ΠΗΓΗ : " pentapostagma.gr "
“Οσο και να είναι λυπηρό, ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών δεν αποτελεί γνώρισμα του παρελθόντος. Η ανάπτυξη στις ΗΠΑ της έννοιας του «αστραπιαίου παγκόσμιου πλήγματος» υποχρεώνει τη Ρωσία να λάβει τα απαραίτητα αντίμετρα.
Το δόγμα ή το πρόγραμμα του «αστραπιαίου παγκόσμιου πλήγματος» ( Prompt Global Strike, PGS ) αποτελεί ένα ολοκληρωμένο σύμπλεγμα ενεργειών που αφορούν τον εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων και τη δημιουργία εξ ολοκλήρου νέων στρατηγικών μη πυρηνικών όπλων.
Ήταν ένα από τα πιο επικίνδυνα όπλα του Ψυχρού Πολέμου ακριβώς επειδή αποσταθεροποιούσε την αποκαλούμενη «Ισορροπία του Τρόμου» ή το MAD (Mutual Assured Destruction).
Στην πρώτη περίπτωση, γίνεται λόγος για τους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ΔΒΠ), τοποθετημένους σε κάθε είδος εξέδρας και εξοπλισμένους με συνηθισμένη γόμωση. Οι εν δυνάμει κατασκευές αφορούν υπερηχητικούς πυραύλους τύπου Cruise και μαχητικά μη επανδρωμένα σκάφη με δυνατότητα πτήσης στη στρατόσφαιρα -επίσης υπερηχητικά.
Ο συνδυασμός του υψηλής ακρίβειας συστήματος ελέγχου και της υπερηχητικής ταχύτητας όλων αυτών των κατασκευών είναι ικανός να εξασφαλίσει τον κύριο στόχο της αποστολής: επιφορά πλήγματος κατά των στόχων του αντιπάλου σε οποιοδήποτε σημείο της Γης στη διάρκεια μίας ώρας από τη στιγμή που θα δοθεί η διαταγή.
Είναι φανερό, ότι το ταχύ, παγκόσμιο πλήγμα δεν απευθύνεται στους συμμάχους των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, στη Σαουδική Αραβία, ούτε ακόμη και στους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, αλλά ειδικά στη Ρωσία – ισχυρίζεται ο πολεμικός εμπειρογνώμονας, Βίκτορ Λιτόβκιν:
Το σύστημα του ταχέος παγκοσμίου πλήγματος είναι μια πολύ ακριβή υπόθεση. Και για τις ακριβές μορφές εξοπλισμών επιλέγονται και ακριβοί στόχοι, τέτοιοι ώστε να αξίζουν περισσότερο από το όπλο που χρησιμοποιείται. Ως εκ τούτου, είναι σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, αναπτύσσοντας αυτά τα συστήματα γρήγορου πλήγματος σε παγκόσμια κλίμακα, τα προορίζουν πρωτίστως για την παγκόσμια κυριαρχία. Αυτό είναι το πρώτο. Δεύτερον, στοχεύουν να μειώσουν τις πιθανότητες των αντιποίνων από τα στρατηγικά πυραυλικά συστήματα της Ρωσίας και ίσως της Κίνας.
Πρέπει να σημειωθεί, ότι, τις τελευταίες μέρες εξέφρασαν την ανησυχία τους με αφορμή το αμερικανικό πρόγραμμα PGS ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν, ο αναπληρωτής Πρωθυπουργός, Ντμίτρι Ρογκόζιν και ο αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Ριαμπκόφ. Η ουσία των δηλώσεων των Ρώσων αξιωματούχων συγκλίνει στο ότι η ανάπτυξη του δόγματος PGS οδηγεί σε διαταραχή της στρατηγικής ισορροπίας στον κόσμο.
“Ετσι, τις τελευταίες ημέρες, ο διοικητής των Στρατηγικών Πυραυλικών Δυνάμεων (RVSN), Σεργκέι Καρακάγιεφ, δήλωσε στους δημοσιογράφους, ότι κατά το πρώτο εξάμηνο του επόμενου έτους, ενώπιον της ηγεσίας της χώρας θα παρουσιαστεί το προσχέδιο ενός πολεμικού πυραυλικού σιδηροδρομικού πυραυλικού συμπλέγματος (BZHRK). Οι συγκεκριμένοι συρμοί αποτελούν κινητά κέντρα ελέγχου και εξέδρες εκτόξευσης πυρηνικών διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων.
Εννοείται, ότι τα «θωρακισμένα πυρηνικά τρένα» δεν αποτελούν το μοναδικό αντίμετρο το οποίο η Ρωσία είναι σε θέση να αντιτάξει έναντι των συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας και του PGS. Προφανώς, η Μόσχα έχει ξεκινήσει την υλοποίηση μιας σειράς απαντητικών μέτρων τόσο για τις υφιστάμενες όσο και για τις εν δυνάμει απειλές. Για παράδειγμα, έγινε γνωστό, ότι εκτός από τα πρόσφατα μεταφερθέντα στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας τακτικά-επιχειρησιακά συγκροτήματα πυραύλων «Iskander», τα ίδια όπλα εντάθηκαν και στη δύναμη των πυραυλικών στρατευμάτων και στο νότο της χώρας.
Eνα άρθρο που είχε αναρτηθεί πριν απο λίγους μήνες
BZHRK, οι «σιδηροδρομικοί» ICBM επιστρέφουν
Ήταν ένα από τα πιο επικίνδυνα όπλα του Ψυχρού Πολέμου ακριβώς επειδή αποσταθεροποιούσε την αποκαλούμενη «Ισορροπία του Τρόμου» ή το MAD (Mutual Assured Destruction).
Τα σιδηροδρομικά συστήματα βαλλιστικών πυραύλων BZHRK ήταν η σοβιετική λύση στην διατήρηση δυνατότητας πυρηνικών αντιποίνων σε περίπτωση αμερικανικού πυρηνικού αιφνιδιασμού. Κάθε σύστημα BZHRK ήταν ένας συρμός, που δεν διέφερε από τους χιλιάδες που κυκλοφορούσαν στην σοβιετική επικράτεια, περιλαμβάνοντας ανάμεσα σε άλλα βαγόνια που αυξομείωναν το μήκος του σε τυχαία βάση, ένα βαγόνι που αποτελούσε το κέντρο διοίκησης και ελέγχου, τρία βαγόνια εκτοξευτές πυραύλων RT-23UTTKH (SS-24 Scalpel) και βαγόνια που μετέφεραν τα πληρώματα και την φρουρά προστασίας. Οι 36 συρμοί που κατασκευάστηκαν, κυκλοφορούσαν συνεχώς στο γιγάντιο σιδηροδρομικό δίκτυο της ΕΣΣΔ, σε τυχαίες διαδρομές, καλύπτοντας έως και 1500 χιλιόμετρα ανά 24 ώρες, πραγματοποιώντας επίσης τυχαίους σταθμούς ή έμεναν ακινητοποιημένοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα έτσι ώστε να κάνουν αδύνατη την παρακολούθηση μέσω δορυφόρων. Διατηρούσαν όμως συνεχώς την δυνατότητα εκτόξευσης των ICBM είτε από προκαθορισμένες στάσεις του συρμού ή ακόμη και από οποιοδήποτε σημείο της διαδρομής με μεγαλύτερη προετοιμασία.
Τα BZHRK ήταν τα πρώτα συστήματα ICBM που απαγόρευσε η συμφωνία START (Treaty on Strategic Offensive Reductions Treaty) του 1993, αποτρέποντας παράλληλα και την ανάπτυξη αντίστοιχων συστημάτων από την USAF. Τα τελευταία όμως BZHRK δεν αποσύρθηκαν παρά το 2005.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ρώσος υφυπουργός Άμυνας Yuri Borisov φέρεται να δήλωσε πρόσφατα ότι εξετάζεται η περίπτωση επαναφοράς ενός εκσυγχρονισμένου συστήματος BZHRK με πυραύλους «Topol», δεδομένου ότι η συμφωνία START 3 που βρίσκεται πλέον σε ισχύ δεν απαγορεύει κάτι τέτοιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου