Αντί να σκέφτεσαι να προσεύχεσαι

Π.Ανδρέα Κονάνος.

Το μυαλό μας μετά την πτώση των πρωτοπλάστων σκέπτεται πολλά και οι σκέψεις αυτές θολώνουν την ψυχή μας διότι βυθιζόμαστε στην στεναχώρια και στην μελαγχολία.

Ο νούς μας στην τηλεόραση συγκεντρώνεται, στην προσευχή όχι.

Αυτό σημαίνει ό τι ο νούς μας έχει σκορπίσει και δεν ηρεμούμε,  δεν γαληνεύουμε, δεν ησυχάζουμε.

Μην σκέφτεσαι. Ασχολήσου με κάτι ήρεμο. Προσευχήσου. ΄Ετσι θα λυθούν τα προβλήματά μας. Γιατί εάν σκέφτεσαι θα λυθούν;

Το μυαλό μας συνέχεια σκέπτεται. Δεν υπάρχει νεκρή στιγμή για τον νού μας (το μυαλό μας).

Γι` αυτό στο μυαλό σου δώσε κάτι να ασχολείται αλλά ( «ό,τι βάζεις στο μυαλό σου αλέθει…», λένε οι παλιοί) βαλε κάτι το καλό να σκέφτεται.

Εσύ θα ορίζεις (=κατευθύνεις) το μυαλό σου τι να πει. Οι ΄Αγιοι λένε να σκέφτεσαι τον Θεό. Να λες το όνομα του Θεού, του Χριστού και σιγά-σιγά θα ιδείς  πως θα ηρεμήσεις από τα προβλήματά σου. Γι` αυτό πολλοί τονίζουν την ανάγκη της πρωϊνής προσευχής. Γι `αυτό λέει η Εκκλησία το πρωϊνό είναι καλό για να δώσεις στο μυαλό την προσευχή.

Ζήσε ΤΩΡΑ.

Είσαι εδώ και σκέφτεσαι το τι θα ζήσεις το βράδυ. Αυτό είναι αρρώστεια. Να είσαι εδώ με το παιδί σου γερό και να λες «τι να κάνω εγώ μετά από δέκα χρόνια, το παιδί μου που θα δουλεύει; Θα έχουμε λεφτά; Κι αν  πεινάσουμε ,κι αν μας διώξουνε; ΄Η αν γεράσουμε ή αν συμβεί κάτι κακό και ανεπιθύμητο τι θα απογίνω; Πως θα το αντιμετωπίσω. Πως θα είναι η ζωή μου μετά ,ή η ζωή των  προσώπων της οικογενείας μου που αγαπώ, μετά από μένα;

Αυτό γιατί το κάνεις; Το τώρα δεν το ζεις; Δεν είσαι ΤΩΡΑ καλά; Γιατί δεν το καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι μια παγίδα του διαβόλου για να σε κάνει να χάσεις την ηρεμία της ψυχής σου; Γι αυτό λένε οι άγιοι ξεκίνα την ημέρα σου με προσευχή, γαλήνεια.

Ο π. Ιωσήφ ο Ησυχαστής έλεγε: «Όταν σας βλέπω να μην προσεύχεσθε στεναχωριέμαι πάρα πολύ, γιατί λέω, τώρα που δεν προσεύχονται τι σκέπτεται το μυαλό τους (Ή  θα κατακρίνουν ή θα κουτσουμπολεύουν ή θα  αργολογούν ή θα σκέφτονται ανοησίες και ανωριμότητες ή αμαρτίες ή κακίες)».Γι` αυτό έλεγε ο΄Αγιος ησυχαστής, θέλω να σας βλέπω να προσεύχεσθε για να μην βγαίνετε από την γαλήνη της ψυχής σας με τις διάφορες αμαρτωλές σκέψεις. Θέλεις να μαγειρέψεις, δεν  είναι αμαρτία. Θέλεις να πας στην δουλειά σου, δεν είναι αμαρτία. Αλλά οι πολλές σκέψεις δεν χρειάζονται, δεν ωφελούν.

Μερικοί λένε, σκέφτομαι τα παιδιά. Γιατί να μην είχα κάνει εκείνες τις επενδύσεις, γιατί  με  αδίκησαν στην κληρονομιά, γιατί  δεν έκανα τότε εκείνο κλπ. Αυτό είναι αρρώστια της ψυχής. Πρέπει να βοηθήσουμε την ψυχή μας να μην  βουλιάζει στις αναμνήσεις, στο παρελθόν που  ΔΕΝ αλλάζει. Πέρασε αυτό, δεν γυρίζει πίσω, δεν αλλάζει.

Όταν σκεφτόμαστε τα παλιά δεν έχουμε χαρά, είμαστε κατσούφηδες, είμαστε μουτρωμένοι, είμαστε και άσχημοι και στο πρόσωπο ακόμη. Να σκεφτόμαστε ό,τι ο Θεός επέτρεψε  είχε τον λόγο του. Ποιός ήταν ο λόγος του δεν τον ξέρω. Δεν είμαι Θεός. Μπορώ να πω «Θεέ μου φώτισέ  με να καταλάβω (γιατί έγινε έτσι)…», από εκεί και πέρα δεν σκαλίζω να  βρω γιατί το έκανε. Το από δω και πέρα έχει σημασία το τι κάνω (και πως το κάνω).Από εδώ και πέρα.

Ο Άγιος Νεκτάριος όταν πήγε στην Αίγινα τον είχαν κάνει τόσα πολλά. Τον είχαν συκοφαντήσει. Ήταν ΄Αγιος. Λέγανε διάφορα (ότι ήταν ανήθικος, ότι έκανε διάφορα φιλόδοξα πράγματα και πολλά πράγματα).Αυτός  εάν καθότανε να σκεφθεί αυτά θα είχε αρρωστήσει. Είπε, όμως, δεν θα ασχοληθώ με αυτά «Ο Θεός γνωρίζει το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον μου»Ο Θεός εγνώριζε τι έκανε ο ΄Αγιος Νεκτάριος. Γι αυτό έλεγε «θα εμπιστευτώ την ζωή μου στον Θεό και θα αλλάξει η ζωή μου».Και δεν  σκεφτόταν αλλά προσευχόταν και έλεγε «Χριστέ μου η ζωή μου είναι στα χέρια σου. Οι άνθρωποι μου είπαν  ανήθικο. Εσύ ξέρεις τι είμαι. Αν είμαι εσύ το ξέρεις. Όταν πεθάνω δεν θα με κρίνουν οι άνθρωποι. Εσύ θα με κρίνεις. Η δική σου γνώμη ενδιαφέρει».

Και έτσι από την σκέψη αυτή πήγε στην  προσευχή και ηρέμησε η ψυχή του και σήμερα πάμε στην Αίγινα για ένα άνθρωπο που δεν σκεφτόταν το παρελθόν, ας είχε τόσα προβλήματα, αλλά προσευχόταν και σήμερα είναι Άγιος.

Να σου πω και κάτι άλλο. Και όταν αμαρτήσεις στην ζωή σου  και κάνεις αμαρτίες –και εγώ κάνω αμαρτίες-.Μπορεί κι εσύ κάποια αμαρτία να έκανες. Και αμαρτίες να έκανες μην κάθεσαι  να τις σκέφτεσαι συνέχεια και βουλιάζεις στις ενοχές και στις τύψεις. Αλλά τι να κάνεις; Όταν αμαρτήσεις θα λυπηθείς. Πόσο θα λυπηθείς; Τόσο, όσο ξεθυμάνει η ψυχή σου. Θα κλάψεις. Πόσο θα κλάψεις. Πόσο θα κλάψεις; Τόσο, όσο να καταλάβεις ότι αυτό που έκανες είναι βαρύ. Θα πας στον πνευματικό σου και θα το πεις, « Πάτερ, έκανα αυτό». ή «Πάτερ έκανα κάτι που δυσκολεύομαι να στο πω γιατί είναι είναι πολύ βαρύ. Θέλω να με βοηθήσεις».

Ήλθε κάποια γυναίκα και μου είπε «έχω  πάτερ κάτι βαρύ δεν μπορώ να σου το πω».Της λέω, να σε βοηθήσω λίγο; Μήπως έχεις κάνει κάποια έκτρωση ;Μου λέει δεν έχω κάνει μόνο μια. Της λέω τρεις; Ε, τέσσερις έχω κάνει, μου λέει.. Ωραία, λυπήθηκες γι αυτό; Λυπήθηκα και άρχισε να κλαίει. Λυπήθηκε , μετάνοιωσε , άρχισε να κλαίει. Από εκεί και πέρα της είπα αυτό δεν θα σε κάνει να το σκέφτεσαι συνέχεια σε σημείο που θα σε κάνει να πληγώνεται η ψυχή σου και να μην έχεις χαρά στο σπίτι σου. Κλάψε, θα το σκεφθείς. Τέσσερα παιδιά δεν ζουν εξ αιτίας σου. Δεν εξετάζω αν φταις εσύ ή ο άνδρας σου. Θα το σκεφθείς αλλά δεν θα το σκέφτεσαι συνέχεια σε βαθμό να  αρρωστήσεις και εσύ. Εσύ εξομολογείσαι. Λες τα λάθη σου  στο Χριστό. Παίρνεις την άφεση των αμαρτιών. Αφού σε συγχωρεί ο Θεός. Σκέψου τώρα πως  να κάνεις να βοηθήσεις άλλα παιδιά.

 Είπαμε  για έκτρωση. Ο άλλος μπορεί να έκανε κλοπή, φόνο, άλλο έγκλημα στην ζωή του. Δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι συνέχεια σε βαθμό αρρώστιας αυτό. Το λένε οι ΄Αγιοι. Οι ενοχές πρέπει κάπου να σταματούν και η ψυχή  μας να ηρεμεί και να το ρίχνουμε στην προσευχή.

Όχι στην ανάμνηση του παρελθόντος. Διότι μερικοί άνθρωποι στεναχωρούνται τόσο πολύ που δεν αφήνουν να προχωρήσει η ζωή τους. Σκέφτονται τα παλιά. Έκανα αυτό το αμάρτημα. Εντάξει ,άνθρωπος είσαι βρε παιδί μου. Και εγώ αμάρτησα. Θα διορθωθούμε, θα αγωνισθούμε. Δεν το προσπερνάμε αλλά και δεν επιμένουμε. Όταν  αμαρτάνουμε να σκεφτόμαστε μετά τον Χριστό. Ο π. Πορφύριος συνέχεια έλεγε: «Μην σκέφτεσαι τα αμαρτήματά σου. Να σκέφτεσαι τον Χριστό».

Είπα σε ένα παιδί. Έκανες χθες βράδυ προσευχή; Μου είπε  «δεν έκανα γιατί έκανα μία αμαρτία και είχα τόση στεναχώρια που δεν μπορούσα να κάνω προσευχή».Του λέω, λάθος. Ο διάβολος σου έβαλε να κάνεις δύο λάθη. Να αμαρτήσεις και δεύτερον να μην προσευχηθείς αλλά να το σκέφτεσαι συνέχεια. Ενώ έπρεπε  μετά την αμαρτία να πεις «Χριστέ μου ,σε σένα πάλι γυρίζω, θα με δεχθείς;» Θα σου πει ο Χριστός «σε δέχομαι πάλι».Μα και χθες το έκανα  και αύριο μπορεί να το ξανακάνω. Μην το σκέφτεσαι «να έρχεσαι κοντά μου συνέχεια»,απαντάει ο Χριστός. Και αν   αγαπήσεις τον Χριστό πολύ, σιγά-σιγά η  αμαρτία θα ελαττωθεί. Το ποτό δεν κόβεται όταν όλο το σκέφτεσαι  «..να κόψω το ποστό», το τσιγάρο κόβεται όταν αγαπάς τον Θεό. Τότε ο Θεός σε γαληνεύει,καλύπτεις το κενό που δεν σε ευχαριστεί και  κόβεται το τσιγάρο. Ξέρω ανθρώπους που πήγαν στο ΄Αγιον ΄Ορος , μπήκαν στην Εκκλησία και τους άλλαξε η διάθεσή τους από το κλίμα  της προσευχής. Άλλαξε η ζωή τους. ΄Εκοψαν τις ασωτίες και  έγιναν άλλοι άνθρωποι. Ο άνθρωπος αλλάζει όταν έλθει ο Χριστός   στην ψυχή του. Δεν αλλάζει με καταπίεση, ούτε αλλάζει όταν το σκέφτεται συνεχώς. Αλλάζει, όμως, όταν παρακαλάει τον Χριστό να του το χαρίσει σαν δώρο.

Έχουμε ανασφάλεια διότι δεν έχουμε την ασφάλεια  του Θεού. Δεν είμαστε ασφαλισμένοι με την προσευχή. Σκεφτόμαστε που είναι το παιδί τώρα. Μήπως είναι με το μηχανάκι στα φανάρια και κινδυνεύει, μήπως κρυώσει και διάφορα σενάρια. Μήπως ο άνδρας μου και το παιδί  πάθουν κάτι κλπ. Η προσευχή είναι η πιο έξυπνη λύση. « Θεέ μου ανέλαβε εσύ το παιδί,τον άνδρα, τον αδελφό».Παράκληση στην Παναγία και εκείνη θα πάει και θα το φέρει με ασφάλεια. Η προσευχή κάνει το θαύμα διότι αλλάζει το κλίμα μέσα στο σπίτι. Αυτό που δεν κάνουν οι περισσότεροι, διότι το μυαλό δεν δουλεύει και η καρδιά δεν δουλεύει. Το μυαλό μερικών πάει πολύ μπροστά και σκέφτεται διάφορα για την συμπεριφορά των άλλων «…είναι εγωϊστής, κάνει τον έξυπνο, είναι ένας αλήτης…».Γιατί παίρνεις θέση; Δεν παίρνει θέση ο Θεός που είναι καρδιογνώστης. Εσύ  καρδιογνώστης είσαι; 

Βάλτους στην προσευχή, ανέθεσέ τους στον Χριστό.

Η Γερόντισσα Γαβριηλία ανέθετε τα πάντα στον Χριστό. Κάποτε μάλωναν δυό παιδάκια και δεν έτρεξε να τα ξεχωρίσει.  ΄Αρχισε να προσεύχεται και ο Θεός επενέβη, μίλησε στα παιδιά και σταμάτησαν να μαλώνουν!. ΄Ενας μαθητής, μου είπε μαλώνουν οι γονείς μου. Να λες το « Θεοτόκε Παρθένε» του λέω. Μετά από καιρό, εγώ το ξέχασα και εκείνος μου είπε « πάτερ, έπιασε  η προσευχή».Μου εξήγησε τότε και το θυμήθηκα. Η προσευχή ηρεμεί και γαληνεύει και τον ίδιο διότι δεν σκέφτεται την  κατάσταση και τα προβλήματα στο σπίτι, διότι τα έχει αναθέσει στον Χριστό και  εκείνος είναι ήρεμος και γαλήνιος.

Άλλος λέει για την πεθερά του, την  διώχνει ο άλλος ο γιός και όλα πέφτουν σε μένα. Ο άλλος σου λέει αν πρέπει να παντρευτεί, αν θα πάει για σπουδές στο εξωτερικό, χίλια δυό προβλήματα και διλήμματα. Όταν παύσουν να υπάρχουν και να μας απασχολούν τότε ηρεμούμε και γαληνεύουμε.

Να δίνουμε την ευκαιρία να παρέμβει ο Θεός, δια της προσευχής μας.

Μαθητής μου έλεγε έπαθε  «μπλάκ άουτ» στις εξετάσεις και τα ξέχασε όλα. Είπε μια προσευχή, ηρέμησε και  αμέσως βρήκε την λύση και πέρασε και στο Πανεπιστήμιο.

Ο Θεός δεν απαντάει πάντοτε στην προσευχή μας, διότι δεν απευθυνόμαστε ταπεινά. Θέλουμε ο Θεός να κάνει αυτό που θέλουμε εμείς. Εκείνος, όμως, σκέφτεται Θεϊκά και όχι ανθρώπινα, όπως εμείς νομίζουμε είναι σωστά. Γι αυτό ο Θεός δεν απαντάει έως ότου το δικό μας μυαλό αλλάξει σκέψη. Η λογική μας, ο ορθολογισμός μας έχει καταστρέψει. Η λογική του Θεού είναι διαφορετική. Για μας  η λογική είναι διασκέδαση και ξεκούραση την Κυριακή. Οι Χριστιανοί έχουν την λογική της Εκκλησίας. Περνάει ο άλλος από το νεκροταφείο και αλλάζει  δρόμο. Για μας είναι ένα ή δύο το πολύ παιδιά, μία λογική είναι αυτή. Η άλλη κάνει 18 παιδιά, δική της λογική, αλλά είναι ευτυχισμένη. Μου έλεγε ένας με ένα παιδί, λάθος το ένα παιδί, πολλά προβλήματα. Τότε ήταν λογικό το ένα ή δύο παιδιά, τώρα ο ίδιος  αλλάζει σκεπτικό  και έχει άλλη λογική. Για μας το νεκροταφείο, είναι κοιμητήριο, είναι μια καινούργια  αιώνια ζωή, άλλη λογική. Η λογική μας λέει γιατρό και χημειοθεραπεία. ΄Όμως και γιατρός και  στον Θεό. Εκεί που τελειώνει η λογική μας αρχίζει το θαύμα. Η λογική μας γυρίζει σε βάρος μας διότι θέλουμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας.

Ούτε πολλά θρησκευτικά να λέμε. Με μέτρο και διάκριση, να σκεφτόμαστε και να αποφασίζουμε να πράξουμε αυτά που μάθαμε.

Η Δευτέρα παρουσία θα γίνει, δεν θα την σκέφτομαι και θα την συζητάω συνέχεια και θα βάζω ημερομηνίες. Είμαι έτοιμος; Κι αν έλθει αύριο με τον προσωπικό μας βιολογικό θάνατο;

Την ώρα του θανάτου μας να έχουμε στο μυαλό μας τον Χριστό.

Και σπίτια θα κάνουμε και την οικογένεια θα αποκαταστήσουμε, αλλά να μην μα παρασύρουν και μένουμε σε αυτά. Όλα να αποβλέπουν στον Θεό. Μακάρι να είμαστε όλοι μαζί στον Παράδεισο. ΄Ολοι έφυγαν από εδώ, οι γονείς μας οι παππούδες μας. Πριν από χρόνια ότι κάνουμε εμείς έκαναν εκείνοι.

΄Ολες οι αρρώστιες από την στεναχώρια ξεκινάνε.Τι είναι στεναχώρια; Σκέψεις, σκέψεις. Και εγώ που τα λέω δεν τα κάνω. Σκέφτομαι, περπατάω και σκέφτομαι. Κάποτε θα έκαιγα το σπίτι μου γιατί ξέχασα την χύτρα και το θυμήθηκα καθοδόν για το αεροδρόμιο. Επιστρέφοντας το μυαλό μου  έβλεπε φωτιές στο σπίτι,ανθρώπους να διαμαρτύρονται ότι κινδλυνεψαν  και λοιπά..,πανικοβλήθηκα.

Είναι μερικοί που είναι ήρεμοι από γεννήσεώς τους. Το καλό είναι να έχεις νεύρα  και να ειρηνεύσεις μέσα στην Εκκλησία.. Ταραχή και άγχος , αλλά μέσα στο Χριστό ειρήνευσα και γαλήνευσα, « …πράοι και ταπεινοί τη καρδία».Αυτό γίνεται όταν ο Χριστός έρχεται στο μυαλό μας και στην καρδιά μας και φεύγει κάθε δυσάρεστη σκέψη .Τότε  τα προβλήματα αντιμετωπίζονται ευκολότερα. Τις σκέψεις να τις πετάω μακρυά , στην θάλασσα, όπως ο Χριστός  τα δαιμόνια που λέει το Ευαγγέλιο. Η τηλεόραση σε ξεχνάει προσωρινά, σε ναρκώνει. Η ψυχή, όμως δεν ηρεμεί. Τα μυστήρια, η Θεία Κοινωνία, η εξομολόγηση, ο Εκκλησιασμός, ειρηνεύουν και  γαληνεύουν. Αυτές είναι μόνιμες λύσεις και όχι χάπια και τηλεόραση, προσωρινές λύσεις και πάλι τα ίδια.

Οι παλιοί είχαν ταπείνωση, έλεγαν κάναμε λάθος και   μας παρέδωσαν τις εκκλησιές μας  και την παράδοσή μας. Εμείς κάνουμε ότι μας λέει ο εγωϊσμός μας.

(Απομαγνητοφώνηση από βιντεάκι  του π.Ανδρέα Κονάνου)

… Πρέπει να μάθεις να κάνεις υπομονή. Όχι απλώς να λες τη λέξη αυτή στους άλλους, «κάνε υπομονή», ούτε μόνο να τη διαβάζεις σε βιβλία κι ομιλίες, αλλά να ‘ναι κυρίως το προσωπικό σου βίωμα, το χαρακτηριστικό σου. Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις. Είναι ανάγκη να περιμένεις. Εργάζεται ο Θεός. Μόνο που έχει τους δικούς του ρυθμούς .Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά. Κι η φύση το ίδιο κάνει. Ένα λουλουδάκι θ’ ανθίσει όταν έρθει η ώρα του. Δες ακόμα την αλλαγή των εποχών. Παρατήρησε επίσης πώς μεγαλώνει το σώμα μας. Όλα αυτά αλλάζουν, αλλά σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς απ’ αυτούς που μας έχει συνηθίσει η τρελή κοινωνία μας. Αυτό το τρέξιμο, αυτός ο πανικός η ταραχή που μας κάνει όλους τόσο πολύ βιαστικούς, αφήνουν τον Θεό αμέτοχο. Ο Θεός δεν μπαίνει σ’ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας. Κινείται στους ρυθμούς της δικής του αγάπης και της δικής του υπομονής. Ο Κύριος δεν έχει άγχος, ο Κύριος κινείται ήρεμα.

Μάθε το κι εσύ. Όλα να γίνονται ήρεμα. Ηρέμησε και μάθε να περιμένεις και να μη βιάζεσαι. Μάθε στη ζωή σου, να μη θες να μπαίνει ο Θεός στο δικό σου άγχος άλλωστε να αγχώνεις ακόμα και το Θεό, αλλά προσπάθησε εσύ να μπαίνεις στο κλίμα του Θεού. Στο κλίμα ακριβώς αυτής της υπομονής, της απαντοχής, της ηρεμίας, ώστε να μοιάζεις εσύ στο Θεό κι όχι αυτός σε σένα. Η προσευχή θα σου χαρίσει αυτό το δώρο. Δεν είναι εύκολο να το νιώσεις. Αν θες, κάνε προσευχή να το καταλάβω κι εγώ αυτό και να το ζήσω. Δεν μπαίνει ο Θεός στον τρελό ρυθμό μας. Κι ευτυχώς. Διότι αυτό που ζούμε εμείς είναι κάτι σπασμωδικό κι αρρωστημένο. Πώς αλλιώς να ονομάσεις αυτό το τρεχαλητό που μας πιάνει. Ο Κύριος όμως έχει το δικό του ρυθμό. Δεν είναι σαν κι εμάς. Εργάζεται, αλλά όχι όπως θέλουμε εμείς. Εμείς θέλουμε εδώ και τώρα. Κι ο Θεός μας λέει , «Γιατί δεν κοιτάτε να διδαχτείτε απ’ τον εαυτό σας; Γιατί δεν κοιτάτε την κατασκευή σας, τη φύση σας, ώστε να κατανοήσετε πώς σας έχω πλάσει; Δεν καταλαβαίνετε ότι σας έχω δώσει αφορμές να θυμάστε την υπομονή; Πότε έμεινες έγκυος; Πριν μήνες. Και πότε θα γεννήσεις το παιδάκι σου; Μετά από εννέα μήνες. Γιατί; Εφόσον το παιδί σου αυτό υπάρχει μέσα από την ίδια στιγμή της σύλληψης, γιατί δεν γεννιέται την άλλη μέρα; Δε θα μπορούσα Εγώ, ο Θεός να κάνω το παιδί να γεννιέται την άλλη μέρα; Ναι, αλλά σε διδάσκω και μ’ αυτόν τον τρόπο, εσένα που θα γίνεις μάνα, να περιμένεις. Και εσένα που θα γίνεις πατέρας, επίσης. Να περιμένεις κι εσύ». Μαθαίνεις την υπομονή…

( από απομαγνητοφώνηση ομιλίας του π.Ανδρέου Κονάνου).

ΠΗΓΗ :   ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΗΣ

smountzouris@gmail.com