Το κόκκινο αυγό!!!

ΠΗΓΗ : "   pentapostagma    " 

Posted: April 17, 2014 at 10:18 am

Μια φορά κι έναν καιρό, μια γιαγιά κι ένας παππούς θέλανε να δώσουν στα εγγονάκια τους πασχαλινά δώρα. Όμως, δεν είχαν χρήματα για να τ αγοράσουν. Έτσι , ο παππούς που ήταν ξυλουργός, αποφάσισε να φτιάξει ένα ξύλινο αυγό για το κάθε εγγονάκι του.
Η γιαγιά πάλι σκέφτηκε να φτιάξει λαμπάδες με κερί από τα μελίσσια τους κι έλεγε:
-«Με τούτες τις λαμπάδες τα παιδιά θα πάρουν το ΑΓΙΟ ΦΩΣ της Αναστάσεως»
Κι ο παππούς με τη σειρά του απαντούσε:

-«Μ αυτά τα δώρα τα εγγονάκια μας θα μάθουν να τιμούν και να τηρούν τα έθιμα».
Κι η γιαγιά βέβαια συμφωνούσε γιατί πίστευε ότι τα έθιμα δίνουν σ ένναν λαό τον εθνικό του χαρακτήρα.
Έτσι λοιπόν , ο παππούς έκοψε ένα χονδρό κλαδί πεύκου, το πριόνισε σε μικρά κομμάτια με μήκος το καθένα όσο ένα αυγό χήνας και στη συνέχεια με τη μαστοριά του τούς έδωσε το σχήμα του αυγού. Τα έτριψε μετά με γυαλόχαρτο και στο τέλος τα έβαψε κόκκινα.
Ο μικρός του εγγονός, ο Αντωνάκης είχε μάθει ότι το αυγό συμβολίζει την Ανάσταση και μάλιστα έλεγε μια ιστορία που είχε μάθει στο σχολείο:
-«Μια γυναίκα δεν πίστευε ότι ο Χριστός αναστήθηκε και είπε ότι θα πιστέψει μόνο εάν τα άσπρα αυγά που είχε στο καλάθι της γινόταν κόκκινα! Τα αυγά κοκκίνισαν και η γυναίκα πίστεψε στην Ανάσταση του Χριστού!»
Μόλις άκουσε την ιστορία του εγγονού της , η γιαγιά συμπλήρωσε και είπε:
-«Από τότε βάφουμε κόκκινα τα αυγά το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης για να πιστέψουμε κι εμείς στην Ανάσταση του Χριστού».
-«Το γνωρίζω ότι το αυγό είναι το σύμβολο της γέννησης του Κόσμου και του ξεκινήματος της ζωής. Οι αρχαίοι έλληνες πίστυαν ότι οι Διόσκουροι που ήταν θεοί του φωτός και εκπροσωπούσαν την εντιμότητα, είχαν γεννηθεί μέσα από ένα αυγό! Η μητέρα τους ήταν η Λήδα και ο πατέρας τους ο Δίας. Τη Λήδα ο Δίας την είχε μεταμορφώσει σε κύκνο , ο οποίος σύμφωνα με τη Μυθολογία γέννησε δύο αυγά. Από το πρώτο αυγό γεννήθηκε η Ελένη και από το άλλο οι Διόσκουροι: Ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης» , απάντησε ο Λάζαρος, το άλλο εγγονάκι της οικογένειας.
Ο παππούς και η γιαγιά χαίρονταν ν ακούν τα εγγονάκια τους να συζητάνε και να λένε όσα μάθαιναν στο σχολείο.
-«Τα εγγόνια μας είναι αξιαγάπητα. Ο Θεός να τα έχει γερά κι ευλογημένα! Καλό όμως είναι να γνωρίζουν και τα πολύτιμα συστατικά που έχει ένα αυγό, μια που μιλάμε γι αυτά».
-«Η μαμά θεωρεί το αυγό…οικογενειακό ήρωα, διότι κάθε φορά που δεν έχει χρόνο να μαγειρέψει , τηγανίζει πατάτες και αυγά και υπερήφανη αναγγέλλει ότι οι πρωτεϊνες συμμαχούν με τους υδατάνθρακες και τις βιταμίνες για να δώσουν καταπληκτικές δυνάμεις στο σώμα!. Αυτό είναι και μένα το αγαπημένο μου φαγητό», είπε ο Αντωνάκης.
-«Αντωνάκη», είπε ο παππούς , που κι εκείνος στα νιάτα του λάτρευε τα τηγανιτά αυγά και τις τηγανιτές πατάτες και κάθε τηγανιτό φαγητό, αλλά τώρα…πάλευε με τη χοληστερίνη και τον διαβλητη, έτσι είπε:
-«Αντωνάκη παιδί μου, τα πολλά τηγανιτά να τ αποφεύγεις και να το πεις και στη μαμά σου»
-«Σωστά τα λέει ο παππούς»,συμπλήρωσε η γιαγιά. «Αντί για τηγανιτά αυγά να τα τρώτε βραστά, γιατί το αυτό πράγματι είναι τέλεια τροφή. Το αυγό έχει πρωτεϊνη που δυναμώνει το μυϊκό σύστημα, βοηθά στη σύνθεση αντισωμάτων, ορμονών και ενζύμων. Έχει βιταμίνες του συμπληρώματος Β που παίζουν καθοριστικό ρόλο στο μεγαβολισμό των τροφών και στην καλή υγεία του νευρικού συστήματος. Έχει και βιταμίνη Α που βοηθά τον άνθρωπο να έχει καλή όραση. Ένα βραστό αυγό την ημέρα, κάνει την τεμπελιά πέρα και το σώμα δυνατό».
Ο Αντωνάκης σκεφτόταν ότι εάν προσπαθούσε να θυμηθεί και να κάνει πράξη όλα όσα έλεγε η γιαγιά του για το αυγό, πιθανόν να γινόταν κι ο ίδιος μεγαλώνοντας διαιτολόγος, ή γιατρός, ή αθλητής , ή ακόμη και πτηνοτρόφος ή και καλλιτέχνης.
Πω! Πω!, σκεφτόταν ο Αντωνάκης. Πόσα πράγματα μπορεί να κάνει ένα αυγό στη διατροφή μας. Να, για παράδειγμα γεννάει σκέψεις, τρέφει το σώμα, ικανοποιεί την πείνα, απαλύνει τη φτώχεια, ξανα-ζωντανεύει κι ενδυναμώνει τη ζωή…Τελικά , το αυγό είναι τροφή που …γεννά και ιδέες!
Ο Αντωνάκης, έμεινε για λίγο με το κεφάλι σκυμμένο και μετά είπε:
-«Παππού, γιαγιά, θέλω να σας βοηθήσω να βάψετε τα πασχλινά αυγά»
Η γιαγιά του χάρηκε και όση ώρα βάφανε τα αυγά με τον εγγονό της του έλεγε ότι «Το Μεγάλο Σάββατο, το βράδυ της Αναστάσεως, όταν ο ιερέας ψάλλει το Δεύτε Λάβετε Φως, οι πιστοί ανάβουν τις πασχαλινές λαμπάδες τους, από την λαμπάδα του ιερέα και μετά ο ένας ανάβη τη λαμπάδα του διπλανού του. Ο ιερέας μετά βγαίνει στον προαύλιο χώρο και διαβάζει το Ευαγγέλιο και στο τέλος αναφωνεί : Χριστός Ανέστη! Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα και οι πιστοί ψάλλουν όλοι μαζί το Χριστός Ανέστη, τον παιάνα της νίκης της ζωής κατά του θανάτου και μετά ξεκινά η Λειτουργία της Αναστάσεως.
Μετά , ο κάθε πιστός με ευλάβεια μεταφέρει το Άγιο Φως στο σπίτι του και σταυρώνει το ανώφλι της εισόδου για ν απομακρυνθούν τα «κακά πνεύματα». Στη συνέχεια ανάβει το καντήλι και τοποθετεί τη λαμπάδα στο μέδον του τραπεζιού, ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη». Την ίδια ώρα σερβίρεται και η μαγειρίτσα που είναι σούπα φτιαγμένη από εντόσθια αρνιού μαζί με ρύζι και πολλά μυρωδικά. Όταν όλα είναι έτοιμα, η οικογένεια τσουγκρίζει τα κόκκινα αυγά : «Χριστός Ανέστη» λέει ο πρώτος κι ο άλλος απαντά «Αληθώς ο Κύριος».
Ο Αντωνάκης άκουγε τη γιαγιά του και ταυτόχρονα μ ένα πανί βουτηγμένο σ ένα μείμα λαδιού με ξύδι γυάλιζε τα κόκκινα αυγά.
-«Το κόκκινο αυγό που θα τσουγγρίσει με άλλα αυγά και δεν θα σπάσει, είναι το τυχερό αυγό που πραγματοποιεί τις δίκαιες και ειρηνικές ευχές μας για ένα χρόνο! Όσο για το ξύλινο αυγό, αυτό είναι ένα ενθύμιο, που συμβολίζει την ενότητα της οικογένειας και την πρόοδο του ανθρώπου , αλλά …όταν οι κάλτσες μας τρυπήσουν το βάζουμε μέσα και μας βοηθά στο καρύκωμα», είπε ο παππούς γελώντας.
Η γιαγιά παίρνοντας ένα κόκκινο αυγό, σταύρωσε το μέτωπο του Αντωνάκη και είπε δυνατά:
-«Όπως είναι το αυγό κόκκινο, έτσι να είναι και η καρδιά γεμάτη με ευτυχία και υγεία»!
Μετά η γιαγιά φίλησε τον εγγονό της και του ευχήθηκε ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!
Ο Αντωνάκης ένιωσε ότι η οικογένεια , ήταν όπως το κόκκινο αυγό. Ωραία, αλληλέγγυα , με δίκαιη κατανομή των αγαθών της, αρμονική και ισορροπημένη ανάμεσα στην παράδοση και την πρόοδο. Αυτό το αγνό και ζεστό συναίσθημα της συγγένειας , ο Αντωνάκης το κατέγραψε στη μνήμη του ως Θεϊκό δώρο. Ένα δώρο που συντροφεύει τον άνθρωπο στην πορεία της ζωής του, τον προστατεύει από την πνευματική φθορά και να του δώσει το ΦΩΣ της Αναστάσεως για να γεννηθεί στη διάνοιά του η ΑΓΑΠΗ που φρουρεί την ψυχή , όπως το μελίσσι που με τα κεντριά του τρυπάνε το σώμα του κάθε εισβολέα όταν χρειαστεί.
Ο Αντωνάκης αγκάλιασε και φίλησε τη γιαγιά , τον παππού , τα αδέλφια του , τα ξαδέλφια του και τους γονείς του και η αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλον ζέσταινε τις καρδιές του και λαμποκοπούσε στο φως του ήλιου σαν χιλιάδες πολύτιμα πετράδια!!
Και ζήσανε αυτοί καλά και μες θα ζήσουμε ακόμη καλύτερα!!!

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ !!
ΓΕΜΑΤΕΣ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ!!
Στην Φύση και στην Ζωή μας!
Μαρικούλα Μαδυτινού