη και τη φροντίδα της Κατερίνας Τσέρτου, η οποία τον υιοθέτησε, κατάφερε να βγει νικητής από αυτή την τεράστια δοκιμασία.
Ένα χρόνο μετά τη βάναυση κακοποίηση του η Κατερίνα Τσέρτου θυμάται: «Ένας χρόνος από εκείνη την αποφράδα ημέρα. Τρέμει το χέρι μου και τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα, αλλά πρέπει να κάνω το αφιέρωμα. Μου το έχουν ζητήσει εξάλλου. Ξύπνησα και μπήκα στο Facebook και αμέσως διάβασα «Σκύλος καίγεται ζωντανός». Τρεις ανήλικοι Ρομά έριξαν βενζίνη και έβαλαν φωτιά σε σκύλο στο προαύλιο του δικαστηρίου στην Άρτα. Το τραβούν και σε βίντεο. Τρέχει ουρλιάζοντας από τους φρικτούς πόνους.
Η αστυνομία τον ψάχνει μαζί με το Φιλοζωικό Σωματείο Άρτας και τελικά το βρίσκουν μέσα στον καταυλισμό, καμένο παντού, γεμάτο σκουλήκια να σαπίζει, με πολύ πυρετό, σε σοκ . Η πρώτη σκέψη είναι φυσικά ευθανασία.. Αποφασίζεται όμως να σταλεί στην Θεσσαλονίκη στην Κτηνιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. Εκεί ξεκίνησε πραγματικά ένας τιτάνιος αγώνας να σωθεί. Μια εβδομάδα στην εντατική με αμφίβολο πολύ να ζήσει.. Ο σκύλος σε σοκ δεν καταλαβαίνει τίποτα, δεν παραπονιέται δεν γαυγίζει.
Εκεί από την πρώτη στιγμή βρίσκομαι κοντά του τις ώρες που μου επέτρεπαν. Μετά από μια εβδομάδα αντιδρά και μου φιλά το χέρι. Τι να πω τώρα. Ναι κλαίω, γιατί γύρισα και του είπα: «Φοίνικα είσαι πια το παιδί μου». Την συνέχεια την γνωρίζετε όλοι. Ακόμη βέβαια ταλαιπωρούμαστε και θα ταλαιπωρούμαστε όσο ζει με πληγούλες που ανοίγουν και κλείνουν, γιατί το δέρμα είναι σαν τσιγαρόχαρτο.
Και τελειώνω με μια ευχή και προσευχή. ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΙΝΙΚΑΣ».
3. Ο Strong
Τον Ιούλιο του 2013 η Φλώρα Δεσυρπή συνάντησε τον Strong, σωριασμένο στην άσφαλτο με χιλιάδες ζωύφια να κατατρώνε το κορμί του. Τον πλησίασε και του έβαλε νερό και φαγητό. Εκείνος την κοίταξε μ’ εκείνο το βλέμμα που «εγκλωβίζει» μέσα του όλο τον πόνο και την ικεσία για βοήθεια.
«Δεν είχα ξαναδεί τόσο κοντά μου τον ίδιο τον θάνατο. Δεν φοβήθηκα ούτε στιγμή ότι θα μπορούσε να μου κάνει κακό. Όταν τον σήκωσα για να τον μεταφέρω στ’ αμάξι της Ηρούς Ειρηναίου και να του περάσω από το λαιμό του το λουρί, εκείνος αφέθηκε ολοκληρωτικά και στη συνέχεια κατέρρευσε. Έπρεπε γρήγορα να δεχθεί κτηνιατρική φροντίδα» εξομολογείται στις “Ιστορίες Αδέσποτων” η Φλώρα Δεσυρπή.
Η πρώτη κτηνιατρική γνωμάτευση ήταν ευθανασία. Κι όταν οι δύο γυναίκες δεν δέχθηκαν να σκοτώσουν τον σκυλάκο, οι κτηνίατροι τις έδιωξαν κακήν κακώς γιατί τα χιλιάδες ζωύφια που έτρωγαν το κορμάκι του Strong «λέρωναν» το κτηνιατρείο τους! Κι έτσι βρέθηκε στο Αττικό Νοσοκομείο Ζώων όπου έδωσε τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του και την κέρδισε.
Η Δώρα Δεσυρπή λέει για τον Strong της. «Υποσχέθηκα στον Strong πως δεν θα βιώσει ποτέ ξανά την απελπισία και τον πόνο. Του ψιθύρισα στ’ αυτί να το παλέψει για να ζήσει κι εγώ θα τον προστατέψω και θα του βρω τη δική του οικογένεια που θα τον αγαπήσει όσο τον αγαπώ, και δεν θα τον αφήσει ποτέ να πεινάσει, να πονέσει, να ζητιανέψει το χάδι και την τροφή. Strong μου τα καλύτερα έρχονται για σένα».
4. O Brave
Λίγα σκυλιά μένουν τόσο έντονα για πάντα στο μυαλό σου και στην καρδιά σου. Σκυλιά τόσο βασανισμένα που η σωτηρία τους μοιάζει αδύνατη και ο θάνατος μονόδρομος. Έτσι ήταν και ο Brave. Ένας σκύλος που γύριζε σαν φάντασμα, ζωντανός- νεκρός, πίσω από τα νεκροταφεία της Θέρμης στη Θεσσαλονίκη.
Η εικόνα του στοίχειωνε όποιον τον έβλεπε. Ένα κοκαλιάρικο ζώο με σώμα γεμάτο πληγές, χωρίς τρίχωμα, που έτρεχε σαν αγρίμι μακριά από όποιον προσπαθούσε να το πλησιάσει. Όταν διασώθηκε το κορμάκι του είχε ήδη αρχίσει να σαπίζει και η σωτηρία του έμοιαζε τρομερά δύσκολη. Διαγνώστηκε με προχωρημένη δεμοδήκωση και ερλίχεια. Δεν έπαψε, όμως, στιγμή να παλεύει για τη ζωή του και τα κατάφερε. Τρία χρόνια αργότερα στις 28 Απριλίου του 2015 υιοθετήθηκε και απολαμβάνει στο σπίτι του την αγάπη και τη φροντίδα από τα μέλη της νέας του οικογένειας.
Ο Brave, αναφέρει στις “Ιστορίες Αδέσποτων” η Μένη Παπαργυρίου, η οποία τον φρόντισε και τον στήριξε στα δύσκολα, είναι ένας πραγματικός μαχητής της ζωής. Είναι μαχητής γιατί κατάφερε να επιβιώσει όταν όλοι τον θεωρούσαν ξεγραμμένο εξαιτίας της προχωρημένης δεμοδήκωσης και ερλίχειας που τον είχαν αφήσει σκιά του εαυτού του. Είναι μαχητής γιατί ενώ γνώρισε την σκληρότητα των ανθρώπων, πάλεψε με τους δαίμονες του και έμαθε και πάλι να εμπιστεύεται, να δέχεται χάδια και να δίνει αγάπη. Είναι μαχητής γιατί άφησε κάθε εφιάλτη πίσω του κι έγινε ένα σκυλί, περήφανο και δυνατό, γεμάτο ενεργητικότητα και κέφι για ζωή.
5. O Λάρρυ
Ήταν 8 Σεπτεμβρίου του 2014. Ημέρα που διασώθηκε και ουσιαστικά ξαναγεννήθηκε. Περαστικοί βρήκαν τον Λάρρυ να περιφέρεται πυροβολημένος στο πρόσωπο και το πόδι του σε αγροτικό δρόμο του χωριού Βαλτινού Τρικάλων.
Αμέσως και σε συνεννόηση με τον Φιλοζωικό Σύλλογο Τρικάλων «Ο Άργος», μεταφέρθηκε με αγροτικό όχημα στο κτηνιατρικό κέντρο MEDI-VET στα Τρίκαλα όπου διαπιστώθηκε ότι έφερε τραύματα στην αριστερή πλευρά του προσώπου του αλλά και στο μπροστινό αριστερό πόδι του από όπλο. Οι κτηνίατροι Αλεξάνδρα Τσιάρα και Στεφανία Δανίκα διαπίστωσαν πως ο τραυματισμός του έγινε αρκετές μέρες πριν διότι ο Λάρρυ ήταν αφυδατωμένος και οι πληγές του είχαν μολυνθεί.
Στην έκκληση για βοήθεια του Φιλοζωικού Συλλόγου Τρικάλων «Ο Άργος» ανταποκρίθηκε η φιλοζωική οργάνωση “Save a Greek Stray” κι έτσι ο Λάρρυ μεταφέρθηκε από τα Τρίκαλα στην Αθήνα, όπου υποβλήθηκε με απόλυτη επιτυχία σε τρία επανορθωτικά χειρουργεία στο διαλυμένο πρόσωπο του κι ένα στο τραυματισμένο του πόδι. «Ο Λάρρυ ήταν πάντα όμορφος στα μάτια όλων όσων τον αγάπησαν, τον βοήθησαν και τον στήριξαν στις δύσκολες στιγμές» ανέφερε για εκείνον η φιλοζωική οργάνωση “Save a Greek Stray”.
Ο Λάρρυ κέρδισε ξανά τη ζωή του. Και οι πληγές που βασάνιζαν το κορμί και τη ψυχή του έκλεισαν μια για πάντα με τη βοήθεια των ανθρώπων εκείνων που αγωνίζονται για να προασπίσουν το δικαίωμα κάθε ζώου να μην πονάει.
Σήμερα ο Λάρρυ απολαμβάνει όσα στερήθηκε στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας, κοντά στην κηδεμόνα του Astrid Verschuuren, που άνοιξε το σπίτι και την καρδιά της σ’ αυτό το υπέροχο πλάσμα που τόσο βασανίστηκε στη ζωή του. «Κάποια ζώα δυστυχώς πρέπει να περάσουν ένα Γολγοθά, για να καταφέρουν να ζουν ευτυχισμένα» σχολιάζουν οι εθελοντές του Φιλοζωικού Συλλόγου Τρικάλων «Ο Άργος».
6. Ο Γαλαξίας
Πριν από τρία περίπου χρόνια ο Γαλαξίας βρέθηκε αποστεωμένος, βαριά κακοποιημένος, με κομμένο το δεξί του ποδαράκι από τον αγκώνα και κάτω γιατί είχε παγιδευτεί σε δόκανο, το αριστερό με εκ γενετής δυσπλασία και με σκάγια στα αυτιά του.
Ο Γαλαξίας ζούσε για αρκετό διάστημα στο καταφύγιο του φιλοζωικού σωματείου «Η Κιβωτός Μυτιλήνης» και παρέμενε στα αζήτητα. Όμως η τύχη του χαμογέλασε. Τον Ιούνιο του 2014 υιοθετήθηκε από την κα Ευαγγελία Σκλαβούνου, η οποία εδώ και χρόνια ανοίγει το σπίτι της σε ζώα με βαριές αναπηρίες υπερασπίζοντας με πράξεις το δικαίωμα τους να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή.
Ο Γαλαξίας για να μπορέσει να περπατήσει και να τρέξει όπως όλα τα σκυλάκια του κόσμου κρίθηκε αναγκαίο, μετά από εξειδικευμένες εξετάσεις, να τοποθετηθεί ένα πρόσθετο μέλος στο κομμένο ποδαράκι του, ώστε να στηριχθεί σωστά το κορμί του και να υποστηριχθεί το άλλο πόδι. Μετά από μεγάλο αγώνα ο Γαλαξίας απέκτησε το τεχνητό μέλος και στηρίζεται πια και στα τέσσερα του πόδια, χαρίζοντας του ξανά την ποιότητα ζωής που του στέρησαν κάποιοι ασυνείδητοι τοποθετώντας αυτοσχέδια δόκανα που σημειωτέον απαγορεύονται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση από την 1η Ιανουαρίου του 1995 σύμφωνα με τον ΕΚ 3254/1991.
Η κα Σκλαβούνου μιλώντας στις "Ιστορίες Αδέσποτων" εξηγεί γιατί επιλέγει να υιοθετεί μόνο ανάπηρα ζώα και όχι αρτιμελή που δεν απαιτούν τόσο αυξημένη φροντίδα και προσοχή, στέλνοντας το δικό της μήνυμα: « Όσοι ήμαστε αρτιμελείς και συνεπώς ανεξάρτητοι οφείλουμε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη. Θα ήθελα λοιπόν αν ήμουνα στη θέση των ζώων μου, δηλαδή ανάπηρη, να υπήρχε κάποιος που θα μου έδινε αγάπη και θα με βοηθούσε να ζήσω». Ένα όνειρο έγινε πια πραγματικότητα.
Χάρη στην εξέλιξη της επιστήμης και την ανιδιοτελή προσφορά κάποιων ευαισθητοποιημένων ανθρώπων, ο Γαλαξίας απέκτησε το πολυπόθητο πρόσθετο τεχνητό μέλος και μπορεί να τρέξει ξανά, να παίξει ελεύθερα, και να ζήσει μια φυσιολογική ζωή όπως τ' άλλα σκυλιά.
7. Ο Oliver
O Oliver σώθηκε κυριολεκτικά στο παρά πέντε. Ήταν ένας ζωντανός νεκρός που περιφερόταν εξαθλιωμένος από τις ασθένειες και την ασιτία στα Σπάτα Αττικής. Πρώτη τον είχε δει η Χρυσάνθη Ευσταθίου, η οποία για μέρες προσπαθούσε με τη βοήθεια φίλων της να τον εντοπίσει ξανά προκειμένου να τον μεταφέρει στον κτηνίατρο. Το ζώο είχε στην κυριολεξία εξαφανιστεί, λες και το κατάπιε η γη.
Τέσσερις μήνες αργότερα η Εύη Χατζηδάκη τον βρήκε ένα βήμα πριν το θάνατο. Φέρνει ξανά στο μυαλό της εκείνη τη μέρα και λέει στις “Ιστορίες Αδέσποτων”: «Είδα το πιο σκελετωμένο, το πιο άρρωστο, το πιο ετοιμοθάνατο σκυλί που έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου. Ένα σκυλάκι που απορείς πως καταφέρνει ακόμη να ζει».
Με τη βοήθεια φιλόζωων κατάφερε να τον ναρκώσει και να τον μεταφέρει στο Αττικό Νοσοκομείο Ζώων στην Παιανία. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου όταν του βάλαμε τον οδηγό γύρω από το λαιμό του για να τον μεταφέρουμε στο πρόχειρο φορείο, σκόρπαγε το δέρμα του. Σκόρπαγε το σκυλί. Ήταν σαν να προσπαθούσες να πιάσεις έναν χιονάνθρωπο με λουρί. Τόσο άρρωστος ήταν».
Ο Oliver έπασχε από σαρκοκοπτική ψώρα, λεϊσμανίωση, ερλιχίωση και είχε αιματοκρίτη 17. «Αυτό το σκελετωμένο και βαριά άρρωστο σκυλί ήταν μόλις ενός έτους! Πρόλαβε ο «πολιτισμός» μας να καταστρέψει αυτό το ζώο σε ένα χρόνο. Ένας χρόνος χρειάστηκε από την ημέρα που γεννήθηκε να καταντήσει σ’ αυτή την τραγική κατάσταση. Ο δήθεν πολιτισμός μας και η αδιαφορία μας» αναφέρει η Εύη Χατζηδάκι. Ο Oliver νοσηλεύτηκε για ένα μήνα δίνοντας μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Και τα κατάφερε. Ξεπέρασε ακόμα και τη φοβία του με τους ανθρώπους.
Σήμερα φιλοξενείται σε χώρο της Χρυσάνθης Ευσταθίου και είναι έτοιμος να βρει τη δική του οικογένεια. Όποιος τον υιοθετήσει να ξέρει ότι θα έχει δίπλα του ένα μικρό ήρωα με δυο βελούδινα ματάκια που θα τον κοιτάζουν για πάντα με ευγνωμοσύνη. Εάν ενδιαφέρεστε να ανοίξετε το σπίτι σας σ’ αυτό το υπέροχο και φιλικό πλάσμα καλέστε στον αριθμό κινητού τηλεφώνου 6944 50 24 50.
8. O Nέμο
«Δεν θέλω να τον δω. Μου φτάνει που ο Νέμο είναι με ειδικές ανάγκες. Γι' αυτό τον θέλω. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι μαύρος ή καστανός. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι μεγαλόσωμος ή μικρόσωμος, γέρικος ή νεαρός, ράτσας ή ημίαιμος, όμορφος ή άσχημος. Το μόνο που θέλω είναι να τον βοηθήσω. Εγώ θα δείτε, ότι θα τον κάνω και θα περπατήσει ξανά». Αυτή ήταν η απάντηση που έδωσε ο Χάρης Πανταγούτσος στη γραμματέα του Δημοτικού Κυνοκομείου Ηρακλείου όταν του ζήτησε να δει πρώτα τον Νέμο πριν υπογράψει το συμβόλαιο υιοθεσίας του (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Ηράκλειο: Υιοθέτησε τον παράλυτο, αδέσποτο σκύλο και τον έκανε να σταθεί στα πόδια του ξανά! (Βίντεο)).
Ο Νέμο ζούσε αδέσποτος στη βιομηχανική περιοχή Ηρακλείου Κρήτης ώσπου μια μέρα τον παρέσυρε διερχόμενο αμάξι και παρά τις προσπάθειες των κτηνιάτρων δεν κατάφερε να κουνήσει ξανά τα δύο μπροστινά του πόδια. Πριν τον υιοθετήσει ο Χάρης Πανταγούτσος, ο Νέμο σερνότανε μέσα στο κλουβί του στο Δημοτικό Κυνοκομείο Ηρακλείου και μέρα με τη μέρα γινόταν όλο και πιο μελαγχολικός, ενώ οι φιλόζωοι που τον φρόντιζαν αγωνιούσαν για την τύχη του.
«Μόλις είδα στις φωτογραφίες τον Νέμο να είναι ξαπλωμένος στο κλουβί του Δημοτικού Κυνοκομείου Ηρακλείου έχοντας τόση θλίψη στα μάτια του, σκίρτησε η καρδιά μου. Είπα στον εαυτό μου ότι αυτόν τον σκυλάκο τον θέλω δίπλα μου και συνοδοιπόρο στη ζωή μου. Έτσι απλά τον υιοθέτησα» αναφέρει ο Χάρης Πανταγούτσος. Κι έτσι ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου για να σηκωθεί ξανά ο Νέμο στα τέσσερα του πόδια.
Ο Χάρης Πανταγούτσος αναφέρει στις “Ιστορίες Αδέσποτων”: «Οι πρώτες μέρες στο σπίτι ήταν πολύ δύσκολες. Σερνότανε στο πάτωμα. Μάτωναν τα πόδια του και λερωνόταν όταν έκανε την ανάγκη του. Δεν το έβαλα όμως κάτω. Του είχα δώσει μια υπόσχεση και δεν θα την αθετούσα με τίποτα στον κόσμο. Τον βοηθούσα να σηκωθεί. Κάθε μέρα τον περπατούσα υποβασταζόμενο. Κάναμε μπάνια στη θάλασσα. Μετά από πολύ προσπάθεια ο Νέμο κατάφερε να σταθεί ξανά στα τέσσερα του πόδια και να κάνει δειλά βηματάκια. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω τα συναισθήματά μου όταν είδα τον Νέμο μου να περπατάει χωρίς τη βοήθεια μου».
Στις 29 Ιουλίου ο Νέμο υποβλήθηκε με απόλυτη επιτυχία στην πρώτη χειρουργική επέμβαση διάρκειας 4,5 ωρών στο αριστερό μπροστινό του πόδι από τον κτηνίατρο Δημήτρη Λιτίνα. Ο Νέμο έχει πλέον καινούργιο αριστερό πόδι, ίσιο και γερό. Σύντομα θα χειρουργηθεί και στο δεξί του πόδι λύνοντας μια για πάντα το πρόβλημά του.
9. Ο Οδυσσέας
Σε τίποτα πια δε θυμίζει το σκυλάκι που εντόπισαν τον Δεκέμβριο του 2014 οι εθελοντές του Φιλοζωικού Συλλόγου Τρικάλων «Ο Άργος» να περιφέρεται αποστεωμένο, αφυδατωμένο, γεμάτο αίματα και πολλαπλά μολυσμένα τραύματα στον κορμό και τα άκρα του που προήλθαν από κακοποίηση.
Ζούσε αρκετό καιρό στους δρόμους χωρίς τροφή και νερό και όταν διασώθηκε ζύγιζε μόλις 7 κιλά. Ο Οδυσσέας, όπως τον ονόμασαν οι σωτήρες του, βρήκε την δική του «Ιθάκη», στο Τορόντο του Καναδά όπου με τη βοήθεια της φιλοζωικής οργάνωσης Dog Tales and Senctuary, υιοθετήθηκε από την Krista, ανοίγοντας το σπίτι και την αγκαλιά της σ' αυτό το πλάσμα που τόσο ταλαιπωρήθηκε στη ζωή του.
Η είδηση ότι ο Οδυσσέας τους επιτέλους βρήκε τη δική του οικογένεια χαροποίησε ιδιαίτερα τους εθελοντές του Φιλοζωικού Συλλόγου Τρικάλων «Ο Άργος» που τον στήριξαν στα δύσκολα και αγωνιούσαν για την τύχη του. «Σ' ευχαριστούμε αγαπητή Krista που έδωσες στον Οδυσσέα την ευκαιρία της ζωής του. Σ’ ευχαριστούμε που τον κάνεις να αισθάνεται αγαπημένος» αναφέρουν οι εθελοντές του συλλόγου.
10. Ο Τίμος
Είμαι ο Τίμος και μέσα σε λίγες μέρες η ζωή μου άλλαξε τελείως. Θυμάμαι την πείνα μου, τον πόνο μου στο χτυπημένο μου πόδι, τη μοναξιά μου. Μέχρι που ένα αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα μου. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ. Με τάισαν, μου έβαλαν να φάω μια κονσέρβα και ήταν ό,τι πιο νόστιμο είχα φάει.
Με χάιδεψαν και με έβαλαν στο αυτοκίνητο. Φοβήθηκα λίγο, αλλά αισθανόμουν ότι δε θα μου κάνουν κακό. Σιγά-σιγά σιγουρεύτηκα! Με χάιδευαν συνεχώς και μου μιλούσαν γλυκά. Και ακολούθησαν πολλές κονσέρβες, πολλά χάδια, πολλές αγκαλιές και πολλές χαρές από μένα. Με πήγαν στο γιατρό.
Το πόδι μου δεν ήταν καλά, το ένιωθα. Μου έκαναν διάφορες εξετάσεις. Αλλά το πόδι μου με ενοχλούσε, δεν μπορούσε να γίνει καλά. Έτσι λοιπόν κατέληξα με 3 ποδαράκια, αλλά δε με νοιάζει καθόλου. Κάνω ό,τι ακριβώς έκανα και πριν, μη σας πω ακόμα πιο εύκολα, αφού το κατεστραμμένο μου πόδι, μόνο με βάραινε.
Ας ξανασυστηθούμε λοιπόν. Είμαι ο Τίμος, είμαι τριποδάκος και είμαι καλά. Πολύ καλά! Στη ζωή τελικά κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις. Εγώ έχασα το ένα μου πόδι, αλλά κέρδισα την αγάπη των ανθρώπων που με φροντίζουν. Και είμαι ευτυχισμένος. Και θα είμαι ακόμα πιο ευτυχισμένος, αν βρω και μια οικογένεια.
Το ξέρω πως θα βρω, μου το υποσχέθηκαν. Είμαι περίπου ενός έτους και ζυγίζω 17 κιλά. Έχω στειρωθεί, τσιπαριστεί (αρ. μικροτσίπ 941000013618958) και θα δοθώ με συμβόλαιο υιοθεσίας. Όποιος ενδιαφέρεται να μου ανοίξει το σπίτι και την αγκαλιά του μπορεί να επικοινωνήσει στον αριθμό κινητού τηλεφώνου 6974590377.
ΠΗΓΗ : " http://www.candianews.gr "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου