ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

Σὰν ὄνειρο στὸν Πόντο

ΠΗΓΗ : " Η φωτογραφία προφίλ του χρήστη ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΗΣ    " ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ


Σὰν ὄνειρο στὸν Πόντο
   Τί ν σο πδελφέ μου Γιορίκα! Ατ πο ζήσαμε φέτος στν λησμόνητη Πατρίδα μας, στν Πόντο μας, δν λέγονται! Εναι φανταστικά. Μοιάζουν μ παραμύθι, κι μως εναι πέρα ς πέρα ληθινά!
   –Πότε πγες, φίλε μου Πάντσο, κα δν τ ξερα; 
   –Στς ρχς το καλοκαιριο. Κι ν θές, ν σο π μερικς ντυπώσεις μου.
   –Κα τ ρωτς;

   –Εχαμε γεμίσει να μεγάλο πούλμαν, σχεδν λοι Πόντιοι, ο περισσότεροι ντρόγυνα. Ξεκινήσαμε π ­Θεσσαλονίκη κα σ λίγες ρες περάσαμε τ ­σύνορα κα μπήκαμε στν Τουρκία. Ο δρόμοι κα ο δικοί μας κα ο δικοί τους εναι πολ κα­λο κα σύντομα φτάσαμε στν Πόλη. λ­λο ν σ’ τ λέω κα λλο ν τ ­βλέπεις τ τί εναι  Πόλη! Χάνεσαι. Ατοκίνητα, κίνηση, ξέλιξη, γέφυρες, ορανοξύστες, τεράστια περσύγχρονα καταστήματα, κόσμος πολύς, λαοί, φυλς κα γλσσες!  δηγός μας ταν μπειρος κα ­κατευ­θείαν μς πγε στν για - Σοφιά. Σκίρτη­σε  καρδιά μου, ­δελφέ μου, ταν μπή­καμε μέσα. Μς επαν, ­­­­παγορεύεται ν κάνουμε τ σταυρό μας, γ μως τν κανα. ς μ κάνουν ,τι θέλουν, επα μέ­σα μου.
   Μετ τν ξενάγηση πήγαμε στ Φανάρι ν πάρουμε τν εχ το Πατριάρχη μας,  ποος μς δέχτηκε κα μς ελόγησε μ πατρικ γάπη κα συγκίνηση.
   κε ταν κι νας Δεσπότης νησιώτης πο ξερε τ Τούρκικα. ταν μαθε τν σκοπ το ταξιδιο μας, θέλησε νά ’ρθε κι ατς μαζί μας. Κα μ τν εχ το Πατριάρχη μπκε στ λεωφορεο μας. 
   Παίρνοντας τν ελογία το Πατριάρχη ξεκινήσαμε κα σ λίγες ρες φτάσαμε στ ραα παράλια το Πόντου.
   –Σώζονται κόμη ο παραλιακς ποντιακς πόλεις Σινώπη, Σαμψούντα, Τραπεζούντα;
   –Σώζονται. Κα εναι πολ ναπτυγμένες. Τ τοπία εναι ξαιρετικά. Σκιρτοσε  καρδιά μου π συγκίνηση, καθς ­­βλεπα τ γιασμένα ατ χώματα τν πατέρων μας.
   –Στν Παναγία Σουμελ πήγατε;
  –Μπορούσαμε ν μν πμε, δελφέ; Α­­­­τ εναι τ Α κα τ Ω τν Ποντίων,  Προ­στάτις μας, τ στήριγμα κα  λπίδα μας. Κα ξέρεις πόσο κόσμο συναντήσαμε κεμέτρητος λαός!  χάρη τς Παν­αγίας σν λλος δυνατς μαγνήτης τραβάει π λο τν κόσμο πλήθη ψυχν κοντά της κα τς παρηγορε.
   Ν σο π μως κα κάτι πο γινε να βράδυ, πο δν θ τ ξεχάσω ποτέ. Τ θεωρ θαμα τς Παναγίας. Πήγαμε στ ξενοδοχεο ν τακτοποιηθομε γι τν πνο. Εχε μαζευτε πολς κόσμος.  ξενοδόχος κανε, μλλον, λάθος κα δν μπόρεσε ν μς τακτοποιήσει λους. Περίσσευαν πέντε κα  Δεσπότης ξι.γ δωσα τ θέση μου σ μι μοναχικ κυρία γι ν μείνει μαζ μ τ γυναίκα μου, μ τν ποία συνεννοήθηκα βέβαια, κι μεινα ν συμπαρασταθ στ Δεσπότη,  ποος δν θελε ν τακτοποιηθε πρν τακτοποιηθον λοι.  ξενοδόχος μς επε ν μν νησυχομε, διότι τηλεφώνησε σ δυ γνωστούς του κα θ μς τακτοποιήσουν. 
   Κα πράγματι καθς περιμέναμε ξω π τ ξενοδοχεο, λθε να κλειστ μιφορτηγ μικρ ατοκίνητο κα πρε τος λλους κτς π τν Δεσπότη κι μένα. Κα σ πέντε λεπτ ρχεται να μαρο κλειστ μεγάλο τζπ γι μς κα μς πγε πρς γνωστη κατεύθυνση, καθς εχε ρχίσει ν σκοτεινιάζει. 
   Σταματήσαμε κάπου κι  δηγός, νας γεροδεμένος ντρας, κοιτάζοντας λόγυρα προσεκτικά, μς βγαλε γρήγορα π τ τζπ κα μς βαλε σ’ να σπίτι. ρθε καί μς χαιρέτησε μι κυρία πο μς επε στ Τούρκικα τι εναι  γυναίκα του καί στρωσαν τραπέζι ν φμε. Τ κπληκτικό, φίλε μου, εναι τι σν λλο τραπεζο­μάντηλο βαλαν μι λληνικ σημαία κα π πάνω να διαφανς νάυλον γι ν μ λερωθε οκοδεσπότης επε στ Τούρκικα τ «Πάτερ μν» κα  Δεσπότης ελόγησε τ φαγητό μας. Μ λίγα Τούρκικα κα λίγα Ποντιακ  οκοδεσπότης μς επε τι  παππούς του καί  πατέρας του ταν ερες κα  διος εχε μι δημόσια θέση. 
   φο φάγαμε, μς επε ν κοιμηθομε γρήγορα, γιατ εχε σχέδιο ν μς ξυπνήσει πολ νωρίς. 
   Ατ κα γινε. Μς ξύπνησε στς 4 περίπου χαράματα κα μς κατέβασε σ’ να πόγειο πολ βαθι κάτω π τ ­σπίτι του. Μείναμε κπληκτοι, διότι ταν διασκευασμένο σν κκλησία κα τν ρα κείνη ταν καθισμένοι περισσότεροι π 150 νθρωποι.
   –Δέσποτα, θέλουμε ν μς κοινωνήσεις, επε  οκοδεσπότης. Τος εδοποίη­σα κα λθαν λοι ατο μυστικ γι’ ατν τν σκοπό. Πιστεύουμε λοι στ Χριστό!
   –Εστε βαπτισμένοι; ρώτησε συγκινημένος  Δεσπότης, γκαλιάζοντας λους πατρικ μ τ βλέμμα του.
   –χι, λλ πιστεύουμε στ Χριστ κα στν Παναγία, πάντησε  οκοδεσπό­της. Διαβάζουμε μάλιστα τ ­Εαγγέλιο κα τροπάρια γι τν Παναγία στ ­Τούρκικα δ πο μαζευόμαστε κρυφά.
   –Τ μόνο πο μπορ ν κάνω, εναι ν τελέσω γιασμό, επε  Δεσπότης. Γι τ θεία Κοινωνία πο ποθετε θ τ π στν Πατριάρχη κι κενος θ σκεφθε τί μπορε ν γίνει. Εμαι βέβαιος τι κάτι θ γίνει. Κάντε προσευχ κα θ βοηθήσει  Παναγία. Γι τώρα μως μόνο γιασμό. Ατ κα γινε μέσα σ μι πολσυγ­κι­νητικ τμόσφαιρα. Τος ράντισε μ τν γιασμ κα σπάστηκαν τν Τίμιο Σταυ­ρ μ δάκρυα στ μάτια.
   –κλαιγα κι γ μαζί τους, δελφέ μου Γιορίκα! Ξέρεις τί θ πε τόσες ψυχς μέ­σα στν Τουρκία νά δακρύζουν γι τν Παναγία μας κα γι τ θεία Κοινωνία; Ε­ναι θαμα ατό, δελφέ μου! Δν θ τ ξεχάσω ποτ σο θ ζ ατ πο ζησα φέτος! Ζε  Χριστς κα στν Πόντο! Μεγάλη  χά­ρη κα  δύναμή Του!
Πηγή περιοδικό «Ο Σωτήρ» (τεύχος 2118)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου