ΠΗΓΗ : " http://roykoymoykoy.blogspot.gr "
ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
Γράφει ο Ισαάκ Διαμαντίδης
Είδα τον Κωστή Στεφανόπουλο στην Βαλαωρίτου και έπαθα ένα μικρό σοκ. Ο άλλοτε ευθυτενής και αθλητικός πολιτικόςπήγαινε στο γραφείο του υποβασταζόμενος. Έμαθα ότι ένα πρόβλημα στο ισχίο από την ποδηλασία που δεν αποκαταστάθηκε με την εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε, τον ταλαιπωρεί. Πολύ. Πραγματικά λυπήθηκα γιατί ο Στεφανόπουλοςδεν ήταν σαν όλους τους άλλους πολιτικούς.
Θα σας περιγράψω πως αντέδρασε, όταν τον πρώτο μήνα μετά την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα, το 1995, του πήγαν στο γραφείο του το φάκελλο με την αποζημίωσή του. «Τόσο πολλά. Τι να τα κάνω τόσα λεφτά, τι έκανα για να τα πάρω», είπε στους εμβρόντητους συνεργάτες του.
Τι τα έκανε λοιπόν. Απλούστατα, άρχισε να τα μοιράζει. Κάθε δυστυχής που έγραφε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για το πρόβλημα του, όλα τα προβλήματα στην Ελλάδα είναι οικονομικά, έπαιρνε και ένα ποσόν. Και ποιος δεν του έγραφε.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος άνοιγε ο ίδιος τα γράμματα, τα διάβαζε και απαντούσε σε όλους ιδιοχείρως. Άλλοτε σήκωνε το τηλέφωνο και μιλούσε με τον αρμόδιο, κατά περίπτωση υπουργό, και έδινε οριστικές λύσεις στα προβλήματα του κόσμου.
Κάποτε ψηφίστηκε νόμος για να πάρουν οι βουλευτές κάτι αναδρομικά που δικαιούνταν. Ο Στεφανόπουλος σαν πρόεδρος έπρεπε να πάρει τα πενταπλά. Αμ δε. «Δεν τα θέλω», διαμήνυσε στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
«Κύριε πρόεδρε, πρέπει να τα πάρετε, μας δημιουργείτε λογιστικό πρόβλημα», τον παρακάλεσαν από το υπουργείο Οικονομικών. Τι να κάνει. Τα πήρε και τα κατέθεσε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, όπου ίσως να βρίσκονται ακόμη εκεί.
Ποτέ όσο ήταν πρόεδρος, ο Κωστής Στεφανόπουλος κι ήταν 10 ολόκληρα χρόνια, δεν απασχόλησε τον οδηγό του για να τον μεταφέρει τα απογεύματα στο γραφείο του. Όλο αυτός οδηγούσε και πολλές φορές χωρίς φρουρά.
Τα μεσημέρια όταν έμενε στο Προεδρικό Μέγαρο αρνιόταν να γευματίσει, για να μην επιβαρύνει τον προϋπολογισμό της Προεδρίας. Ορισμένες φορές έδινε χρήματα από την τσέπη του για να του φτιάξει ο μάγειρας κάτι πρόχειρο, δύο αυγά συνήθως η μία σαλάτα.
Έτσι σεμνά και ταπεινά πέρασε τη θητεία του στο Προεδρικό μέγαρο, ο Κωστής Σταφανόπουλος, το αηδόνι της Βουλής, όπως τον αποκαλούσαν ακόμη και οι πολιτικοί του αντίπαλοι, το αηδόνι των δικαστηρίων όπως ήταν το παρατσούκλι που του είχαν δώσει οι Πελοποννήσιοι που γέμιζαν τις αίθουσες των δικαστηρίων για να παρακολουθήσουν τις εκπληκτικές αγορεύσεις του στα δικαστήρια της Πάτρας.
Όσον αφορά τα μυστικά του την περίοδο της προεδρίας, του ζητώ συγνώμην. Ξέρω ότι δεν θα ήθελε να αποκαλυφθούν, όμως, έχω μία δικαιολογία. Ο Τύπος πρέπει να δημιουργεί πρότυπα. Και εδώ που φτάσαμε δεν μας μένει τίποτε άλλο.
Θα σας περιγράψω πως αντέδρασε, όταν τον πρώτο μήνα μετά την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα, το 1995, του πήγαν στο γραφείο του το φάκελλο με την αποζημίωσή του. «Τόσο πολλά. Τι να τα κάνω τόσα λεφτά, τι έκανα για να τα πάρω», είπε στους εμβρόντητους συνεργάτες του.
Τι τα έκανε λοιπόν. Απλούστατα, άρχισε να τα μοιράζει. Κάθε δυστυχής που έγραφε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας για το πρόβλημα του, όλα τα προβλήματα στην Ελλάδα είναι οικονομικά, έπαιρνε και ένα ποσόν. Και ποιος δεν του έγραφε.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος άνοιγε ο ίδιος τα γράμματα, τα διάβαζε και απαντούσε σε όλους ιδιοχείρως. Άλλοτε σήκωνε το τηλέφωνο και μιλούσε με τον αρμόδιο, κατά περίπτωση υπουργό, και έδινε οριστικές λύσεις στα προβλήματα του κόσμου.
Κάποτε ψηφίστηκε νόμος για να πάρουν οι βουλευτές κάτι αναδρομικά που δικαιούνταν. Ο Στεφανόπουλος σαν πρόεδρος έπρεπε να πάρει τα πενταπλά. Αμ δε. «Δεν τα θέλω», διαμήνυσε στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
«Κύριε πρόεδρε, πρέπει να τα πάρετε, μας δημιουργείτε λογιστικό πρόβλημα», τον παρακάλεσαν από το υπουργείο Οικονομικών. Τι να κάνει. Τα πήρε και τα κατέθεσε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, όπου ίσως να βρίσκονται ακόμη εκεί.
Ποτέ όσο ήταν πρόεδρος, ο Κωστής Στεφανόπουλος κι ήταν 10 ολόκληρα χρόνια, δεν απασχόλησε τον οδηγό του για να τον μεταφέρει τα απογεύματα στο γραφείο του. Όλο αυτός οδηγούσε και πολλές φορές χωρίς φρουρά.
Τα μεσημέρια όταν έμενε στο Προεδρικό Μέγαρο αρνιόταν να γευματίσει, για να μην επιβαρύνει τον προϋπολογισμό της Προεδρίας. Ορισμένες φορές έδινε χρήματα από την τσέπη του για να του φτιάξει ο μάγειρας κάτι πρόχειρο, δύο αυγά συνήθως η μία σαλάτα.
Έτσι σεμνά και ταπεινά πέρασε τη θητεία του στο Προεδρικό μέγαρο, ο Κωστής Σταφανόπουλος, το αηδόνι της Βουλής, όπως τον αποκαλούσαν ακόμη και οι πολιτικοί του αντίπαλοι, το αηδόνι των δικαστηρίων όπως ήταν το παρατσούκλι που του είχαν δώσει οι Πελοποννήσιοι που γέμιζαν τις αίθουσες των δικαστηρίων για να παρακολουθήσουν τις εκπληκτικές αγορεύσεις του στα δικαστήρια της Πάτρας.
Όσον αφορά τα μυστικά του την περίοδο της προεδρίας, του ζητώ συγνώμην. Ξέρω ότι δεν θα ήθελε να αποκαλυφθούν, όμως, έχω μία δικαιολογία. Ο Τύπος πρέπει να δημιουργεί πρότυπα. Και εδώ που φτάσαμε δεν μας μένει τίποτε άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου