Ο θάνατος του Κυβερνήτη
Tο
πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος
κυβερνήτης του νέου Ελληνικού Κράτους, δέχθηκε δολοφονική επίθεση από τον Κωνσταντίνο και
τον Γεώργιο
Μαυρομιχάλη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα του
Ναυπλίου, όπου μετέβαινε για να εκκλησιαστεί και έπεσε νεκρός. Ήταν
55 ετών.
Ο
Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εφονεύθη επί τόπου από τους προστρέξαντες, οι οποίοι
κυριολεκτικά τον λιντσάρισαν. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης ζήτησε προστασία στη
Γαλλική Πρεσβεία, κατόπιν όμως επιμόνου απαιτήσεως του συγκεντρωμένου πλήθους,
που απείλησε ότι θα κάψει την πρεσβεία, παραδόθηκε στις αρχές. Καταδικάσθηκε σε
θάνατο και θανατώθηκε δια τυφεκισμού το πρωί της 10ης Οκτωβρίου 1831.
Ο
Καποδίστριας από την άφιξή του στην Ελλάδα, τον Ιανουάριο του 1828, κινήθηκε
προς όλες τις κατευθύνσεις για την αναδιοργάνωση ενός κράτους στο οποίο δεν
λειτουργούσε στην ουσία τίποτε. Επιδόθηκε με ζήλο στη συμπλήρωση των
κυβερνητικών υπηρεσιών και την οργάνωση της επαρχιακής διοίκησης, την
ανασύνταξη του στρατού και του στόλου, την οργάνωση της παιδείας και της
δικαιοσύνης, την βελτίωση της οικονομικής κατάστασης, την εξάλειψη της
πειρατείας και της ληστείας και της αποκατάσταση της ασφάλειας στις πόλεις, την
ύπαιθρο και τις θάλασσες.
Συγχρόνως
ιεράρχησε τις ανάγκες δίνοντας προτεραιότητα στην πολεμική προσπάθεια, ενώ
παράλληλα επέβαλε σε όλους τους τομείς αυστηρή οικονομία, λογιστική τάξη και
περισυλλογή, δίνοντας ο ίδιος το παράδειγμα με το να μη δεχθεί καμία κρατική
επιχορήγηση.
Ο
λαός τον αγαπούσε με πάθος και αφοσίωση, η άρχουσα τάξη όμως τον μισούσε
επίσης με πάθος. Επικεφαλής της αντιπολίτευσης οι μεγαλοκαραβοκύρηδες της Ύδρας
και οι κοτζαμπάσηδες της Μάνης που επιθυμούσαν τη συνέχιση της επιρροής που
ασκούσαν και τον έλεγχο των επαρχιών που είχαν στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.
Απόπειρες
ανατροπής και προσπάθεια να ξεσηκώσουν τον Στρατό απέτυχαν. Η δολοφονία
του Κυβερνήτη άρχισε να συζητείται ως λύση. Ο ίδιος είχε πει: «Εάν οι Μαυρομιχαλαίοι θέλουν να
με δολοφονήσουν ας με δολοφονήσουν. Τόσο το χειρότερο δι’ αυτούς. Θα έλθει
κάποτε η ημέρα κατά την οποία οι Έλληνες θα εννοήσουν την σημασία της θυσίας
μου».
Σε
επιστολή του προς τον φιλο του Εϋνάρδο Λω, στις 14 Σεπτεμβρίου 1831 (13
ημέρες πριν τη δολοφονία του), έγραφε:
«Ούτε
ο φοβος των μηχανοραφιών ούτε αι μακραί συκοφαντικαί στήλαι μερικών εφημερίδων,
δεν θέλουν με παρεκλίνει ποτέ της πορείας την οποία εχάραξα εις την ζωήν μου.
Ας λέγουν και γράφουν ό,τι θέλουν. Θα έλθει όμως κάποτε καιρός, ότε οι άνθρωποι
κρίνονται όχι σύμφωνα με όσα είπον ή έγραψαν περί των πράξεών των, αλλά κατ’
αυτήν την μαρτυρίαν των πράξεών των. Υπ’ αυτής της πίστεως, ως αξιώματος,
δυναμούμενος έζησα μέσα εις τον κόσμον, με θεμέλιον αυτάς τας πνευματικάς αρχάς
μέχρι τώρα, οπότε ευρίσκομαι εις την δύσιν της ζωή μου, και υπήρξα πάντοτε
ευχαριστημένος διά τούτο. Μου είναι αδύνατον πλέον να αλλάξω τώρα. Θα συνεχίσω
εκπληρών πάντοτε το χρέος μου, ουδόλως φροντίζων περί του εαυτού μου, και ας
γίνει ό,τι γίνει…»
| 23/05/2015 στο 20:14 | Κατηγορίες: Uncategorized
| URL: http://wp.me/pFW0e-12F
ΠΗΓΗ : " ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΜΟΥΝΤΖΟΥΡΗΣ
smountzouris
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου